ทุกคนจึงคุยกันเพื่อเตรียมตัวที่จะไปกินข้าวที่บ้านของเดียร์จนกระทั่งรถบิ๊กไบค์ของเดียร์เข้ามาจอดที่หลังร้าน
"อ้าว!เดียร์มาถึงเร็วจังนะ..วันนี้"ชัยพูด
"ค่ะ..พอดีไม่มีธุระอะไรน่ะค่ะ..แล้วนี่พี่ช่ามาหรือยังคะ"เดียร์ถาม
"ช่ามาแล้ว..นั่งคุยกับไอ้พีทอยู่ในห้องทำงานน่ะ..เดียร์เข้าไปสิ"ชัยบอก
เดียร์เดินไปที่ห้องทำงานแล้วเปิดประตูเข้าไป
"เดียร์มาถึงแล้วเหรอ.."ชาช่าถาม
"ค่ะ..พี่ช่า..แล้วนี่พี่พีทมาถึงนานแล้วเหรอคะ"เดียร์ถาม
"พี่มาถึงได้สักพักแล้วล่ะ"พีทบอกยิ้มๆ
"ค่ะ..อ่ะนี่ยำผักกูดของพี่ช่า พี่แอนดิวกับพี่ชัย...และนี่ของพี่พีทค่ะ"
เดียร์ส่งกล่องยำผักกูดให้กับชาช่าและพีท
"ขอบใจจ้า..น้องสาว..น่ารักจริงๆใช่มั้ยคะพี่พีท"ชาช่าหันไปถามพีท
"ใช่..เดียร์น่ารักที่สุด..ใจดีที่สุดพี่เห็นด้วย"พีทยิ้มแล้วมองหน้าเดียร์ตรงๆ
"ไม่ต้องมาชมค่ะ..เพราะไม่ว่ายังไงเดียร์ก็จะทำอาหารมาให้พวกพี่ๆได้กินอยู่แล้ว"เดียร์ยิ้มแล้วมองพีทกลับไป
"พี่ไม่ได้ชม...แต่พี่พูดเรื่องจริงนะ"พีทบอก
"ค่ะ..จริงก็จริง..งั้น..เดียร์ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำงานก่อนนะคะ"เดียร์ยิ้ม
เธอเปิดประตูออกไปแล้วเดินไปห้องแต่งตัว
"พี่ว่า..เดียร์เป็นผู้หญิงที่แปลกนะ"พีทพูด
"แปลกยังไงคะ..พี่พีท"ชาช่าถาม
"ก็..ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นถูกพี่ชมตรงๆ...คงจะอายจนหน้าแดงหรือเขินจนไม่กล้าสบตากับพี่ไปแล้ว..แต่เดียร์..นอกจากจะไม่อาย..ไม่เขินแล้วยังสบตากับพี่แบบไม่หลบอีกด้วย"พีทว่า
"นี่แหละค่ะ..เดียร์ล่ะ..เดียร์ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกให้ใครเห็นแถมเก็บความรู้สึกเก่งมากๆด้วย..มองยากค่ะ..ว่าเดียร์รู้สึกยังไงหรือคิดอะไรอยู่แต่ช่าพอจะมองออกค่ะ..ว่าเดียร์ก็เขินพี่พีทเหมือนกันแต่ยังเก็บความรู้สึกได้อยู่น่ะ"ชาช่าบอก
"พี่ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ"พีทพูด
หลังจากวันนั้นพีทก็มาที่ร้านของชัยเพื่อมาดูเดียร์ทำงานอย่างเปิดเผยทุกวัน เดียร์เองก็รู้ว่าพีทมาดูเธอทำงานแต่ไม่ได้พูดอะไร
วันนี้เป็นวันศุกร์เดียร์มาถึงร้านแล้วก็เข้าไปที่ห้องทำงานของชัย
"พี่ชัยคะ..คือ.."
ครืด ครืดเดียร์ยังพูดไม่จบมือถือของเธอก็ดังขึ้นมา เธอเห็นว่าพ่อโทรมาจึงกดรับ
"ค่ะ..พ่อ"
"ทำอะไรอยู่ลูก"
"เดียร์อยู่ที่ร้านพี่ชัยค่ะ"
"พรุ่งนี้..หนูเข้าบ้านใช่มั้ยลูก"
"ใช่ค่ะ..พ่อมีอะไรหรือป่าวคะ"
"พ่อกลัวหนูจะลืมน่ะ"
"ไม่ลืมหรอกค่ะ"
"เออ..พรุ่งนี้พ่อนัดกับอาเชิงชาย อาพิศาลไว้ให้มากินข้าวเย็นที่บ้านเรา..หนูจะช่วยทำกับข้าวหน่อยได้มั้ยลูก'
"ได้ค่ะพ่อ..ไม่มีปัญหา"
"ขอบใจนะ..งั้นพรุ่งนี้เจอกัน..รักลูกนะ"
"หนูก็รักพ่อค่ะ"
เดียร์วางสายลง
"คุณลุงโทรมาว่ายังไงล่ะเดียร์"ชาช่าถาม
"พ่อโทรมาเตือนให้เดียร์เข้าบ้านพรุ่งนี้น่ะค่ะ..พ่อกลัวว่าเดียร์จะลืม"เดียร์บอกยิ้มๆ
"นี่แสดงว่าเดียร์ขี้ลืมเหรอ..พี่เพิ่งจะรู้นะ"พีทแซวยิ้มๆ
"ไม่เคยลืมจริงๆหรอกค่ะ..แกล้งลืมมากกว่า"เดียร์ยิ้มนิดๆ
"ทำไมต้องแกล้งลืมล่ะ"พีทถาม
"เพราะษาใช่มั้ย..เดียร์เลยไม่อยากกลับบ้านน่ะ"ชาช่าถาม
"ก็..ปัญหาเดิมๆน่ะค่ะ..พี่ช่า..เดียร์ไม่อยากทำให้พ่อไม่สบายใจ..ก็เลยเลี่ยงที่จะกลับบ้าน...แต่ก็ทำให้พ่อเป็นห่วง..เลยไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีค่ะ"เดียร์ทำหน้าเหนื่อยๆ
"งั้น..คราวนี้ไม่ต้องกลัวนะ..เพราะพรุ่งนี้พี่กับพี่ชัย พี่แอนดิวและพี่พีทก็จะไปบ้านเดียร์ด้วยเหมือนกัน"ชาช่าบอก
"อ้อ!..ใช่ค่ะเมื่อกี้พ่อบอกว่าอาเชิงชายกับอาพิศาลจะไปกินข้าวที่บ้านตอนเย็นพรุ่งนี้..นี่ก็แสดงว่าพี่ๆก็ไปด้วยหรือคะ"เดียร์ถาม
"ใช่..พ่อพี่เพิ่งจะบอกเมื่อคืนนี้เอง..พี่ก็ว่าจะบอกเดียร์อยู่นี่แหละ"ชัยบอก
ทุกคนมองหน้ากันเพราะไม่อยากให้เดียร์รู้ว่าจริงๆแล้ว ทุกคนรู้มาก่อนหน้านี้แล้ว
"งั้น..พรุ่งนี้พี่ชัยก็ต้องปิดร้านใช่มั้ยคะ.."เดียร์ถาม
"ใช่คับ"ชัยยิ้ม
"ก่อนที่พ่อจะโทรมา..เดียร์ก็ตั้งใจจะมาบอกพี่ชัยว่าพรุ่งนี้..เดียร์จะขอหยุดเพราะจะเข้าบ้านน่ะค่ะ..งั้นก็ดีเลย..พรุ่งนี้ก็ไปเจอกันที่บ้านเดียร์นะคะ..พ่อให้เดียร์ทำกับข้าวให้พวกอาๆกินด้วยค่ะ..แต่ไม่รู้ว่าจะกินกันได้มั้ยอ่ะ"เดียร์บอก
"แต่พี่ว่า..ทุกคนต้องชมเดียร์กันไม่ขาดปากแน่ๆ..เชื่อพี่สิ"พีทบอกยิ้มๆ
"ใช่..ฝีมือทำอาหารของเดียร์น่ะ...กุ๊กตามร้านยังอายเลย..พี่รับรองได้"แอนดิวชม
"ใช่..พี่เห็นด้วย"ชัยยิ้ม
"ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ...แต่เดียร์ว่ามันก็แค่พอกินได้เท่านั้น"เดียร์ยิ้ม
"เอาเป็นว่า..พรุ่งนี้ก็รู้ว่าจะเป็นอย่างที่พี่บอกหรือป่าว"พีทยิ้ม
"ค่ะ..งั้นเดียร์ไปทำงานก่อนนะ"เดียร์ยิ้มแล้วเดินออกไป
"ชมเดียร์เนี่ย..เหนื่อยจริงๆเลยว่ะ..ทำยังไงกูถึงจะได้เห็นเดียร์อายหรือเขินบ้างวะ"พีทถาม
"คงจะยากค่ะ..แต่ก็ไม่แน่..พี่พีทแค่ต้องทำบ่อยๆ..ช่าว่าคงจะไม่นานเกินรอ"ชาช่ายิ้ม
"ใช่มึง..ว่าแต่มึงจะรอไหวหรือป่าวแค่นั้น"ชัยยิ้ม
"กับเดียร์..นานแค่ไหนกูก็รอได้ว่ะ"พีทบอก
เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องจีบเดียร์ให้ได้ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
วันรุ่งขึ้นเดียร์กลับไปที่บ้านตั้งแต่สายๆ พอไปถึงก็ทักทายพ่อกับคนอื่นๆแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงไปในครัวทันที ตอนที่เธอมาถึงษายังไม่ลงมาจากห้องนอนจึงยังไม่ได้เจอกัน
ชาช่า ชัย แอนดิวกับเชิงชายและพีท พิศาลกับวัลยามาถึงที่บ้านนาวินตอนบ่ายสองโมงแล้ว
"สวัสดีค่ะ/คับลุงวิน"
ชาช่า ชัย แอนดิวและพีทยกมือไหว้นาวิน
"สวัสดีหลานๆ...ชาช่า..หนูกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก"นาวินถาม
"กลับมาได้อาทิตย์แล้วค่ะลุงวิน"ชาช่ายิ้ม
"สวัสดีค่ะอาชาย อาพิ อาวัล"ษายกมือไหว้
"สวัสดีหนูษา"เชิงชาย พิศาลและวัลยารับไหว้
"หนูษานี่..ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะ"วัลยาชม
"ขอบคุณค่ะอาวัล"ษาเขินหน้าออกแดงๆที่ถูกชมต่อหน้าพีท
"ลุงวินคะ..แล้วเดียร์ไปไหนล่ะคะ"ชาช่าถาม
"นั่นสิคะ...วัลกับพี่พิมาบ้านพี่วินทีไรไม่เคยได้เจอหนูเดียร์สักที..หวังว่าคราวนี้คงได้เจอนะคะ"วัลยาพูด
"ยายเดียร์ทำอาหารอยู่ในครัวกับแม่นิ่มน่ะ...รายนั้นน่ะ..มาถึงก็ขลุกอยู่ในครัวอย่างเดียวเลย"นาวินยิ้ม
"ก็ษาบอกพ่อแล้ว..ว่าให้จ้างกุ๊กที่โรงแรมมาทำอาหารให้ก็ไม่เชื่อ..แล้วเนี่ยให้ยายเดียร์ทำ..ไม่รู้ว่าพวกคุณอาจะกินได้มั้ย"ษาว่าด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"แต่ช่าว่า..เดียร์ทำอาหารอร่อยกว่ากุ๊กในโรงแรมแน่นอนค่ะ..รับรองว่าลุงพิกับป้าวัลต้องติดใจแน่ๆ..ขนาดพ่อหนูยังติดใจเลยค่ะ"ชาช่าว่า
"ใช่เลย..อันนี้เห็นด้วยกับยายช่านะ..เพราะหนูเดียร์ไปทำอาหารให้ยายช่ากินที่บ้านบ่อยๆน่ะ"เชิงชายพูด
"ป้าเองก็เคยกินขนมที่หนูเดียร์ทำนะ..ที่ตาพีทเอาไปที่บ้านน่ะ..ก็อร่อยนะเหมือนที่ป้าวิ..แม่ของหนูษากับหนูเดียร์ทำเลย"วัลยาบอก
"ไปๆ..เข้าไปคุยกันที่ห้องรับแขกดีกว่า"นาวินบอก
"เอ่อ..ลุงวินคะ..งั้นหนูขอตัวไปหาเดียร์ในครัวนะคะ..เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง"ชาช่าบอก
"ตามใจเลยหลาน..งั้น..พวกเราไปนั่งคุยกันที่ห้องรับแขกดีกว่า..ปล่อยเด็กๆเขาไปด้วยกัน"นาวินบอกแล้วเดินนำเชิงชาย พิศาลและวัลยาไปที่ห้องรับแขก
"ไปค่ะ..พี่พีทไปดูเดียร์ทำกับข้าวกัน"
ชาช่าเดินมาจับแขนของพีทก่อนที่ษาจะเดินมาจับ แล้วเธอก็จับมือเขาให้เดินตามเข้าไปในครัว โดยที่มีแอนดิวกับชัยเดินตามไปด้วย
ษาไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอไม่ได้เดินตามเข้าไปเพราะไม่ชอบกลิ่นในครัวจึงเดินปั้นปึงไปที่ห้องนั่งเล่นคนเดียว
เมื่อไปถึงในครัวชาช่าและทุกคนไม่เห็นเดียร์อยู่ที่นั่น
"สวัสดีค่ะ/คับป้านิ่ม"
ทุกคนยกมือไหว้ป้านิ่มที่กำลังเตรียมของสำหรับทำอาหาร
"สวัสดีค่ะคุณช่า คุณชัย คุณพีทแล้วนี่เอ่อ.."ป้านิ่มยิ้ม
"อ้อ..แอนดิวนี่ป้านิ่มเป็นแม่นมของเดียร์..ป้านิ่มคะ..นี่แอนดิวสามีของช่าเองค่ะ"ชาช่าแนะนำ
"สวัสดีคับป้านิ่ม"แอนดิวยกมือไหว้อีกครั้ง
"สวัสดีค่ะ..อ้อ..ที่คุณเดียร์เคยบอกป้าว่าคุณช่าแต่งงานแล้วไปอยู่ที่เยอรมัน..แล้วนี่กลับมาเมื่อไหร่คะ"ป้านิ่มถาม
"ช่ากลับมาได้อาทิตย์แล้วค่ะ..ป้านิ่มคะ..แล้วเดียร์ไปไหนล่ะคะ..เห็นลุงวินบอกว่าอยู่ในครัวอ่ะค่ะ"ชาช่าถาม
"คุณเดียร์อยู่ที่บ่อปลาหลังบ้านน่ะค่ะ"ป้านิ่มถอนหายใจ
"เกิดอะไรขึ้นคะ..หรือษาว่าอะไรเดียร์อีก"ชาช่าถาม
เธอรู้ว่าเดียร์จะไปที่นั่นเวลาที่ทะเลาะกับษา
"ค่ะ..ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละ..คือคุณษารู้ว่าคุณพ่อคุณแม่ของพวกคุณจะมาทานข้าวที่บ้าน ก็บอกให้คุณนาวินจ้างกุ๊กมาทำอาหาร แต่คุณนาวินบอกจะให้คุณเดียร์เป็นคนทำ..คุณษาเลยโวยวายตั้งแต่เมื่อวานแล้ว..และพอวันนี้คุณเดียร์มาถึง..คุณษาก็ลงมาว่าคุณเดียร์ถึงในครัวเลย..คุณเดียร์ไม่พูดอะไรสักคำ..พอทำของว่างเสร็จก็บอกให้ป้ากับคนอื่นๆเตรียมของสำหรับทำอาหารเย็นแล้วก็เดินออกไปหลังบ้านค่ะ"ป้านิ่มเล่า
"ษานี่นะ..มันน่าจริงๆ..ไม่เป็นไรค่ะป้านิ่ม..ช่ากลับมาแล้ว..ช่าจะไม่ยอมให้ษามาว่าอะไรเดียร์ได้อีกเลย..ช่าจะปกป้องน้องสาวของช่าเอง"ชาช่าบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
"ค่ะ..ยังไงป้าก็ต้องฝากคุณช่าด้วยนะคะ..ป้าล่ะสงสารคุณเดียร์จริงๆ...ยอมคุณษาทุกอย่างแล้วแต่ก็ยังไม่เคยดีในสายตาคุณษาเลย"ป้านิ่มทำหน้าเศร้า
"ป้านิ่มไม่ต้องเป็นห่วงคับ..ผมก็จะปกป้องเดียร์จากษาเอง..นี่เบอร์โทรของผม..ถ้าต่อไปมีอะไร..ป้านิ่มโทรบอกผมได้ตลอดเวลาเลยนะคับ"พีทส่งนามบัตรให้
"ค่ะ..ป้าคงต้องฝากคุณพีทดูแลคุณเดียร์ด้วยนะคะ..ป้ารู้ว่าคุณพีทชอบคุณเดียร์..แต่ต้องระวังคุณษาด้วยนะคะ..เพราะป้าก็มองออกว่าคุณษาก็ชอบคุณพีทเหมือนกัน..ป้าเคยได้ยินคุณษาสั่งห้ามคุณเดียร์เข้าใกล้คุณพีทด้วยนะคะ"ป้านิ่มบอก
"นั่นไง..ช่าบอกแล้ว..ษานี่ร้ายจะตาย..งั้น...ช่ากับพี่ๆขอไปหาเดียร์ก่อนนะคะ"ชาช่าบอก
"ค่ะ..ฝากด้วยนะคะ"ป้านิ่มบอก
ชาช่ากับทุกคนจึงพากันเดินตรงไปทางหลังบ้าน
"นี่แหละค่ะพี่พีท..ความร้ายของษา..คนนอกจะไม่รู้หรอกแต่คนที่อยู่ใกล้จะรู้กันทุกคน..ว่าษาอิจฉาเดียร์มาก...กลัวว่าเดียร์จะดีและเด่นกว่าตัวเอง..จึงพยายามว่าเดียร์ทุกอย่าง...ส่วนเดียร์เองก็ไม่เคยตอบโต้ษาเลย..เดียร์พยายามทำตัวไม่ให้เด่นกว่าษาไม่ว่าเรื่องอะไร..เพราะไม่อยากทะเลาะกันให้ลุงวินต้องหนักใจ"ชาช่าบอกระหว่างที่เดินไปหลังบ้าน
"ใช่..มึงไปอยู่เมืองนอกเลยไม่รู้..ที่เดียร์เรียนการค้าระหว่างประเทศก็เพราะไม่ต้องการจะไปทำงานที่บริษัทของลุงวินที่ษาทำอยู่แล้ว..เพราะถ้าเดียร์ไปทำจริงๆษาก็จะไม่พอใจ..หาว่าเดียร์จะไปแข่งกับตัวเอง..นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เดียร์ออกไปอยู่ที่คอนโดเพราะไม่อยากอยู่บ้านให้ษาคิดว่าจะมาแข่งขันด้วย"ชัยบอก
"แอนดิวคะ..ช่าอาจจะอยู่เมืองไทยนานหน่อยนะคะ..ช่าเป็นห่วงเดียร์น่ะ"ชาช่าหันไปพูดกับแอนดิว
"ตามสบายเลยที่รัก..เดียร์ก็เหมือนน้องสาวผม.."แอนดิวยิ้ม
"ขอบคุณนะคะ"ชาช่ายิ้ม
"กูจะปกป้องเดียร์จากษาเอง..จริงๆกูก็พอจะมองออกตั้งแต่ที่มาบ้านเดียร์ครั้งแรกแล้ว..ว่าษาทำเหมือนไม่ชอบเดียร์..แต่ไม่คิดว่าจะร้ายขนาดนี้"พีทว่า
"เราก็มาช่วยกันก็แล้วกันนะ"ชัยบอก
"แต่ช่าจะทำให้เดียร์ลุกขึ้นมาสู้กับษาให้ได้..แล้วช่าก็มั่นใจว่าเดียร์ต้องชนะษาแน่นอน"ชาช่าบอก
ทุกคนเดินมาถึงบ่อปลาที่หลังบ้านก็เห็นเดียร์นอนหงายอยู่บนพื้นหญ้าข้างบ่อปลา
เดียร์นอนชันเข่าทั้งสองข้างขึ้นแล้วลืมตามองไปบนฟ้า เธอรู้ว่าษาไม่พอใจที่เธอเป็นคนทำอาหารให้พวกคุณอากินเพราะษากลัวว่าเธอจะเด่นกว่า แต่เดียร์ไม่เคยคิดแบบนั้น เธอยอมษามาโดยตลอดไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม แต่มันเหมือนกับว่ายิ่งเธอยอมให้ ษาก็ยิ่งจะพยายามข่มเธอมากยิ่งขึ้น เดียร์เลยไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงดี
เดียร์นอนคิดเรื่องษาไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงคนเดินมาจึงลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมอง
"อ้าว!พี่ๆ..สวัสดีค่ะ..มาถึงกันแล้วเหรอคะ"เดียร์ยิ้มแล้วยกมือไหว้
"มาถึงได้สักพักแล้วจ้า..แล้วทำไมเดียร์ถึงมานั่งตรงนี้..อย่าบอกนะว่าทะเลาะกับษามาอีกน่ะ"ชาช่าแกล้งถาม
"รู้แล้วยังแกล้งถามนะคะ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..เรื่องเดิมๆน่ะ"เดียร์ทำหน้าเบื่อๆ
"พี่อยากจะบอกว่า..เดียร์ยอมษามาตั้งมาก..แล้วเป็นไง..ษาเคยเห็นบ้างมั้ยล่ะ..ก็ไม่เคย..มีแต่ทำมากยิ่งขึ้น..แล้วทำไมเดียร์ไม่ลุกขึ้นมาสู้ดูบ้างล่ะ..บางทีถ้าเดียร์สู้ษาบ้าง..ทุกอย่างอาจจะดีขึ้นก็ได้นะ"ชาช่าบอก
"เดียร์ไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจค่ะ"เดียร์บอก
"แล้วที่เป็นอยู่อย่างนี้..เดียร์คิดว่าลุงวินสบายใจเหรอ"ชาช่าถาม
"......."เงียบ
"เอาล่ะ..เดียร์ยังไม่ต้องตัดสินใจตอนนี้ก็ได้..แค่เก็บเอาคำพูดของพี่ไปลองคิดดูก็แล้วกัน...แต่วันนี้พี่อยู่ที่นี่แล้ว..ถ้าษาคิดจะว่าอะไรเดียร์ล่ะก็..ได้เจอกับพี่แน่ๆ"ชาช่าบอก
"ขอบคุณค่ะ..พี่ช่า..เดียร์จะเอาไปคิดดูนะคะ..ว่าแต่พี่ๆหิวกันมั้ยคะ..เดียร์ทำของว่างเสร็จแล้วจะได้ให้พี่นุ่นเอามาจัดให้ค่ะ"เดียร์ยิ้ม
"ตอนแรกไม่หิวนะ..แต่พอเดียร์พูดถึงก็หิวเลย..แล้วของว่างวันนี้เป็นอะไรล่ะ"ชาช่าถาม
"ฮะเก๋ากุ้งกับน้ำมะตูมค่ะ"เดียร์บอก
"ฮะเก๋ากุ้งเหรอ..นี่เดียร์ทำอาหารจีนได้ด้วยเหรอ"พีทถาม
"เดียร์ทำได้ทั้งอาหารจีน ไทยและฝรั่งค่ะ..ไม่ใช่ทำเป็นอย่างเดียวนะ..แต่อร่อยด้วยค่ะ"ชาช่าชม
"พี่พีทอย่าไปฟังพี่ช่ามากนักเลยค่ะ..ลองชิมดูก่อนดีกว่า"เดียร์ยิ้ม
"แต่พี่ก็คิดเหมือนช่านะ..เพราะเดียร์ทำอะไรก็อร่อย"พีทชมยิ้มๆ
"คุณเดียร์คะ"น้อยเรียก
"มีอะไรคะ..พี่น้อย"เดียร์ถาม
"คุณท่านให้มาตามคุณเดียร์ไปที่ห้องรับแขกค่ะ"น้อยบอก
"ค่ะ..เดียร์จะไปเดี๋ยวนี้..ขอบคุณนะคะ"เดียร์บอก
"พี่นุ่นคะ"เดียร์เรียก
"ค่ะ..คุณเดียร์"นุ่นตอบ
"เดี๋ยวพี่นุ่นยกของว่างไปให้พ่อกับคุณอาที่ห้องรับแขกด้วยนะคะ..แล้วพี่นุ่นเห็นพี่ษามั้ยคะ..ว่าอยู่ที่ไหน"เดียร์ถาม
"คุณษาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ"นุ่นตอบ
"งั้น..พี่นุ่นจัดไปให้พี่ษาด้วย..แล้วพวกพี่ๆล่ะคะจะกินที่ห้องนั่งเล่นด้วยมั้ย"เดียร์ถาม
"ไม่ล่ะ..ขืนกินที่นั่น..พี่คงกลืนไม่ลงแน่ๆ..ขอนั่งกินที่โต๊ะข้างบ้านดีกว่า..ลมเย็นดีด้วย"ชาช่าบอก
"ค่ะ..พี่นุ่นคะ..ของพี่ๆนี่จัดที่โต๊ะข้างบ้านนะคะ..เดียร์ขอไปหาพ่อก่อนค่ะ"เดียร์บอก
"ได้ค่ะ"นุ่นตอบ
เดียร์และทุกคนจึงเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก
"สวัสดีค่ะคุณอาเชิงชาย คุณอาพิศาล คุณอาวัลยา"
เดียร์เดินเข้ามาแล้วยกมือไหว้
"สวัสดีลูก..นี่ไงวัล..ไอ้พิ..นี่หนูเดียร์"เชิงชายบอก
"หนูเดียร์..ไหนมาใกล้ๆอาหน่อยสิลูก.."วัลยาบอก
เดียร์มองหน้าพ่อเห็นพ่อพยักหน้าจึงเดินเข้าไปที่วัลยา
"หนูเดียร์นี่สวยนะคะ...พี่วิน..สวยเหมือนพี่วิเลย..จริงมั้ยคะพี่พิ"วัลยาชมแล้วหันไปถามพิศาล
"ใช่..หนูเดียร์เหมือนวิมากเลยนะ..ไอ้วิน"พิศาลบอก
"ใช่..ยายเดียร์เหมือนวิมากทั้งหน้าตาและก็นิสัยด้วย"นาวินบอกยิ้มๆ
"อามาหาพ่อหนูตั้งหลายครั้ง..แต่ไม่เคยเจอหนูเลย..พอมาเจออีกทีก็โตเป็นสาวแล้วแถมสวยอีกด้วย"วัลยายิ้ม
"เดียร์ไม่สวยหรอกค่ะคุณอา..พี่ษาสวยกว่าเดียร์ตั้งมากค่ะ"เดียร์ยิ้ม
"หนูษาก็สวยแต่คนละอย่างกับหนูเดียร์นะ..แล้วนี่ไม่ต้องเรียกคุณอาหรอกลูก..เรียกว่าอาวัล อาพิและอาชายก็พอ..คนกันเองทั้งนั้น"วัลยาบอก
"ค่ะ..อาวัล"เดียร์ยิ้ม
นุ่นเดินเอาของว่างเข้ามาวางที่โต๊ะ
"นี่อะไรล่ะ..หนูเดียร์"พิศาลถาม
"ของว่างน่ะคะ..ฮะเก๋ากุ้งกับน้ำมะตูมพ่อกับอาทานรองท้องกันก่อนนะคะ"เดียร์บอก
"หนูเดียร์ทำเองหรือลูก"วัลยาถาม
"เดียร์ทำเองค่ะป้าวัล.."ชาช่าบอก
"หนูเดียร์ทำอาหารจีนได้ด้วยเหรอเนี่ย"วัลยาถาม
"เดียร์ทำได้ทั้งอาหารไทย จีนและก็ฝรั่งเลยค่ะป้าวัล..แถมอร่อยด้วย"ชาช่าชม
"อย่าฟังพี่ช่ามากเลยค่ะอาวัล..ลองชิมดูก่อนนะคะว่าพอทานได้มั้ย"เดียร์บอกยิ้มๆ
"จริงๆอาได้ยินตาพีทชมให้ฟังบ่อยๆนะ...ว่าหนูเดียร์ทำอาหารอร่อย..แล้วอาก็เคยกินขนมที่ตาพีทเอาไปก็อร่อยจริงๆนะ.."วัลยาชม
"งั้น..มาลองชิมกันดีกว่าว่าจะอร่อยเหมือนที่ยายช่ากับตาพีทชมหรือป่าว..แต่พี่เคยกินฝีมือหนูเดียร์มาแล้ว...ทุกอย่างอร่อยจริงๆ"เชิงชายชม
วัลยา พิศาล เชิงชายและนาวินจึงจิ้มฮะเก๋ามากิน
พีทที่ยืนมองทุกคนอยู่ เขาสังเกตุว่าแววตาของษาเวลาที่มีคนชมเดียร์จะเปลี่ยนเป็นไม่พอใจทันที ส่วนเดียร์ไม่ว่าใครจะชมยังไงก็ไม่ได้แสดงอาการเขินอายออกมาเลยสักนิด
"อืม..อร่อยจริงๆด้วย..รสชาติดีกว่าร้านอาหารจีนทำอีกนะ"พิศาลชม
"ใช่ค่ะ..หนูเดียร์ปรับรสชาติให้เข้ากับคนไทยได้เป็นอย่างดีเลย..แล้วนี่ใครเป็นคนสอนหนูเดียร์ทำอาหารล่ะ"วัลยาถาม
"ป้านิ่มน่ะค่ะ"เดียร์บอก
"ดิชั้นไม่ได้สอนคุณเดียร์ทุกอย่างหรอกค่ะ..ส่วนใหญ่คุณเดียร์จะจดสูตรอาหารแล้วเอามาลองทำเองน่ะค่ะ..บางอย่างดิชั้นไม่รู้จักด้วยซ้ำ"ป้านิ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังบอก
"หนูเดียร์นี่เก่งนะ..ไม่ได้เรียนกับครูสอนแต่สามารถทำอาหารได้หลายชาติแถมอร่อยด้วย"วัลยายิ้ม
"แล้วนี่ไม่เห็นมีของพวกเราเลยล่ะ..ไม่กินกันเหรอลูก"นาวินถาม
"กินคับลุงวิน..แต่ยายช่าอยากไปนั่งกินที่โต๊ะข้างบ้านน่ะคับ..เดียร์เลยให้พี่นุ่นไปจัดให้แล้ว"ชัยบอก
"งั้น..ก็พากันไปกินได้แล้วล่ะ"พิศาลบอก
"ค่ะ...งั้น..พวกหนูไปก่อนนะคะ..ไปค่ะพี่พีท"ชาช่าบอกแล้วเดินจับมือพีทออกไป
ชัย แอนดิวกับเดียร์เดินตามออกไปโดยมีษาเดินตามไปห่างๆด้วยท่าทางไม่พอใจ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ทำไมพวกเทอน่ารักกันจังอ่ะ♡
อะไร
2022-02-12
0