ตอนที่ 5 เจอกันเเล้วนะ :)

เวลาผ่านไปอีก   7 ปี

ติ้ง\~ต๊อง

"ในที่สุดก็เลิกเรียนสักที\~ "

สวัสดีค่ะ ฉัน อิสุริ ซายะ ตอนี้ฉันอายุ 15 ปี เเละเเน่นอน ฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับ  อิตาโดริ ยูจิ  พระเอกของเรื่อง เเละฉันก็กะจะเข้าชมรมเดียวกับยูจิ เลย

" ไปสมัคชมรมดีกว่า\~"

ฟรึบ!

"สวัสดีค่าา\~ หนู อิสุริ ซายะ จะมาสมัคเข้าชมรมค่า\~"

"โอ้!!  เข้ามาเลยๆ  ฉันเป็นรุ่นพี่ในชมรมนี้ ส่วนนั้น คือหัวหน้าชมรม เเละนั้น  อิตาโดริ ยูจิ"

"โอ๊ส!!  ยินดีที่ได้รู้จัก"

"อือ!! ยินดีที่ได้รู้จัก"

"อิสุริจัง ทำไมเธอถึงใส่ฮูดครุมหัวเเละใส่เเมสหละ"

"ก็ฉันเเต่งตัวเเบบนี้ทุกวันนะ"

" เเต่น่าเสียดายนะ อยากเห็นหน้าอิสุริจังนะ"

"อ้ออ ค่ะ"

ปั้ง!!

​​​​​​​" พวกชมรมลี้ลับ!!"

"พวกเธอถูกยุบชมรม เพราะไม่มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอัน!!"

"เห้  รุ่นพี่ คุณอย่ามาดูถูกรุ่นพี่พวกผมนะครับ"

ปั้ง_

​​​​​​​" @{3฿…€#}"'*%$#[_*"   %8*_€"}%'?   …]"{€'¥?\~{#}¥8')   @€¥'?#€_'"{¥  9¥{?"'¥"

"เหอะ!! เเต่ปัญหาไม่ใช่ตรงนั้นเเต่เป็นนาย อิตาโดริ ยูจิ  นายอยู่ชมรมกรีฑา!!"

"อิตาโดริ/อิตาโดริ"

"ห๋าา\~  ผมจำได้ว่าผมเขียนชมรมลี้ลับนะครับ"

ปั้ง!!!

"ฉันเป็นคนเเก้เอง!!"

"อาจารย์\~\~   ทำเะบบนี้ทำไมครับ!!"

"ก็เพราะว่าวงการกีฬาต้องการนาย อิตาโดริ นายต้องเข้าร่วมชมรมกรีฑา!!"

"เเต่ก็นะ ฉันก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไรขนาดนั้น   อิตาโดริฉันขอท้านายเเข่งกรีฑา!!!"

"ผมขอรับคำท้า!!!"

ณ สนามรักบี้

​​​​​​​"สู้ๆอิตาโดริสู้ๆ"

[อยู่ไหนนะ ฟุชิงุโระคุง\~]

[โอ๊ะ!! เจอเเล้วว]

ตึกตึก

​​​​​​​"สวัสดีค่ะ มาหาใครหรอค่ะ"

"อ้อ ป่าวครับ พอดีมาหาของอะครับ"

"อ้อออ  ให้ช่วยหาไหมค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ"

"หืมม\~ เเน่ใจน้า\~ ถ้ามีคนเอาไปเราก็ไม่รุ่นพี่น้าา\~"

"งั้นคุณเคยเห็นกล่องนี้ไหมครับ"

"โอ๊ะเคยเห็นนะ  อยู่กับคนผมชมพูที่เเข่งกรีฑาอะ"

"ขอบคุณครับๆ"

ตัดไปที่ฝังยูจิ

​​​​​​​"โอ๊ะ!! อาจารย์ผมไปก่อนนะครับ!! ผมมีธุระ"

ตึกตึกๆ

"เดี๋ยวก่อนนา-"

"คุณตามไม่ทันหรอกหมอนี้นะ วิ่งเร็วจะตาย"

"เเล้วเธอรู้ไหมว่าหมอนั้นไปที่ไหน!!!"

"รู้สิ หมอนั้นไปโรงพยาบาล"

"ขอบคุณ งั้นไปก่อนนะ"

ตึกตึกๆ

​​​​​​​"บั้ยบาย\~  เเล้วเจอกันน้า\~"

ขอขัดเเป๊บบบหนึ่งง  คือว่าเค้าลืมบอกไปว่า อิสุริเป็นพวกตีสองหน้านะค่ะ

พวกตีสองหน้าคือ เเสดงออกไม่ตรงกับใจ อย่างเช่น เราเกลียดคนนี้เเต่เราเเสดงออกมาว่าชอบ เราเศร้าเสียใจ เเต่เรายิ้ม อะไรประมาณนั้นนะค่ะ

ต่อๆ

ตัดไปที่โรงบาล

​​​​​​​"น้องยูจิช่วยเซ็นตรงนี้ด้วยนะค่ะ"

"อึก  ครับ"

"ไม่เป็นไรใช่ไหมค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมต้องยิ้มถึงเเม้ในตอนเผาศพ เพื่อจะไม่ให้คุณปู่เป็นห่วง"

"เข้าใจเเล้วค่ะ"

ตึกๆ

​​​​​​​"นี้นายคือ อิตาโดริ ยูจิ ใช่หรือป่าว"

"อ่าครับผมเอง"

"ช่วยมานี้หน่อยครับ ผมมีเรื่องจะคุย"

ตัดไปฝังอิสุริ

บนยอดตึกตรงข้ามโรงเรียน

​​​​​​​"จะไปช่วยดีไหมน้าา\~"

"ไม่ไปดีกว่า\~"

ฟุบ

​​​​​​"เมื่อยปากชิบ "

[ว่าเเต่เรายิ้มไหม  ในเมื่อเราใส่แมส??]

"ชั้งมันเเล้วกัน"

ตัดไปที่โรงเรียน

​​​​​​​ "นี้ๆ  เปิดไฟไม่ดีกว่าหรอ"

"ไม่ได้ๆ เปิดไฟก็เสียบรรยากาศหมด"

"ได้เเล้วๆ"

ฟรึบ

"นิ้วคนหรอ/ นิ้วคนหรอ"

"ของจริงป่ะเนี่ย"

ตึก

​​​​​​​"กรี๊ดดดดด"

ตัดไปฝัง อิตาโดริ

​​​​​​​"เลี้ยวขวา ไปทางลัด!!"

"แหกๆ น-นี้มันอะไร ออร่าเเห่งความตายนี้มัน"

"อิตาโดริ นายอยู่นี้เดี๋ยวฉันไปคนเดียว"

"เดี๋ยวสิ ฉันก็ต้องไปช่วยเพื่อนนะ"

"นายอยู่นี้เเหละดีเเล้ว"

ตัดไปฝัง อิสุริ

​​​​​​​"เริ่มเเล้วสินะ "

"ถึงจะดูมาเเล้ก็เถอะ  เเต่ยูจิเนี่ยปีนขึนชั้นสามได้ไง"

"เเต่ก็นะ  ก็ยูจิเป็นครรภ์คำสาปนี้น้า"

" มาเเล้วสินะ  ชาโตรุ"

ตัดไปฝังยูจิ

"โอ้\~ เมงุมิ\~ โห้ เละเทะเชียวเเบบนี้ต้องถ่ายรูปไปให้พวกปีสองดูซะเเล้ว"

เเชะ แชะ แชะ เเชะ

"ว่าเเต่ หานิ้วสุคุนะเจอยัง\~"

"เออ คือว่า"

"หืมม"

"นิ้วนั้น ผมกินเข้าไปเเล้วครับ"

"…"

"จริงดิ"

"จริงครับ/จริง"

ตึกๆ

"หืมม\~ จริงด้วย ผสมปนกันเลยละ หึ น่าสนใจเเหะ"

"นี้ยูจิคุง\~  ช่วยเปลี่ยนตัวสุคุนะสัก 10 วิ ได้ไหม"

"เออ  เเต่ว่า-"

"ไม่เป็นไร เพราะผมนะ เก่งยังไงหละ"

"เออ  ก็ได้ครับ"

ฟรึบ

"อะ เมงุมิคุง\~ ช่วยถือหน่อยนะ"

[นี้เขาเเวะซื้อของฝากก่อนมาเนี่ยนะ]

"นั้นไม่ใช่ของฝากหรอกนะ ผมเเค่จะเอาไปกินตอนกลับโตเกียวนะ"

"ระวัง!!!"

ตุบ!!

​​​​​​​"โอ้\~ เเล้วนั้นนะ เป็นของขึ้นชื่อของเมืองเซ็นไดเลยน้าา\~"

[ชิ  เร็วมาก]

ฟรึบ  ตุบ!!

​​​​​​​"โอ๊ะ  ตอนนี้ผมอยู่ต่อหน้านักเรียน ผมขอโชว์เทพหน่อยรึกัน"

ฟรึบ ตุบ

ตูม!!

​​​​​​​[เเข็งเเกร่ง]

"3  2  1"

[อึก  อีกเเล้ว  เด็กนี้มันเป็นใคร]

ฟรึบ

​​​​​​​"โอ๊ะ!! เป็นไรกันไหมครับ?"

"โห้\~ ควบคุมได้จริงๆด้วยเเหะ"

"เเต่ผมได้ยินเสียงมัน น่ารำคาญมากเลยครับ"

"เเค่นี้ก็อัศจรรย์เเล้ว"

"อะ ครับ"

ซาโตรุกำลังจะจิ้มหน้าผากยูจิเพื่อสห้สลบเเต่

"โอ๊ะ โอ้\~ อย่าพึ่งพายูจิไปสิค้า\~"

ควับ

​​​​​​​"หืม"

"โอ๊ะ อิสุริ เธอมาทำไรที่นี้นะ"

"เอ๋\~  คนของฉันเดือดร้อน ฉันที่เป็นผู้เป็นครองก็ต้องช่วยสิ" 

"หมายความว่าไง"

ฟรึบ

"คุณปู่ของเธอได้ทิ้งพินัยกรรมไว้ว่า สมบัติทั้งหมดให้ฉัน รวมถึงสิทธิ์ในการดูเเลเธอด้วย ยูจิ"

"โห้\~  ซายะจัง ไม่เจอกันนานเลยน้าาา คิดถึงกันบ้างหรือป่าววว"

"ไม่เจอกันนานเลยนะซาโตรุ  ฉันคิดถึงนายนะ"

"เหมือนกัน\~  เเต่ว่าผมขอตัวอิตาโดริ ยูจิไปนะคร้าบบบ\~"

"ได้สิ"

"โอ๊ะ!! รวมถึงเธอด้วยน้าาา  พวกสุงุรุ คิดถึงนะ"

ฟรึบ

​​​​​​​"ไปเเล้วเเหะ เเล้วนายนะจะไปไหนต่อ"

"ฉันจะไปโรงพยาบาลก่อน"

"เคคค  เเล้วเจอกันนน"

ฟรึบ

​​​​​​​[มาเร็วไปไว้เเหะ]

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***