Books IV :comedy troupe

...[comedy troupe >>> คณะตลก]...

วันเวลาก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วค่ะที่ฉันได้อยู่ที่นี่มา ฉันได้ศึกษาเกี่ยวกับมาเฟียจนรู้เรื่องอย่างดีแล้ว ส่วนการทดลองพวกนั้นก็ฝึกฉันต่อสู้และใช้พลังไฟ

พวกนั้นให้ฉันสู้กับตัวทดลองคนอื่นๆด้วย เป็นการฆ่าคนรั้งแรกของฉันค่ะ ในความรู้สึกของฉันมันก็เฉยๆค่ะ

ฉันคิดว่า...การฆ่าคนมันก็ไม่ต่างจากฆ่าแมลงตัวนึง ง่ายซะยิ่งกว่าง่ายอีก

ในศูนย์วิจัยแห่งนี้ฉันคือผลงานชิ้นเอกของพวกเขาค่ะ และตอนนี้ฉันก็เบื่อแล้วสิ

ฉันอ่าน อ่าน อ่าน และอ่านไปเรื่อยๆ ไม่มีใครในที่นี่ได้รู้ถึงการมีอยู่ของหนังสือเล่มนี้

คราวที่แล้วลูอิสมาล่ะค่ะ ฉันคุยกับเขา ฉันบอกว่าฉันชอบลูกอมรสบลูเบอร์รี่เขาก็เอามาให้ และฉันได้ซ่อนมันไว้ตามชุดเสื้อผ้า เรียกได้ว่าเอาออกมาได้ทุกเวลา

'เบื่อ...'

ปัง! ปัง! ช่วยด้วย! อ้าก! เสียงมากมายปนเปกันไปความวุ่นวายจ้าละหวั่นเกิดขึ้นในศูนย์วิจัยแห่งนี้

'เหมือนได้ยินเสียงโว้ยอย่างดังเลยค่ะ'

ตึก! ตึก! ตึก!

"แบมบีโน!ช่วยฉันเร็วเข้า!"ลูอิสวิ่งมาแล้วปลดล็อกกรงออกจากนั้นก็เขย่าตัวฉันแล้วพูดอย่างร้อนรน

"ช่วย?"

"โว้ยยยยยยย!!!!จะหนีไปไหนฟะ!?"เรือนผมสีหงอ--แฮ่มๆเรือนผมสีขาวยาวมีดาบถือในมือ คนคนนั้นคือฉลามคลั่งของวาเรีย จากที่อ่านในหนังสือแล้ว...

เป็นคนที่ควรหลีกเลี่ยงเพราะอยู่ด้วยนานๆอาจหูหนวกได้ค่ะ นี่เป็นข้อมูลที่จำเป็นนะบอกก่อน

"แบมบีโน!สู้กับเจ้านั่นซะ!!"ลูอิสสั่งแล้วมาหลบหลังฉัน น่าตลกดีนะ หลบหลังเด็ก

"ยัยเด็กนี่ถอยไปนะโว้ย!!"เขาพูดพลางสะบัดดาบมาจ่อหน้าฉัน

"จัดการเขาหรอคะ?"

"ใช่!แบมบีโนเธอทำได้ใช่ไหม"

"โว้ยยยย!!!ให้เด็กสู้เนี่ยนะแกขำเป็นบ้าเลยหว่ะ"

"นี่...ลูอิสคะฉันเบื่อแล้วล่ะค่ะ"

"หา!เธอว่าไงนะ"

"อย่าให้พูดซ้ำสิคะ"ฉันพูดแล้วใช้สายหมอกสร้างค้อนยักษ์ขึ้นมาเคลือบด้วยไฟเมฆา ฟาดไปที่หัวของลูอิสอย่างแรงทำให้เขาคอหักตาย

"นี่แก...แย้งเหยื่อฉันนะโว้ยยยย!!!!"พี่แกพูด(แหกปาก)อย่างดัง

"ช่วยหรี่ลำโพงหน่อยได้ไหมคะ?"ไม่ไหวนะคะดังขนาดนี้ปิดหูไม่ทันนี้แย่เลยนะ

"ลำโพงบ้านพ่อแกสิยัยเปี๊ยก!"

"บ้านเฮียแหละค่ะ"

"เรียกใครเฮียฟะ!!!"

เสียงดังจังเลยนะ เมินเลยล่ะกัน

"แล้วเอาไงต่อดีนะ"

"อย่าเมินฉันนะโว้ยยยย!!!"เขาโว้ยอย่างเหลืออด ยัยเด็กนี่มันกวนเขา!

"ชิชิชิ สควอโล่ทะเลาะกับเด็กล่ะ"หืม...ฉายาปริ้นเดอะริปเปอร์ผู้มีสายเลือดของราชวงศ์และเป็นคนที่มีค่าหัวสูงสุดๆ

"เอารูปไปขายได้เท่าไหร่นะ"เด็กนี่คืออัลโกบาเลโน่ทารกต้องสาปสินะ วิธีแก้คำสาปถึงจะรู้แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า

"มานี่เลยแก!"

"จะไปไหนอ่ะ"

"เดี๋ยวก็รู้โว้ยยย!!"

"ก็บอกให้หรี่เสียงไงเฮีย สงสารคนใกล้ตัวเฮียจังหูดับกันหมดแล้วมั้ง"

"เงียบไปเลยเว้ย!"

เขาจับคอเสื้อฉันหิ้วไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆในวาเรีย คนหน้าดุตรงนั้นบอสวาเรียสินะ ข้อมูลของเขามัน...ขอไม่พูดดีกว่า

"ว๊าย!สควอโล่จังไปเอาเด็กคนนี้มาจากไหนกันฮ้า"ผู้พิทักษ์อรุณแห่งวาเรียพูดก่อนจับเธอไปหมุนตัวรอบๆแล้วอุ้มขึ้นมา

"แกเอาไงกับเด็กนี่วะไอบอสเวร!!!"

"หนวกหูไอสวะ"

เพล้ง! อุวะ สีแดงของไวน์ย้อมผมเฮียแกซะดูเหมือนเลือดเลยนะเนี่ย

"เอาไปด้วยดีไหมฮ้า"

เขาเหลือบมามองฉันนิดหน่อย เราสบตากันมันก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นก็เลยไม่ได้หลบ

"หึ เอายัยสวะไปด้วยซะ"

"ฮ้าบอส"

สรุปฉันต้องไปกับคณะตลกพวกนี้สินะ ต้องฝึกตบมุกแล้วสิ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***