11

ษามองอย่างไม่แน่ใจทีแรกแต่พอมองดีๆก็เริ่มไม่พอใจ ษาไม่อยากยอมรับว่าเดียร์สวยกว่าตัวเองจึงมักจะคอยว่าเรื่องการแต่งตัวของเดียร์อยู่ตลอด แต่พอเดียร์แต่งตัวขึ้นมาจริงๆมันทำให้ษายิ่งไม่พอใจอย่างมากที่เดียร์ดูสวยและเด่นกว่า

พีทนั้นถึงกับอึ้งไปเลยที่เห็นเดียร์แต่งตัวแบบนี้ เขารู้อยู่แล้วว่าเดียร์สวยกว่าษาแต่พอเธอแต่งตัวขึ้นมาจริงๆ มันยิ่งกว่าสวยเพราะมันดูเซ็กซี่เหมือนนางแบบที่เดินแฟชั่นตามงานต่างๆน่ามองมากๆ ดูได้จากสายตาผู้ชายในงานหลายคนที่หันมองมาที่เธอทันทีที่เดินเข้ามาในงาน

"สวัสดีค่ะ/คับลุงวิน ลุงพิ ป้าวัล"ชาช่ากับแอนดิวยกมือไหว้

"สวัสดีลูก"นาวิน พิศาลและวัลยารับไหว้

"สวัสดีค่ะพ่อ อาชาย อาพิ อาวัล พี่ษา"เดียร์ยกมือไหว้

"สวัสดีลูก"เชิงชาย พิศาลและวัลยารับไหว้

"นี่ใช่ลูกสาวพ่อจริงๆเหรอเนี่ย..หนูช่าพามาผิดคนหรือป่าวลูก"นาวินยิ้ม

"พ่อคะ..อย่าแซวสิคะ..เดียร์บอกพี่ช่าแล้วว่าชุดมันไม่เหมาะกับเดียร์อ่ะ"เดียร์เดินไปกอดเอวของนาวิน

"แต่อาว่า..หนูสวยมากนะ..หนูเดียร์"วัลยาชม

"ชุดสวยมากกว่าค่ะ..อาวัล..เดียร์ไม่สวยหรอก"เดียร์ทำหน้ายู่ๆ

"แต่อาก็คิดเหมือนอาวัลนะ..หนูเดียร์สวยอยู่แล้ว..พอมาใส่ชุดที่สวยแบบนี้แล้วแต่งหน้าอีกนิด..ก็กลายเป็นเจ้าหญิงได้เลยนะ..ใช่มั้ยไอ้พิ..ไอ้วิน"เชิงชายชม

"ใช่..อาเห็นด้วย"พิศาลยิ้ม

"พ่อก็ว่าสวยนะ..หนูน่าจะแต่งแบบนี้บ่อยๆนะ"นาวินชม

"ไม่ไหวหรอกค่ะ..นี่ถ้าไม่ใช่งานของพี่ษาจ้างเดียร์ก็ไม่ใส่ค่ะ"เดียร์บอกด้วยท่าทางจริงจัง

"ชั้นไม่คิดว่าแกจะยอมแต่งตัวแบบนี้เหมือนกันนะ..แต่ก็ขอบใจที่ไม่หักหน้าชั้นกลางงาน"ษาพูดแต่สีหน้ายังคงไม่พอใจอย่างมาก

"พี่ว่า..ถ้าเดียร์แต่งตัวแบบนี้บ่อยๆ..คงมีหนุ่มๆมาตามจีบอีกเพียบเลยนะ..จริงมั้ยไอ้พีท"ชัยยิ้ม

"อืม..สวย..สวยมาก"พีทพูดสายตามองจ้องแต่เดียร์โดยไม่ละสายตาเลย

ษาคอยมองพีทอยู่ก็เห็นว่าเขามองเดียร์ตั้งแต่หน้างานมาจนถึงตอนนี้แบบไม่ละสายตาเลยจึงทำให้เธอไม่พอใจนักที่ทุกคนเอาแต่ชมเดียร์

"หนูช่าเก่งนะ..ที่สามารถจับยายเดียร์แต่งตัวแบบนี้ได้"นาวินชม

"กว่าเดียร์จะยอมก็เล่นเอาช่าพูดจนเหนื่อยเหมือนกันค่ะ..ต้องอ้างว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วรับรองว่าษาจะไม่ว่าค่ะ..ถึงได้ยอมแต่งมาได้"ชาช่ายิ้ม

"งั้น..เดี๋ยวกูพายายษากับยายเดียร์ไปรู้จักกับผู้ถือหุ้นและกรรมการบริษัทก่อนนะ..ไปยายษา..ยายเดียร์"นาวินหันไปบอกพิศาลกับเชิงชาย

"ตามสบายเลยมึง"พิศาลบอก

"พ่อคะ..เดียร์ไม่..."เดียร์ทำท่าจะปฏิเสธ

"พ่อรู้ว่าหนูไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งในบริษัท..แต่หนูก็มีหุ้นอยู่ในบริษัทเท่ากับพี่ษานะ..หนูก็ควรจะไปรู้จักกับคนเหล่านั้นบ้าง"นาวินบอก

"ไปเถอะเดียร์..เดี๋ยวพี่รอตรงนี้แหละ..มันเป็นหน้าที่นะ"ชาช่าบอกยิ้มๆ

"ก็ได้ค่ะ"เดียร์ถอนหายใจ

นาวินจับมือของเดียร์เดินนำษาไปที่โต๊ะของผู้ถือหุ้นและกรรมการบริษัท

"หนูเดียร์นี่สวยกว่าหนูษามากเลยนะ..ตอนยังไม่แต่งหน้าก็ว่าสวยกว่าแล้ว..พอแต่งหน้ากับแต่งตัวแล้วนี่เหมือนคนละคนเลย"วัลยาพูด

"ใช่ค่ะ..ป้าวัล..เดียร์สวยกว่าษามากๆเลย..ช่าเคยเห็นตั้งแต่ตอนที่เรียนมหาลัยด้วยกันแล้วค่ะ"ชาช่ายิ้ม

"สวยไม่สวยไม่รู้..รู้แต่ว่า..ลูกชายป้าวัลมองตามแบบไม่ให้คลาดสายตาเลยคับ"ชัยแซวยิ้มๆ

"จะให้คลาดสายตาได้ยังไงวะ...มึงดูโน่น..ผู้ชายหลายคนมองตามเดียร์กันเป็นแถวเลย..ช่าอ่ะ..พี่บอกแล้วว่าอย่าแต่งตัวให้เดียร์สวยมากยังไงล่ะ..แล้วดูสิ"พีทพยักหน้าไปข้างในงาน

"แหม!..นี่น้องยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนลูกเลยนะ..หวงน้องเสียแล้ว"วัลยาแซว

"โธ่..แม่คับ..ผมไม่อยากให้ผู้ชายมองเดียร์ด้วยสายตาแบบนั้นนี่คับ..เออ..ผมว่า..แม่พกผ้าคลุมไหล่มาด้วยใช่มั้ยคับ..แล้ววันนี้เอามาด้วยหรือป่าว"พีทถาม

"เอามาจ้า..อยู่ในกระเป๋านี่แหละ"วัลยาบอก

"ผมขอยืมหน่อยสิคับ"พีทบอก

"อ่ะนี่..ลูกจะเอาไปทำอะไรล่ะ"

วัลยาส่งผ้าคลุมไหล่ให้พีทแล้วถามพลางมองตามสายตาของเขา

"อ้อ!..จะเอาไปคลุมไหล่ให้น้อง..ใช่มั้ย"วัลยายิ้ม

"คับแม่..ผมยอมรับว่าหวง..ไม่อยากให้ใครมองเดียร์แบบนั้นเลยคับ"พีทบอก

"อะไรวะ..ทีเมื่อก่อน..กูเห็นมึงก็ชอบมองสาวๆที่ใส่เสื้อผ้าเปิดนิด..โชว์หน่อยนี่หว่า..ทำไมตอนนี้ถึงไม่ชอบแล้วล่ะวะ"ชัยถามงงๆ

"ก็นั่นมันคนอื่น..แต่นี่เป็นคนที่กูชอบ..กูไม่อยากให้ใครมองทั้งนั้นแหละ"พีทบอกสีหน้าจริงจัง

"ขอโทษทีนะคะ..ช่าแค่อยากให้เดียร์แต่งตัวแบบสาวๆคนอื่นทำกันน่ะค่ะ..ไม่ได้อยากจะให้พี่พีทต้องหวงเลยนะคะ..แต่เป็นไงคะ..ฝีมือช่า..สวยมั้ย..เป็นซินเดอเรลล่าได้มั้ยคะ"ชาช่ายิ้ม

"ได้สิช่า..เดียร์สวยมากๆ..เหมือนเจ้าหญิงน้อยจริงๆ"พีทยิ้ม

สักพักใหญ่พีทก็เห็นว่าเดียร์กำลังเดินกลับมาที่พวกเขายืนกันอยู่ เธอเดินมาคนเดียวส่วนษากับนาวินยังคุยอยู่ที่โต๊ะ แล้วเขาก็เห็นผู้ชายหลายคนทำท่าว่าจะเดินเข้าไปหาเดียร์ เขาจึงรีบเดินตรงไปที่เธอทันที

"เฮ้ย!..จะไปไหนวะ..ไอ้พีท"ชัยเรียกแต่พีทไม่ตอบ

พีทเดินตรงไปหาเดียร์และหยุดยืนข้างหน้าเธอ เดียร์มองหน้าของพีทเพราะเขายืนขวางทางอยู่ แล้วพีทก็เอาผ้าคลุมไหล่ของวัลยาคลี่ออกแล้วคลุมไหล่ให้กับเดียร์

"ขอบคุณนะคะ"เดียร์ยิ้มมองหน้าพีท

ษาที่ยืนมองมาจากโต๊ะกำมือจนแน่นที่เห็นพีทเอาผ้าคลุมไหล่ให้กับเดียร์

"ถ้าไม่ชอบ..ทีหลังก็ไม่ต้องฝืนใส่มาหรอก"พีทบอกเธอ

"ก็ไม่อยากทะเลาะกับพี่ษาอีกนี่คะ..แล้วพี่พีทไปเอาผ้าคลุมไหล่มาจากไหนล่ะ"เดียร์ถาม

"ของแม่พี่เองแหละ..แม่ไม่ได้ใช้..เดียร์ใช้คลุมไหล่ไปก่อน..กลัวโป๊ไม่ใช่เหรอ"พีทยิ้ม

"มันไม่เคยน่ะค่ะ..เลยไม่มั่นใจ"เดียร์ยิ้ม

"เดียร์สวยมากเลยนะ..วันนี้..แต่พี่ไม่ชอบสายตาที่ผู้ชายมองเดียร์เลย...เพราะอย่างนั้น..คลุมไว้แบบนี้ดีแล้ว"พีทบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

เดียร์มองหน้าเขาแล้วอมยิ้มก่อนจะส่ายหัวนิดๆ

"อ้อ!..กูก็ว่าจะเอาผ้าคลุมไหล่ไปไหน..ที่แท้มึงก็กลัวว่าเดียร์จะหนาวเหรอ"ชัยยิ้ม

"เออ..ไม่ต้องมาแซวกู"พีทบอก

"เป็นห่วงน้องน่ะดีแล้ว...งั้นก็พากันไปหาอะไรมานั่งกินที่โต๊ะ..อีกเดี๋ยวลุงวินก็คงจะเปิดงานแล้วล่ะ"พิศาลบอก

"เอ่อ..เดียร์ขอไม่ไปนั่งที่โต๊ะพ่อนะคะ..ขอไปนั่งตรงนั้นดีกว่า"เดียร์บอกพลางชี้มือไปด้านข้าง

"ตามใจหนูเดียร์ก็แล้วกัน..แล้วทำไมไม่อยากไปนั่งกับพ่อล่ะ"เชิงชายถาม

"แค่เดินไปกับพ่อก็ยังมีแต่คนมองแปลกๆอ่ะค่ะ...เดียร์ไม่ชอบเลย"เดียร์บอก

"เขาคงไม่เคยเห็นหนูเดียร์น่ะสิ..เลยแปลกใจ"วัลยาบอก

"ยังไงก็เถอะค่ะ..ขอไปนั่งห่างๆดีกว่า"เดียร์ยิ้ม

"งั้น..ตาพีทดูแลน้องด้วยนะ..เราไปหาไอ้วินกัน"พิศาลบอก

เชิงชาย พิศาลกับวัลยาจึงเดินไปหานาวินที่โต๊ะ ส่วนชัย ชาช่า แอนดิว เดียร์กับพีทก็เดินไปนั่งโต๊ะที่เดียร์ชี้

เมื่อไปถึงโต๊ะแล้วก็พากันไปตักอาหารมานั่งกินด้วยกัน โดยพีทเดินตามเดียร์ตลอดจนทุกคนพากันแอบยิ้มรวมถึงเดียร์ด้วย

หลังจากนั่งกินไปได้สักพักนาวินก็ขึ้นไปกล่าวเปิดงานกับษา แล้วพอเปิดงานเสร็จก็มีการเต้นรำกันด้วย ชาช่ากับแอนดิวจึงออกไปเต้นรำด้วยกัน

"ไอ้ชัย..มึงนั่งเป็นเพื่อนเดียร์ก่อนนะ..กูไปห้องน้ำ..ห้ามทิ้งเดียร์ไว้คนเดียวนะ"พีทสั่ง

"เออ..กูจะดูไว้ให้"ชัยยิ้ม

พืทเดินไปเข้าห้องน้ำพอกลับมาที่โต๊ะก็ไม่เห็นใครเลยจึงมองหาไปรอบๆ เขาเห็นชัยคุยอยู่กับสาวคนหนึ่งแต่ไม่เห็นเดียร์ เขาเลยเดินเข้าไปที่ชัย

"ไอ้ชัย..กูบอกให้อยู่เป็นเพื่อนเดียร์..แล้วทำไมมึงมาอยู่นี่..เดียร์ไปไหน"พีทถามข้างหูของชัย

"เดียร์ขอออกไปที่ระเบียง..กูจะไปด้วยแต่เดียร์บอกไม่เป็นไรน่ะ"ชัยบอก

"ระเบียงไหนวะ"พีทถามแล้วมองหา

"นั่น..ระเบียงนั้น"ชัยชี้มือไปที่ระเบียงที่อยู่ไม่ไกล

"เออ..กูไปหาเดียร์ก่อนล่ะ"พีทบอกแล้วเดินไปที่ระเบียง

พอมาถึงระเบียงพีทก็มองหาเดียร์ เขาเห็นเธอยืนอยู่ข้างต้นไม้ประดับ ถ้าคนมองไม่ดีอาจจะไม่เห็นว่ามีคนยืนอยู่

"แต่งตัวก็สวย..ทำไมมายืนหลบอยู่ตรงนี้ล่ะ"พีทยิ้ม

"ไม่ต้องมาแซวค่ะ..เดียร์ไม่ชอบคนเยอะ..แล้วพี่พีทออกมาทำไมล่ะคะ..ทำไมไม่ไปเต้นรำกับเขาข้างในล่ะ"

"ก็พี่ไม่มีคู่เต้นนี่นา"

"อย่างพี่พีทนี่..แค่ไปยืนในงานก็มีคนมาขอเป็นคู่เต้นเยอะแยะค่ะ"

"แต่พี่อยากเต้นกับเดียร์นะ..ให้เกียรติเต้นรำกับพี่ได้มั้ย..รังเกียจหรือป่าว"พีทมองหน้าของเดียร์

เดียร์มองหน้าของพีทตรงๆก่อนจะถอนหายใจเบาๆ

"ไม่กลัวเดียร์จะเหยียบเท้าหรือคะ"

"ไม่หรอก..แต่ถึงจะเหยียบจริงๆพี่ก็จะเต้นกับเดียร์..คนเดียวเท่านั้น"พีทมองด้วยสายตาจริงจัง

"ก็ได้ค่ะ..ห้ามบ่นนะคะ"

"ไม่มีทางบ่นแน่ๆ"

พีทยกแขนข้างหนึ่งไว้ที่เอวให้เดียร์เอามือจับแล้วพาเดินเข้าไปที่ฟลอร์เต้นรำด้วยกัน

"อ้าว!นั่นหนูเดียร์กับตาพีทนี่นา"เชิงชายชี้นิ้วไปที่ฟลอร์

"ใช่จริงๆด้วยว่ะ..555ตาพีทนี่เก่งนะ..ที่ทำให้ยายเดียร์ยอมออกไปเต้นรำได้น่ะ"นาวินบอก

"ทำไมล่ะคะ..พี่วิน"วัลยาถาม

"ก็ปกติยายเดียร์จะไม่ชอบมางานแบบนี้..แต่ที่ยอมมาคงเพราะเป็นงานของยายษา..แล้วพี่ก็ไม่เคยเห็นยายเดียร์เต้นรำมาก่อนด้วยนะ..นี่เป็นครั้งแรกเลย"นาวินยิ้ม

ษาที่นั่งฟังอยู่มองเห็นพีทกับเดียร์ออกไปเต้นรำด้วยกันก็ไม่พอใจอย่างมากจึงกำมือที่วางอยู่บนตักจนแน่น

"เดียร์ก็เต้นรำเก่งนะ"พีทชม

"แค่พอได้ค่ะ.."

"พี่ดีใจนะ..ที่ได้เต้นรำกับเดียร์..พี่มีความสุขมากจริงๆ"พีทก้มมามองหน้าเดียร์

เดียร์ไม่พูดอะไรได้แต่เต้นไปเรื่อยๆ ชาช่า แอนดิวและชัยเห็นพีทกับเดียร์ออกมาเต้นรำด้วยกันก็พากันยิ้มอย่างพอใจ

หลังจากเต้นรำพอแล้วเดียร์กับพีทก็เดินออกมาแล้วตรงไปที่โต๊ะของนาวิน

"เดียร์..ไปเป็นเพื่อนชั้นที่ห้องน้ำหน่อยสิ"ษาพูดทันทีที่เดียร์เดินมาถึง

"ได้ค่ะ..พี่ษา"

ษาเดินนำเดียร์ไปทางห้องน้ำ พีทมองตามไปเขาไม่ค่อยไว้ใจษาเท่าไหร่เพราะมองออกว่าษาไม่พอใจที่เดียร์เด่นและสวยกว่า

"เดียร์ไปไหนกับษาคะ..พี่พีท"ชาช่าที่เดินออกมาพร้อมกับแอนดิวและชัยถาม

"ษาให้เดียร์ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนน่ะ..แต่พี่ไม่ไว้ใจษาเลยนะ"พีทบอกด้วยความเป็นห่วง

"เดี๋ยวช่าตามไปดูเองค่ะ"ชาช่าบอกแล้วเดินตามษากับเดียร์ไป

"ยายเดียร์..นี่ตกลงว่า..แกจะแย่งพี่พีทกับชั้นจริงๆใช่มั้ย"ษาถามเมื่อเข้ามาในห้องน้ำแล้ว

"พี่ษาเข้าใจอะไรผิดหรือป่าวคะ..อีกอย่างพี่พีทเป็นคนนะคะ..ไม่ใช่สิ่งของที่ใครจะมาแย่งกันไปได้อ่ะค่ะ"

"ชั้นเห็นแกไปเต้นรำกับเขา..แล้วยังจะบอกว่าเข้าใจผิดเหรอ"

"เดียร์ว่านะคะ..ถ้าพี่ษาจะมองอย่างไม่อคติ..ก็จะเห็นว่าเดียร์ไม่ได้พยายามเข้าใกล้พี่พีทเลย..มีแต่พี่พีทที่เข้ามาใกล้เดียร์เอง..เพราะอย่างนั้นพี่ษาควรจะไปบอกพี่พีทนะคะว่าอย่าเข้ามาใกล้เดียร์น่ะค่ะ"

"ที่แกพูดอย่างนี้..จะบอกว่าพี่พีทสนใจแกงั้นสินะ"

"เดียร์ไม่ได้พูดนะคะ..พี่ษาพูดเองทั้งนั้น"

"นี่แก..แกจะลองดีกับชั้นใช่มั้ย..ห๊ะ!"

ษายกมือขึ้นจะตบเดียร์แต่มีคนจับมือของเธอไว้ก่อน

"จะทำอะไรน่ะ..ษา"

"พี่ช่า!"เดียร์พูด

"ปล่อยชั้น..ชั้นจะสั่งสอนน้อง..ไม่ต้องมายุ่ง"ษาบอกอย่างไม่พอใจ

"ก็ลองทำเดียร์ดูสิ..แล้วจะได้รู้ว่าเธอจะโดนอะไร"

ชาช่าปล่อยมือของษาแล้วเดินไปยืนขวางระหว่างษากับเดียร์

"เธอ..จะมายุ่งอะไรเนี่ย..มันไม่ใช่เรื่องของเธอนะ"ษาว่า

"ชั้นไม่คิดนะว่า..เธอจะหลงผู้ชายมากถึงขนาดลงไม้ลงมือกับน้องในไส้ได้..ไหนเธอเคยบอกว่าตัวเองเสน่ห์แรงไม่ใช่เหรอ..ก็ใช้เสน่ห์ของเธอทำให้พี่พีทมาชอบเธอให้ได้สิ..ไม่ใช่มาอาละวาดกับคนที่ไม่รู้เรื่องอย่างเดียร์..ชั้นขอเตือนไว้ก่อนนะ..ถึงเดียร์จะไม่ใช่น้องสาวชั้นแท้ๆแต่ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเดียร์ได้แน่นอน..เพราะฉะนั้นเธอก็อย่าทำ..เธอก็รู้ดีนี่ว่าชั้นเป็นคนยังไง...ไปเดียร์"ชาช่าพูดจบแล้วจับมือของเดียร์เดินออกจากห้องน้ำไป

ษายืนกระทืบเท้าไม่พอใจอยู่ในห้องน้ำแต่ไม่กล้าส่งเสียงกรี๊ดออกมา

"ขอบคุณนะคะ..พี่ช่า..ขอบคุณจริงๆ"เดียร์ยกมือขอบคุณแล้วกอดเอวของชาช่า

"เดียร์จำไว้นะ..พี่รักเดียร์เหมือนน้องสาวแท้ๆ..พี่ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเดียร์แน่ๆ..แม้แต่ษาก็เถอะ...แล้วพี่ก็อยากให้เดียร์ลุกขึ้นมาตอบโต้กับษาบ้าง..เดียร์ก็เห็นแล้วว่า..ยิ่งเดียร์ไม่ตอบโต้...ษาก็ยิ่งจะทำมากขึ้นเรื่อยๆ...แต่ก่อนแค่ใช้คำพูด..แต่ตอนนี้ถึงกับจะลงไม้ลงมือแล้วนะ...เดียร์เก็บคำพูดของพี่ไปคิดดูนะว่ามันจริงมั้ย"ชาช่ากอดเอวเดียร์เหมือนกัน

"ค่ะ..พี่ช่า..เดียร์จะเอาไปคิดดู"เดียร์บอก

"ทำอะไรกันสาวๆ"ชัยแซวยิ้มๆ

"ไม่มีอะไรค่ะ..พี่ช่าคะ..เดียร์ว่าจะกลับก่อนแล้วนะคะ"เดียร์บอก

"แล้วเดียร์จะกลับยังไงล่ะ.."ชัยถามเพราะรู้ว่าเดียร์มากับชาช่า

"เดียร์นั่งแท๊กซี่กลับได้ค่ะ"เดียร์บอก

"ไม่ได้..ถ้าเดียร์จะกลับพี่จะกลับไปด้วย..เพราะยังไงก็ไปที่เดียวกัน..พี่ไม่ให้กลับแท๊กซี่แน่ๆ"พีทมองเดียร์แบบดุๆ

"ดีเหมือนกันค่ะ..งั้น..เดียร์กลับกับพี่พีท..พี่ชัยก็กลับกับช่าก็แล้วกันนะคะ"ชาช่ายิ้ม

"งั้นเดียร์ไปบอกพ่อก่อนนะคะ"

เดียร์เดินนำไปหานาวินที่ยืนคุยอยู่กับพิศาล เชิงชายและวัลยา

"ยายช่า..เกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำ..ทำไมเดียร์ถึงจะกลับล่ะ"ชัยถาม

"เฮ้อ!..ก็ษาจะตบเดียร์ในห้องน้ำน่ะสิคะ.."ชาช่าถอนหายใจ

"หา!จริงเหรอช่า..แล้วเดียร์เป็นอะไรหรือป่าว"พีทถาม

"ษายังไม่ทันตบค่ะ..ช่าเข้าไปก่อนน่ะ..ษาไม่พอใจที่เห็นเดียร์ไปเต้นรำกับพี่พีทน่ะค่ะ..แล้วพอบอกให้เดียร์อย่าเข้าใกล้พี่พีท...เดียร์ก็บอกว่าไม่ได้เข้าใกล้พี่พีทแต่พี่พีทเป็นคนเข้าใกล้เดียร์เอง..แค่นั้นแหละ..ษาก็ปรี๊ดแตกจนจะตบเดียร์เลยค่ะ"ชาช่าเล่า

"เป็นเพราะกูสินะ..เลยทำให้เดียร์เกือบถูกษาทำร้ายน่ะ"พีทบอก

"ไม่ใช่เพราะพี่พีทหรอกค่ะ..ษาคอยหาเรื่องเดียร์อยู่แล้ว..และยิ่งวันนี้เดียร์แต่งตัวแบบนี้แล้วเด่นกว่า..สวยกว่า...ษาต้องไม่พอใจอยู่แล้ว..แต่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นก็ทำให้เรารู้ได้ว่า..เดียร์คงไม่ยอมษาอีกแล้วล่ะค่ะ...ไม่อย่างนั้นเดียร์คงไม่เถียงจนษาทนไม่ไหวหรอก"ชาช่าบอก

"เอาล่ะงั้นก็ไปบอกลาลุงวินแล้วกลับกันก่อนดีกว่า..เรื่องษาไว้เราค่อยคุยกันอีกทีที่ร้าน"ชัยบอก

ทุกคนจึงเดินไปหานาวิน พิศาล วัลยากับเดียร์ที่ยืนคุยกันอยู่

"จะกลับกันแล้วเหรอ..เห็นยายเดียร์บอก"นาวินถาม

"คับลุงวิน..ไม่ต้องเป็นห่วงเดียร์นะคับ..ผมพากลับไปเองคับ"พีทบอก

"ถ้าไปกับพีท..ลุงไม่ห่วงหรอก"นาวินยิ้ม

"พี่พีทจะกลับแล้วเหรอคะ...ษายังไม่ได้เต้นรำกับพี่พีทเลยนะคะ"ษาเดินมาได้ยินที่พีทพูดพอดี

เดียร์หันไปมองหน้าพีทเมื่อได้ยินที่ษาพูดแต่เห็นเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว

"พี่จะกลับแล้ว..พอดีพรุ่งนี้พี่มีนัดกับลูกค้าตอนเช้าน่ะ"พีทพูด

เขาไม่มองหน้าของษายอมรับว่าไม่พอใจนักที่รู้ว่าเธอจะตบเดียร์

"งั้น..ก็กลับกันดีๆนะ..ตาพีทขับรถไปส่งน้องดีๆล่ะลูก"วัลยาบอก

"คับแม่..ผมกลับก่อนนะคับลุงวิน อาชายสวัสดีคับ"พีทยกมือไหว้

"สวัสดีคับ/ค่ะ"ชาช่า ชัย แอนดิวยกมือไหว้

"หนูกลับก่อนนะคะพ่อ อาชาย อาพิ อาวัล พี่ษา สวัสดีค่ะ"เดียร์ยกมือไหว้

"แล้วหนูจะกลับบ้านอีกเมื่อไหร่ล่ะลูก"นาวินถาม

"ช่วงนี้หนูมีเรื่องออกค่ายอาสาค่ะ..คงต้องให้ออกค่ายจบก่อนถึงจะเข้าบ้านค่ะ"เดียร์บอก

"ดูแลตัวเองดีๆนะลูก..พ่อเป็นห่วง"นาวินบอก

"ค่ะ..แต่จริงๆแล้วพ่อก็ส่งน้าเบิ้มกับคนอื่นๆไปคอยดูแลหนูอยู่แล้วนี่คะ..ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ...ไปนะคะ..รักพ่อค่ะ"เดียร์หอมแก้มของนาวิน

แล้วก็พากันเดินออกไปจากงานโดยมีสายตาของษาที่มองตามไปแบบไม่พอใจมากๆ เธอจะทำให้พีทรักและเลือกเธอเป็นเจ้าสาวให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามษาคิด

เมื่อขึ้นรถมาแล้วพีทแอบมองหน้าเดียร์อยู่บ่อยๆ เดียร์สังเกตุเห็นจึงหันไปมองเขาตรงๆ

"มีอะไรหรือป่าวคะ...เห็นมองมาหลายครั้งแล้ว"

"พี่มองคนสวยไม่ได้เหรอ"พีทยิ้มนิดๆ

"มองได้ค่ะ...แต่คนสวยคนนั้นไม่ใช่เดียร์แน่ๆ...ตกลงว่ามีอะไรคะ"

"พี่..ขอโทษนะ..ที่เป็นต้นเหตุให้ษามาหาเรื่องเดียร์..พอดีช่าเล่าให้พี่กับชัยและแอนดิวฟัง...ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ห้องน้ำน่ะ"

"มันไม่ใช่ความผิดของพี่พีทหรอกค่ะ...ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ตามที่ใจอยากจะทำ..ตราบใดที่ยังไม่มีภาระผูกพันกับใคร...ทุกคนยังมีสิทธิ์ที่จะเลือกค่ะ"

"แต่พี่เลือกแล้วนะ..และจะไม่มีวันเปลี่ยนใจด้วย..แต่พี่กลัวว่าษาจะทำร้ายเดียร์..ครั้งนี้ยังดีที่ช่าเข้าไปทัน..ถ้าเกิดครั้งหน้าไม่มีใครช่วยจะทำยังไงล่ะ"

"พี่ษาทำร้ายเดียร์ไม่ได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอกค่ะ..ถ้าเดียร์ไม่ยอม..ใครก็มาทำอะไรไม่ได้หรอก"

"อ้อ!..อย่างที่เดียร์เคยอัดหนุ่มสามคนที่ร้านไอ้ชัยใช่มั้ย"

"พี่พีทเห็นเหรอคะ"

"ใช่..พี่ไม่คิดนะว่าเดียร์จะทำแบบนั้นได้"

"ก็แค่ป้องกันตัวค่ะ..ไม่ได้เก่งขนาดนั้น"

"แล้วนี่..เดียร์จะแวะซื้อขนมไปฝากน้ากับลุงยามอีกมั้ย"

"ซื้อก็ได้ค่ะ..ถ้าพี่พีทจะไม่รำคาญ"

"พี่ทำตามคำสั่งเสมอ..จะแวะตรงไหนก็บอกนะ"

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะ"

พีทจอดรถให้เดียร์ลงไปซื้อของไปฝากยามเหมือนเดิม หลังจากซื้อของแล้วเดียร์ก็เอาของให้ยามเหมือนทุกครั้ง

พอขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นที่พักเดียร์ก็ส่งกล่องรังนกที่ซื้อมาให้พีท

"นี่ค่ะ..นอนดึกแล้วงานก็มากควรบำรุงร่างกายบ้างนะคะ"