ษาเมื่อขึ้นมาถึงห้องนอนก็โถมตัวลงบนที่นอนแล้วกำมือทุบลงไปอย่างสุดจะกลั้น ษาโกรธและโทษเดียร์ที่ทำให้พ่อตบหน้าเธอ ทำไมถึงได้มีแต่คนรักเดียร์ ตั้งแต่เดียร์เกิดมาทุกคนก็เอาแต่ไปรักและสนใจเดียร์ เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองทั้งสวยทั้งเก่งแต่ทำไมถึงไม่มีใครรักเธอ สำหรับพีท เธอไม่ได้ชอบเขามากมายอะไรแต่เธอต้องชนะเดียร์ เธอรู้ว่าเขาชอบเดียร์แต่เธอจะไม่มีวันยอมให้เดียร์ได้พีทไปง่ายๆ เธอจะทำทุกทางถึงแม้ว่าจะต้องทำร้ายเดียร์ก็ตาม ถ้าเธอไม่มีความสุขเดียร์ก็ต้องไม่มีเหมือนกัน
ส่วนนาวินหลังจากวางสายจากเดียร์แล้วก็คิดว่า เขาควรจะจัดการเรื่องของษาและเดียร์ให้จบเสียที ที่ษาเป็นแบบนี้จริงๆเป็นความผิดของเขาเพราะเขาเป็นคนตามใจษามาตั้งแต่แรก เขาคิดว่าจะมีลูกแค่คนเดียว เพราะวิภาวีภรรยาของเขาไม่ค่อยแข็งแรง แต่วิก็อยากมีลูกอีกคนให้มาเป็นเพื่อนกันจนกระทั่งษาได้3ขวบ วิก็ตั้งท้องเดียร์ วิเคยเตือนเขาแล้วว่าอย่าตามใจษามากเกินไปแต่เขาไม่ฟังยังคงตามใจษาทุกอย่าง ไม่ว่าษาจะอยากได้อะไรเขาก็จะหามาให้เสมอทำให้ษาเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ ตัวเองถูกเสมอไม่มีใครกล้าขัดใจ จนกระทั่งวิคลอดเดียร์ออกมา เขาจึงจำต้องออกห่างจากษาเพราะต้องมาช่วยวิดูแลเดียร์ สุขภาพของวิไม่ดีจึงดูแลเดียร์ไม่ค่อยไหว นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ษาไม่ชอบเดียร์เพราะคิดว่าเดียร์เกิดมาแย่งทุกอย่างไป วิเลี้ยงและสั่งสอนเดียร์เองจนกระทั่งเดียร์ได้10ขวบ วิก็ตายจากไป ษาไม่รักวิเพราะคิดว่าวิรักแต่เดียร์และวิชอบดุ ชอบขัดใจเธอทุกเรื่อง ทั้งที่จริงๆแล้ววิเห็นทุกอย่างชัดเจนว่าถ้าษายังทำตัวแบบนี้ สักวันษาจะไม่เหลือใครเลย วิเมื่อสอนษาไม่ได้จึงหันมาสอนเดียร์ให้รู้จักรักและเคารพษาที่เป็นพี่สาวและรวมถึงคนรอบข้างไม่ว่าคนๆนั้นจะต่ำต้อยเพียงใด วิสอนให้เดียร์รู้จักแบ่งปัน เห็นอกเห็นใจคนอื่นไม่เห็นแก่ตัว เดียร์ถึงได้เป็นคนที่ใครรู้จักก็จะรักและเอ็นดูอยู่เสมอ และนั่นกลับทำให้ษายิ่งอิจฉาเดียร์มากขึ้นไปอีก เขารู้ว่าเดียร์ต้องอดทนมากแค่ไหนและยอมษามามากเท่าไหร่แต่เดียร์ก็ไม่เคยบอกเขาสักคำ ตอนนี้ษารู้ว่าพีทต้องมาเลือกระหว่างเดียร์กับตัวเองไปเป็นเจ้าสาว ก็เริ่มออกอาการกีดกันเดียร์ทุกทาง ทั้งๆที่เดียร์ไม่ได้รู้เลยว่าที่เขาให้มาเจอกับพีทเพราะอะไร เพราะถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าพีทต้องมาเลือกว่าที่เจ้าสาวแล้วพอดีกับที่ษาบอกว่าตัวเองชอบพีท เดียร์คงถอยห่างจากพีทแน่นอน นั่นจึงเป็นสาเหตุให้เขาไม่บอกเดียร์ และตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าพีทรักเดียร์และเลือกเดียร์เป็นเจ้าสาว เขารู้ว่าษาจะไม่ยอมแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าควรจะให้พิศาลกับวัลยามาสู่ขอเดียร์ให้กับพีทเรื่องมันจะได้จบๆไป เพราะพีทจะได้ปกป้องเดียร์ได้อย่างเต็มที่ และเขามั่นใจว่าพีทจะรักและดูแลปกป้องเดียร์จากษาได้อย่างแน่นอน เมื่อคิดได้แล้วเขาจึงโทรหาพิศาลทันที
"ไอ้พิ..กูเองนะ"
"ว่าไง..ไอ้วิน..มีอะไรถึงได้โทรมาป่านนี้วะ"
"กูอยากให้มึงมาสู่ขอยายเดียร์ให้ตาพีทน่ะ"
"ทำไมวะ..แล้วเจ้าพีทมันจีบหนูเดียร์ได้แล้วเหรอวะ"
"กูก็ไม่รู้...แต่ตอนนี้ยายษาชอบอาละวาดใส่ยายเดียร์อยู่บ่อยๆ..กูเลยอยากให้มึงมาสู่ขอให้ตาพีท..ตาพีทจะได้ปกป้องยายเดียร์ได้อย่างเต็มที่น่ะ"
"แสดงว่าหนูษาคงจะรู้แล้วว่าเจ้าพีทชอบหนูเดียร์ใช่มั้ยวะ"
"ก็น่าจะนะ..แล้วมึงจะเอายังไงล่ะ"
"เออ..เดี๋ยวกูถามเจ้าพีทดูก่อน..แล้วจะโทรไปบอกนะ"
"เออ..เร็วๆหน่อยนะ"
"เออ..กูรู้แล้ว"
นาวินวางสายลง นี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะปกป้องเดียร์จากษาได้
หลังจากกินข้าวกันแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เดียร์นั่งรถมากับพีท เธอคิดเรื่องระหว่างเธอกับษา เธอรู้ว่าษาไม่ชอบเธอแต่ไม่คิดว่าจะไม่ชอบขนาดทำลายของๆเธอได้ นี่ถ้าษารู้เรื่องที่พีทมาชอบและมาตามจีบเธอจนกระทั่งเธอชอบพีทเข้าแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าษาจะทำอะไรกับเธออีก เธอไม่ได้อยากแข่งขันอะไรกับษา ทุกเรื่องเธอยอมษาได้หมดแต่ถ้าเป็นเรื่องของความรัก เธอคงจะยอมษาไม่ได้อีกแล้ว
"นั่งเงียบเชียว..ยังไม่สบายใจอยู่เหรอ"พีทถาม
"ก็มีบ้างค่ะ..รู้สึกเสียดายของที่เด็กๆให้มา..แต่เดียร์กลับรักษาไว้ไม่ได้"
"อย่าคิดมากเลย..ไม่ใช่ความผิดของเดียร์หรอก"
"แล้วเดียร์จะกลับไปเจอเด็กๆได้ยังไงล่ะเนี่ย..แต่ถ้าไปเจอเด็กๆจริงๆ..เดียร์จะขอโทษที่รักษาของที่เขาตั้งใจทำให้ไม่ได้"
"เดียร์..อย่าทำหน้าอย่างนั้นได้มั้ย..พี่ไม่อยากเห็นเลย..พี่อดโทษตัวเองไม่ได้ที่ปกป้องเดียร์จากษาไม่ได้..ทำให้เดียร์ต้องถูกษาทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า"
"ไม่เกี่ยวกับพี่พีทสักหน่อย..เดียร์กับพี่ษาก็เป็นอย่างนี้มานานมากแล้วล่ะค่ะ..คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้อีกแล้ว..แต่ต่อไปนี้เดียร์จะไม่ยอมให้พี่ษามาทำลายหรือแย่งของรักของเดียร์ได้อีกแล้วล่ะ..พี่พีทสบายใจได้ค่ะ"
"ของรักนี่..รวมพี่ด้วยได้มั้ย"
เดียร์มองหน้าพีทแล้วเงียบ เขาชอบพูดให้เธอเขินอยู่เรื่อย
พีทหันมามองเดียร์ เห็นเธอมองออกไปด้านข้างรถ เพราะมันมืดจึงไม่เห็นว่าหน้าแดงหรือป่าว แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่าเธอเขินจริงๆ
"ตกลงว่ารวมพี่ไปด้วยได้มั้ยคับ"
พีทถามย้ำ
"เอ่อ...ไม่รวมได้มั้ยคะ"
"ทำไมล่ะ..พี่จีบเดียร์มาตั้งนานแล้ว..เดียร์ไม่สงสารพี่บ้างเหรอคับ"
เดียร์บีบมือตัวเองเบาๆ พีทนี่ออ้นเก่งชะมัด เธอรู้สึกว่าตัวเองหน้าออกร้อนๆ ดีที่มันมืดไม่อย่างนั้นเขาต้องเห็นว่าเธอหน้าแดงแน่ๆ
"เดียร์สงสารตัวเองมากกว่าค่ะ..ไม่อยากถูกฆ่าตายเพราะมีพี่พีทเป็นแฟนน่ะ"เดียร์กลั้นใจตอบเขา
"พี่ไม่มีใครนะ..พี่รักเดียร์คนเดียว..พี่ไม่เคยจีบใครมาก่อน..พี่จีบเดียร์คนแรกและจะเป็นคนเดียว..ตลอดไป"พีทอมยิ้ม ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเดียร์เขิน
"เอ่อ..เอาเป็นว่า..ตอนนี้ยังไม่ได้..ขอรอดูการกระทำไปก่อนนะคะ"
"แล้วเมื่อไหร่ล่ะคับ..อย่านานนะ..เดี๋ยวพี่ขาดใจตายก่อน"
"เอาไว้..พี่พีทก็รู้เองล่ะค่ะ"
เดียร์อยากให้ถึงคอนโดเร็วๆ ก็ดูพีทพูดแต่ละอย่างสิ มันทำให้เธอใจเต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยินจริงๆ
พีทรู้ว่าเดียร์เขินจึงไม่พูดอะไรอีกจนถึงคอนโด แล้วพอมาถึงชั้นที่พัก
"ฝันดีนะคับ..อย่าคิดมากอีกล่ะ..พี่เป็นห่วง"
"ฝันดีค่ะ"
"ฝันถึงพี่บ้างก็ได้นะ..พี่ไม่ว่าหรอก"
"บ้า"
เดียร์รีบเดินเข้าห้องทันที พอเข้าไปแล้วก็ยืนพิงประตูแล้วถอนหายใจออกมา ถ้าพีทยังจีบเธอแบบนี้บ่อยๆ เธออาจจะเขินจนตายได้
พีทได้ยินที่เดียร์ว่าเขาว่า"บ้า"ก็รู้ว่าเธอเขินมาก คืนนี้เขาต้องนอนฝันดีแน่ๆ
วันรุ่งขึ้นเดียร์ก็ทำอาหารมาแขวนที่หน้าห้องพีทเหมือนเคย พีทออกมาเอาอาหารไปนั่งกินแล้วก็คิดถึงเรื่องเมื่อวาน เขาคิดว่าษาอิจฉาเดียร์ที่ได้ของมาจากเด็กๆ และเดียร์ยังเป็นที่รักของเด็กๆอีกด้วยจึงได้เอาของที่เด็กให้เดียร์ไปเผาทิ้ง ษารู้ว่าเดียร์ชอบของนั้นมากจึงทำลายทิ้ง
พีทนั่งคิดถึงสายตาที่เดียร์มองของที่เด็กให้แล้วก็อมยิ้ม เธอไม่เคยวัดค่าสิ่งของจากราคา แต่วัดมันจากความรู้สึกของคนให้มากกว่า เขาจึงตัดสินใจว่าวันนี้จะไม่เข้าบริษัท แต่จะลองไปหากระเป๋าสะพายแบบที่เด็กๆให้เดียร์ตามร้านที่ขายของแฮนด์เมคดู เมื่อคิดได้แล้วจึงโทรไปบอกสุดาว่าเขาจะไม่เข้าบริษัท แล้วก็ขับรถออกไปหาของที่ต้องการทันที
พีทเข้าออกร้านแฮนด์เมคหลายร้านจนกระทั่งไปเจอกระเป๋าสะพายที่คล้ายกับที่เด็กให้เดียร์ ทั้งขนาดทั้งสีที่คล้ายกันแต่ใบนี้จะมีรายละเอียดมากกว่า เขาซื้อมาและตั้งใจว่าจะให้เดียร์คืนนี้หลังจากที่กลับมาจากร้านชัยแล้ว
พอได้ของแล้วพีทก็ไปที่ร้านของชัยเลยเพราะเขาโทรไปถามสุดาเรื่องงานแล้ว
"อ้าว!มึงมาแต่วันเชียว"ชัยพูด
"กูไม่ได้เข้าบริษัทน่ะ..ไปหาซื้อของมา..แล้วก็มาที่มึงนี่ล่ะ"พีทบอก
"หาของอะไรวะ"ชัยถาม
"ของพิเศษ..ของคนสำคัญน่ะ"พีทยิ้ม
"มึงนี่..แปลกขึ้นทุกวัน"ชัยว่า
"คนมีความรักก็อย่างนี้ล่ะค่ะ..ใช่มั้ยคะพี่พีท"ชาช่าแซว
"ใช่เลยช่า..แล้วนี่แอนดิวไปไหนล่ะ"พีทถาม
"แอนดิวไปทำธุระที่มาเลเซียค่ะ..เขาไม่ให้ช่าไปด้วยเพราะเห็นเดียร์เกิดเรื่องเมื่อวานน่ะ"ชาช่าบอก
"พี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยนะ"พีทบอก
"มีอะไรคะ..แต่สีหน้าแบบนี้..ต้องเป็นเรื่องดีแน่ๆ..ใช่มั้ยคะ"ชาช่ายิ้ม
"ใช่เลยช่า..เมื่อวานตอนขากลับคอนโด..เดียร์เขินพี่ด้วยแหละ..โคตรน่ารักเลย"พีทยิ้ม
"จริงหรือวะ..มึงไปทำอีท่าไหนเข้าล่ะ"ชัยถาม
"กูก็บอกให้เดียร์ฝันดี..แล้วให้เขาฝันถึงกูบ้างก็ได้..เดียร์หันมาว่า..บ้า..แล้วก็รีบเดินเข้าห้องไปเลยว่ะ"พีทยิ้ม
"นั่นหรือวะ...ที่ว่าเขิน..กูว่าเดียร์ว่ามึงมากกว่ามั้ง"ชัยว่า
"ที่พี่พีทพูดน่ะ..ถูกแล้วค่ะ..เดียร์เขินจริงๆ..ปกติแล้วเดียร์จะไม่พูดแบบนี้กับใคร..โดยเฉพาะคนที่อายุมากกว่าน่ะ..พี่พีทนี่เก่งนะคะ"ชาช่าชมยิ้มๆ
"พี่ดีใจมากเลยนะช่า..เวลาเดียร์เขิน..น่ารักมากเลย"พีทบอก
ครืด..ครืด..มือถือของพีทดัง เขาเห็นเป็นเบอร์ของพ่อจึงกดรับ
"คับพ่อ..มีอะไรหรือป่าวคับ"
"มีนิดหน่อย..ตอนนี้ลูกอยู่ไหน"
"ผมอยู่ที่ร้านไอ้ชัยคับ..พ่อมีอะไรด่วนหรือป่าว"
"คือลุงวิน..โทรมาบอกพ่อ..ให้ไปขอหนูเดียร์ให้ลูกเร็วๆนี้น่ะ..พ่อเลยจะถามว่าลูกจีบหนูเดียร์ได้หรือยัง"
"จะว่าจีบได้ก็ได้คับ..แต่เดียร์ยังไม่ยอมรับผมเป็นแฟนเลย..แล้วทำไมลุงวินถึงได้เร่งมาล่ะคับ"
"เห็นบอกว่าหนูษาหาเรื่องหนูเดียร์บ่อยๆน่ะ..เลยเหมือนอยากยกหนูเดียร์ให้ลูกๆจะได้ปกป้องหนูเดียร์ได้เต็มที่น่ะ"
"อ้อ..คับ..ผมว่ารอให้เดียร์ไปทำงานที่บริษัทก่อนดีกว่าคับ..แล้วพ่อกับแม่ค่อยไปขอเดียร์ให้ผม"
"เอาอย่างนั้นใช่มั้ย..พ่อจะได้โทรไปบอกลุงวิน..ว่าแต่หนูเดียร์จะไปทำงานเมื่อไหร่ล่ะ"
"เห็นว่าอีกสองอาทิตย์ก็สอบแล้ว..ก็คงหลังจากสอบเสร็จน่ะคับ..แต่พ่อก็ต้องบอกให้ลุงวินคอยกระตุ้นเดียร์ด้วยนะคับ..ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะไม่ยอมไปทำอ่ะ"
"ได้..งั้นแค่นี้นะ"
"คับพ่อ"
พีทวางสายแล้วนั่งคิดว่า คงเพราะเรื่องเมื่อวานเลยทำให้นาวินอยากให้เขาปกป้องเดียร์จากษา จึงบอกให้พ่อรีบไปขอเดียร์เร็วๆ
"พ่อมึงมีอะไรวะ"ชัยถาม
"พ่อกูบอกว่า..ลุงวินให้พ่อกูไปขอเดียร์ให้กูเร็วๆน่ะ'พีทบอก
"คงเพราะเรื่องเมื่อวานน่ะค่ะ..ลุงวินคงอยากให้พี่พีทปกป้องเดียร์จากษาได้อย่างเต็มที่..จึงให้ลุงพิไปขอเดียร์ให้พี่พีทเร็วๆ"ชาช่าบอก
"กูก็คิดอย่างนั้น..เมื่อวานษาทำเกินไปจริงๆ..กูโคตรจะสงสารเดียร์เลย"ชัยว่า
"กูจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเดียร์อีกแน่ๆ"พีทบอก
"เมื่อวานเดียร์บอกกับช่าว่า..จะไม่ยอมษาอีก..และจะไม่ยอมให้ษาบังคับอะไรอีกแล้ว..รวมถึงเรื่องพี่พีทด้วยค่ะ"ชาช่าบอก
"ไม่ต้องเดียร์หรอก..พี่ก็ไม่ยอมให้ษามาบังคับเดียรฺ์ได้เหมือนกัน..โดยเฉพาะเรื่องของพี่กับเดียร์"พีทพูด
"ใช่ค่ะ..ต่อไปนี้พวกเราคงต้องเตรียมรับมือกับษาให้ดีๆ..เพราะอาจจะทำอะไรโดยที่เราคิดไม่ถึงได้อีก"ชาช่าว่า
"ใช่..พี่ก็คิดแบบนั้น"พีทบอก
ทั้งสามคนคุยกันอีกสักพักเดียร์ก็ขับรถเข้ามาจอดที่หลังร้าน
"สวัสดีค่ะพี่ชัย..พี่ช่า..อ้าว!พี่พีท..นี่ไม่ทำงานเหรอคะ..เห็นบอกว่างานมากจนต้องออกมาอยู่ที่คอนโด..สงสัยงานจะไม่มากแล้ว..งั้น..ก็ไม่ต้องมีเลขาส่วนตัวแล้วมั้งคะ"เดียร์ทักทายยิ้มๆ
"ต้องมีสิคับ..เลขาส่วนตัวน่ะ..พี่รอให้เดียร์ไปเป็นเลขาส่วนตัวให้พี่อยู่นะ..ที่มาเร็วเพราะวันนี้พี่ไม่ได้เข้าบริษัทน่ะ"พีทรีบพูด
"อ้อ..เพราะถือว่าเป็นประธานบริษัทเลยโดดงานได้ใช่มั้ยคะ"เดียร์ว่ายิ้มๆ
"เอ่อ..ไม่ใช่นะ..พี่..แค่ออกไปหาของมาน่ะ"พีทเริ่มพูดอ้ำๆอึ้งๆ
"เดียร์แค่แซวเล่นๆน่ะค่ะ..พี่พีทจะอ้ำๆอึ้งๆทำไมคะ..คงเป็นของสำคัญมาก..พี่พีทถึงกับต้องหยุดงานไปหา..ใช่มั้ยคะ"เดียร์ยิ้มนิดๆ
"คับ..เป็นของพิเศษของคนสำคัญน่ะ"พีทมองหน้าเดียร์ตรงๆ
"ค่ะ..นี่เดียร์ทำเสต๊กหมูมาฝากทุกคนค่ะ..แล้วพี่แอนดิวไปไหนล่ะคะ..พี่ช่า"เดียร์ถาม
เธอเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นสายตาที่พีทมองมาเพราะมันทำให้เธอเขินเลยกลัวว่าจะหน้าแดงออกมาให้ทุกคนเห็น
"แอนดิวไปมาเลเซียจ้า..ไปทำธุระน่ะ"ชาช่ายิ้ม เธอรู้ว่าเดียร์เขินจึงเปลี่ยนเรื่อง
"แล้วทำไมพี่ช่าไม่ไปด้วยล่ะคะ"เดียร์ถาม
"พี่เป็นห่วงเดียร์น่ะ..แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง..ดีขึ้นหรือยัง"ชาช่าถาม
"ดีแล้วค่ะ..ขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง"เดียร์บอก
"เดียร์เป็นน้องสาวของพี่ๆนะ..พวกพี่ก็ต้องห่วงสิ"ชัยบอก
"ใช่..แล้วนี่เดียร์มีกระเป๋าสะพายใช้หรือป่าว..ถ้าไม่มี..เอาของพี่ไปใช้เลย..พี่ให้"ชาช่าถาม เธอเห็นเดียร์ไม่สะพายกระเป๋า
"มีค่ะ..แต่เดียร์ยังไม่อยากใช้..และอีกอย่างเดียร์ว่าจะลองไปหากระเป๋าแบบที่น้องฝนให้ตามร้านแฮนด์เมคในวันเสาร์นี้ล่ะค่ะ"เดียร์บอก
"เดียร์ชอบกระเป๋าแบบนั้นเหรอ"พีทถาม
"มันสวยดีค่ะ..งานทำด้วยมือ..น่าใช้ดี"เดียร์ยิ้ม
"งั้น..ถ้าจะไปหาซื้อ..พี่ไปด้วยนะ"ชาช่าบอก
"ได้ค่ะพี่ช่า..งั้นเดียร์ไปทำงานก่อนนะ..อย่าลืมกินเสต๊กกันนะคะ"
เดียร์บอกแล้วเดินออกไป
"กูไม่เห็นเดียร์จะเขินมึงเลย..ไอ้พีท..แต่กูเห็นมึงทำท่าไปไม่เป็น..เวลาที่เดียร์ทำเหมือนจับผิดมึงน่ะ"ชัยว่า
"ก็เดียร์เล่นพูดแบบนั้น..กูเลยไม่รู้จะตอบยังไงนี่หว่า"พีทบอก
"เดียร์แกล้งพี่พีทน่ะค่ะ..คงอยากเห็นพี่พีทไปไม่เป็นน่ะ..แล้วนี่พี่พีทได้รูปมาหรือยังคะ"ชาช่าถาม
"ยังเลย..น่าจะอีก2-3วันน่ะ"พีทบอก
"ก็สมควรอยู่หรอก..ตั้ง60รูป..กูว่าวันที่เขาไปส่งรูป..พนักงานของมึงคงจะงงกันเป็นแถวแน่ๆ"ชัยบอก
"แล้วนี่พี่พีทรอกลับพร้อมเดียร์ใช่มั้ยคะ"ชาช่าถาม
"ใช่"พีทตอบ
"งั้น..มากินเสต๊กที่เดียร์ทำกันก่อนดีกว่าค่ะ"ชาช่าชวน
แล้วทั้งสามคนก็กินเสต๊กและคุยกันจนเดียร์เลิกงาน พีทก็ขับรถตามรถของเดียร์จนถึงคอนโดเหมือนปกติ
เมื่อขึ้นไปถึงชั้นที่พักแล้ว พีทก็ส่งถุงใส่กระเป๋าที่เขาซื้อมาให้เดียร์
"เดียร์..พี่ซื้อนี่มาให้..ไม่รู้ว่าจะถูกใจหรือป่าว..แต่พี่แค่อยากให้"พีทบอก
"อะไรคะ"
"เดียร์ลองเปิดดูสิ"
เดียร์จึงเปิดถุงดู พอเห็นว่าเป็นกระเป๋าไหมพรมแบบที่ฝนให้ก็เงยหน้ามองพีท
"อย่าบอกนะคะ..ว่าที่ไม่ไปทำงานวันนี้..เพราะไปหาซื้อกระเป๋าให้เดียร์น่ะ"
"ใช่..ก็พี่บอกแล้ว..ว่าเป็นของพิเศษของคนสำคัญ..ของไม่รู้ว่าจะพิเศษมั้ย..แต่เดียร์เป็นคนสำคัญสำหรับพี่นะ"
"เอ่อ..ขอบคุณนะคะ..แต่ไม่น่าต้องลำบากเลย"
เดียร์บอกสายตามองกระเป๋าในถุงเพราะไม่กล้าสบตากับพีท
"ไม่ลำบากหรอก..แค่เดียร์ชอบพี่ก็ดีใจแล้ว"พีทบอกยิ้มๆ
"เดียร์ชอบค่ะ..ขอบคุณอีกครั้ง"
"งั้น..ฝันดีนะ"
"ฝันดีค่ะ"
เดียร์เปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง แล้วหยิบกระเป๋าออกมาจากถุง มันคล้ายกับกระเป๋าที่ฝนให้เธอมาก นี่พีทคงเข้าออกหลายร้านแน่ๆกว่าจะได้มา ก็เขาจริงใจอย่างนี้เธอถึงได้ชอบและเหมือนจะชอบมากขึ้นทุกวันด้วย
เดียร์จึงเอาของใช้ทั้งหมดใส่ในกระเป๋าที่พีทซื้อ เธอจะใช้กระเป๋าที่เขาซื้อให้แทนการขอบคุณก็แล้วกัน
เย็นวันต่อมาเดียร์มาถึงที่ร้านของชัยตามปกติโดยเธอสะพายกระเป๋าที่พีทซื้อให้มาด้วย
"อ้าว!เดียร์..ไปซื้อกระเป๋ามาแล้วเหรอ..ไหนว่าจะไปซื้อวันเสาร์ไงล่ะ"ชาช่าถาม เมื่อเดียร์เดินเข้ามาที่ห้องทำงาน
"เดียร์ไม่ได้ซื้อเองหรอกค่ะ..มีคนใจดีไปหาซื้อมาให้เมื่อวานค่ะ"เดียร์เหลือบมองพีทที่นั่งอยู่ข้างๆชัย
"เอ!..ใครกันนะ..ช่างรู้ใจน้องสาวของช่าจริงๆ"ชาช่ายิ้ม
"วันนี้เดียร์ทำสลัดผลไม้มาให้พี่ช่านะคะ..ส่วนพี่ชัยกับพี่พีทเป็นยำกุ้งเผาค่ะ..เดียร์ไปทำงานก่อนนะ"เดียร์บอกก่อนจะหันหลังเดินออกไป
"เออ..กูก็คิดแล้ว..ว่าอะไรที่ทำให้คนบ้างานอย่างมึง..ไม่ไปทำงานแต่ไปหาซื้อของได้ทั้งวัน..ที่แท้ก็เดียร์นี่เอง"ชัยยิ้ม
"ก็กูเห็นเดียร์ชอบกระเป๋าที่ได้มาจากเด็กๆ..กูแค่อยากให้เดียร์มีความสุขอย่างนั้นตลอดไปแค่นั้น"พีทบอกสีหน้าจริงจัง
"ช่าว่า..เดียร์ต้องประทับใจมากแน่ๆที่พี่พีทรู้ว่าเดียร์อยากได้อะไร"ชาช่าบอก
"พี่ก็หวังอย่างนั้นนะ"พีทยิ้ม
สองวันต่อมาร้านที่พีทเอารูปไปขยายก็เอารูปมาส่งให้ที่บริษัท ตอนแรกสุดากับพนักงานข้างหน้าห้องก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดว่าแค่รูปภาพไม่กี่รูป แต่พอที่ร้านเอามาส่งจริงๆก็ถึงกับงงเพราะว่ามันมากเกินไป
เมื่อร้านเอารูปของเดียร์มาส่งแล้วพีทก็ให้ช่างในบริษัทมาติดรูปทั้งหมดไว้ตามผนังห้องทำงานจนเต็มไปหมด โดยพีทเป็นคนเลือกภาพที่จะติดเอง
"คุณสุดา..รูปผู้หญิงที่บอสเอามาติดนี่..แฟนของบอสเหรอ"
ช่างที่ติดรูปออกมาถามสุดาหลังจากที่ติดรูปเสร็จแล้ว
"รูปผู้หญิงที่ไหน"สุดาถาม
"ก็รูปที่ร้านเอามาส่งเมื่อกี้น่ะสิ..เป็นรูปผู้หญิงคนเดียวกันทั้งหมดทุกรูปเลยนะ..แถมสวยมากด้วยผมเพิ่งจะรู้นะว่าบอสมีแฟนแล้ว"ช่างบอก
"จริงเหรอ.."
สุดาถามอย่างงงๆ เธอไม่รู้มาก่อนว่าบอสมีแฟนแล้ว เห็นแต่มีสาวๆมาตามจีบบอส แต่ส่วนมากบอสจะปฏิเสธและเลี่ยงที่จะเจอไปเสียทุกคน
"จริงสิ..ถ้าไม่เชื่อ..เอาไว้คุณสุดาเข้าไปก็จะเห็นเอง..บอสติดภาพผู้หญิงคนนั้นจนมองแทบไม่เห็นผนังห้องเลยนะ"ช่างบอก
"งั้นเหรอ"สุดารำพึง
"ผมไปทำงานก่อนล่ะ..ไว้เจอกันนะ"ช่างบอกแล้วเดินออกไป
สุดายังยืนงงอยู่กับที่ ใครกันนะ..ไม่แน่ถ้าเธอเห็นอาจจะรู้จักก็ได้เพราะผู้หญิงส่วนมากที่มาหาบอส เธอก็รู้จักทั้งนั้น
พีทยืนมองรูปของเดียร์ที่ติดอยู่ที่ผนังห้องแล้วยิ้มอย่างมีความสุข ต่อไปนี้เขาคงทำงานได้เหมือนมีเธออยู่ใกล้ๆ ยังไม่รู้ว่าถ้าเดียร์มาเห็นรูปพวกนี้แล้วจะว่ายังไงบ้าง เขาคิดแล้วก็นั่งลงทำงานต่อ
"คุณสุดา..เข้ามาหาผมหน่อย"พีทโฟนอินเรียก
"ค่ะ..บอส"
สุดาเดินเข้ามาในห้องแล้วก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นรูปที่ติดอยู่ ใช่ เหมือนอย่างที่ช่างพูด รูปหญิงสาวสวยคนนี้เป็นคนเดียวกันทั้งหมด แต่ละรูปอยู่ในท่าทางต่างกัน เป็นรูปที่มองก็รู้ว่าเป็นการแอบถ่ายโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ เธอไม่เคยเห็นหญิงสาวในรูปคนนี้มาก่อนเลยสักครั้งเดียว แต่หญิงสาวในรูปสวยมากโดยเฉพาะรูปที่เธอยิ้ม มันเป็นธรรมชาติมากๆ
"คุณสุดา..เอาเอกสารนี่ไปให้ผอ.ที่ห้องทีนะ..อ้อ..แล้วบ่ายนี้ผมจะออกไปพบลูกค้า..คงจะไม่กลับเข้ามาแล้ว..มีอะไรด่วนก็โทรหาผมได้"พีทสั่ง
"ได้ค่ะบอส..เอ่อ..ดิชั้นขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"สุดาถาม
เธอค่อนข้างคุ้นเคยกับพีทเพราะทำงานด้วยกันมานาน
"มีอะไร..ก็ถามมา"พีทบอก
"นี่..รูปใครคะ..ดิชั้นไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย"สุดาถาม
"คนพิเศษของผมเอง...อีกไม่นานคุณก็จะได้เห็น"พีทยิ้มแล้วมองรูปของเดียร์
"ค่ะ..งั้นดิชั้นขอตัวก่อน"
สุดาเดินออกจากห้องไป ต้องเป็นคนรักของบอสแน่ๆ ถึงได้ยิ้มอย่างมีความสุขอย่างนั้น แต่ถ้าผู้หญิงที่มาตามจีบบอสเห็นคงจะกรี๊ดจนหูแตกแน่ๆ แต่ก็ดีเธอจะได้ไม่ต้องคอยช่วยบอกปัดแทนบอสอีก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments