หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว ป้าอิ่มกับนุ่นก็เอาของหวานมาเสิร์ฟ
"ทานของหวานกันค่ะ"ป้านิ่มบอก
"อะไรคะ..ของหวาน..ป้านิ่ม"ชาช่าถาม
"ทับทิมกรอบค่ะ..คุณเดียร์ทำตั้งแต่ตอนมาถึงเมื่อเช้าค่ะ"ป้านิ่มบอก
"ว้าว!น่ากินจังเลยค่ะ"ชาช่ายิ้ม
แล้วป้านิ่มก็เอามาวางข้างหน้าของทุกคน
"ชั้นไม่เอานะ..ไม่ชอบ"ษาว่า
"ษาไม่เอา..งั้นพี่นุ่นเอามาให้ช่าค่ะ..ช่าชอบของหวาน"ชาช่าบอก
"จริงๆพี่ษาก็กินได้นะคะ...เดียร์ไม่ได้ใส่กะทิ...แล้วมันก็ไม่หวานมากด้วย"เดียร์บอก
"ไม่..ก็บอกว่าไม่ชอบ"ษาบอกดุๆ
"ช่างเถอะเดียร์..ใครไม่ชอบก็ช่างแต่พี่ชอบ..ใช่มั้ยคะ..พี่พีท..พี่ชัย"ชาช่าถาม
"อืม..พี่ชอบนะ..ไม่หวานมากแถมกรอบดีด้วย..ป้านิ่มคับ..มีมากมั้ย..ผมขออีกถ้วยแล้วขอกลับไปบ้านด้วยค้บ"พีทยิ้ม
"ขอผมด้วยคับ..ป้านิ่ม"ชัยบอก
"มีค่ะ..คุณเดียร์ทำไว้..แล้วก็แบ่งไว้ให้เอาไปทานที่บ้านกันทุกคนเลยค่ะ"ป้านิ่มยิ้ม
"หนูเดียร์นี่เหมือนพี่วิจริงๆนะคะ..แต่ก่อน..เวลามากินข้าวที่นี่ทีไร..ก่อนกลับพี่วิก็ต้องเอาขนมบ้าง..ของว่างบ้าง..น้ำบ้างให้เอากลับไปกินที่บ้านทุกที"วัลยายิ้ม
"พี่บอกแล้ว..ว่ายายเดียร์น่ะเหมือนแม่มาก"นาวินพูด
หลังจากกินอาหารเสร็จหมดแล้ว ต่างก็พากันลานาวินกับษาและเดียร์กลับบ้าน
หลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว พีทก็ขับรถโดยมีพ่อนั่งมาข้างๆส่วนแม่นั่งอยู่เบาะหลัง
"เป็นไงบ้างคับแม่..ว่าที่ลูกสะใภ้..แม่ว่าผมเลือกถูกใจหรือป่าว"พีทถามยิ้มๆ
เขาพอจะมองออกว่าพ่อกับแม่ถูกใจเดียร์มาก
"ถ้าลูกเลือกหนูเดียร์..จะเอาอะไรแม่ก็ให้หมดเลย..เด็กอะไร..ทั้งสวย..ทั้งเก่ง...น่ารักกิริยามารยาทเรียบร้อย...ต่างกับหนูษาเหมือนขาวกับดำเลย..ใช่มั้ยคะพี่พิ..คิดเหมือนวัลมั้ย"แม่ถาม
"ใช่..พี่สังเกตุว่า..หนูษาไม่ค่อยชอบหนูเดียร์เท่าไหร่..แต่หนูษาชอบตาพีทแน่ๆ..ส่วนหนูเดียร์..มองไม่ออก"พ่อพูด
"ใช่คับพ่อ..เท่าที่ผมรู้มาจากไอ้ชัยกับชาช่าและที่สังเกตุจริงๆ..ทำให้รู้ว่าษาไม่ชอบเดียร์เพราะกลัวว่าเดียร์จะดีและเด่นกว่า..ส่วนเดียร์ก็ยอมษาทุกอย่าง..ถึงขนาดไม่ไปทำงานที่บริษัทและเลือกเรียนการค้าระหว่างประเทศแทนการออกแบบเพราะไม่อยากให้ษาคิดว่าจะไปแข่งขันด้วย"พีทเล่า
"งั้นก็ดีแล้ว..ที่หนูเดียร์เรียนการค้าจะได้มาทำงานกับลูก..ลูกจะได้จีบหนูเดียร์ได้ไงล่ะ"แม่บอก
"คับ..ผมขอบคุณพ่อกับแม่มากนะคับ..ที่พูดจนเดียร์ยอมมาทำงานกับผมจนได้"พีทยิ้ม
"จริงๆแล้วพ่อแม่กับลุงนาวินและอาเชิงชายได้ลองปรึกษากันไว้บ้างแล้วเรื่องลูกกับหนูเดียร์น่ะ...ทุกคนเห็นด้วย..เรื่องมันจึงง่าย"พ่อบอก
"คับ..แต่ป้านิ่ม..เตือนผมให้ระวังษาไว้ด้วย..ป้านิ่มบอกว่าเคยได้ยินษาสั่งห้ามเดียร์มาใกล้ชิดหรือสนิทสนมกับผมด้วยคับ"พีทบอก
"ขนาดนั้นเลยเหรอ"แม่ถาม
"ใช่คับแม่"พีทพูด
"ถ้าอย่างนั้น..จะทำอะไรก็ต้องระวังไว้บ้าง..เพราะษาทำอะไรคนอื่นไม่ได้แต่ทำร้ายหนูเดียร์ได้แน่ๆ"พ่อบอก
"คับ..ดีแต่ว่า..ตอนนี้เดียร์อยู่ที่คอนโด..ถ้าษาจะทำอะไรจริงๆคงยาก..นอกจากจะทำร้ายด้วยคำพูดน่ะคับ"พีทบอก
"แล้วลูกจะไปอยู่ที่คอนโดเมื่อไหร่"พ่อถาม
"พรุ่งนี้คับ"พีทพูด
"ดีแล้ว..ลูกก็คอยดูแลหนูเดียร์ด้วยก็แล้วกันนะ"พ่อบอก
"คับพ่อ"
หลังจากที่ทุกคนกลับไปแล้ว นาวินก็เดินเข้าไปในบ้านก่อนตามด้วยเดียร์และษา
"นี่ยายเดียร์..ชั้นเคยบอกให้แกอยู่ห่างๆพี่พีท..ไม่ใช่เหรอ...แล้วทำไมถึงได้ไปสนิทสนมกับเขาแบบนั้น"ษาว่า
"เดียร์เคยบอกพี่ษาแล้วนะคะ..ว่าพี่พีทก็เหมือนกับพี่ชัย..แล้วทำไมเดียร์จะพูดคุยด้วยไม่ได้"เดียร์บอก
"ก็ชั้นชอบพี่พีท...ชั้นไม่อยากให้แกไปอยู่ใกล้ๆเขา..แล้วแกก็ห้ามไปทำงานกับเขาเด็ดขาด..ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน"ษาว่า
"ถ้าอย่างนั้น..พี่ษาก็ต้องไปบอกพี่พีทหรือพ่อหรืออาพิเองนะคะ...ไม่ต้องมาบอกเดียร์..เพราะเรื่องทั้งหมดเดียร์ไม่ได้เป็นคนคิด"เดียร์บอกตรงๆ
"นี่แก..จะบอกว่า..แกจะไปทำใช่มั้ย..แกไม่ฟังที่ชั้นพูด..อยากลองดีใช่มั้ย"ษาก้าวเข้าไปหาเดียร์แล้วยกมือขึ้น
"หยุด!"พ่อพูดเสียงเด็ดขาด
นาวินยืนฟังมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ไม่ได้ออกมาเพราะอยากรู้ว่าที่เคยคิดไว้มันจริงมั้ย แล้วมันก็เป็นจริงที่ษาบังคับให้เดียร์อยู่ห่างจากพีท
"เดียร์..หนูขึ้นห้องไปก่อนนะ...ส่วนษาตามพ่อมาที่ห้องทำงานเดี๋ยวนี้!"พ่อบอก
"ค่ะ..พ่อ"เดียร์จึงหันหลังเดินขึ้นบันไดไป
"ยายเดียร์..กลับมานี่..ชั้นยังคุยกับแกไม่จบ..กลับมา"ษาตะโกนเรียก
"ษา..ยายษา..เงียบ!...มานี่"พ่อพูดแล้วจับมือของษาเดินไปที่ห้องทำงาน
เดียร์ขึ้นไปบนห้องแล้วนั่งลงบนเตียง เธอคิดไว้แล้วว่าษาต้องอาละวาด ที่เห็นพีทมาสนิทสนมกับเธอและยิ่งหนักเมื่อเธอจะได้ไปทำงานใกล้ๆเขา แต่เธอไม่มีทางเลือก เธอจะไม่ยอมให้ษามาบังคับอะไรอีกแล้ว ต่อไปนี้เธอจะลองลุกขึ้นสู้ดูสักครั้ง ในเมื่อยอมแล้วมันไม่ได้อะไรก็ต้องสู้แล้วล่ะเดียร์คิด
LINE
พีท:พี่ถึงบ้านแล้วนะ
เดียร์:ค่ะ..แล้วมาบอกเดียร์ทำไมล่ะคะ
พีท:ก็เผื่อเดียร์จะเป็นห่วงพี่ไง
เดียร์:เข้าข้างตัวเองก็เป็นนะคะ
พีท:วันนี้ทั้งอาหารและขนมอร่อยมากๆเลยนะ
เดียร์:ขอบคุณที่ชมค่ะ
พีท:แล้วนี่เดียร์ทำอะไรอยู่
เดียร์:กำลังจะอาบน้ำแล้วก็จะนอนค่ะ
พีท:งั้น..พี่ไม่กวนล่ะ..ฝันดีนะ
เดียร์:ฝันดีค่ะ
เดียร์วางมือถือแล้วไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน
พีทนั่งมองมือถือที่เขาเพิ่งส่งข้อความไลน์คุยกับเดียร์จบ เขาดีใจที่พรุ่งนี้จะได้ไปอยู่ที่คอนโดเดียวกับเดียร์ แถมต่อไปเธอจะได้ไปทำงานกับเขาอีกด้วย
ครืด ครืด มือถือของพีทดังขึ้น เขามองแล้วเห็นเป็นเบอร์แปลกแต่ก็กดรับ
"สวัสดีคับ.."
"คุณพีท..นี่ป้านิ่มนะคะ"
พีทวางสายหลังจากคุยกับป้านิ่มได้สักพัก ป้านิ่มโทรมาบอกเขาเรื่องที่ษาอาละวาดกับเดียร์เรื่องที่มาสนิทกับเขาและเรื่องที่ต้องไปทำงานกับเขาด้วย สงสัยว่าพรุ่งนี้คงต้องเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับชัยและชาช่าดู
วันรุ่งขึ้นเดียร์ออกจากบ้านตั้งแต่ยังไม่สายมากเพราะไม่อยากเจอกับษา เธอมาถึงคอนโดโดยไม่ลืมซื้อขนมมาฝากยามเหมือนเดิม แล้วขณะที่เธอเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดก็มีเสียงเรียกขึ้นก่อน
"รอด้วยคับ.."
ยามจึงกดให้ประตูลิฟต์ค้างก่อนที่คนพูดจะลากกระเป๋าเดินเข้ามาภายในลิฟต์
"พี่พีท!"เดียร์เรียกเสียงตกใจนิดๆ
"เดียร์!"พีทเองก็ตกใจ
เขาไม่คิดว่าจะเจอเดียร์เพราะนี่มันก็เพิ่งจะสายๆเท่านั้น
"พี่พีทมาทำอะไรที่นี่คะ"
"พี่จะมาอยู่ที่คอนโดน่ะ..ตอนนี้งานยุ่งมากเลยกลับบ้านดึกทุกวัน..พ่อเลยให้พี่มานอนค้างที่คอนโดที่พ่อซื้อไว้เพราะใกล้ที่ทำงานมากกว่าบ้านน่ะ..แล้วนี่..เดียร์พักที่นี่เหรอ"
"ค่ะ..เดียร์พักที่นี่มา3ปีแล้ว..พี่พีทอยู่ชั้นไหนคะ"
"พ่อบอกว่าชั้นที่13น่ะ...แล้วเดียร์พักชั้นไหนล่ะ"
"ชั้นที่13เหมือนกันค่ะ"
"พี่ก็เพิ่งรู้ว่าพ่อซื้อคอนโดไว้...พ่อบอกว่าซื้อตอนที่พี่อยู่ที่อเมริกาน่ะ..ดีเหมือนกันนะ..เดียร์อยู่ที่นี่พี่จะได้มีเพื่อน"
"พูดแบบนี้..นี่เพราะพี่พีทไม่คบกับใครหรือ..ไม่มีใครคบด้วยคะ..หึหึ"
"เอ่อ..คือ"
"555พี่พีทคะ...เดียร์พูดเล่นค่ะ"
"เดียร์นี่..ทำเอาพี่ไปไม่ถูกเลยนะ"
"โอเคค่ะ..ไม่แกล้งแล้ว..ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะคะ..แล้วนี่พี่พีทให้แม่บ้านมาทำความสะอาดให้หรือยังล่ะคะ"
"ยังเลย..พี่ว่าจะลองทำเอง..พ่อบอกว่ามีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่างพร้อมแล้ว..เข้าอยู่ได้เลยน่ะ"
"จะไหวเหรอคะ..ถ้าไม่ไหวบอกนะคะ"
"น่าจะไหวนะ...พี่ไม่อยากรบกวนเดียร์น่ะ..เกรงใจ"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ...เราก็เหมือนพี่น้องกัน"
"มากกว่าพี่น้องไม่ได้เหรอ"
"ถึงแล้วค่ะ..งั้นเดียร์ขอเข้าห้องก่อนนะคะ"
เดียร์ได้ยินที่พีทถามแต่ไม่ตอบ เธอเดินตรงไปที่ห้องแล้วเปิดเข้าไปทันที
พีทมองตามหลังของเดียร์ไปจนกระทั่งเธอเข้าไปในห้องแล้วจึงเดินไปห้องของตัวเองที่อยู่ติดกัน เขารู้ว่าเธอได้ยินที่เขาพูด เพียงแต่เธอไม่ตอบเท่านั้น
เดียร์เข้ามาในห้องก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะลงมือทำอาหารเที่ยงเธอตั้งใจจะทำไปเผื่อพีทด้วยเพราะเขาอยู่คนเดียว อีกอย่างก็อยากไปดูว่าเขาทำความสะอาดห้องไปถึงไหนแล้ว
เดียร์ทำอาหารเสร็จจึงตักใส่จานแล้วถือเดินตรงไปห้องของพีท เธอกดกริ่งหน้าห้องสักพักพีทก็เดินมาเปิดประตู
"เดียร์ทำมักกะโรนีผัดขี้เมามาเผื่อค่ะ..คิดว่าเที่ยงแล้วพี่พีทน่าจะหิวแล้ว.."เดียร์ส่งจานมักกะโรนีให้เขา
"ขอบใจนะ..พี่กำลังหิวพอดี..เดียร์จะเข้ามาก่อนมั้ย..ถ้าไม่รังเกียจ..พี่ยังทำความสะอาดไม่เสร็จเลย"พีทบอกยิ้มๆ
"ไม่รังเกียจหรอกค่ะ..ไหนคะ..ทำไปถึงไหนแล้ว"เดียร์เดินเข้าไปในห้อง
"ยังทำความสะอาดไม่เสร็จ..ทำไมถึงเปิดแอร์ล่ะคะ..ไปปิดเลยค่ะ..แล้วเปิดประตูระเบียงกับหน้าต่างทุกบาน...ระบายอากาศก่อนค่ะ..ห้องปิดไว้นานมันจะมีกลิ่นอับ"เดียร์บอก
"พี่ไม่รู้นี่นา"พีทเดินไปปิดแอร์
"มาค่ะ..เดียร์ช่วย..พี่พีทไปกินก่อนเลยค่ะ"
"แล้วเดียร์ไม่กินเหรอ..มากินพร้อมพี่สิ..พี่จะได้มีเพื่อนกินด้วย..แล้วค่อยทำความสะอาดพร้อมกัน"
"ก็ได้ค่ะ..งั้นเดียร์ไปตักมากินที่นี่ก็แล้วกัน..พี่พีทไม่ต้องปิดประตูนะคะ"
เดียร์เดินกลับไปที่ห้อง สักพักก็เดินกลับมาพร้อมถือถาดที่มีจานมักกะโรนีกับเหยือกน้ำแข็งและขวดน้ำอัญชันมะนาวมาด้วย เธอเอาจานมักกะโรนีกับขวดน้ำอัญชันมะนาววางบนโต๊ะในห้องพีทแล้วเอาแก้วใส่น้ำแข็งที่เตรียมมารินน้ำใส่ ก่อนจะเอาน้ำแข็งที่เหลือไปใส่ตู้เย็นแล้วนั่งลงกินมักกะโรนีพร้อมกับพีท
หลังจากกินเสร็จก็ช่วยกันทำความสะอาดห้องจนเรียบร้อยแล้วจึงเปิดแอร์
"มันยังมีกลิ่นอับอยู่นะ..สงสัยพี่ต้องไปซื้อสเปรย์ดับกลิ่นมาฉีดเสียหน่อย"
"พี่พีทชอบกลิ่นบุหงามั้ยคะ"
"กลิ่นบุหงา..เป็นยังไงเหรอ"
"เดียร์จะไปเอามาให้ดมค่ะ..รอแป๊บนะคะ"
เดียร์เดินกลับไปที่ห้องแล้วกลับมาพร้อมกับโถแก้วกลมๆ2ใบ ใบเล็กกับใบใหญ่พร้อมตาข่ายและฝาปิด แล้วมีถุงพลาสติกที่มีกลีบดอกไม้แห้งๆอยู่เต็มถุง
"เนี่ยค่ะ..บุหงา..พี่พีทลองดมดูว่าชอบกลิ่นมั้ย"เดียร์เปิดปากถุงดอกไม้แห้งให้พีทดม
"อืม..หอมดีนะ..เขาเรียกว่าบุหงาเหรอ"
"ใช่ค่ะ..เอาไว้ใช้ดับกลิ่นอับ..และทำให้มีกลิ่นหอมด้วย..พี่พีทชอบกลิ่นของมันมั้ยคะ..เพราะบางคนก็จะไม่ชอบ"
"พี่ชอบนะ..หอมดี..ไม่ฉุนมากด้วย"
"งั้น..เอาโถเล็กไปไว้ที่ห้องนอนเอาตาข่ายปิดปากโถไว้ให้กลิ่นมันออกมาไม่มาก..ส่วนโถใหญ่เอาวางไว้กลางห้องตรงโซฟาก็ได้ค่ะ..เปิดปากโถไว้ก่อนเพื่อให้กลิ่นมันออกมามากๆแล้วเอาไว้ถ้ากลิ่นมันออกมามากก็เอาฝาปิดไว้แบบนี้นะคะ..ถ้าอยากให้กลิ่นมันค่อยๆออกก็ปิดด้วยตาข่ายค่ะ"
พีทเดินเอาโถไปวางไว้ตามที่เดียร์บอก
"ส่วนถุงนี้เอาไปไว้ที่ตู้เสื้อผ้าค่ะ"
เดียร์ส่งถุงบุหงาขนาดเท่าฝ่ามือให้พีท เขาก็เดินเอาไปไว้ที่ตู้เสื้อผ้า
"แล้วบุหงานี่..เอาไปไว้ที่รถได้มั้ย"
"ได้ค่ะ"
"แล้วเดียร์ไปซื้อมาจากที่ไหนล่ะ..พี่จะได้ไปซื้อมาใส่ในรถ"
"เดียร์ไม่ได้ซื้อค่ะ...เดียร์ทำเอง..ถ้าพี่พีทอยากได้..เดียร์จะเอามาให้"
"เดียร์ทำเองเหรอ..เก่งจังนะ..งั้นถ้าจะให้พี่..พี่ก็ขอเอาไปไว้ที่ๆทำงานด้วยนะ..ได้มั้ย"
"ได้ค่ะ.."
"เอ่อ..พี่ว่า..จะชวนเดียร์ไปเป็นเพื่อนพี่ซื้อของกินมาใส่ไว้ในตู้เย็นหน่อยได้มั้ย..รบกวนหรือป่าว"
"ได้ค่ะ..เดียร์ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว..แค่รอเวลาไปทำงานเท่านั้น..งั้น..เดียร์ไปอาบน้ำก่อนนะคะแล้วสัก20นาทีเจอกันค่ะ"
"คับ..ขอบใจมากนะ"
เดียร์เดินกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเตรียมบุหงาไว้ให้พีท ก่อนจะเปิดประตูออกมา เธอเห็นเขามารออยู่แล้ว
"ทำไมไม่กดกริ่งล่ะคะ"
"พี่เกรงใจน่ะ"
"ขี้เกรงใจนะคะ..นี่ค่ะถุงบุหงานี่เอาไว้ที่รถ..ส่วนโถบุหงานี่เอาไปไว้ที่ห้องทำงานค่ะ"
"ขอบใจมากๆเลยนะ"
"ไปกันได้แล้วค่ะ"
พีทกับเดียร์ลงลิฟต์แล้วเดินไปขึ้นรถของพีทที่จอดอยู่ เขาเอาบุหงาออกแขวนที่หน้ารถ
พีทขับรถพาเดียร์ไปที่ห้างไม่ไกลจากคอนโดนัก
พีทกับเดียร์เดินซื้อของกินทั้งสดและแห้งรวมถึงน้ำดื่มมาจนพอ
"เดียร์อยากกินอะไร..พี่เลี้ยงเอง..ที่อุตส่าห์มาช่วยทำความสะอาดห้องแถมต้องมาช่วยซื้อของและยังให้บุหงาพี่มาอีก"พีทถาม
"เดียร์ว่า..ซื้อของเอากลับไปทำกินเองดีกว่าค่ะ"
"แต่ในครัวของพี่ไม่มีอุปกรณ์ทำครัวเลยนะ"
"เอาไปทำที่ห้องเดียร์ก็ได้ค่ะ"
"ต้องลำบากเดียร์อีกล่ะสิ"
"พี่พีทนี่..นอกจากขี้เกรงใจแล้วยังคิดมากอีกนะคะ"
"พี่พูดเรื่องจริงนะ..ตั้งแต่เจอเดียร์เมื่อเช้า..จนถึงตอนนี้..เดียร์ช่วยพี่มาหลายเรื่องแล้วนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ...อย่าคิดมากสิคะ..เดี๋ยวแก่เร็วนะ..ไปค่ะ..หาซื้อของไปทำอะไรกินกัน"
"เดียร์ชอบกินอะไรก็ซื้อไปเลย..พี่จ่ายเงินเอง..เพราะพี่กินได้ทุกอย่างที่เดียร์ทำ"
เดียร์มองหน้าพีทแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะเดินไปเลือกของที่ต้องใช้ทำอาหาร
พีทเคยคิดว่าเดียร์เก่งเรื่องทำอาหารแต่จริงๆแล้วเธอเก่งในหลายๆเรื่อง แล้ววันนี้เขาก็ได้รู้ว่าเธอเป็นคนที่เขาจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปได้แน่ๆ
เมื่อกลับมาถึงคอนโดเดียร์ก็เอาของที่ต้องใช้ทำอาหารไปที่ห้องของเธอ ส่วนของที่เหลือก็ให้พีทเอาไปเก็บที่ห้องของเขา แล้วบอกให้เขาไปกินอาหารที่ห้องของเธอหลังจากเก็บของเสร็จแล้ว
สักพักใหญ่พีทก็มากดกริ่งหน้าห้องของเดียร์ เธอเดินมาเปิดประตูทั้งที่ยังมีผ้ากันเปื้อนอยู่ที่เอว
"พี่พีท..ไปนั่งรอที่โซฟาก่อนนะคะ..อาหารใกล้เสร็จแล้วค่ะ"
"ให้พี่ช่วยมั้ย"
"ไม่ต้องค่ะ..ไปนั่งเถอะ"
เดียร์เดินเข้าไปในครัวต่อ พีทมองสำรวจห้องของเดียร์ เขาได้กลิ่นบุหงาเหมือนที่เธอเอาไปให้เขาที่ห้อง แล้วก็เห็นโถใส่บุหงาวางอยู่ที่ข้างทีวี เธอจัดข้าวของเป็นระเบียบเรียบร้อยแบบคนละเอียดและพิถีพิถัน
"สำรวจอะไรคะ"
"ห้องของเดียร์นี่เรียบร้อยดีนะ..ข้าวของก็วางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย..หยิบใช้ง่าย"
"เดียร์เป็นผู้หญิงนะคะ..จะให้วางของกระจัดกระจายไปทั่วได้ยังไง"
"แต่พี่เคยเห็นผู้หญิงบางคนนะ..วางของเกลื่อนจนหาทางเดินแทบไม่ได้..แต่ห้องเดียร์นี่สะอาดมากๆ"
"พี่พีทคงเคยไปห้องสาวๆบ่อยสินะคะ..ถึงได้รู้"
"เอ่อ..คือ..พี่..ก็เคยไปบ้าง..แต่ต่อไปนี้..ไม่ไปแล้ว"
"ไปกินอาหารกันดีกว่าค่ะ..เดี๋ยวเย็นหมด"
เดียร์เดินนำพีทไปที่โต๊ะสำหรับกินข้าว เธอแอบอมยิ้มที่เห็นพีทพูดตะกุกตะกักเมื่อถูกเธอแซว เรื่องที่เคยไปห้องสาวๆ เขานี่แปลกจริงๆไม่เหมือนผู้ชายเจ้าชู้ทั่วๆไปเลยแต่ก็น่ารักดี
พีทเดินตามเดียร์พลางคิดว่าเธอจะไม่พอใจเขาหรือป่าวที่เขาเคยไปห้องผู้หญิงคนอื่นมาก่อน แต่เขาก็ไม่เคยไปอีกเลยตั้งแต่ได้เจอเธอน่ะ
"มื้อนี้เดียร์ทำข้าวผัดมันกุ้งนะคะ..ไม่รู้ว่าพี่พีทเคยกินมั้ย..ลองกินดูนะคะ"
"พี่ไม่เคยกินนะ..แต่หน้าตามันน่ากินมากเลย"
"ลองกินดูค่ะ...เอ่อ..เดียร์จะถามว่าพี่พีทกินเผ็ดได้มั้ยคะ"
"พี่กินได้..ทุกรสชาตินะ"
"ค่ะ..เผื่อต่อไป..ถ้าเดียร์ทำจะได้ทำเผื่อพี่พีทได้ค่ะ"
"ขอบใจล่วงหน้านะ..แล้วนี่เดียร์ไปทำงานกี่โมงล่ะ"
"เดียร์ออกจากคอนโด6โมงเย็นค่ะ"
"งั้น..วันนี้พี่ไปส่งนะ..พี่จะไปหาไอ้ชัยด้วย"
"แต่เดียร์เลิกงานตั้ง5ทุ่มนะคะ..พี่พีทจะรอนานนะ"
"พี่รอได้..ถ้าเป็นเดียร์..นานแค่ไหนพี่ก็รอได้"
พีทพูดแล้วจ้องหน้าเดียร์ตรงๆ เธอมองกลับมาโดยไม่หลบเหมือนเคย
"แล้วจะรอดูค่ะ...กินข้าวกันเถอะจะได้เตรียมตัวไปกัน"
เดียร์ก้มหน้าลงกินอาหารตรงหน้าต่อ พีทอมยิ้มแล้วกินข้าวต่อเหมือนกัน
ตอนเย็นพีทขับรถไปที่ร้านของชัยพร้อมกับเดียร์
"อ้าว!..ทำไมเดียร์ถึงมากับไอ้พีทได้ล่ะ"
ชัยทักเมื่อเห็นเดียร์ลงมาจากรถของพีทแล้วเดินเข้ามาพร้อมกัน
"กูออกไปอยู่คอนโดที่พ่อซื้อไว้..พอดีว่าเป็นคอนโดเดียวกับที่เดียร์อยู่..แล้ววันนี้เดียร์ก็ช่วยกูทำความสะอาดห้องแถมทำอาหารให้กินด้วย...กูก็เลยชวนเดียร์ให้มาพร้อมกัน..เพราะกูมีเรื่องจะคุยกับมึงด้วย.."พีทบอก
"แล้วทำไมพี่พีทต้องไปอยู่ที่คอนโดด้วยล่ะคะ"
ชาช่าที่เปิดประตูห้องทำงานของชัยออกมาแกล้งถาม
"ก็ตั้งแต่เลขาส่วนตัวของพี่ลาออกไป..งานยุ่งมาก..พี่เลยกลับบ้านดึกบ่อยๆ..พ่อเลยให้พี่ค้างที่คอนโดเพราะใกล้ที่ทำงาน..จะได้ไม่ต้องขับรถไกลน่ะ"พีทบอก
เขาได้เตรียมคำพูดทุกอย่างไว้แล้วตามที่ชาช่าบอก
"เอ..แต่ช่าว่า..ไม่ใช่งานมากอย่างเดียวมั้งคะที่ทำให้พี่พีทกลับบ้านดึกน่ะ...ช่าเห็นมาที่ร้านพี่ชัยทุกคืนกว่าจะกลับก็5ทุ่มทุกวันนะคะ"ชาช่ายิ้มแล้วเหลือบมองหน้าของเดียร์
"คุยกันไปก่อนนะคะ..เดียร์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนค่ะ"
เดียร์ส่ายหัวนิดๆกับคำพูดของชาช่าแล้วเดินไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ไปคุยกันที่ห้องทำงานดีกว่า..พี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟังและขอคำแนะนำด้วย"พีทบอกเมื่อเดียร์เดินไปแล้ว
ทุกคนจึงเดินเข้าไปที่ห้องทำงาน
"มีอะไรวะมึง"ชัยถาม
"นั่นสิคะ..ทำหน้าเหมือนมีเรื่องอะไรไม่ดีอย่างนั้นแหละ"ชาช่าพูด
"เมื่อคืนหลังจากที่พี่กลับถึงบ้านแล้ว...ป้านิ่มโทรมาบอกว่า..ษาทะเลาะกับเดียร์เรื่องที่สั่งไม่ให้เดียร์เข้าใกล้พี่และษายังสั่งไม่ให้เดียร์มาทำงานกับพี่ด้วย"พีทเล่า
"อ้าว!เวรล่ะ..แล้วเดียร์ว่ายังไงบ้างวะ..ยอมษาอีกหรือป่าว"ชัยถาม
"ป้านิ่มบอกว่า..เดียร์ให้ษามาบอกกูกับพ่อกูและลุงวินเอง..เพราะเดียร์ไม่ได้เป็นคนคิดเรื่องนั้นขึ้นมาน่ะสิ"พีทบอก
"แล้วไงต่อวะ"ชัยถาม
"ป้านิ่มบอกว่าษาทำท่าเหมือนจะตบเดียร์แต่พอดีลุงวินออกมาห้ามก่อน..ลุงวินให้เดียร์ขึ้นห้องแล้วจับมือษาไปที่ห้องทำงานน่ะ"พีทบอกท่าทางหนักใจ
"ษานี่..ถึงขนาดจะตบเดียร์เลยเหรอวะ"ชัยพูด
"หึหึ..คงจะโมโหมากที่เดียร์ไม่ทำตามที่สั่งน่ะค่ะ"ชาช่ายิ้มมุมปากนิดๆ
"พี่เป็นห่วงเดียร์นะ..กลัวว่าษาจะทำร้ายเดียร์น่ะ"พีทบอก
"พี่พีทไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ...ช่าคิดว่า..เดียร์คงคิดจะสู้กับษาแล้วล่ะค่ะ..ถึงได้ไม่ยอมษาแบบนั้น..แล้วลองว่าเดียร์คิดจะสู้แล้วล่ะก็..ษาก็ทำอะไรเดียร์ไม่ได้หรอกค่ะ..ช่ารู้ดี"ชาช่ายิ้ม
"ช่ามั่นใจนะ"พีทถาม
"มั่นใจที่สุดค่ะ...ช่าดีใจนะคะที่ในที่สุด..เดียร์ก็เลิกยอมษาเสียที..ต่อไปนี้คงมีอะไรสนุกๆแน่ๆ"ชาช่าบอกยิ้มๆ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments