Books II :was sold

...[was sold >>> ถูกขาย]...

เช้าวันใหม่ไดอาน่าตื่นมาอาบน้ำแปลงฟันเสร็จก็มานั่งอ่านหนังสือเล่มเมื่อคืนเหมือนเดิม วันนี้เธอตั้งใจจะเรียนภาษาอังกฤษให้จบวันนี้เพราะว่าเธอสัญชาติอังกฤษน่ะสิ เป็นสิ่งที่เธอควรที่จะรู้ไว้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้งจากนั้นก็เงียบหายไป คงจะเอามาวางให้แล้วล่ะสินะ

แอ๊ด~ เธอเปิดประตูออกไปแล้วยกถาดอาหารเข้ามา ในนั้นมีเพียงขนมปังสองก้อนและน้ำเปล่าแก้วนึง ปกติล่ะนะ

เธอวางไว้บนโต๊ะขนาดเล็กแล้วนั่งเก้าอี้เตรียมทานอาหารเช้าของวันนี้ เธอเริ่มหยิบขนมปังขึ้นมากัดคำนึงก่อนจะคิในใจไปด้วย เฮ้อ~เบื่อขนมปังแล้วนะ

พอทานเสร็จก็ลุกขึ้นมาบนเตียงและอ่านหนังสือเล่มนั้นเช่นเดิม น่าแปลกที่เธอจำมันได้เร็วมาก ไม่นานนักเธอก็อ่านภาษาอังกฤษจนเข้าใจทั้งหมด ต่อไปเธอเริ่มอ่านภาษาฝรั่งเศส อิตาลี ญี่ปุ่น เยอรมัน

ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเธอจำมันได้หมด ตอนนี้เธอพูดได้ห้าภาษาภายในหนึ่งวัน ตอนนี้เธอได้เรียนรู้การเก็บและเรียกหนังสือออกมาได้ด้วยล่ะ

สองวันต่อมาตอนนี้ไดอาน่ากำลังเรียนรู้วิธีการใช้ไฟธาตุล่ะ น่าตื่นเต้นดีนะ

"ใช้อย่างนี้ได้ไหมนะ"เธอลองสร้างของจากภาพมายาซึ่งก็ได้ผล เธอทำได้ เธอทำตามคำแนะนำในหนังสือที่เธอขอให้มันบอก

เมื่อเริ่มที่จะเหนื่อยแล้วเธอก็หยุดพักทานข้าวเย็นเพราะตั้งแต่เธอฝึกตั้งแต่เช้านี่ก็เย็นแล้ว แถมยังใช้มันสร้างสิ่งของแล้วก็ลบทำซ้ำตั้งหลายสิบรอบ ทำให้เกิดล้าขึ้นมานิดหน่อย

ปัง! เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องดังลั่นจนทำให้เธอสะดุ้งหน่อยๆ คนที่เข้ามาก็คือเดวิด แม็กซ์ พ่อของเธอนั่นเอง เขาเข้ามากระชากตัวเธอไปแบบไม่พูดอะไร ผ่านสายตาคนในบ้านมากมาย ก่อนจับยัดเข้ารถ

บ้างก็สมเพช บ้างก็สงสาร บ้างก็สะใจ บ้างก็นินทา หลากหลายอารมณ์ที่คนพวกนั้นแสดงออกมา ส่วนฉันก็ชินแล้ว ฉันไม่แสดงอาการให้พวกมันได้ใจกันหรอก

เขาออกรถไปอย่างรวดเร็วไม่ได้ให้ฉันได้ถามอะไรทั้งนั้น ทั้งเย็นชา ทั้งผลักไส ทั้งสายตารังเกียจ เข้าแสดงให้ฉันทั้งหมด และสุดท้ายฉันก็ได้เอ่ยปากถามออกไป

"จะพาไปไหนกันคะ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและสีหน้าที่นิ่งสนิท

"นั่งเงียบๆไปซะถึงตาแกแล้วที่จะตอบแทนฉัน หึ"เขาพูดก่อนแค่นเสียงหัวเราะออกมาก ตอบแทนงั้นหรอ...จะทำอะไรอีกล่ะ ฉันคิดด้วยความเบื่อหน่าย

รถมาจอดอยู่ที่โกดังเเห่งหนึ่งมีคนสามคนแต่งตัวด้วยชุดสูทยืนรออยู่ ดูเหมือนฉันจะซวยแล้วนะ

แล้วมันก็จริง ฉันซวยแล้ว...

"พามาแล้ว จะเอารึเปล่า"เขาลากฉันลงจากรถก่อนผลักฉันไปข้างหน้า

"หืม ใช้ได้นี่!"หนึ่งในสามคนนั้นพูดขึ้นก่อนที่พ่อของฉันจะทำบางอย่างอีก มันเหมือนกับสัญญาอะไรซักอย่าง

"งั้นหนี้ของฉันหมดแล้วใช่ไหม"

"ใช่แล้ว"

จบการสนทนาของพวกเขาพ่อของฉันได้ทิ้งฉันไว้แล้วขับรถออกไป จากนั้นก็มีหนึ่งในสามคนนั้นได้ลากฉันไปที่อื่นทันที ฉันไม่ได้ขัดขืนหรอกนะ รู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์น่ะก็เลยไม่ทำ

เขาที่เห็นตัวฉันไม่ขัดขืนอะไรก็ปล่อยให้เดินเองแต่ก็ใช้กุญแจมือเหล็กใส่ไว้ทั้งสองข้าง

"จะไปไหนหรอคะ"ฉันถามพวกเขา

"เธอนี่แปลกนะ ปกติไม่มีเด็กที่ไหนถูกขายแล้วนิ่งได้อยู่หรอกนะ"เขาบอกพร้อมเลิกคิ้วเชิงแปลกใจ

"ฉันไม่ได้โง่ค่ะ คนที่รู้ว่าหนียังไงก็หนีไม่พ้นแล้วยังจะหนีมันเสี่ยงที่จะโดนทำร้ายด้วยนี่คะ"

"หึๆฮ่าๆฉันชักถูกใจเธอแล้วสิ เธอฉลาดนะ บางทีเธออาจจะได้คนรวยๆที่อยากได้เด็กฉลาดๆอย่างเธอไปเลี้ยงก็ได้นะ"เขาหัวเราะอย่างชอบใจ

พวกเขาคุยกันเองนิดหน่อยก่อนพาเธอเดินมาถึงห้องขังพิเศษ คงเพราะฉันเป็นสิ้นค้าพิเศษล่ะมั้ง ระหว่างอยู่ในนั้นฉันได้รับการดูแลพิเศษกว่าเด็กคนอื่นๆ อาหารก็ได้กินดีกว่าที่บ้านหลังนั้นล่ะนะ

ผ่านไปแค่วันเดียวฉันก็จะถูกซื้อแล้วค่ะ เห็นบอกว่าเป็นมาเฟียด้วยล่ะ ฉันเช็คดูในหนังสือแล้วมีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับมาเฟีย แต่ก็อ่านแค่คร่าวๆเพราะมันเยอะใช้เวลาอ่านพอสมควรเลยทีเดียว

เยอะจริงๆนะ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***