เมื่อไปถึงโต๊ะข้างบ้านที่เป็นโต๊ะกลมๆมีเก้าอี้วางอยู่รอบๆ6ตัว ชาช่าจัดให้ชัยนั่ง..ตามด้วยพีทแล้วเว้นเก้าอี้ว่างไว้หนึ่งตัว ถัดไปเป็นตัวเธอนั่งตามด้วยแอนดิวแล้วก็มีเก้าอี้ว่างอีกหนึ่งตัว
"เดียร์มานั่งข้างๆพี่"ชาช่าบอก
"ค่ะ"
เดียร์ตอบแล้วเดินไปนั่งข้างๆชาช่าซึ่งอีกข้างของเธอก็คือพีท
ษาที่เดินตามมาไม่พอใจที่เดียร์นั่งข้างๆพีทแต่ทำอะไรไม่ได้จึงมองเดียร์แบบไม่พอใจ
"เอ่อ..พี่ษาจะทานด้วยกันที่นี่มั้ยคะ.."เดียร์ถาม
"ใช่..เราไปเอามาให้ชั้นด้วยสิ..ที่ห้องนั่งเล่นน่ะ"ษาบอก
"ได้ค่ะ..งั้นพี่ษานั่งลงก่อนนะคะ..เดียร์จะไปเอามาให้"เดียร์ทำท่าจะลุกขึ้น
"เดียร์..ไม่ต้อง..พี่นุ่นคะ..ช่วยไปเอาของว่างของษาที่ห้องนั่งเล่นมาให้ษาที่นี่หน่อยค่ะ"ชาช่าหันไปบอกกับนุ่น
"ได้ค่ะ..คุณช่า"นุ่นบอก
"ทำไมไม่ใช้เด็กในบ้าน..นี่น้องนะ..ไม่ใช่คนใช้"ชาช่าว่าษาแล้วมองหน้าแบบไม่พอใจ
"เดียร์เป็นน้องชั้น...ทำไมชั้นจะใช้ไม่ได้"ษานั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้างชัยกับแอนดิว
"อ้อ..ยังดีนะที่เธอยังจำได้..ว่าเดียร์เป็นน้องสาวแท้ๆของเธอ.."ชาช่าว่าตรงๆ
ษาไม่พอใจชาช่ามากที่มาว่าเธอต่อหน้าพีท แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก เพราะพีทนั่งอยู่ตรงนี้ด้วยไม่อย่างนั้นเธอไม่มีวันยอมให้ชาช่ามาว่าได้อย่างนี้แน่นอนจึงได้แต่มองหน้าชาช่ากับเดียร์แบบไม่พอใจ
พีทมองท่าทางของษาอยู่ตลอด เขารู้สึกขอบใจชาช่ามากที่ช่วยพูดปกป้องเดียร์เพราะตัวเขาเองคงจะพูดอะไรมากไม่ได้
เดียร์เห็นษากับชาช่าทำท่าว่าจะไม่ยอมกันง่ายๆจึงคิดหาวิธีที่จะทำให้เรื่องมันจบลงด้วยดี
"พี่ช่าคะ..กินฮะเก๋ากุ้งดีกว่าค่ะ..ไหนบอกว่าหิวไงคะ"เดียร์จิ้มฮะเก๋ากุ้งใส่ในจานของชาช่า
"จ้า..โทษทีพี่ลืมไป"ชาช่าบอก เธอหันมามองเดียร์แล้วยิ้มให้เพราะรู้ว่าเดียร์ไม่อยากให้เธอทะเลาะกับษา
"เดียร์จิ้มให้ช่าได้..ก็ต้องจิ้มให้พี่ด้วยสิ..ไม่อย่างนั้นก็ลำเอียงนะ"พีทว่ายิ้มๆ
เดียร์หันไปมองหน้าพีทที่นั่งอยู่ข้างๆก็เห็นว่าเขามองเธออยู่แล้วจึงยิ้มที่มุมปากนิดๆ ก่อนจะจิ้มฮะเก๋ากุ้งใส่จานให้เขาด้วย
"แหม!..พี่พีท..ขี้อิจฉาเหรอคะ"ชาช่าแซวยิ้มๆ
"มันก็มีบ้างล่ะช่า"พีทยิ้ม
"งั้น..เดียร์ก็ต้องจิ้มให้กูด้วยสิ..ใช่มั้ย"ชัยว่ายิ้มๆ
"มึงไม่ต้องเลย...แค่กูคนเดียวพอ"พีทบอก
"อ้าว!..ไอ้นี่..เออ..กูจิ้มเองก็ได้"ชัยว่า
แล้วทุกคนก็เริ่มกินกันยกเว้นษาที่นั่งมองพีทสลับกับเดียร์และคนอื่น เธอพอจะมองออกว่าพีททำท่าเหมือนจะสนใจเดียร์แต่เธอมองไม่ออกว่าเดียร์รู้สึกยังไง แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่ยอมให้เดียร์ได้พีทไปแน่นอน
"อร่อยจริงๆ..อย่างที่แม่ไอ้พีทบอกเลย..พี่เคยกินอาหารจีนมามาก..ส่วนใหญ่อาหารจีนจะออกจืดๆแต่นี่รสชาติดีมากๆ.."ชัยยิ้ม
"ใช่..พี่เห็นด้วยกับชัยนะ"แอนดิวพูด
"ถ้าอร่อยก็กินกันได้เต็มที่เลยนะคะ..เดียร์ทำไว้เยอะเลย"เดียร์ยิ้ม
"จะทำทำไมมากมาย..ใครเขาจะกินนักหนา..ไม่เห็นจะน่ากินสักนิด"ษาว่า
"เดียร์..พี่ขอเอากลับไปกินที่บ้านด้วยนะ..ขอมากๆด้วย"พีทบอกยิ้มๆ
เขาไม่ชอบที่ษาพูดจาดูถูกเดียร์แบบนั้น
"ไม่ได้นะคะ..ต้องแบ่งให้ช่าด้วย..พี่พีทจะเอามากไม่ได้..ช่าไม่ยอม..ของอร่อยต้องแบ่งกันสิคะ"ชาช่าบอก
"แบ่งก็ได้แต่ของพี่ต้องมากกว่าของช่านะ..แล้วพี่ขอน้ำมะตูมด้วย.."พีทพูดต่อ
"น้ำมะตูม..ช่าก็เอานะ..เดียร์ต้องให้ช่ามากกว่าพี่พีทอยู่แล้ว..ใช่มั้ยจ๊ะ..น้องสาวคนสวย"ชาช่าบอกแล้วกอดเอวของเดียร์
"เอา..แย่งกันเข้าไป..พี่ว่า..ถ้าจะแย่งกันแบบนี้..เอาเดียร์ไปอยู่ที่บ้านด้วยเลยดีมั้ย"ชัยยิ้ม
"ตกลงเลยค่ะ..พี่ชัย..เดียร์ไปอยู่บ้านพี่นะ"ชาช่ายิ้ม
"ไม่ได้นะ..ช่าอย่าเอาเปรียบพี่สิ..ขืนช่าเอาเดียร์ไป..แล้วพี่จะทำยังไงล่ะ..ไม่งั้น..พี่ไปอยู่ด้วยคน"พีททำหน้าเศร้าๆ
ทุกคนจึงพากันขำมีแต่ษาที่ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นไปอีกที่เห็นทุกคนทำเหมือนไม่มีเธออยู่ตรงนี้
"เออ..นี่เดียร์เรียนอยู่ปีไหนแล้วเนี่ย"แอนดิวถาม
"ปี3ค่ะ"เดียร์บอก
"งั้น..ปีหน้าก็จบแล้วสินะ..ถ้าเรียนจบแล้วไปทำงานกับพี่และช่าที่เยอรมันมั้ย"แอนดิวถาม
"ใช่..เดียร์..ถ้าตกลงไปนะ..พี่จะเตรียมตำแหน่งไว้รอเลย"ชาช่ายิ้ม
"พูดจริงหรือป่าวคะ...เดียร์ไปจริงๆนะ..เดียร์ตั้งใจจะไปทำงานที่ต่างประเทศอยู่แล้วค่ะ"เดียรฺ์ยิ้มอย่างดีใจ
ษาได้ยินที่เดียร์พูดก็แอบยิ้มด้วยความดีใจที่เดียร์คิดจะไปอยู่ต่างประเทศ
พีทที่คอยมองอยู่เห็นที่ษาแอบยิ้ม ก็รู้เลยว่าที่ชาช่ากับชัยบอกคงจะจริงที่ษาไม่ชอบให้เดียร์ทำงานที่บริษัทของนาวิน
"ถ้าเดียร์ตกลงไปทำงานที่เยอรมันกับช่าและแอนดิวจริงๆ..งั้นช่ากับแอนดิวก็เตรียมตำแหน่งว่างเผื่อพี่ด้วยนะ...พี่จะไปทำด้วย"พีทบอกจริงจัง
"อ้าว!..แล้วที่บริษัทของลุงพิจะทำยังไงล่ะคะ"ชาช่าถามยิ้มๆ
"พี่จะลาออกแล้วตามเดียร์ไปด้วยไง"พีทยิ้ม
"เฮ้ย!..เอาอย่างนั้นเลยหรือวะ..กูว่างานนี้อาพิคงปวดหัวแน่ๆว่ะ"ชัยยิ้ม
"ก็ต้องอย่างนั้นสิ...กูก็อยากไปอยู่ใกล้ๆคนที่กูอยู่ด้วยแล้วมีความสุขสิวะ"พีทบอกยิ้มๆ
เดียร์หันไปมองหน้าพีททันทีที่เขาพูดจบ ก็เห็นเขามองมาอยู่แล้ว เธอมองสบตากับเขาก่อนจะส่ายหัวนิดๆ เธอเห็นษามองมาที่เธอกับพีทด้วยสายตาที่ไม่พอใจอย่างมากแต่เธอไม่อยากจะสนใจอีกแล้ว ยอมรับว่าคำพูดที่ชาช่าบอกทำให้เธอคิดจะเลิกยอมให้กับษาเสียทีเผื่ออะไรจะดีขึ้นมาบ้างอย่างที่ชาช่าบอก
พีทเห็นเดียร์หันกลับมามองเมื่อได้ยินที่เขาพูดจึงมองเธอด้วยสายตาที่จริงใจมากๆ เขาคิดว่าเธอจะอายแต่ป่าวเลย เธอแค่ส่ายหัวแล้วก็หันกลับไป เขาคงต้องพยายามมากกว่านี้ แล้วเขาก็เห็นสายตาที่ษามองเดียร์อย่างไม่พอใจมากๆด้วย
"พูดเสียตรงเลยนะคะ..พี่พีท"ชาช่ายิ้ม
"พี่ก็เป็นคนตรงแบบนี้ล่ะช่า..คิดอะไรก็พูดแบบนั้น"พีทยิ้ม
"ค่ะ..ช่ารู้..เออ..พี่ว่าจะุถามเดียร์เรื่องออกค่ายอาสาน่ะ"ชาช่าถาม
"ค่ายอาสา..ทำไมหรือคะ"เดียร์ถาม
"ก็เดียร์ยังไปออกค่ายอาสาอยู่มั้ย"ชาช่าถาม
"ไปค่ะ..เดียร์ไปทุกปีแหละ"เดียร์บอก
"แล้วรุ่นพี่คนที่คอยตามเดียร์น่ะ..ยังไปออกค่ายด้วยมั้ย"ชาช่าถาม
"รุ่นพี่เหรอ..อ้อ!พี่เก้าน่ะเหรอคะ"เดียร์ถาม
"ใช่ๆคนนั้นแหละ"ชาช่าบอก
"พี่เก้าก็ออกค่ายอาสาด้วยค่ะ..และตอนนี้เป็นประธานด้วย"เดียร์บอก
"แล้วเขายังตามจีบเดียร์อยู่มั้ย"ชาช่าถามยิ้มๆ
"นี่..แสดงว่ามีหนุ่มๆที่มหาลัยมาตามจีบเดียร์เหมือนกันเหรอเนี่ย"แอนดิวยิ้ม
"แหม..สามีคะ..น้องสาวของช่าออกจะสวย..ก็ต้องมีคนมาตามจีบเป็นธรรมดา"ชาช่ายิ้ม
"อย่าไปฟังพี่ช่าเลยค่ะ..พี่เขาไม่ได้มาจีบ..แค่มาดูแลเพราะเขาเป็นรุ่นพี่แค่นั้น"เดียร์บอกยิ้มๆ
"แต่พี่ว่าไม่ใช่นะ..ตอนที่พี่เรียนอยู่ตอนนั้นแล้วไปออกค่ายด้วยกัน..พี่เห็นเขาคอยดูแลแค่เดียร์คนเดียวเองนะ...แถมตามติดอีกต่างหาก"ชาช่ายิ้ม
"พูดจริงๆเหรอ..ช่า"พีทถามน้ำเสียงจริงจังมาก แล้วหน้าก็ออกจะเครียดๆ
"ช่าพูดจากสิ่งที่เห็นค่ะ..แล้วปีนี้จะไปออกค่ายกันที่ไหนล่ะ"ชาช่าถาม
เธอรู้ว่าพีทเริ่มกังวลที่รู้ว่ามีคนมาตามจีบเดียร์ด้วย แต่เธอมีวิธีที่จะช่วยเขาอยู่แล้ว
"ยังไม่รู้เลยค่ะ..พี่ช่า..เห็นว่าจะประชุมกันวันพฤหัสนี้..แล้วก็ต้องหาทุนก่อนถึงจะหาสถานที่ค่ะ"เดียร์บอก
"อ้อ!..จ้า"ชาช่ายิ้ม
"คุณเดียร์คะ..สี่โมงครึ่งแล้วจะทำอาหารเลยมั้ยคะ"ป้านิ่มเดินมาบอก
"ทำเลยค่ะป้านิ่ม..ขอบคุณนะคะที่มาเตือน...งั้น..พี่ๆนั่งคุยกันไปก่อนนะคะ..เดียร์ขอตัวไปทำอาหารก่อน"เดียร์บอกแล้วลุกขึ้น
"ไม่ล่ะ..พวกพี่จะไปดูเดียร์ทำอาหารด้วย..ใช่มั้ยคะ"ชาช่าหันไปถามคนอื่นๆ
"ใช่..พี่อยากเห็นเวลาเดียร์ทำอาหารนะ..เคยแต่กินแต่ไม่เคยเห็นตอนทำเลย"ชัยบอก
"พี่ไปด้วย..เวลาเดียร์ทำอาหาร..น่ามองที่สุด"พีทชมยิ้มๆ
"งั้น..ก็ไปกันเลย..ไปเดียร์"ชาช่าบอก
ทุกคนจึงเดินตามเดียร์เข้าไปในครัว มีแค่ษาที่ไม่เดินตามไปได้แต่มองแบบไม่พอใจ
เมื่อมาถึงในครัวเดียร์ก็ลงมือทำอาหารโดยมีป้านิ่มกับนุ่นเป็นลูกมือ ส่วนชาช่า แอนดิว ชัยกับพีทยืนมองดูอยู่ไม่ไกลนัก
"พี่พีทคะ...ไม่ต้องกังวลเรื่องรุ่นพี่คนนั้นหรอก..ช่ามีวิธีช่วยพี่พีทค่ะ"ชาช่ายิ้ม
"วิธีอะไรล่ะ...ช่า"พีทถาม
"พี่พีทไปติดต่อที่มหาลัยของเดียร์..บอกว่าจะสนับสนุนทุนในการออกค่ายอาสาให้...แล้วพี่พีทก็บอกว่าจะร่วมเดินทางไปดูด้วย..แล้วพอวันเดินทางจริงๆก็ไปบอกกับอาจารย์ที่รับผิดชอบว่ารู้จักกับเดียร์..แล้วขอให้เดียร์นั่งรถไปเป็นเพื่อนพี่พีท..เพราะพี่พีทไม่คุ้นเคยเส้นทางแค่นั้นล่ะค่ะ.."ชาช่าบอกถึงแผนการณ์ให้พีทฟัง
"เยี่ยมไปเลย..ยายช่า..เจ้าแผนการณ์จริงๆ..น้องกู"ชัยยิ้มเอามือลูบผมของเธอ
"ขอบใจนะช่า..พี่จะทำตามนั้น"พีทยิ้ม
หลังจากบอกพีทจบ ชาช่าก็เดินเข้าไปยืนใกล้ๆเดียร์แล้วคอยหยิบของส่งให้เดียร์กับชวนคุยไปเรื่อยๆ จึงเกิดเสียงหัวเราะกันอย่างมีความสุข
ป้านิ่มถอยออกมายืนดูทุกคนอยู่ห่างๆแล้วยิ้มออกมา พลางคิดว่าทำไมษาถึงไม่เหมือนกับชาช่าที่รักและเอ็นดูเดียร์อย่างกับน้องสาวแท้ๆ ชาช่าทำให้เดียร์ยิ้มและหัวเราะได้อย่างมีความสุขแบบที่ษาไม่เคยทำเลย
"เอาล่ะค่ะ..ทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว...ป้านิ่มคะ..จัดโต๊ะได้เลยนะคะ..ป่านนี้พ่อกับอาหิวแย่แล้วมั้งคะ"เดียร์บอกยิ้มๆ
"ได้ค่ะ..คุณเดียร์"ป้านิ่มบอก
"งั้น..เดียร์ไปบอกพ่อกับอาก่อนนะคะ...ไปค่ะพี่ๆ"เดียร์บอก
ทุกคนเดินตามเดียร์ไปที่ห้องรับแขก
"พ่อคะ..อาคะ..ทานข้าวได้แล้วค่ะ..หิวแย่แล้วมั้งคะ"เดียร์เดินเข้าไปหาพ่อ
"ยังไม่หิวเท่าไหร่หรอก..หนูเดียร์..พวกอากินฮะเก๋ากุ้งกันไปมากเลย"พิศาลบอกยิ้มๆ
"ใช่..มันอร่อยมากๆ..เลยหยุดกินไม่ได้"เชิงชายยิ้ม
"แล้วนี่หนูเดียร์ทำอาหารเสร็จแล้วเหรอลูก"วัลยาถาม
"เสร็จแล้วค่ะ..เมื่อกี้นี้เอง"เดียร์ยิ้ม
"งั้น..ไปกินข้าวกันเถอะ..เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นหมด"นาวินบอก
ทุกคนเดินเข้าไปที่โต๊ะกินข้าว โดยนาวินนั่งที่หัวโต๊ะ ขวามือเป็นเชิงชายกับชัย ซ้ายมือเป็นพิศาลกับวัลยา
"หนูเดียร์มานั่งข้างๆอานี่..อาอยากถามเรื่องกับข้าวหน่อย"วัลยาบอก
"ค่ะ..อาวัล"เดียร์บอกแล้วเดินไปนั่งข้างวัลยา
"หนูษาก็นั่งข้างหนูเดียร์สิลูก"วัลยาบอก
ษาทำท่าทางลังเลเพราะเธออยากนั่งใกล้กับพีท แต่ก็ยอมเดินไปนั่งข้างเดียร์
"พี่พีท..มานั่งข้างพี่ชัยสิคะ"ชาช่าบอก
พีทจึงเดินไปนั่งข้างๆชัยซึ่งกลายเป็นว่าเขานั่งตรงข้ามกับเดียร์พอดี แล้วชาช่ากับแอนดิวก็นั่งลงข้างๆพีท
"อื้อหือ...กับข้าวหน้าตาน่ากินทั้งนั้นเลยนะ..หนูเดียร์"พิศาลชม
"กับข้าวนี่..ทุกอย่างเป็นของที่พี่วิชอบทำบ่อยๆนี่คะ..พี่วิน..มีแค่อย่างเดียวที่วัลก็เพิ่งเคยเห็น"วัลยาบอก
"ใช่..พี่เป็นคนคิดรายการอาหารเองทั้งหมด..แล้วให้ยายเดียร์ทำ..ส่วนอีกอย่าง..ยายเดียร์คงทำเสริมน่ะ"นาวินบอก
"แล้วในนี้ก็มีของที่ตาพีทชอบขอให้พี่วิทำให้กินบ่อยๆ..ตอนที่ยังเด็กอยู่เพราะไปกินที่ไหนก็ไม่ถูกใจเหมือนที่พี่วิทำ..ตอนนั้นพี่วิมีหนูษาแค่คนเดียว..หนูเดียร์ยังไม่เกิดเลย..แล้วพี่วิก็ตามใจตาพีท..ยอมทำให้กินทุกทีเลย..วัลจำได้..ตาพีทจำได้มั้ยลูก"วัลยาถามพีท
"จำได้คับแม่...ทุกวันนี้ผมยังจำรสชาติที่ป้าวิทำให้กินได้อยู่เลยคับ..แล้วผมเคยไปสั่งที่อื่นกินก็ไม่อร่อยเลยสักที่เดียว"พีทยิ้ม
"อะไรคะพี่พีท..ที่ป้าวิทำให้พี่กินบ่อยๆน่ะ"ชาช่าถาม
"แกงส้มชะอมไข่ทอดใส่กุ้งน่ะ.."พีทบอก
"งั้น..ไอ้พีท..มึงก็ลองชิมที่เดียร์ทำสิ..ว่าเหมือนที่ป้าวิทำหรือป่าว"ชัยบอก
"นั่นสิ..ลองเลยลูก"วัลยาบอกยิ้มๆ
พีทจึงตักแกงส้มมาใส่ถ้วยแบ่งแล้วใช้ช้อนตักมากิน
"เป็นยังไงบ้างคะ..พี่พีท"ชาช่าถามด้วยท่าทางตื่นเต้น
"เหมือนที่ป้าวิทำเลยคับแม่...พี่ไม่เคยกินแกงส้มรสชาตินี้มานานมากๆแล้วนะ"พีทยิ้ม เขามองหน้าเดียร์ที่นั่งตรงข้าม
"เดียร์ดีใจค่ะ..ที่พี่พีทชอบ..แต่ไม่ว่ายังไง..แม่ก็ทำอร่อยกว่าเดียร์อยู่ดีค่ะ"เดียร์ยิ้ม
"ยายเดียร์ก็เป็นอย่างนี้แหละ...ไม่ว่าอะไรแม่ก็ดีที่สุด"นาวินบอก
"ก็มันจริงนี่คะ..พ่อ"เดียร์ยิ้ม
"หนูเดียร์..แล้วนี่อะไรล่ะ..อารู้จักทุกอย่างนะยกเว้นจานนี้"วัลยาถาม
"ใช่..พี่ก็อยากรู้"ชาช่าบอก
"จานนี้เรียกว่ายำตะไคร้ค่ะ..เดียร์คิดขึ้นมาเองแล้วลองทำกินดู..รสชาติก็เหมือนยำทั่วๆไปน่ะค่ะ..แต่จะมีสมุนไพรมากหน่อย"เดียร์บอก
"หนูเดียร์เก่งนะ..คิดสูตรอาหารเองได้ด้วย"พิศาลชม
"เอาล่ะ..กินกันดีกว่า..เดี๋ยวจะเย็นหมด"นาวินบอก
ทุกคนจึงลงมือกินข้าวกันไปเรื่อยๆ
"เออนี่..พวกมึง..วันเสาร์หน้านี้ไปงานเลี้ยงของบริษัทที่โรงแรม##กันด้วยนะ..หลานๆก็ไปด้วยนะ"นาวินบอก
"มีงานอะไรวะ"เชิงชายถาม
"กูจัดงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งประธานกรรมการบริษัทให้ยายษาน่ะ..ตอนนี้กูให้ยายษาดูแลที่บริษัทแทนกูแล้ว..กูแค่อยู่เบื้องหลังเหมือนมึงไง..ไอ้พิ"นาวินบอก
"หนูษานี่เก่งนะ..สามารถบริหารบริษัทได้ตั้งแต่อายุแค่นี้เอง"วัลยาชม
"หนูตั้งใจน่ะค่ะ..อาวัล..พ่อจะได้พักบ้าง"ษาพูดยิ้มๆที่วัลยาชม
"งั้น..หนูเดียร์ก็เป็นรองประธานสิคะ..พี่วิน"วัลยาถาม
"ระวังเถอะวัล..ว่ายายเดียร์จะอยากเป็นน่ะ..พี่พูดจนปากจะถึงใบหู..ไม่ว่ายังไงยายเดียร์ก็ไม่ยอมไปทำงานหรือรับตำแหน่งอะไรในบริษัทเลย..บอกแต่ว่าให้ยายษาดูแลไป..แต่ตัวเองไม่เอาท่าเดียว"นาวินว่า
พีทได้ยินที่นาวินบอกจึงหันไปมองหน้าชัยกับชาช่า มันคงเป็นอย่างที่ทั้งสองคนบอกจริงๆ แล้วเขาก็มองหน้าเดียร์ที่นั่งเฉยๆสีหน้าไม่ได้แสดงว่ารู้สึกอะไร
"งั้น..หนูษาก็ต้องดูแลบริษัทคนเดียวล่ะสิ...เก่งนะเนี่ย"พิศาลชม
"ถึงยายเดียร์ไม่ทำ..ษาก็ทำแทนได้ค่ะ"ษายกยอตัวเอง
ชาช่าถึงกับแบะปากเมื่อได้ยินที่ษาพูด
"แต่ยายเดียร์ก็มีหุ้นในบริษัทเท่ากับยายษานะ...เพียงแต่ไม่มีตำแหน่งอะไรในบริษัทเท่านั้น"นาวินบอก
"ทำไมหนูเดียร์ถึงไม่อยากทำงานที่บริษัทของพ่อล่ะลูก"พิศาลถาม
"เดียร์ไม่เก่งเรื่องงานออกแบบหรอกค่ะ...พี่ษาเก่งกว่าเดียร์..ให้พี่ษาดูแลบริษัทน่ะดีแล้วค่ะ..ขืนเดียร์ไปทำด้วยมีหวัง..บริษัทอาจวุ่นวายได้..อีกอย่างเดียร์ก็ไม่ได้เรียนออกแบบด้วยค่ะ"เดียร์ยิ้มอย่างจริงใจ
"แล้วหนูเดียร์เรียนอะไรล่ะ"วัลยาถาม
"เดียร์เรียนการค้าระหว่างประเทศค่ะ...เดียร์อยากไปทำงานที่ต่างประเทศน่ะค่ะ"เดียร์บอก
"เห็นมั้ยล่ะ...ตั้งใจจะทิ้งพ่อชัดๆเลย"นาวินแซวยิ้มๆ
"ไม่ได้ทิ้งค่ะ..แค่พูดเฉยๆ"เดียร์ยิ้ม
"เอ..เรียนการค้าระหว่างประเทศ..งั้น..หนูเดียร์ก็ไปทำงานที่บริษัทของอาได้น่ะสิลูก...ใช่มั้ยไอ้วิน.."พิศาลถามนาวิน
"เออ..ใช่..บริษัทของมึงทำเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศนี่หว่า.."นาวินพูด
"งั้น..กูจองตัวหนูเดียร์ไปทำงานที่บริษัทกูเลยนะโว้ย!...เรียนจบเมื่อไหร่ให้ไปทำงานได้ทันทีเลย"พิศาลบอก
"เออ..ดีเหมือนกัน..ยายเดียร์จะได้ไม่หนีกูไปอยู่เมืองนอก"นาวินยิ้ม
พีทถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อได้ยินที่พิศาลกับนาวินคุยกัน แต่ษานั้นถึงกับแสดงออกมาทางสายตาว่าไม่พอใจทันที ส่วนเดียร์ยังอึ้งๆกับความคิดของนาวินและพิศาล
"ลุงพิคะ..ปีหน้าเดียร์ต้องฝึกงาน..ช่าว่าให้เดียร์ไปฝึกงานที่บริษัทของลุงเลยก็ได้นี่คะ"ชาช่าบอกยิ้มๆ
"จริงเหรอ..งั้น..หนูเดียร์ไปฝึกงานที่บริษัทของอาเลยนะ..ไม่ต้องไปฝึกที่อื่นหรอก"พิศาลยิ้ม
"เอ่อ..."เดียร์อ้ำๆอึ้งๆ
"แล้วอีกอย่างนะคะลุงพิ...ช่วงมหาลัยปิดเทอมเนี่ย..เดียร์ก็ไม่มีอะไรทำ..นอกจากเป็นดีเจที่ร้านของพี่ชัย..ช่าว่า..ให้เดียร์ไปทำงานที่บริษัทตั้งแต่ปิดเทอมยาวไปจนถึงฝึกงานและพอเรียนจบก็บรรจุเป็นพนักงานประจำเลยดีมั้ยคะ..ลุงพิ..ป้าวัล"ชาช่ายิ้มมากขึ้นอีก
"ใช่..วัลเห็นด้วยนะ..ยิ่งตอนนี้เลขาส่วนตัวของตาพีทเพิ่งจะลาออกไป...ตาพีทเลยยุ่งมากๆ..วัลว่าให้หนูเดียร์ไปทำงานเป็นเลขาส่วนตัวให้ตาพีท..ดีมั้ยคะพี่พิ"
วัลยายิ้มแล้วหันไปถามพิศาล
"พี่เห็นด้วยนะ...ว่าไงมึง..ไอ้วินมีปัญหาอะไรมั้ย"พิศาลถามนาวิน
"กูไม่มีปัญหาแน่นอน...ดีเสียอีก..จะได้ให้ตาพีทช่วยดูแลยายเดียร์ด้วย"นาวินยิ้ม
"แต่เดียร์ว่า..มันจะไม่ดีนะคะ..เดียร์ไม่ได้เรียนเลขามา..จะไปทำหน้าที่เลขาได้ยังไงล่ะคะ...เดี๋ยวก็ทำให้พี่พีทปวดหัวแย่"เดียร์บอกด้วยท่าทางจริงจัง
"ไม่ต้องห่วงหรอกหนูเดียร์..จริงๆแล้วเลขาส่วนตัวของเจ้าพีท...ไม่ได้ทำงานเป็นเลขาแต่ทำหน้าที่ติดต่อกับลูกค้าต่างชาติโดยตรง..และคอยช่วยเจ้าพีทเวลาต้องไปพบปะกับลูกค้าต่างชาติน่ะ..ส่วนเลขาจริงๆมีอยู่แล้วลูก"พิศาลบอก
"นะ..หนูเดียร์..ไปทำงานช่วยตาพีท..อาว่าหนูทำได้แน่นอน"วัลยาจับมือของเดียร์
พีทนั่งลุ้นว่าเดียร์จะตอบตกลงหรือป่าว พลางนึกขอบใจชาช่าที่พูดเรื่องฝึกงานขึ้นมาจนทำให้เดียร์จะได้ไปทำงานกับเขาเร็วๆ
"ว่าไง..ยายเดียร์..จะตกลงมั้ย..ถ้าถามพ่อๆก็อยากให้หนูไปทำงานกับตาพีทนะ..พ่อไม่อยากให้หนูต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ..พ่อเป็นห่วง"นาวินบอกพลางมองหน้าของเดียร์
"ใช่..หนูเดียร์..พ่อเขาเป็นห่วงหนูมากนะ..มาบ่นกับอาตลอดตั้งแต่หนูออกไปอยู่ที่คอนโดแล้ว"เชิงชายบอก
"เอ่อ..ได้ค่ะ..เดียร์จะไปทำงานที่บริษัทของอาพิ..ถ้าพ่อกับอามั่นใจว่าหนูจะไม่ไปทำให้บริษัทมีปัญหา"เดียร์ยิ้มนิดๆ
"ว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง..คงไม่ทำให้บริษัทมีปัญหาได้หรอกมั้ง..ยายเดียร์"ชาช่ายิ้ม
"นี่หนูเดียร์เรียนเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ"พิศาลพูด
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคะ..อาพิ..พี่ช่าก็พูดเกินไป"เดียร์แย้ง
"พี่พูดเกินไปตรงไหน..เรียนได้เกรดเฉลี่ย3.95ทุกเทอม..จะไม่ได้เกียรตินิยมได้ยังไง..ใช่มั้ยคะพี่พีท"ชาช่าถามพีท
"อืม..ใช่..เดียร์เรียนเก่งมากนะ..เรียนสาขานี้ได้เกรดขนาดนี้..ไม่ธรรมดานะ"พีทชม
"ถามแต่ยายเดียร์..ยังไม่ได้ถามตาพีทเลย..ว่าเต็มใจมั้ยที่จะให้ยายเดียร์ไปเป็นเลขาส่วนตัวให้น่ะ"นาวินถาม
"ผมเต็มใจและดีใจมากคับลุงวิน"พีทยิ้ม
"งั้น..ลุงก็ฝากน้องด้วยนะ"นาวินพูด
"ได้คับลุงวิน...ผมจะดูแลอย่างดีเลย"พีทยิ้มแล้วมองหน้าเดียร์
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments