ษาเมื่อมาถึงบ้าน ใจยังโมโหเดียร์อย่างมากที่ไม่ยอมทำตามที่เธอบอก แล้วคำพูดที่เดียร์บอกเธอวันนี้มันเหมือนกับว่า เดียร์ก็น่าจะชอบพีทด้วยแต่เธอจะไม่ยอมให้เดียร์สมหวังง่ายๆแน่ เธอจึงโทรจ้างนักเลงให้คอยตามเดียร์และหาโอกาสทำร้ายและสั่งสอนเดียร์ โทษฐานที่ไม่เชื่อฟังเธอ
"เสาร์อาทิตย์นี้เดียร์จะทำอะไรล่ะ"
พีทถามหลังจากที่ขับรถออกมาจากร้านของชัยได้สักพักแล้ว
"เดียร์คงจะอ่านหนังสืออยู่ที่คอนโดน่ะค่ะ"
"ดีแล้วล่ะ..งั้น...พี่ขออาสาเป็นคนส่งเสบียงได้มั้ย"
"ว่างหรือคะ"
"สำหรับเดียร์..พี่ว่างเสมอ..นี่ถ้าพี่ไม่กลัวเดียร์จะว่านะ..พี่จะโดดงานไปเฝ้าตามเดียร์ทุกวันเลย..พี่เป็นห่วงจริงๆนะ"
"ขอบคุณนะคะ..แต่อย่าลำบากเลยค่ะ..พี่พีทมีงานที่ต้องทำและรับผิดชอบ..เดียร์ดูแลตัวเองได้ค่ะ"
"เดียร์ต้องระวังตัวนะ..ถ้าเดียร์เป็นอะไรไป..พี่จะอยู่ได้ยังไง..และพี่คงไม่ยกโทษให้ตัวเองแน่ๆ"
เดียร์หันไปมองหน้าพีททันที เธอรู้ว่าเขารักและเป็นห่วงแต่ไม่คิดว่าจะมากอย่างที่บอก
"เดียร์อาจจะไม่เชื่อที่พี่พูด..และพี่จะไม่บังคับให้เดียร์เชื่อพี่..แต่พี่จะให้เวลาเป็นตัวบอกเองว่าพี่คิดอย่างที่พูดจริงๆ"พีทพูด เขารู้ว่าเดียร์มองหน้าของเขาอยู่
"เดียร์จะรอดูความจริงใจของพี่พีทก็แล้วกันนะคะ"เดียร์บอกสายตามองไปที่ถนนข้างหน้า
เดียร์เชื่อที่พีทพูดทุกคำ จากการกระทำที่ผ่านๆมาจริงๆมันก็บอกเธออยู่แล้วถึงความจริงใจที่เขามีให้ ตอนนี้เธอแค่ต้องการเวลาให้ตัวเองในการตัดสินใจที่จะคบกับเขาเป็นแฟนเท่านั้น ถ้าเกิดวันหนึ่งเขามาขอเธอเป็นแฟนจริงๆจะได้ตอบอย่างสบายใจ
แล้วหลังจากวันนั้นทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิม วันจันทร์เดียร์ก็ไปมหาลัยเพื่อสอบ เธอขับรถไปตามปกติแล้วสังเกตุว่ามีรถคันหนึ่งที่เหมือนจะขับตามเธอตลอด มันไม่ใช่รถของน้าเบิ้มแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงคิดว่าอาจจะระแวงมากไป
น้าเบิ้มที่คอยขับรถตามดูแลเดียร์ก็สังเกตุเห็นเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรแต่รถคันนั้นขับตามรถของเดียร์ไปทุกที่ตั้งแต่คอนโดถึงมหาลัยและจากมหาลัยจนถึงคอนโด แม้กระทั่งตอนที่เดียร์ไปทำงานที่ร้านของชัยก็เหมือนกัน
น้าเบิ้มยังไม่ได้บอกใครจนกระทั่งผ่านมา3วันแล้ว รถคันนั้นก็ยังคงขับตามรถของเดียร์อยู่ จึงได้โทรหาพีททันทีเพราะมันไม่ปกติแล้ว
พีททำงานอยู่ที่บริษัท เขากำลังเตรียมเอกสารที่จะออกไปพบลูกค้า ครืด..ครืดมือถือส่วนตัวของพีทดังขึ้น เขาเห็นเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นแต่ก็ลองกดรับ
"สวัสดีคับ"พีทพูด
"สวัสดีคับคุณพีท...ผมเบิ้มนะคับ"
"คับน้าเบิ้ม..ผมก็นึกว่าเบอร์ใคร..มีอะไรหรือป่าวคับ"
"2-3วันมานี้..ผมสังเกตุว่ามีคนขับรถตามรถของคุณหนูน่ะคับ..ขับตามไปทุกที่ๆคุณหนูไป"
"อะไรนะคับ..แล้วเดียร์รู้หรือป่าวคับ"
"ผมก็ไม่แน่ใจคับว่ารู้หรือป่าว..ที่ผมโทรมาบอกคุณพีทเพราะจะได้รู้ไว้น่ะคับ..ถึงตอนนี้มันยังไม่ได้ทำอะไรแต่ผมว่ามันไม่น่าไว้ใจน่ะคับ"
"ผมฝากน้าเบิ้มคอยตามดูไว้ก่อนนะคับ...ขอบคุณมากคับที่โทรมาบอก...แล้วถ้ามีอะไรคืบหน้ารบกวนโทรบอกผมได้ทันทีเลยนะคับ"
"คับ..งั้นแค่นี้ก่อนนะคับ"
"คับ..น้าเบิ้ม"
พีทวางสายลงแล้ว เขาเริ่มเป็นห่วงเดียร์มากขึ้นอีก จากที่เป็นห่วงอยู่แล้ว ถึงแม้จะรู้ว่าเธอมีน้าเบิ้มกับคนอื่นๆคอยดูแลแต่เขาก็ยังไม่วางใจอยู่ดี
ตอนเที่ยง
LINE
พีท:ทำอะไรอยู่คับ
เดียร์:กำลังจะเข้าห้องสอบค่ะ
พีท:ขอให้สอบผ่านนะคับ
เดียร์:ขอบคุณค่ะ
ตอนบ่าย
LINE
พีท:สอบเสร็จหรือยังคับ
เดียร์:เสร็จแล้วค่ะ..กำลังจะกลับคอนโด
พีท:จะแวะที่ไหนหรือป่าว
เดียร์:จะแวะซื้อขนมไปฝากน้ายามค่ะ
พีท:ระวังตัวด้วยนะ
เดียร์:ค่ะ..แค่นี้นะคะ..ขับรถก่อนค่ะ
พีท:ขับรถระวังๆนะ..พี่เป็นห่วง
เดียร์:ค่ะ
เดียร์วางมือถือลงที่หน้ารถแล้วอมยิ้ม วันนี้พีททำตัวแปลกๆ ปกติแล้วเขาจะไม่ส่งข้อความหาเธอเวลาที่มามหาลัย แต่วันนี้เขาส่งไลน์มาหาเธอถึง2ครั้ง แต่ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ดีใจที่เขาส่งข้อความมาหา
พีทเมื่อส่งไลน์หาเดียร์แล้วก็คิดว่าตั้งแต่วันนี้ไปเขาคงต้องรีบกลับไปรอรับเดียร์ไปที่ร้านของชัยเอง เพื่อกันไว้ก่อน
"คุณสุดา..เข้ามาหาผมหน่อย"พีทโฟนอินบอก
"ค่ะ..บอส"สุดาตอบ
แล้วสุดาก็เดินเข้ามาในห้อง
"ต่อจากนี้ไปจัดตารางงานในช่วงบ่ายให้ผมแค่บ่ายสามนะ..ผมมีเรื่องต้องไปทำ..แล้วถ้ามีอะไรด่วนก็โทรหาผมได้...อ้อ!..แล้ววันนี้มีงานอะไรอีกมั้ย"พีทสั่ง
"มีนัดคุยงานกับแผนกต่างประเทศค่ะ"สุดาบอก
"ยกเรื่องไปพรุ่งนี้เช้านะ..ผมจะออกไปธุระ"พีทบอกแล้วทำท่าลุกขึ้น
"จะรีบไปไหนเหรอตาพีท"พิศาลเปิดประตูเข้ามาพอดีถาม
"ดิชั้นจะบอกแผนกต่างประเทศให้ค่ะ..ขอตัวนะคะ"สุดาจึงเดินออกไปจากห้อง
"ผมจะไปหาเดียร์ที่คอนโดคับพ่อ..น้าเบิ้มโทรบอกผมว่ามีคนขับรถตามรถของเดียร์มา2-3วันแล้ว..ผมเป็นห่วงเดียร์น่ะคับ"
"จริงเหรอ..แล้วมันทำอะไรหนูเดียร์หรือป่าว"
"มันยังไม่ได้ทำอะไร..ได้แต่ขับรถตามไปทุกที่คับ..นี่ผมว่า..จากนี้ไปผมจะรับเดียร์ไปที่ร้านไอ้ชัยเองทุกวันน่ะ..กันไว้ก่อนคับ"
"ดีแล้ว..งั้นลูกก็ไปเถอะ..ดูแลน้องให้ดีๆ..ถ้ามีอะไรก็บอกพ่อด้วยนะ..แล้วลุงวินรู้เรื่องนี้หรือป่าวล่ะ'
"ผมก็ไม่รู้คับ..ไม่รู้ว่าน้าเบิ้มบอกลุงวินหรือป่าวน่ะ"
"เออ..เดี๋ยวพ่อจะบอกลุงวินเอง"
"คับพ่อ..ผมไปก่อนนะคับ"
พีทรีบเดินออกจากห้องไปทันที
เมื่อถึงคอนโดพีทหยิบมือถือมาโทรหาน้าเบิ้มทันที
"น้าเบิ้มคับ..คนที่ตามเดียร์ยังอยู่มั้ยคับ"
"ยังอยู่คับ..มันจอดรถอยู่ด้านหน้าคอนโดน่ะ"
"มันไม่ได้เข้ามาในคอนโดใช่มั้ยคับ"
"ใช่คับ..มันจะจอดรถรอจนกว่ารถคุณหนูจะขับออกมาน่ะคับ"
"วันนี้ผมจะให้เดียร์ไปที่ร้านไอ้ชัยกับผม..ผมอยากให้น้าเบิ้มคอยดูว่ามันจะรู้มั้ยว่าเดียร์ออกไปกับผมน่ะคับ"
"ได้คับคุณพีท..ถ้าคุณหนูไปกับคุณพีทผมจะได้สบายใจคับ"
"งั้นผมขึ้นไปดูเดียร์ก่อนนะคับ"
"คับ..คุณพีท"
พีทวางสายแล้วขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ห้องของเดียร์ก่อนจะกดกริ่ง สักพักเดียร์ก็เปิดประตูมาแล้วทำหน้าแปลกใจที่เห็นเขา
"พี่พีทมาได้ยังไงคะ..แล้วไม่ทำงานเหรอ"
"พี่มาพบลูกค้าแล้วรู้ว่าเดียร์กลับมาที่คอนโดแล้ว..เลยจะมาหาอะไรกินน่ะ..พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยงน่ะคับ"
"เข้ามาก่อนค่ะ..งานยุ่งมากหรือคะ..ถึงไม่มีเวลากินข้าว"
"ยุ่งมากคับ..พี่กำลังรอเลขาส่วนตัวไปช่วยอยู่นี่ล่ะคับ"
"ค่ะๆ..รู้แล้วว่ายุ่งมาก..งั้นพี่พีทนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวเลยค่ะ..เดียร์ทำข้าวคลุกน้ำพริกเพิ่งเสร็จ..ว่าจะกินก่อนไปทำงานน่ะ..แล้วก็ทำยำปลาหมึกไปฝากคอเหล้าด้วยค่ะ"
เดียร์ยกข้าวกับน้ำมาวางข้างหน้าพีทแล้วเธอก็นั่งลงตรงข้าม
"กินข้าวได้แล้วค่ะ..แล้วกินข้าวผิดเวลาบ่อยๆจะเป็นโรคกระเพาะได้นะคะ"
"ขอบใจนะ..น่ากินที่สุดเลย"
"กินไปเลยค่ะ..ไม่ต้องชม"
"คับ.."
พีทกับเดียร์จึงกินข้าวกันไปเรื่อยๆ
"นี่..พี่พีทต้องกลับไปทำงานต่อมั้ยคะ"
"ไม่ล่ะคับ..ทำมาทั้งวันแล้ว..พี่จะไปที่ร้านไอ้ชัยเลยน่ะ..ว่าจะชวนเดียร์ไปด้วยกันนะ"
"ขับรถไปคนละคันก็ดีแล้วนี่คะ...เผื่อพี่พีทจะกลับมาพักผ่อนก่อนน่ะ"
"ไม่ล่ะ..ยังไงพี่ก็กลับพร้อมเดียร์อยู่แล้ว..ทางเดียวกันไปด้วยกัน..ก็ถูกแล้วนะ"
"มีอะไรหรือป่าวคะ..พี่พีทแลดูแปลกๆนะคะวันนี้"
"ปะ..ป่าว..มะ..ไม่มีอะไรคับ"
"ไม่มีก็ไม่มีค่ะ..ไม่เห็นต้องพูดตะกุกตะกักเลยนี่คะ"
"เอ่อ..คับ"
พีทก้มหน้ากินข้าวต่อ แล้วพอกินเสร็จเดียร์ก็เก็บจานไปล้างก่อนจะเตรียมยำใส่กล่องเพื่อเอาไปที่ร้าน
"ไปกันได้แล้วค่ะ"
"ลืมอะไรหรือป่าว"
"ไม่ลืมค่ะ"
"คับ..ไปกันเลย"
เมื่อลงมาถึงข้างล่างก็พากันไปขึ้นรถของพีทก่อนที่จะขับออกไปจนถึงร้านของชัย
"เฮ้ย!..วันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์..ทำไมมึงมาพร้อมกับเดียร์ได้วะ"ชัยถาม
"กูออกมาพบลูกค้าแล้วรู้ว่าเดียร์อยู่ที่คอนโด...เลยเข้าไปหาอะไรกินน่ะ..เลยมาด้วยกัน"
พีทมองหน้าชัยแบบเคร่งเครียด ชัยเห็นจึงไม่ถามอะไรต่อเพราะคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เพียงแต่พีทไม่พูดต่อหน้าเดียร์
"พี่พีททำงานจนไม่มีเวลากินข้าวกลางวันเลย..เพิ่งมากินเมื่อกี้ล่ะค่ะ"เดียร์บอก
"แล้วนี่เดียร์ทำอะไรมาล่ะ"ชาช่าถามเธอก็เห็นว่าพีททำหน้าตาไม่สบายใจเท่าไหร่
"เดียร์ทำยำปลาหมึกมาให้ค่ะ..พี่ๆกินกันไปก่อนนะคะ..เดียร์ไปทำงานก่อน"เดียร์บอกแล้วจะเดินออกไป
ครืด...ครืดมือถือของเดียร์ดัง
"ค่ะ..พ่อ"
"ทำอะไรอยู่ลูก"
"เดียร์อยู่ที่ร้านพี่ชัยค่ะ..พ่อมีอะไรหรือป่าวคะ..เดียร์ว่าจะเข้าบ้านวันเสาร์นี้ล่ะค่ะ"
"ลูกไม่ต้องเข้าบ้านแล้วล่ะ...พ่อวานให้หนูช่าไปเป็นเพื่อนลูก..หาซื้อเสื้อผ้ากับของสำหรับไปทำงานน่ะ..เป็นเลขาส่วนตัวต้องออกไปพบลูกค้ากับตาพีทบ่อยๆ..ลูกต้องแต่งตัวบ้าง..ไม่อย่างนั้นตาพีทจะอายคนอื่นได้นะ..ไม่นึกถึงตัวเองก็ต้องนึกถึงคนข้างๆบ้าง..เออ..แล้วหนูช่าบอกว่า..วันอาทิตย์จะจัดงานเลี้ยงให้ลูก..ฉลองที่สอบเสร็จน่ะ..หนูช่าบอกลูกหรือยัง..เห็นว่าจะจัดที่คอนโดของหนูนะ..พ่อก็ว่าจะไปด้วย"
"ค่ะ..พ่อ..หนูจะไม่ทำให้พี่พีทต้องอายลูกค้าหรอกค่ะ...ส่วนเรื่องงานเลี้ยง..พี่ช่ายังไม่ได้บอกค่ะ..แต่ก็ดีค่ะ..งั้นวันอาทิตย์พ่อก็มาหาเดียร์นะคะ"
"ได้ลูก...แค่นี้นะ..ดูแลตัวเองด้วย"
"ค่ะพ่อ..ดูแลตัวเองเหมือนกันนะคะ"
เดียร์วางสาย
"ลุงวินว่ายังไงเหรอเดียร์"ชัยถาม
"พ่อบอกว่าวันเสาร์ไม่ต้องให้เดียร์เข้าบ้าน..แต่ให้พี่ช่าไปส่งหาซื้อเสื้อผ้าเตรียมใส่ไปทำงานน่ะ..แล้วบอกว่าวันอาทิตย์พี่ช่าจะจัดเลี้ยงฉลองให้เดียร์ที่สอบเสร็จแล้วที่คอนโดค่ะ"เดียร์บอก
"ใช่..พี่ว่าจะบอกเดียร์อยู่เหมือนกัน"ชาช่าบอก เธอเกือบลืมไปแล้วว่าบอกกับนาวินไว้
"งั้นวันเสาร์พี่ช่าจะไปกี่โมงคะ..แล้วให้เดียร์ไปเจอที่ไหนล่ะ"เดียร์ถาม
"แล้วพี่จะโทรบอกนะ"ชาช่าบอกยิ้มๆ
"ค่ะ..งั้น..เดียร์ไปทำงานล่ะ"เดียร์ยิ้มแล้วเดินออกไป
"มึงมีอะไร..กูเห็นหน้ามึงแล้วเหมือนมีเรื่องอะไรงั้นแหละ"ชัยถาม
"ใช่..ค่ะ..ช่าก็คิดอย่างนั้น"ชาช่าบอก
"น้าเบิ้มโทรบอกกูเมื่อตอนเช้าว่า..มีคนคอยขับรถตามรถของเดียร์..มันขับตามมาได้2-3แล้ว..มันตามไปทุกที่ๆเดียร์ไปเลยน่ะสิ"พีทบอกสีหน้าเคร่งเครียด
"จริงเหรอวะ...แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะ..แล้วเดียร์รู้ตัวมั้ย..ว่าถูกตามน่ะ"ชัยถาม
"กูกับน้าเบิ้มก็ไม่รู้..ว่าเดียร์รู้หรือป่าว..แต่กูกับน้าเบิ้มก็ยังไม่ได้บอกเดียร์นะ..กูกลัวว่าถ้าเดียร์ยังไม่รู้แล้วบอกไปจะทำให้เดียร์เป็นกังวล...ช่วงนี้สอบด้วย"พีทพูด
"ช่าว่านะ..ษาต้องเป็นคนจ้างมาแน่ๆค่ะ"ชาช่าว่า
"พี่ก็คิดเหมือนช่านะ..ตอนนี้พี่ก็เลยจะมารับมาส่งเดียร์..เวลามาทำงานน่ะ..ส่วนเวลาไปมหาลัยคงต้องฝากน้าเบิ้มคอยดูแล"พีทบอก
"ก็ดีนะ..แต่ถ้าเป็นฝีมือของษาจริงๆ..ก็น่ากลัวทีเดียวที่สามารถส่งคนมาทำร้ายน้องสาวแท้ๆได้"ชัยบอก
"ช่ามั่นใจว่าเป็นษาแน่ๆ..เดียร์ไม่มีศัตรูที่ไหน..ใครๆก็รักเดียร์ทั้งนั้น..มีแค่ษานั่นแหละ"ชาช่าว่าเธอกำมือแน่นมาก
"ไม่ว่าจะเป็นฝีมือของใคร..พี่จะไม่มีวันยอมให้มาทำร้ายเดียร์ได้แน่ๆ.."พีทบอก
"แล้วนี่ลุงวินรู้หรือป่าววะ"ชัยถาม
"กูก็ไม่รู้..แต่กูบอกพ่อกูไปแล้ว"พีทพูด
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะคับ..ตอนนี้เราต้องระวังและปกป้องเดียร์ก่อนดีกว่า"แอนดิวบอก
"เอาตามที่ไอ้พีทบอกไปก่อนละกัน..คงต้องค่อยๆแก้ไขกันไป"ชัยบอก
พีทนั่งคอยจนเดียร์ทำงานเสร็จก็ขับรถกลับคอนโดด้วยกัน
เมื่อถึงห้องพีทก็โทรหาน้าเบิ้มทันที
"น้าเบิ้มคับ..พวกนั้นตามผมไปหรือป่าว"
"ป่าวคับ..ผมว่ามันไม่รู้ว่าคุณหนูไปกับคุณพีทน่ะ..เพราะมันยังจอดรถรออยู่ที่เดิมเลยคับ"
"ดีแล้วคับ..งั้นพรุ่งนี้ผมต้องฝากน้าเบิ้มคอยดูแลเดียร์ต่อด้วยนะคับ"
"ได้คับคุณพีท"
พีทวางสายลงแล้วเขาจะหลับตานอนได้มั้ยเนี่ย...พีทคิด
หลังจากวันนั้นทุกคนก็ทำตามที่นัดกันไว้โดยน้าเบิ้มคอยตามดูแลเวลาเดียร์ไปมหาลัย พอบ่ายพีทก็มารับเดียร์ไปทำงานที่ร้านของชัย เดียร์พอจะรู้ว่าทำไมพีทถึงได้มาคอยรับส่งแต่ไม่ได้พูดอะไร เธอดีใจและปลื้มใจมากกับสิ่งที่เขาทำให้ และเธอก็มีคำตอบพร้อมแล้ว ถ้าเกิดว่าพีทมาขอเธอเป็นแฟน
วันนี้เป็นวันศุกร์เดียร์สอบวิชาสุดท้ายเสร็จตั้งแต่ยังไม่เที่ยง จึงคิดว่าจะแวะที่ตลาดหาซื้อของสดไปทำอะไรกินที่คอนโด และจะทำไปฝากพี่ๆด้วย
เมื่อถึงตลาดเดียร์หยิบเฉพาะกระเป๋าสตางค์ลงไป เธอไม่ชอบสะพายกระเป๋าเวลาซื้อของ
หลังจากเดินเข้าไปในตลาด เดียร์ก็รู้สึกได้ว่ามีคนคอยเดินตามอยู่ห่างๆและเริ่มขยับใกล้เข้ามา คงเป็นคนที่คอยตามเธอนั่นเอง เธอจึงระวังตัว
"น้องสาวคนสวย..ไปนั่งรถเล่นกับพวกพี่หน่อยได้มั้ย"
คนที่ตามเดียร์มาเดินมายืนขวางหน้าเดียร์ไว้ ส่วนอีกสองคนยืนด้านข้างกับด้านหลังของเดียร์
เดียร์เงยหน้ามองพวกมันทุกคนแล้วยิ้มที่มุมปาก เธอเห็นว่าน้าเบิ้มกับคนอื่นๆจะเข้ามาช่วยจึงสั่นหัวเบาๆไม่ให้เข้ามา น้าเบิ้มกับคนอื่นๆจึงถอยออกไปมองห่างๆแต่พร้อมจะเข้ามาช่วยทันทีถ้ามีอะไร
"ไม่ดีกว่าค่ะ..ไม่ว่าง"
"ว่างหรือไม่ก็ต้องไป"
พวกมันพูดแล้วก็ทำท่าจะเข้ามาจับตัวเดียร์ แต่เดียร์หลบแล้วจับแขนมันบิด ก่อนจะเตะเข้าที่กลางลำตัว อีกคนวิ่งเข้ามาเดียร์จึงถีบจนหงายหลัง คนสุดท้ายจะเข้ามาต่อยแต่โดนเดียร์เตะจนล้มลงไป
หลังจากนั้นพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นก็ถือไม้เข้ามาช่วยกันตีพวกมันสามคนจนต้องวิ่งหนีไปทางหลังตลาด
น้าเบิ้มสั่งให้คนของเขาตามพวกมันไป เขาอยากรู้ว่าใครเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง
"ไอ้พวกเวร..อย่ามาอีกนะโว้ย!"
ป้าแม่ค้าตะโกนตามหลังพวกมันไป
"ยายหนูเป็นอะไรหรือป่าวลูก"ลุงพ่อค้าถาม
"หนูไม่เป็นไรค่ะ..ขอบคุณคุณลุงกับคุณป้าทุกคนเลยนะคะที่ช่วย"เดียร์ยกมือไหว้
"ไม่เป็นไรหรอกหนู..ป้ากับลุงที่นี่จำหนูได้..หนูมาซื้อของที่ตลาดนี่บ่อยๆใช่มั้ย"ป้าแม่ค้าถาม
"ใช่ค่ะ..นี่ลุงกับป้าจำหนูได้ด้วยหรือคะ"เดียร์ยิ้ม
"ทำไมลุงกับป้าจะจำหนูไม่ได้ล่ะ..สาวๆรุ่นหนู..ที่มาเดินซื้อของที่นี่..ไม่มีใครเหมือนหนูเลยสักคน"ป้าคนหนึ่งพูด
"ใช่..เวลาหนูมาเดินตลาดจะยิ้มแย้มแจ่มใส..ทักทายพ่อค้าแม่ค้าในตลาดอย่างเป็นกันเองมาตลอดจะ3ปีแล้ว..ไม่เคยมีใครเหมือนหนูเลยสักคนตั้งแต่ลุงขายของมาน่ะ"ลุงอีกคนพูด
"จริงด้วย..เวลาหนูเลือกของก็ทำท่าทางมีความสุขอยู่ตลอด..ไม่เหมือนสาวๆรุ่นเดียวกันที่มาตลาดเหมือนถูกบังคับมา"ป้าคนเดิมพูด
"หนูชอบทำอาหารน่ะค่ะ...เลยมีความสุขเวลามาเลือกของเอาไปทำอาหารให้คนที่รู้จักกิน"เดียร์ยิ้ม
"งั้น..วันนี้ป้าให้ส้มหนูเอากลับไปกินนะลูก..แล้วอย่าลืมมาตลาดอีกนะ..ไม่ต้องไปกลัวพวกนั้นหรอก..ลุงกับป้าจะคอยช่วยหนูเอง"ป้าอีกคนพูด
"ขอบคุณค่ะป้า..หนูต้องมาตลาดอีกแน่นอนค่ะ..เพราะหนูต้องมาซื้อของไปทำอาหาร..งั้น..หนูไปซื้อของต่อนะคะ..ขอบคุณอีกครั้งค่ะ"เดียร์ยกมือไหว้อีกครั้ง
"จ้า..พระคุ้มครองนะลูก"ป้ากับลุงที่เป็นแม่ค้าบอก
เดียร์เดินซื้อของจนครบก็เดินกลับมาที่รถ น้าเบิ้มมายืนรออยู่ที่ข้างรถแล้ว
"คุณหนูเป็นอะไรหรือป่าวคับ..ผมจะเข้าไปแต่เห็นป้ากับลุงคนขายมาอยู่กันมากน่ะคับ"น้าเบิ้มถาม
"เดียร์ไม่เป็นอะไรค่ะ..น้าเบิ้มคะ..เรื่องนี้อย่าบอกพ่อนะคะ"
"ทำไมล่ะคับคุณหนู..นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญนะคับ..ไอ้พวกนั้นมันขับรถตามคุณหนูมาเป็นอาทิตย์แล้ว..มันตั้งใจทำร้ายคุณหนูชัดๆ"
"เดียร์รู้ค่ะ..ว่าเขาตามเดียร์..เดียร์จึงระวังตัวอยู่แล้ว"
"คุณหนูรู้หรือคับ..แล้วทำไมไม่ให้บอกคุณท่านล่ะคับ"
"ถ้าพ่อรู้ก็ต้องไม่สบายใจและจะยิ่งเป็นห่วง..อีกอย่างเดียร์ก็ไม่ได้เป็นอะไร..และเดียร์คิดว่าพวกนั้นคงจะไม่กล้ามาอีกแล้วล่ะค่ะ..นะคะน้าเบิ้ม..อย่าบอกพ่อเลยนะ..เดียร์ขอล่ะค่ะ"
"ก็ได้คับ..แต่คุณหนูต้องระวังตัวเองดีๆนะคับ"
"ค่ะ..น้าเบิ้ม..ขอบคุณค่ะ..งั้นเดียร์กลับคอนโดเลยนะคะ"
"คับคุณหนู"
เดียร์ขึ้นรถแล้วขับออกไป น้าเบิ้มก็ขึ้นรถแล้วขับตามไป ในเมื่อเดียร์ไม่ให้บอกนาวินเขาก็จะไม่บอกแต่มีคนหนึ่งที่เขาจะต้องบอก คิดแล้วก็หยิบมือถือมากดโทรออก
พีทกำลังเตรียมเอกสารเพื่อจะเข้าประชุมในตอนบ่าย
ครืด..ครืดมือถือส่วนตัวของเขาดังขึ้น
"คับ..น้าเบิ้ม"
"คุณพีทคับ..วันนี้ไอ้พวกที่ตามคุณหนู...ไปดักทำร้ายคุณหนูที่ตลาดคับ"
"อะไรนะคับน้าเบิ้ม..แล้วเดียร์เป็นอะไรหรือป่าวคับ"พีทลุกขึ้นยืนทันที
"คุณหนูไม่เป็นอะไรคับ..คุณหนูรู้อยู่แล้วว่ามีคนคอยตามน่ะ..เลยระวังตัวอยู่ก่อนแล้วคับ.."
"แล้วตอนนี้เดียร์อยู่ที่ไหนคับ"
"คุณหนูอยู่ที่คอนโดแล้วคับ..คุณหนูสั่งไม่ให้ผมบอกคุณนาวิน..ผมเลยโทรบอกคุณพีทนี่แหละคับ.."
"แล้วจับตัวพวกมันได้มั้ยคับ"
"พวกมันหนีไปได้คับ..พอดีพ่อค้ากับแม่ค้าที่ตลาดเข้ามาช่วยคุณหนูก่อน..เลยทำให้พวกมันหนีไปได้แต่ผมให้คนของผมตามไปแล้ว..ผมคิดว่ามันต้องกลับไปหาคนที่จ้างมันแน่นอน"
"ถ้าน้าเบิ้มรู้ข่าวยังไง..ช่วยบอกผมด้วยนะคับ..ผมไม่ปล่อยไว้แน่"
"คับคุณพีท..แค่นี้ก่อนนะคับ"
"คับน้าเบิ้ม"
พีทวางสายแล้ว เขาต้องไปหาเดียร์ถึงจะรู้ว่าเธอไม่เป็นอะไร แต่เขาก็อยากไปเห็นด้วยตาตัวเอง
พีทหยิบกุญแจรถแล้วลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไปนอกห้อง
"อ้าว!จะไปไหนล่ะลูก..ท่าทางรีบร้อน"พิศาลที่เปิดประตูเข้ามาถาม
"เดียร์ถูกคนที่ขับรถตามดักทำร้ายที่ตลาดคับพ่อ...น้าเบิ้มเพิ่งโทรมาบอก"
"อะไรนะ!..แล้วหนูเดียร์เป็นอะไรหรือป่าว"
"น้าเบิ้มบอกว่าไม่เป็นอะไร..แต่ผมเป็นห่วงเลยจะไปดูคับ"
"ไปเถอะลูก...เดี๋ยวเรื่องประชุมพ่อจัดการเอง"
"ขอบคุณคับพ่อ"
พีทเดินเปิดประตูออกจากบริษัทแล้วตรงไปที่รถ เขาหยิบมือถือมากดโทรหาเดียร์ เขาอยากได้ยินเสียงให้รู้ว่าเธอสบายดี เขาโทรไปติดแต่เธอไม่รับ เขาโทรจนสายตัดไปหลายครั้ง ทำไมเธอถึงไม่รับสายของเขาหรือเธอเป็นอะไร ใครมาทำร้ายเธออีกหรือป่าว เขาคิดแล้วยิ่งร้อนใจจึงขับรถให้เร็วยิ่งขึ้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments