วันรุ่งขึ้นเดียร์ก็มากดกริ่งและแขวนกล่องอาหารให้พีทเหมือนเดิม ก่อนที่จะไปมหาลัยเพื่อคุยเรื่องออกค่ายอาสา พีทออกไปพบลูกค้าแล้วขากลับจึงซื้อขนมเค้กมาฝากเธอ เขามากดกริ่งหน้าห้องของเธอแต่ไม่มีคนเปิด เขาจึงหยิบมือถือมากดโทรหา
"เดียร์..ไม่อยู่ที่ห้องเหรอ"
"ค่ะ..เดียร์อยู่ที่มหาลัยค่ะ"
"ไปทำอะไรล่ะ"
"มีประชุมเรื่องออกค่ายอาสาค่ะ....พี่พีทมีอะไรหรือป่าวคะ"
"พี่ออกไปพบลูกค้ามา..เลยซื้อขนมมาฝากน่ะ..งั้นพี่เอาไปแช่ตู้เย็นที่ห้องพี่ก่อนนะ..ถ้าเดียร์มาถึงก็โทรบอกพี่..พี่จะเอามาให้นะ"
"ขอบคุณนะคะ"
"เดียร์จะกลับกี่โมงล่ะ"
"น่าจะบ่ายๆค่ะ..ยังไงแล้วเดี๋ยวโทรบอกค่ะ"
"คับ"พีทวางสาย
ตอนบ่ายเดียร์กลับมาถึงคอนโดก็เตรียมทำอาหารกินแล้วก็นึกได้ว่ายังไม่ได้โทรบอกพีทว่ากลับมาถึงแล้ว
"พี่พีทคะ..เดียร์กลับมาถึงคอนโดแล้วค่ะ"
"คับ..เดี๋ยวพี่ไปนะ"
"พี่พีทกินข้าวกลางวันหรือยังคะ"
"ยังคับ"
"นี่มันบ่ายแล้วนะคะ..ทำไมยังไม่กินอีก..งั้นมากินที่ห้องเดียร์นะคะ..เดียร์กำลังทำอาหารอยู่ค่ะ"
"ก็พี่รอกินพร้อมเดียร์ไง...งั้นพี่ไปเดี๋ยวนี้เลย"
"ค่ะ"
เดียร์วางสายยิ้มแล้วส่ายหัว จะว่าไปพีทนี่ชอบออ้นและหยอดเก่งตลอดเลย
สักพักพีทก็มากดกริ่ง เดียร์เดินมาเปิดประตูให้
"นี่ขนมเค้ก..เป็นเค้กส้มนะ..พี่เห็นเดียร์ไม่ชอบที่มันมีครีมน่ะ"
"ขอบคุณนะคะ..พี่พีทไปนั่งรอแป๊บนะคะ..ใกล้เสร็จแล้วค่ะ"
"เดียร์ทำอะไรล่ะวันนี้..กลิ่นมันหอมแปลกๆ"
"ทำขนมจีนน้ำเงี้ยวค่ะ..เคยกินมั้ยคะ"
"ไม่เคยอ่ะ..มันเหมือนขนมจีนทั่วไปมั้ย"
"ก็คล้ายกันค่ะ..บ้านเราเรียกน้ำยา..นี่เป็นอาหารทางเหนือเรียกน้ำเงี้ยวค่ะ"
"แปลกดีนะ..เดียร์นี่ทำอาหารได้ทุกภาคเลยนะ"
"นี่เดียร์จะเอาไปฝากพี่ช่า พี่ชัยและพี่แอนดิวที่ร้านด้วยค่ะ"
"งั้น..เอาไปเผื่อพี่กินที่ร้านด้วยสิ"
"วันนี้พี่พีทจะไปที่ร้านอีกหรือคะ..ไม่ทำงานหรือพักผ่อนเหรอ"
"พี่อยากไปส่งเดียร์และอยากไปฟังเพลงด้วย..นะคับ..เอาไปเผื่อพี่ด้วย"
"ขี้ออ้นนะคะ...สงสัยจะออ้นสาวๆบ่อย..ก็ได้ค่ะ..เดียร์จะเอาไปเผื่อพี่พีทด้วย"
"พี่ไม่เคยออ้นสาวคนไหนเลยนะ..ออ้นแค่เดียร์นี่แหละ..จริงๆนะ"
เดียร์ไม่พูดอะไรแต่เดินเข้าไปในครัวแล้วทำน้ำเงี้ยวต่อ พีทมองตามไปแล้วอมยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาอ่านหนังสือ
พอเดียร์ทำเสร็จก็ยกออกมาให้พีทและตัวเองกิน หลังจากกินเสร็จก็แยกย้ายกันไปแต่งตัวเพื่อจะไปที่ร้านของชัย
เมื่อถึงที่ร้านของชัย
"สวัสดีค่ะพี่ช่า พี่ชัย พี่แอนดิว วันนี้เดียร์ทำขนมจีนน้ำเงี้ยวมาฝากค่ะ"
เดียร์เดินเข้าไปที่ห้องทำงานพร้อมกับพีท
"ขอบใจจ้า..แล้ววันนี้ไปประชุมมาว่ายังไงบ้าง..ตกลงไปออกค่ายที่ไหนล่ะ"ชาช่าถาม
"เห็นว่าที่โรงเรียนแถวๆเพรชบูรณ์น่ะค่ะ"เดียร์บอก
"แล้วหาทุนได้แล้วเหรอ"ชาช่าถาม
"ได้แล้วค่ะ..เห็นพี่เก้าบอกว่ามีบริษัทอะไรเดียร์ไม่ทันฟังน่ะค่ะ..เขาให้ทุนและเห็นว่าเขาจะเดินทางไปด้วย"เดียร์บอก
"แล้วเดียร์ทำอะไรอยู่ล่ะ..ถึงไม่ได้ฟังว่าบริษัทอะไร"ชัยว่า
"อ้อ..ก็ตอนนั้น..พี่พีทโทรไปพอดีค่ะ"เดียร์พูด
"แล้วมึงโทรหาเดียร์ทำไมวะ"ชัยถามพีท
"แล้วทำไมกูจะโทรหาไม่ได้วะ..ก็กูซื้อขนมเค้กมาฝากเดียร์..แต่ไปกดกริ่งหน้าห้องก็ไม่มีใครเปิดเลยโทรหาน่ะ"พีทบอก
"แล้วตกลง..เดียร์จะไปออกค่ายเมื่อไหร่ล่ะ"ชาช่าถาม
"อีกสองอาทิตย์ค่ะ..รู้สึกว่าไปวันพฤหัสกลับวันเสาร์ค่ะ..เดียร์คงต้องลางาน2-3วันนะคะ..พี่ชัย" เดียร์ยิ้ม
"ได้อยู่แล้ว..แต่ร้านพี่คงเหงาน่าดูเลย"ชัยยิ้ม
"ค่ะ..เดียร์ขอไปทำงานก่อนนะคะ"เดียร์เดินออกไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
"แล้วนี่พี่พีทเป็นคนออกทุนให้มหาลัยใช่มั้ยคะ"ชาช่าถาม
"ใช่สิคับ..พี่ทำอย่างที่ช่าบอกเลย"พีทยิ้ม
"ดีแล้วค่ะ..แล้วนี่พี่พีทถ่ายรูปเดียร์ได้มากหรือยังคะ"ชาช่าถาม
"ได้หลายรูปอยู่นะ.."พีทบอก
"หลายรูปนี่..กี่รูปวะ"ชัยถาม
"รูปทั้งหมดน่าจะเกือบๆ300รูปว่ะ..แต่กูว่าจะเลือกเอาไปขยายสัก50รูป"พีททำท่าคิด
"โอ้โห!..50รูป..มึงจะเอาไปติดแทนวอลเปเปอร์หรือไงวะ"ชัยทำท่าตกใจ
"กูว่ายังน้อยไปด้วยซ้ำ..รูปเดียร์มีแต่น่ารักและสวยๆทั้งนั้น..กูว่าจะเอาไปติดที่ห้องนอนกูด้วยว่ะ"พีทยิ้ม
"เอาเข้าไป..เพื่อนกู..เป็นเอามากเลยว่ะ..ระวังพนักงานกับเลขามึงจะตกใจก็แล้วกัน..ที่จู่ๆบอสก็เอารูปสาวที่ไหนไม่รู้มาติดจนเต็มห้องน่ะ"ชัยว่า
"แต่ช่าว่า..ดีนะคะ..ถ้าษาไปเห็นคงกรี๊ดสลบแน่ๆ...แต่ถ้าเดียร์ไปเห็น...อันนี้ไม่รู้ค่ะ"ชาช่ายิ้ม
"อ้าว!ทำไมไม่รู้ล่ะช่า...แต่เดียร์จะไม่โกรธพี่ใช่มั้ย"พีทเริ่มกังวล
"กูว่า..ก่อนที่มึงจะกลัวว่าเดียร์จะโกรธมึงมั้ย..มึงควรเตรียมรับศึกจากษาก่อนดีกว่าว่ะ..ว่าถ้าษาไปเห็นจริงๆจะเกิดอะไรขึ้น"ชัยว่า
"กูไม่สนใจว่าษาจะเป็นยังไงหรอกนะ...ต่อให้ษาจะร้ายยิ่งกว่านี้..กูก็ไม่มีวันปล่อยเดียร์ไปแน่ๆ"พีทบอก
"พี่พีทน่ารักที่สุดค่ะ...เดียร์ไม่โกรธพี่พีทแน่ๆ..บอกแล้วว่าเดียร์ชอบคนตรงและชัดเจน...ดังนั้น..ถ้าเดียร์ไปเห็นรูป..พี่พีทก็แค่บอกว่าติดไว้เพราะอยากอยู่ใกล้ๆคนที่ตัวเองรัก..แค่นี้เดียร์ก็พูดไม่ออกแล้วค่ะ..เชื่อช่านะคะ"ชาช่ายิ้มมากขึ้น
"คำพูดของที่รักนี่..สุดยอดจริงๆ..พี่เพิ่งรู้ว่านอกจากเจ้าเล่ห์แล้วยังปากหวานอีกด้วย"แอนดิวยิ้มแล้วกอดชาช่า
"ก็ช่าเป็นภรรยาใครล่ะคะ.."ชาช่ายิ้มหวาน
"เอาๆตามนั้น...กูไปทำงานแล้ว..เดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่"ชัยบอกแล้วเดินออกไป
พีทนั่งคุยกับชาช่า ชัยและแอนดิวจนเดียร์ทำงานเสร็จก็กลับคอนโดพร้อมกัน
หลังจากวันนั้นพีทก็ไปที่ร้านของชัยทุกวันตามเดิม แต่ในเวลาทำงานเขาก็ต้องคอยหลบเลี่ยงที่จะเจอและรับโทรศัพท์จากษา เพราะเธอพยายามตามตื้อเขาทุกวัน ดีที่เขาก็เลี่ยงได้ทุกครั้งโดยได้สุดาเลขาหน้าห้องคอยช่วยนั่นเอง
วันนี้เป็นวันเสาร์เดียร์ไปมหาลัยเพราะต้องไปช่วยเตรียมของที่ต้องใช้ในการออกค่ายแต่ไม่ลืมที่จะเอากล่องอาหารเช้าไปไว้หน้าห้องของพีท
พีทออกมาเอากล่องอาหารเช้าเข้าไปกินแล้วก็ออกไปทำงานที่บริษัท ษาโทรมาอีกคราวนี้พีทยอมรับสายแต่พอเธอชวนกินข้าวกลางวัน เขาจึงบอกว่าต้องออกไปกินกับลูกค้า เธอจึงยอมวางสายไปแต่ก็ยังกำชับว่าให้เขาโทรหาถ้าว่าง
ครืด ครืดมือถือส่วนตัวของพีทดังขึ้น เขามองเห็นเป็นเบอร์ของชาช่าจึงกดรับ
"ว่าไง..ช่า"
"พี่พีทคะ...เดียร์ถูกรถชน..ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ"
"อะไรนะ!..แล้วอยู่โรงพยาบาลไหน..เป็นอะไรมากหรือป่าว"
"ช่าก็ยังไม่รู้ค่ะ..น้าเบิ้มที่เป็นคนดูแลเดียร์โทรมาบอกค่ะ"
"แล้วอยู่โรงพยาบาลไหน"
"โรงพยาบาลกรุงเทพค่ะ"
"พี่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"
"ค่ะ..แล้วเจอกันนะคะ"
ชาช่าวางสายไปแล้ว พีทรีบเดินออกมาจากห้องทำงานทันที
"สุดา..คุณช่วยยกเลิกนัดทุกอย่างของบ่ายนี้ไปวันจันทร์นะ..ผมมีธุระด่วน"พีทบอก
"ค่ะ..บอส"สุดาพูด
พีทรีบเดินออกมาอย่างเร็ว เขาเป็นห่วงเดียร์กลัวว่าจะเป็นอะไรมาก นี่เธอไปไหนหรือไปทำอะไรถึงถูกรถชนได้ เขารีบขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลอย่างเร็ว
เมื่อพีทมาถึงโรงพยาบาลก็เห็นชาช่ากับแอนดิวและชัยมาถึงพอดีเหมือนกัน
"ช่า..เดียร์ไปทำอะไรถึงถูกรถชนได้ล่ะ"พีทถาม
"เห็นน้าเบิ้มบอกว่า..เดียร์ไปมหาลัยมาและกำลังจะกลับคอนโด..พอมาถึงไฟแดงทางฝั่งเดียร์เป็นไฟเขียวเดียร์ก็ขี่รถออกไปแต่มีรถฝ่าไฟแดงมาจึงชนกับรถของเดียร์เข้าพอดีน่ะค่ะ"ชาช่าบอก
"นี่เดียร์คงขี่บิ๊กไบค์ไปมหาลัยสินะ..แต่โดยปกติจะขับรถเก๋งไปนี่นา"พีทว่า
"ช่าก็ไม่แน่ใจค่ะ...นั่นไงคะ..น้าเบิ้มอยู่นั่นค่ะ"ชาช่าชี้มือไปข้างหน้า
"น้าเบิ้มคะ..เดียร์เป็นยังไงบ้าง"ชาช่าถาม
"สวัสดีคับคุณชาช่า คุณชัย คุณแอนดิว คุณพีท..คุณหนูยังตรวจอยู่คับ"น้าเบิ้มบอก เขาก้มหัวทักทายทุกคน
"นี่..น้าเบิ้มรู้จักผมด้วยหรือคับ"พีทถาม
"ผมต้องรู้จักสิคับ...เพราะคุณคือคนที่จะมาเป็นเจ้านายของผมอีกคน"น้าเบิ้มยิ้ม
"แล้วทำไมเดียร์ถึงถูกชนได้ล่ะคะ"ชาช่าถาม
"คุณหนูขี่บิ้กไบค์มาตามปกติแต่รถเก๋งคันนั้นหลับในฝ่าไฟแดงมา..แล้วคุณหนูคงจะเห็นจึงดีดตัวเองออกจากรถก่อนที่รถคันนั้นจะชนกับรถของคุณหนูน่ะคับ...แต่คุณหนูตัวกระแทกพื้นและไถลไปตั้งไกล..ดีที่พวกผมจอดรถขวางรถคันอื่นไว้ไม่ให้ชนคุณหนู..ไม่อย่างนั้นคุณหนูอาจถูกรถที่ขับตามมาชนได้น่ะคับ"น้าเบิ้มเล่า
"นี่น้าเบิ้มขับรถตามเดียร์ทุกวันเลยหรือคับ"พีทถาม
"คับ..ผมขับรถตามดูแลคุณหนูมา3ปีแล้วคับ..ตามไปทุกที่ที่คุณหนูไป"น้าเบิ้มบอก
"งั้น..น้าเบิ้มก็รู้..ที่ผมขับรถตามเดียร์สิคับ"พีทถาม
"รู้คับ..แต่คุณพีทไม่ต้องกังวลไปหรอกคับ..ผมไม่ได้บอกคุณหนูเรื่องที่คุณขับรถตามเธอ..แต่ผมบอกคุณนาวินนะคับ..ให้ท่านรู้แค่นั้น"น้าเบิ้มยิ้ม
"ขอบคุณคับ..น้าเบิ้ม"พีทยิ้ม
"แล้วนี่เดียร์เข้าไปนานหรือยังคับ..น้าเบิ้ม"ชัยถาม
"สักพักแล้วคับ..คุณหนูไม่อยากมาโรงพยาบาลบอกแต่ว่าไม่เป็นไร..ผมต้องพูดอยู่นานมากถึงยอมมา..แต่ก็สั่งไม่ให้ผมบอกคุณนาวิน..ผมก็เลยโทรบอกคุณชาช่านั่นแหละคับ..ไม่รู้ว่าคุณหนูจะโกรธหรือป่าว"น้าเบิ้มบอก
"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ..เดี๋ยวช่าบอกเดียร์เองค่ะ"ชาช่ายิ้ม
"น้าเบิ้มคับ..นี่เป็นเบอร์ของผม..ถ้ามีอะไรที่เกี่ยวกับเดียร์โทรหาผมได้ตลอดเลยนะคับ"พีทส่งนามบัตรให้
"ได้คับคุณพีท"น้าเบิ้มรับนามบัตรมาแล้วยิ้มให้พีท
"ที่รัก..นั่นเดียร์ออกมาแล้ว"แอนดิวบอก
"อ้าว!พี่ช่า พี่ชัย พี่พีท พี่แอนดิวมาได้ยังไงคะ..หรือว่าน้าเบิ้มโทรไปบอก"เดียร์ถาม
"ไม่ต้องไปว่าน้าเบิ้มเลย..ยายเด็กดื้อ..พี่บอกหลายครั้งแล้ว..ว่าให้เลิกขี่บิ๊กไบค์ก็ไม่เคยจะฟัง..แล้วนี่เป็นยังไงบ้างล่ะ..หมอว่าไง"ชาช่าว่า
"ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ..มีแค่รอยช้ำกับแผลถลอกนิดหน่อยเองค่ะ..อย่าดุเลยนะคะ"เดียร์กอดแขนของชาช่า
"ดีนะคับ...ที่ชุดของคุณหนูเป็นชุดหนังทั้งชุดและสวมหมวกกันน็อคด้วย..ไม่อย่างนั้น..แผลคงเต็มตัวแน่ๆ..คุณหนูทำให้พวกผมตกใจและกลัวแทบแย่"น้าเบิ้มบอก
"ขอโทษนะคะน้าเบิ้ม..ที่ทำให้ตกใจกันน่ะค่ะ"เดียร์บอก
"คุณหนูคับ..พวกผมไม่ได้แค่ตกใจนะคับ..แต่พวกผมทุกคนเป็นห่วงคุณหนูมากๆ...คุณหนูคับ..เลิกขี่บิ๊กไบค์เหมือนที่คุณชาช่าบอกเถอะนะคับ..ผมขอร้อง"น้าเบิ้มพูดด้วยท่าทางจริงจัง
เดียร์มองหน้าน้าเบิ้มกับชาช่าแล้วถอนหายใจ
"พี่ก็ขอร้องอีกคนนะ..มันอันตราย..พี่ไม่อยากให้เดียร์ต้องเจ็บตัวอีก"พีทบอก
"เฮ้อ!...ก็ได้ค่ะ..ไม่ต้องมองเดียร์แบบนั้นเลยนะคะ...เดียร์ขอโทษค่ะ...ที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง..ต่อไปนี้เดียร์จะไม่ขี่บิ๊กไบค์อีกแล้วค่ะ..สบายใจกันได้แล้วนะคะ"เดียร์ยิ้ม
"ขอบคุณนะคับ..คุณหนู..ผมดีใจจริงๆ"น้าเบิ้มยิ้ม
"ไม่ต้องขอบคุณเดียร์หรอกค่ะ..เดียร์ต้องขอบคุณน้าเบิ้มต่างหากที่คอยดูแลเดียร์มาตลอด...ฝากขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ"เดียร์ยิ้ม
"ไม่ต้องขอบคุณพวกผมหรอกคับ..พวกผมรักคุณหนู..แค่เห็นคุณหนูปลอดภัยและมีความสุข..พวกผมก็มีความสุขแล้วคับ"น้าเบิ้มยิ้ม
"แล้วตอนนี้..รถของเดียร์อยู่ที่ไหนล่ะคะ"ชาช่าถาม
"รถของคุณหนูอยู่ที่โรงพักคับ...งั้น..ผมฝากคุณหนูด้วยนะคับคุณพีท..ผมต้องไปที่โรงพักก่อน..คุณหนูคับ...งั้นผมเอารถไปเก็บที่บ้านเลยนะคับ"น้าเบิ้มบอก
"ค่ะ..น้าเบิ้ม..ฝากด้วยนะคะ"เดียร์บอก
"ผมจะดูแลและเก็บไว้ที่โรงรถให้อย่างดีเลยคับ..ไม่ต้องเป็นห่วง"น้าเบิ้มยิ้ม เขารู้ว่าเดียร์รักรถบิ๊กไบค์มาก
"ขอบคุณนะคะ"เดียร์ยิ้ม
"ผมไปก่อนนะคับทุกคน.."
น้าเบิ้มบอกแล้วเดินออกไป พอดีพยาบาลเรียกรับยาเดียร์จึงเดินไปเอายาโดยมีพีทเดินตามไปด้วย
"กลับกันได้เลยมั้ย"ชัยถาม
"ค่ะ..เดียร์กลับไปกับพี่ช่าก็ได้ค่ะ..พี่พีทจะได้ไปทำงานต่อ"เดียร์บอก
"ใครบอกว่าพี่จะกลับไปทำงาน..พอพี่รู้ว่าเดียร์ถูกรถชน..พี่ก็ยกเลิกงานทั้งหมดไปวันจันทร์แล้ว"พีทบอก
"ทำให้พี่พีท กับพี่ชัยเสียเวลาทำงานเลย..ขอโทษนะคะ..พี่ช่ากับพี่แอนดิวด้วย..งั้น..ไปที่คอนโดแล้วเดียร์จะทำอะไรให้กินกันค่ะ"เดียร์บอก
"ไม่ต้องเลยยายเด็กดื้อ..เดียร์กลับไปกับพี่พีทก่อนเลย..เดี๋ยวพี่ซื้ออะไรไปกินเอง"ชาช่าบอกดุๆ
"จะซื้อทำไมล่ะคะ..เดียร์ทำให้กินก็ได้ค่ะ..พี่ช่า"เดียร์แย้ง
"เดียร์เพิ่งถูกรถชนมา..ไม่ต้องทำเลย...พี่จะแวะซื้อไปเอง..ห้ามดื้อนะ..พี่พีทพาเดียร์กลับไปเลยนะคะ...เดี๋ยวช่าตามไปค่ะ"ชาช่าบอก
"ก็ได้ค่ะ...ไม่ดื้อก็ได้"เดียร์บอก
"ไม่เป็นไรช่า...เดี๋ยวพี่ดูแลเอง"พีทยิ้ม
"ไปค่ะ..กลับกันได้แล้ว..เดียร์จะได้ไปพัก"ชาช่าบอกกับทุกคน
ทุกคนจึงพากันเดินมาที่รถ
"พี่ไม่คิดว่าเดียร์จะยอมเลิกขี่รถบิ๊กไบค์ง่ายๆเลยนะ"พีทยิ้ม
เขาพูดเมื่อขับรถออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว
"เดียร์ไม่อยากให้น้าเบิ้มกับคนอื่นๆต้องมาคอยเป็นห่วงน่ะค่ะ..เดียร์ดื้อมานาน..ควรจะหยุดดื้อได้แล้ว"เดียร์ยิ้ม
"รู้ตัวว่าดื้อเหมือนกันเหรอ"พีทยิ้ม
"รู้ค่ะ...แต่บังเอิญเป็นสิ่งที่เดียร์ชอบ...ก็เลยดื้อมาเรื่อยๆ...แต่พอนึกถึงสีหน้าน้าเบิ้มกับทุกคนตอนที่ลงไปช่วยเดียร์...ก็คิดว่าควรหยุดได้แล้ว..เพราะทำให้คนที่รักเราเป็นห่วงมานานเกินไปแล้ว"เดียร์บอก
"น่ารักนะ...พี่คิดว่า..พี่รักคนไม่ผิดจริงๆ"พีทมองหน้าเธอแล้วยิ้ม
เดียร์มองหน้าพีทเมื่อได้ยินที่เขาพูด นี่เขาคิดจะพูดตรงๆอย่างนี้เลยเหรอ..เธอคิดว่าตัวเองเริ่มจะเขินกับคำพูดของเขาเข้าจริงๆแล้วจึงเงียบไม่พูดอะไรอีก
เมื่อถึงคอนโดพีทก็เดินไปส่งเดียร์ที่ห้อง
"เดียร์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและพักผ่อนก่อนนะ..พี่จะกลับไปเปลี่ยนเสิ้อผ้าเหมือนกัน..เดี๋ยวถ้าช่ามาถึงแล้ว..พี่ถึงจะมานะ"
"ค่ะ..ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่อุตส่าห์ทิ้งงาน..ไปดูเดียร์ที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"
"ไม่ต้องขอบคุณพี่..ที่พี่ไปเพราะเป็นห่วงๆมากๆ..พี่ดีใจที่เดียร์ไม่เป็นไรและยิ่งดีใจมากที่เดียร์เลิกขี่บิ๊กไบค์"พีทยิ้ม
"ค่ะ..งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ"
เดียร์เปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไป พีทจึงเดินกลับไปที่ห้อง
สักพักใหญ่ชาช่า ชัยกับแอนดิวก็มาถึงที่ห้องของเดียร์ เดียร์จึงโทรไปบอกกับพีท ให้เขามาที่ห้องของเธอ
"มาทานอะไรกันค่ะ..ช่าซื้อมาหลายอย่างเลย"ชาช่าบอก
"ซื้อมาทำไมมากมายคะ...จะกินกันหมดเหรอ"เดียร์ถาม เธอเห็นอาหารวางเต็มโต๊ะไปหมด
"ยายช่าบอกว่า..ต้องฉลองที่เดียร์ไม่เจ็บตัวมากและเรื่องที่เดียร์เลิกขี่บิ๊กไบค์ด้วย"ชัยยิ้ม
"ต้องฉลองสิคะ...ดื้อมาตั้งนาน..กว่าจะยอมได้เล่นเอาเจ็บตัวจนได้"ชาช่าว่า
"โธ่!..พี่ช่าคะ."เดียร์กอดเอวของชาช่า
"ไม่ต้องมาโธ่เลย..แต่พี่ดีใจนะที่เดียร์เลิกขี่บิ๊กไบค์เสียที..เป็นผู้หญิงเสียป่าว..ชอบอะไรไม่ชอบ..ชอบขี่บิ๊กไบค์.."ชาช่ายิ้มแล้วกอดเดียร์
สามหนุ่มจึงพากันยิ้มที่เห็นสองสาวกอดกัน
"เย็นนี้..เดียร์ไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะ"ชัยบอก
"ทำค่ะ..เดียร์ไม่ได้เป็นอะไรมากเสียหน่อย..อีกอย่างอีกไม่กี่วันก็ต้องหยุดไปออกค่ายอีกค่ะ"เดียร์บอก
"ไปก็ได้..แต่พี่จะขับรถไปส่งนะ"พีทบอก
"จะไปส่งทำไมคะ..เดียร์มีรถเก๋ง..ขับไปเองได้ค่ะ..พี่พีทจะได้พักผ่อน"เดียร์บอก
"ไปส่งเดียร์..พี่ก็ได้พักเหมือนกัน..อีกอย่างเดียร์ก็เพิ่งถูกรถชนมา..ไม่ควรขับรถ"พีทบอก
"ใช่..ให้พี่พีทไปส่งน่ะ..ดีแล้ว"ชาช่าสนับสนุน
"แต่ว่า.."เดียร์จะขัด
"ไม่มีแต่...ยายน้องสาว..เรานี่ดื้อไม่เลิกนะ"ชาช่าทำเสียงดุ
"ค่ะๆ..ไม่ดื้อก็ได้..ทำไมหลังๆนี่พี่ช่าถึงดุนักล่ะคะ"เดียร์ยอมจนได้
"ก็มีน้องสาวดื้อ...พี่สาวก็ต้องดุเป็นธรรมดาสิจ๊ะ"ชาช่ายิ้ม
"ค่ะ..งั้น..ต่อไป..จะพยายามไม่ดื้อนะคะ..พี่สาวคนสวย"เดียร์ยิ้ม
"ต้องใช้คำว่าพยายามเลยเหรอ..เดียร์"แอนดิวยิ้ม
"ก็...นิดหน่อยค่ะ"เดียร์ยิ้มแหยๆ
ทุกคนจึงพากันขำ
หลังจากนั้นพีทก็ขับรถไปส่งเดียร์ที่ร้านของชัย
"เอ่อนี่..แล้วมึงเอารูปไปขยายหรือยังวะ"ชัยถามหลังจากที่เดียร์ออกไปทำงานแล้ว
"กูว่า..กูจะรอไปถ่ายรูปเพิ่มตอนที่เดียร์ไปออกค่ายก่อนว่ะ..น่าจะได้รูปสวยๆอีกเพียบเลย..แล้วค่อยมาเลือกอีกที"พีทยิ้ม
"ที่มีนี่..ยังไม่พออีกเหรอวะ"ชัยยิ้ม
"ยังว่ะ..กูสร้างอัลบั้มรูปของเดียร์ไว้โดยตรงเลย..กูจะถ่ายไปเรื่อยๆ..เก็บไว้ดูเองน่ะ"พีทยิ้ม
"อยู่กับตัวจริงไม่พอ..ถึงกับต้องเก็บรูปไว้ดูเลยหรือคะ"ชาช่าแซว
"ไม่รู้สิ...แต่พี่แค่เห็นรูปหรือได้ยินเสียงหรือแค่ส่งไลน์คุยกัน..พี่ก็มีความสุขแล้วนะ"พีทยิ้ม สายตามองไปที่เดียร์ที่เป็นดีเจอยู่
"นี่ถ้าเกิดว่า...เดียร์ไม่ชอบมึง..กูไม่อยากจะนึกเลยว่ามึงจะเป็นยังไง"ชัยพูด
"อย่าว่าแต่มึงเลย...กูก็ไม่รู้ว่ากูจะเป็นยังไงเหมือนกัน...จะอยู่ต่อไปได้ยังไง..ไม่อยากจะนึกเลยว่ะ"พีทบอกน้ำเสียงเศร้าๆ
"อย่ากังวลมากไปเลยค่ะ...เท่าที่ช่าดู..เดียร์ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรพี่พีท...ช่าคิดว่า..ตอนนี้เดียร์คงจะรอดูว่าพี่พีทจะมีความจริงใจมากน้อยแค่ไหนมากกว่าค่ะ"ชาช่าบอก
"แต่พี่ก็กลัวว่าเดียร์จะปฏิเสธพี่..พี่ไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะช่า"พีทบอก
"ไม่ต้องกลัวค่ะ..ช่าอยู่ทั้งคน..ช่าจะช่วยให้เดียร์ยอมรับพี่พีทให้ได้"ชาช่ายิ้ม
"ขอบใจนะ"พีทยิ้ม
"แล้วนี่พี่พีทเตรียมตัวไปออกค่ายหรือยังคะ"ชาช่าถาม
"พี่เตรียมทุกอย่างแล้ว...และบอกพ่อกับแม่แล้วด้วย..พ่อจะเข้าไปดูแลที่บริษัทแทนให้..แต่ถ้ามีอะไรด่วน..สุดาจะติดต่อพี่เอง"พีทบอก
"เอาวะ...จะได้กลับไปเหมือนตอนเรียนมหาลัยอีกรอบ..กูเอาใจช่วย"ชัยยิ้ม
"ช่าว่า..ไปคราวนี้..เดียร์คงจะคอยดูแลพี่พีทแน่ๆ..เพราะพี่พีทไปในฐานะเจ้าของทุน..แล้วพี่พีทก็คอยระวังพี่เก้าของเดียร์ไว้ด้วยนะคะ...ช่าคิดว่าเขาชอบเดียร์จริงๆ..เพียงแต่เดียร์ไม่เปิดโอกาสเท่านั้นค่ะ"ชาช่าว่า
"ใช่..พี่ก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน"พีทบอก
"แล้วคนชื่อเก้านี่..หล่อมั้ย..ยายช่า"ชัยถาม
"ก็หล่อนะคะ..ขาว..สูง..ถ้าช่าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะเคยเป็นเดือนของมหาลัยด้วยค่ะ"ชาช่าบอก
"โอ้โห!..ดีกรีเดือนมหาลัยเลยเหรอ...เอาวะ...คู่แข่งของมึง..น่ากลัวเหมือนกันว่ะ"ชัยว่า
"ผมก็คิดอย่างนั้นนะ...เพราะเขามีโอกาสได้คุยและเจอกับเดียร์เกือบทุกวัน"แอนดิวบอก
"แต่ช่าว่า...ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ...เพราะถ้าเดียร์สนใจรุ่นพี่จริง..ก็คงเป็นแฟนกันไปนานแล้ว..เพราะเก้าตามจีบเดียร์มาตั้งแต่ที่เดียร์เข้ามหาลัยไปแรกๆเลยค่ะ...ช่ารู้เพราะเคยเห็นมาก่อนน่ะ"ชาช่าว่า
"ไม่ว่ายังไง..พี่ก็จะไม่ยอมแพ้แน่ๆ"พีทบอกเสียงจริงจัง
"ต้องอย่างนั้นสิคะ...พี่พีทมีดีกว่าตั้งมากจะยอมแพ้ได้ยังไง"ชาช่ายิ้ม
"ใช่..มึงยังมีกูกับแอนดิวและยายช่าคอยช่วย...ไหนจะลุงนาวินกับพ่อกูและพ่อแม่ของมึงอีก..ชนะเห็นๆว่ะ"ชัยยิ้ม
"ที่น่ากลัวกว่าคนชื่อเก้า...ก็น่าจะเป็นคุณนาริษามากกว่านะคับ...น่าจะร้ายมากอยู่แถมมีผลกับเดียร์โดยตรงด้วย"แอนดิวว่า
"ใช่..อันนี้กูเห็นด้วยกับแอนดิวว่ะ"ชัยบอก
"เอาน่า...เราช่วยกันหลายๆคน..ษาก็ทำอะไรไม่ได้หรอกค่ะ"ชาช่าบอก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments