02คาเฟ่

ตอนที่2

มิโนะพาร์ท

เอาละตอนนี้ผมเปิดประตูคาเฟ่เข้ามาเเล้วผมปรายตาหาชายร่างใหญ่เมื่อเช้า"อยู่ไหนนะ"ผมหันซ้ายหันควาจนมีคนมาเเตะที่ไหล่ผม"อ่ะ"ผมสดุ้งโย่งด้วย"มาเเล้วหรอครับ"หื้มเสียงคุ้นๆ เเหะผมหันไปหาเขาเเล้วปรากฎว่าเขานั่งอยู่ตรงโต๊ะที่สามเเต่เขาเดินมาหาผมเพราะกลัวผมไม่เห็น"ไปนั่งกันเถอะครับ"ผมตอบกลับชายคนนั้นจากนั้นชายคนนั้นก็จับมือผมเเล้วพาไปที่โต๊

"คุณจะทานอะไรรึป่าวครับ"อาเดลถามเด็กหนุ่มร่างเล็กด้วยเสียงอ่อนโยน

"เอ่อ..คุณสั่งให้เลยก็ครับ"มิโนะตอบกลับชายร่างสูงที่นั่งตรงข้านตน

"อ่าาน้องครับ"อาเดลหันไปเรียกพนังงานเสริฟ

"เอาอะไรคะ"เสียงพนังงานหญิงถาม

"ผมเอาอันนี้..เเล้วก็อันนี้อันนี้"อาเดลตอบกลับพร้อมกับชี้เมนูของหวานเเละเครื่องดื่มพร้อมกับอาหาร

"คุณชื่ออะไรหรอครับ"อาเดลหันไปถามมิโนะ

"มิโนะครับอาซากิ มิโนะ"มิโนะตอบกลับ

"ผมชื่ออาเดลยินดีที่ได้รู้จักนะครับมิโนะ"

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ทานอาหารกันพร้อมเเรกเปลี่ยนความรู้เเละนิสัยของกันเเละกัน

อาเดลพาร์ท

เขารู้ตัวดีว่าเด็กที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ใช่โอเมก้าธรรมดาเเน่นอน..ซึ่งเค้ารู้ว่าเด็กคนนี้คือเด็กที่มีเพศสภาพที่หายาก

เขาเริ่มที่จะสนใจเด็กคนนี้เเล้วสิ

จบพาร์ท

หลังจากนั้นอาเดลก็ไปส่งมิโนะที่บ้าน..มิโนะนั้นยังไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครเเต่รู้เเค่ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงรวมถึงยศสาบรรดาศักดิ์..เพราะอะไรน่ะหรอเพราะกลิ่นไอรอบข้างตัวอาเดลนั้นต่างมีความเป็นผู้นำสูง..รวมถึงสายตานั้นด้วย

ตอนนี้อาเดลมาส่งเขาถึงที่บ้านเเล้วอาเดลอายุเยอะกว่าเขามาก.."ขอบคุณครับที่มาส่ง"มิโนะกล่าวขอบคุณอาเดล..น่าเเปลกที่อาเดลอายุ30ขึ้นเเล้วเเต่ยังหนุ่มยังเน้นหน้าตาเหมือนคนอายุ20ต้นๆ เลยล่ะ"ไม่เป็นไรหรอกมิโนะ..ผมตั้งใจจะมาส่งคุณนะ"อาเดลกล่าวตอบมิโนะ..พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่นเเละขี้เล่นไปด้วย

ณ.คฤหาสต์ตะกูลอาเธอร์

"เซอร์ไพรครับ"อาเดลเดินย่างก้าวเข้ามาในคฤหาสต์พร้อมกับพูดขึ้นทำให้ทั้งพ่อเเม่ของเชานั้นโผ่เข้าโอบกอดลูกชายคนเล็กอย่างอบอุ่น

"ไอลูกชายที่นัน้เป็นไงบ้างหื้ม"มาตินถามผู้เป็นลูก

"สบายดีครับเเล้วก็ไม่มีเรื่องที่ต้องกังวลผมให้ผู้ช่วยผมทำเเทนเเล้ว"อาเดลกล่าวตอบพ่อตนด้วยเสียงชัดเจน

"โถ่ลูกเเม่เหยื่อยมากมั้ยหื้ม"ผู้เป็ยเเม่ถามลูกชายเเละโอบกอดให้หายคิดถึง

"สบายดีมั้ยครับเเม่"อาเดลถามเเม่เเละก้มหอมเเก้มผู้เป็นเเม่ฟอดใหญ่

"เเม่สบายดีจ้ะลูก"

"เเม่ครับเเล้วพี่ทิปเปอร์ล่ะครับ"อาเดลถามหาผู้เป็นพี่

"เขาทำงานอยู่ในห้องน่ะ"ผู้เป็นพ่อตอบ

อาเดลรู้ตั้งเเต่อายุ18เเล้วว่าพี่เขาน่ะบ้างานตั้งเเต่ที่เขาจบม.6พี่เขาก็ได้รับตั้งเเน่นเเละหลังจากนั้นพี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเลยรวมถึงคนรักก็ไม่มีอีกเช่นกัน

อาเดลเดินขึ้นไปหาพี่บนห้อง

ก๊อก.ก๊อก!!

"พี่เปิดประตูหน่อย"

เเกร๊ก

เสียงเปิดประตูอัตโนมัติดังขึ้น

"กลับมาเเล้วหรอไอน้องชาย"

"ครับพี่"อาเดลตอบพี่ชาย

"เป็นไงบ้งละที่นั้นกิจการไปได้ดีมั้ย"

"ก็ดีครับการส่งออกเป็นไปอย่างราบรื่น"

"เเล้วพี่ละ"

"ก็ดี"

"ว่าขะไปหาพี่ที่บ.เเต่การ์ดพี่บอกว่าพี่อยู่บ้าน"