"เสร็จแล้วค่ะ..ทีนี้ก็ยกออกไปที่เตาปิ้งได้แล้ว"
เดียร์หันมาบอกพีทที่ตอนนี้นั่งมองอยู่ฝั่งตรงข้าม
"มาพี่ยกไปเอง..มีอะไรบ้าง"
"มีแค่ถาดที่ใส่บาร์บีคิวกับหม้อซอสแค่นั้นค่ะ"
"งั้น..พี่ยกถาดไปเอง...เดียร์ยกหม้อซอสมาไหวมั้ย"
"ไหวค่ะ..แค่นี้เอง"
พีทยกถาดแล้วเดินนำเดียร์ออกไปที่บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านของเชิงชาย
"เสร็จแล้วเหรอเดียร์..มีคนช่วยเลยไวใช่มั้ย"ชาช่ายิ้ม
"พี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย..เดียร์ไม่ยอมให้ช่วยน่ะ"พีทยิ้ม
"พี่พีทก็ช่วยส่งเสบียงแล้วไงคะ...ไม่อย่างนั้น..เดียร์อาจหิวตายไปแล้ว"เดียร์ยิ้ม
"แล้วนี่หนูเดียร์จะอยู่ได้ถึงกี่โมงล่ะ...เห็นยายช่าบอกว่าต้องกลับไปทำรายงานต่อน่ะ"เชิงชายถาม
"เดียร์ว่าจะกลับสัก2ทุ่มน่ะค่ะ..คุณอา"เดียร์บอก
"งั้น..ก็พากันไปกินเถอะ...เดี๋ยวหนูเดียร์ก็ต้องกลับอีก"เชิงชายบอก
"ไปเดียร์..พี่จะพาไปรู้จักเพื่อนๆของพี่กับแอนดิวและเพื่อนพี่ชัยกับพี่พีทด้วย"ชาช่าบอก
ชาช่าพาเดียร์ไปรู้จักกับทุกคนจนหมดแล้วต่างก็แยกย้ายกันปิ้งบาร์บีคิวกินกันอย่างสนุกสนาน
"พี่ว่าแล้ว..ว่าเดียร์หายไปไหน..ทำไมถึงมานั่งหลบตรงนี้ล่ะ"พีทถาม
เขาเดินหาเธอมาสักพักแล้วจนมาเจอเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นจำปี
"เดียร์ไม่ค่อยชอบงานแบบนี้เท่าไหร่น่ะคะ...ชอบอยู่เงียบๆมากกว่า"
"แล้วทำไมถึงได้ไปเป็นดีเจเปิดเพลงในผับได้ล่ะ...ที่นั่นเสียงดังกว่านี้อีก"
"เดียร์ไม่ได้ไม่ชอบเสียงดังค่ะ...แต่ไม่ชอบคนมากๆแบบนี้...ถึงที่ผับคนจะมากแต่เดียร์ก็นั่งทำงานคนเดียวไม่มีใครมาวุ่นวายน่ะ"
"อ้าว!...แล้วนี่เดียร์จะว่าพี่วุ่นวายกับเดียร์หรือป่าว..ที่คอยตามอยู่เนี่ย"
"555ไม่หรอกค่ะ..พี่พีทคิดมาก"
เดียร์ขำออกมา พีทมองหน้าของเดียร์เวลาหัวเราะแล้วรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆและเขาอยากให้เธอหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้ตลอดไป
"เวลาเดียร์หัวเราะแล้วน่ารักนะ...ทำให้คนที่มองมีความสุขไปด้วยได้เลย...เดียร์น่าจะหัวเราะบ่อยๆนะ"
"ไม่ต้องมายอเดียร์หรอกค่ะ..เอาไว้ไปยอคนที่พี่พีทชอบดีกว่านะคะ"
"พี่ก็กำลังยอคนที่พี่ชอบอยู่เนี่ยแหละ"
พีทพูดแล้วมองจ้องเดียร์ตรงๆ เดียร์หันมามองแล้วหันหน้ากลับไปมองทางเดิม เธอรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของเขาที่วันนี้พูดเหมือนกับจะจีบเธออย่างนั้นเลย เดียร์จึงออกจะประหม่าอยู่ไม่น้อย
พีทพอจะมองออกว่าเดียร์เหมือนจะทำตัวไม่ถูกที่เขาพูดออกไปอย่างนั้น
"แล้วนี่เดียร์จะกลับคอนโดเลยหรือป่าว..หรือจะกลับบ้าน"
พีทถาม เขาเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากให้เดียร์ระแวง
"เดียร์กลับคอนโดค่ะ..ยังมีรายงานที่ยังไม่เสร็จ"
"นี่ก็จะสองทุ่มแล้ว..พี่ว่า..เดียร์กลับได้แล้วล่ะ..พี่ก็จะกลับเหมือนกัน"
"ทำไมพี่พีทกลับเร็วล่ะคะ"
"ก็เดียร์กลับแล้ว...พี่ก็ไม่มีเพื่อนคุย..พี่กลับดีกว่า"
"คราวหน้าเอาแฟนมาด้วยนะคะ..จะได้มีเพื่อน"
"ก็ถ้าคนที่พี่ชอบตกลงเป็นแฟนของพี่...พี่ก็คงมีเพื่อน"
พีทมองหน้าเดียร์อีกครั้ง เดียร์ก็หันมามองเขาแต่พอเห็นสายตาที่มองมาเธอก็เลยลุกขึ้นยืน
"ไปค่ะ..เดียร์จะไปบอกลาทุกคนแล้ว"
"คับ..งั้นไปลาพร้อมกันเลย"
พีทกับเดียร์เดินไปบอกลาเชิงชายรวมถึงชัย ชาช่า แอนดิวและเพื่อนๆก่อนจะขับรถของตัวเองกลับออกไปพร้อมกัน
LINE
พีท:ถึงคอนโดหรือยังคับ
เดียร์:เพิ่งถึงค่ะ
พีท:ขับรถเร็วเหมือนกันนะ
เดียร์:เอ่อ..รู้ได้ยังไงคะ
พีท:เดาเอาน่ะ
เดียร์:เดาเก่งนะคะ
พีท:เดียร์จะนอนหรือทำรายงานล่ะ
เดียร์:จะนอนค่ะ..รายงานไว้ทำพรุ่งนี้เช้า
พีท:งั้น..ฝันดีคับ
เดียร์:ฝันดีค่ะ
เดียร์วางมือถือลงที่โต๊ะข้างเตียง พีทส่งข้อความมาตอนที่เธอเปิดประตูห้องพอดี วันนี้เขาดูแปลกๆทั้งคำพูดและการกระทำที่ทำเหมือนจะจีบเธอแถมยังบอกว่าไม่ชอบษาและจะไม่มีวันชอบ จริงๆเธอก็มองออกว่าพีทไม่ได้คิดอะไรกับษา และถ้าเกิดเขามาจีบเธอจริงๆแล้วษาจะยอมได้เหรอแล้วตัวเราเองคิดยังไงกับเขากันนะเพราะบางคำพูดของเขาวันนี้ก็ทำให้เธอใจสั่นได้เหมือนกันเพราะไม่เคยมีใครใช้คำพูดแบบนี้กับเธอตรงๆสักคนแต่เธอก็ชอบนะ มันทำให้รู้ว่าเขาก็จริงใจดี เอาเป็นว่าถ้าพีทจะจีบเธอจริงๆก็ปล่อยให้จีบไปเพราะเป็นสิทธิ์ของเขา ส่วนตัวเราเองมีหน้าที่คอยดูว่าเขาจะจริงใจแค่ไหนดีกว่า เดียร์คิดแล้วก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน
พีทหลังจากส่งข้อความหาเดียร์แล้วก็นั่งยิ้มมองมือถือในมือ วันนี้เขาได้บอกบางอย่างให้เดียร์ได้รู้ไปบ้างแล้ว เขาไม่แน่ใจว่าเธอจะรู้สึกยังไงแต่การที่เธอไม่ปฏิเสธนั่นก็ทำให้เขากล้าที่จะจีบเธอตรงๆ เขาจะค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ ดีที่ตอนนี้มีคนคอยช่วยเขาอยู่หลายคน
"นั่งยิ้มคนเดียวก็เป็นนะ..ตาพีท..นึกถึงใครอยู่ล่ะ"แม่ทัก
เธอเห็นว่าพีทนั่งยิ้มแล้วมองมือถือมาสักพักแล้ว
"เอ่อ...ผมนึกถึงเดียร์น่ะคับแม่"พีทยิ้มเขินๆ
"เป็นเอามากนะ..แม่ไม่เคยเห็นเราเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะ..ตั้งแต่เลี้ยงมาจนโตเนี่ย"แม่แซวยิ้มๆ
"ผมก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเหมือนกันคับ...แค่ได้ยินเสียงหรือแค่คิดถึงได้พูดคุยแม้จะไม่ได้เห็นหน้า..ก็มีความสุขแล้วคับ"
"นี่แสดงว่าลูกไม่ได้แค่ชอบหนูเดียร์หรอกนะ...แต่แม่ว่าลูกรักหนูเดียร์เข้าแล้วล่ะ"
"ใช่หรือคับแม่"
"ใช่แน่นอนจ๊ะ...อาการอย่างที่ลูกเป็นอยู่..มันบอกอย่างนั้นนะ..อ้อ!..แล้วนี่พ่อกับแม่นัดกับลุงนาวินแล้วนะ..ว่าจะไปกินข้าวที่บ้านของลุงในวันเสาร์หน้าน่ะ..และแม่ว่าจะชวนอาเชิงชายกับตาชัยและหนูชาช่าไปด้วย..จะได้พบปะกันเลยทีเดียว"
"ดีเหมือนกันคับ..ชาช่าสนิทกับเดียร์มากแล้วไปกันหลายคนจะได้สนุกดี"
"เออ..เห็นพ่อบอกว่าลูกจะออกไปอยู่ที่คอนโด..ทำไมล่ะ"
"คือว่า..เดียร์พักอยู่ที่คอนโดนั้นน่ะคับ..ผมอยากเจอเดียร์บ่อยๆแต่ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไร..ชาช่าเลยแนะนำให้ผมไปอยู่ที่คอนโดเดียวกับเดียร์..จะได้เจอเดียร์ทุกวันโดยไม่ผิดสังเกตุน่ะคับ"
'นี่แสดงว่า..ลูกมีคนช่วยวางแผนสินะ..ทำงานเป็นทีมเลย..ทั้งตาชัย หนูชาช่านี่รวมถึงแอนดิวด้วยใช่มั้ย"
"คับแม่..ถ้าไม่มีคนช่วย..ผมต้องแย่แน่ๆ"
"แล้วลูกจะไปอยู่ที่คอนโดเมื่อไหร่ล่ะ"
"ว่าจะไปวันอาทิตย์หน้านี่ล่ะคับ"
"แน่ใจแล้วนะ..ว่าจะโอเคกับคนนี้แน่ๆ"
"แน่ยิ่งกว่าแน่อีกคับแม่...รับรองว่าถ้าแม่ได้เจอและได้คุยกับเดียร์..แม่จะต้องคิดเหมือนผม..ผมรับรองได้"
"จ้า..งั้นลูกก็ไปนอนได้แล้ว..แม่ก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"
"คับแม่..ฝันดีนะคับ"
"ฝันดีเหมือนกันจ้า"
เช้าวันรุ่งขึ้นเดียร์ทำรายงานต่อตั้งแต่เช้าจนกระทั่งสายๆมือถือของเธอก็ดังขึ้น
ครืด ครืด เดียร์เห็นเป็นเบอร์ของพีทจึงกดรับ
"สวัสดีค่ะ..พี่พีท"
"สวัสดีคับ..เดียร์ทำอะไรอยู่..พี่โทรมารบกวนหรือป่าว"
"เดียร์ทำรายงานอยู่ค่ะ..แต่ไม่รบกวนหรอก...มันใกล้จะเสร็จแล้ว..ว่าแต่พี่พีทมีอะไรหรือป่าวคะ"
"พี่อยากจะชวนเดียร์ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน..จะได้มั้ย..รังเกียจพี่หรือป่าว"
"เฮ้อ!..เดียร์ไม่รังเกียจหรอกค่ะ...ทำไมพี่พีทถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ"
"ก็ตอนนั้น.."
"เดียร์ก็ขอโทษไปแล้วนี่คะ...เอาเป็นว่าเดียร์ไม่ได้รังเกียจพี่พีท..โอเคมั้ยคะ"
"คับ..งั้น..ตกลงว่าเดียร์จะไปกินข้าวกับพี่ใช่มั้ย"
"เดียร์ขอถามก่อนนะคะ..ทำไมถึงชวนเดียร์ล่ะ"
"ก็พี่..สบายใจที่ได้กินข้าวหรือพูดคุยกับเดียร์ก็เลยโทรมาชวนไงคับ"
"หึ..หึ"
"เดียร์ขำอะไรพี่..หรือพี่พูดอะไรผิดเหรอ"
"ป่าวค่ะ..เดียร์นึกว่า..พี่พีทจะบอกว่าไม่มีเพื่อนกินข้าวน่ะค่ะ"
"เอ่อ..พี่ก็อยากจะบอกอย่างนั้นเหมือนกัน..แต่กลัวเดียร์จะว่าพี่อีก"
"เอาเป็นว่า..เดียร์ไปกินข้าวด้วยก็ได้ค่ะ..แล้วจะไปที่ไหน..เมื่อไหร่คะ"
"ไปร้านที่เดียร์ไปกินประจำนั่นแหละ..เจอกันตอนเที่ยงดีมั้ย..หรือจะให้พี่ไปรับ"
"ไม่ต้องมารับหรอกค่ะ..งั้นก็..เจอกันที่ร้านนะคะ..เดียร์ขอทำรายงานก่อน"
"ได้คับ..ขี่รถดีๆนะ..พี่เป็นห่วง"
"ค่ะ"
เดียร์วางสายแล้วพลางคิดว่าพีททำตัวแปลกๆ เธอเคยคิดว่าเขาน่าจะกระล้อนและเจ้าชู้พอตัวด้วยรูปร่างหน้าตาของเขาที่หล่อเหลามากทีเดียวแต่เขากลับทำตัวเหมือนคนที่ไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อน นึกแล้วเดียร์ก็อดยิ้มไม่ได้
พีทหลังจากวางสายจากเดียร์แล้วก็ต้องถอนหายใจอย่างแรง นี่แค่ชวนกินข้าวเขายังตื่นเต้นและประหม่าขนาดนี้ ทำไมมันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่เคยเป็นนะ แต่ก่อนเขาเคยโทรชวนสาวๆกินข้าวด้วยก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรแบบนี้เลย แต่ก็อย่างว่าแหละไม่เคยมีสาวคนไหนจะพูดอะไรที่ทำให้เขาไปไม่เป็นแบบนี้มาก่อน เอาวะยังไงก็ต้องสู้โว้ย! พีทคิด
เดียร์มาถึงที่ร้านก่อนเวลานัด10นาทีแต่ก็เห็นว่าพีทจอดรถรออยู่แล้ว
"พี่พีทมาถึงนานแล้วเหรอคะ..นี่เดียร์ว่ามาเร็วแล้วนะ"เดียร์ยิ้ม
"พี่เคยตัวน่ะ..เวลานัดกับลูกค้า..พี่ก็ชอบมาก่อนเวลาเสมอ"พีทพูด จะบอกได้ยังไงว่าเขาตื่นเต้นมากเลยรีบมา
"เป็นนิสัยที่ดีนะคะ..เดียร์เองก็ชอบมาก่อนนัดเหมือนกัน..เดียร์ไม่ชอบมาสายและไม่ชอบคนที่ไม่รักษาเวลาด้วยค่ะ"
"เพราะอย่างนี้เลยชอบทำงานกับฝรั่งมากกว่าคนไทย..ใช่มั้ย"
"มันก็มีส่วนค่ะ..ไปค่ะเข้าไปในร้านกัน"
เดียร์เดินนำพีทเข้าไปในร้าน ทั้งสองคนทักทายป้าเจ้าของร้านแล้วเข้าไปนั่งที่ๆประจำของเดียร์ สักพักป้าก็เอาก๋วยเตี๋ยวกับน้ำมาเสิร์ฟ
"แล้ววันนี้เดียร์จะไปทำงานหรือป่าว"
"ไปค่ะ.."
"พอกินเสร็จแล้ว..เดียร์จะไปไหนต่อมั้ย"
"ไม่ล่ะค่ะ..เดียร์จะกลับคอนโดเลยเพราะจะไปทำยำผักกูดไปให้พี่ช่าน่ะค่ะ..เห็นบอกว่าอยากกิน"
"ทำเผื่อพี่ด้วยได้มั้ย"
เดียร์เงยหน้าจากชามก๋วยเตี๋ยวมองพีทแล้วยิ้มนิดๆ
"กินเป็นหรือคะ"
"ไม่เป็นคับ..แต่ก็ลองได้ใช่มั้ย..ว่าแต่..เดียร์จะทำเผื่อพี่มั้ยล่ะ"
"ถ้าอยากลองกิน..ก็จะทำเผื่อค่ะ"
"เดียร์นี่..ใจดีจังเลยนะ..ใครอยากกินอะไรก็ทำให้ตลอด"
"มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งของคนชอบทำอาหารน่ะค่ะ..ที่ทำแล้วมีคนติชมอาหารที่เราทำ"
"งั้นพี่ขอเป็นคนติชมเพิ่มอีกคนได้มั้ย"
"ได้ค่ะ..ถ้าพี่พีทจะไม่เบื่ออาหารที่เดียร์ทำเสียก่อน"
"พี่ไม่มีวันเบื่อหรอก...เดียร์แค่ทำมาให้พี่...รับรองว่าพี่กินได้ทุกวันเลย"
พีทมองหน้าเดียร์ตรงๆ เธอเองก็มองหน้าเขาอย่างไม่หลบสายตาเช่นกัน
"เดียร์ถามอะไรพี่พีทอย่างหนึ่งได้มั้ยคะ"
"เอ่อ..ได้คับ"
พีทรู้สึกกลัวกับคำถามของเดียร์
"พี่พีทเคยจีบสาวๆบ้างมั้ยคะ"
"แค่ก..แค่ก"
พีทสำลักน้ำทันทีที่ได้ยินคำถาม เขามองหน้าเดียร์อย่างงงๆ
"ถามแค่นี้..ถึงกับสำลักเลยเหรอคะ"
"ก็แล้วทำไม..เดียร์ถามพี่แบบนั้นล่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...แค่อยากบอกว่าอย่าเอาคำพูดที่พูดกับเดียร์ไปพูดกับสาวคนอื่นๆนะคะ..เพราะมันค่อนข้างจะขัดกับบุคลิกของพี่พีทมากๆเลยค่ะ"
"ยังไงเหรอ"
"ก็ท่าทางพี่พีทนี่..สาวๆมองมาก็คงคิดว่าต้องเจ้าชู้ ปากหวาน หยอดเก่งทำนองนั้นอ่ะค่ะ..แต่นี่พี่พีททำเหมือนไม่เคยจีบสาวมาก่อนเลย..กับเดียร์เป็นน้องสาวก็ไม่เท่าไหร่..แต่ถ้าไปใช้กับสาวๆที่พี่พีทชอบมันคงจะแปลกๆน่ะค่ะ"
"ถ้าพี่บอกกับเดียร์จริงๆ..เดียร์จะเชื่อพี่มั้ยล่ะ"
"เชื่อค่ะ"
"พี่ไม่เคยจีบผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยจริงๆอย่างที่เดียร์พูดนั่นแหละ...เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงจะเข้ามาหาพี่..โดยที่พี่ไม่ต้องทำอะไรเลยน่ะ"
"แล้วพี่พีทเคยคบใครเป็นแฟนจริงๆบ้างมั้ยคะ"
"ไม่เคยหรอก...ส่วนมากก็แค่คู่ควงหรือคู่...เอ่อ..คู่"
"คู่นอน..ใช่มั้ย..ทำไมต้องทำเหมือนมันพูดยากล่ะคะ"เดียร์ยิ้ม
"พี่กลัวเดียร์จะเกลียดพี่หรือคิดว่าพี่ชอบเอาเปรียบผู้หญิงน่ะ"
"แล้วพี่พีทเคยบังคับขืนใจใครบ้างมั้ยล่ะคะ"
เดียร์ถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ห๊ะ!"
พีทตกใจกับคำถามของเดียร์มากๆ
"จะตกใจทำไมล่ะคะ..เดียร์แค่ถามเฉยๆ"
เดียร์อมยิ้มไม่คิดว่าพีทจะเก็บอาการไม่อยู่เอาเสียเลยแบบนี้
"พี่ไม่เคยบังคับขืนใจใคร..คนที่พี่เอ่อ..นอนด้วย..ต้องยินยอมเท่านั้น"
พีทบอกด้วยท่าทางขัดๆเขินๆ เดียร์เห็นแล้วก็อมยิ้ม
"ถ้าอย่างนั้น..เดียร์ก็ไม่เกลียดพี่พีทหรอกค่ะ..อย่างนั้นเขาเรียกว่ายินยอมพร้อมใจ..พี่พีทไม่ได้ขืนใจเขาเสียหน่อย...แล้วเรื่องแบบนั้นผู้ชายส่วนใหญ่ก็ทำกันทั้งนั้น"
"เดียร์ไม่เกลียดพี่จริงๆนะ..แต่จากนี้ไปพี่จะเลิกนิสัยแบบนั้นแล้วล่ะ..เพราะพี่เจอคนที่ใช่สำหรับพี่จริงๆแล้วและพี่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้คนที่พี่รักต้องเสียใจเพราะการกระทำของพี่อย่างเด็ดขาด"
พีทจ้องหน้าเดียร์ตรงๆ ซึ่งเธอก็จ้องตอบกลับมา
"ดีแล้วล่ะค่ะ...อะไรที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเลิกทำได้ก็ดีค่ะ...กินต่อเถอะ..จะได้ไปกัน"
พีทไม่แน่ใจว่าเดียร์เข้าใจที่เขาพูดหรือป่าว แต่คำพูดของเธอก็เหมือนจะเตือนเขาทางออ้มว่าเธอไม่ชอบนิสัยแบบนั้นของเขา แต่เขาก็ตั้งใจเลิกอยู่แล้วตั้งแต่มาเจอเธอ
เดียร์กินก๋วยเตี๋ยวไปก็คิดถึงสิ่งที่พีทบอก เขาไม่เคยจีบใครมาก่อนนี่เองคำพูดที่ใช้จีบเธอจึงออกจะตรงๆ จริงๆมันตรงจนบางครั้งก็ทำให้ใจสั่นและทำให้เขินได้เหมือนกัน เธอเคยโดนคนจีบมาบ้างถึงจะไม่มากแต่ก็ไม่เคยมีใครที่จะจีบเธอตรงๆแบบนี้สักคน แต่มันก็แปลกที่เธอกลับชอบเพราะคิดว่าจริงใจดี
หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วพีทกับเดียร์ก็เดินออกมาที่รถ
"แล้วพี่พีทจะให้เดียร์เอายำผักกูดไปให้ที่ไหนคะ"
"เอาไปให้พี่ที่ร้านไอ้ชัยก็ได้..เดี๋ยวเย็นนี้พี่ก็จะไปที่นั่นเหมือนกัน"
"ค่ะ..งั้นเดียร์ไปก่อน..แล้วเย็นนี้เจอกันค่ะ"
"ขี่รถระวังนะ..พี่เป็นห่วง"
"ค่ะ"
เดียร์ขี่บิ๊กไบค์กลับไปที่คอนโด ส่วนพีทยังยืนอยู่ที่เดิมก่อนจะโทรหาชัยบอกว่าเขาจะไปหาที่ร้านให้ชัยกับชาช่าและแอนดิวรีบออกมาที่ร้านเดี๋ยวนี้เลย แล้วพีทก็ขับรถไปที่ร้านของชัยทันที
"มีเรื่องอะไรด่วนหรือไงวะ..ถึงได้โทรตามกูกับชาช่ามาตั้งแต่วันแบบนี้เนี่ย"ชัยถาม
"เออสิวะ..วันนี้กูชวนเดียร์ไปกินข้าวด้วยกันมา"พีทบอก
"ก็ดีแล้วนี่คะ..ไม่เห็นจะมีอะไรเลย"ชาช่าพูด
"มันก็ดีอยู่หรอก..แต่เดียร์ถามพี่ว่าพี่เคยจีบใครมาก่อนมั้ยนี่สิ..ช่าว่ามันแปลกมั้ย"พีทถาม
"นี่ก็แสดงว่า..พี่พีทคงจะไปพูดจีบเดียร์ตรงๆมาใช่มั้ยคะ"ชาช่าถาม
"ใช่..ช่าก็รู้ว่าพี่ไม่เคยจีบใครมาก่อน..พี่คิดยังไงกับเดียร์ก็พูดออกไปอย่างนั้นเลยแหละ"พีทบอก
"555ถึงว่าเดียร์ถึงได้ถามมึงแบบนั้น"ชัยขำ
"ทำไมวะ..มันแปลกหรือไง"พีทถาม
"ไม่แปลกหรอกค่ะ..แต่ผู้ชายส่วนใหญ่เวลาจีบผู้หญิงมักจะไม่พูดตรงๆน่ะ...เดียร์เองก็เคยโดนคนจีบมาก่อนคงจะพอเดาได้ว่าพี่พีทไม่น่าจะเคยจีบใครมาก่อนก็เลยถามน่ะ"ชาช่าบอกยิ้มๆ
"งั้น..ก็แสดงว่าเดียร์รู้ว่าพี่จีบเขา..งั้นเหรอ"พีทถามอย่างไม่แน่ใจ
"เดียร์เป็นคนฉลาดและความรู้สึกค่อนข้างไวต่อสิ่งต่างๆ..คงจะรู้แล้วล่ะค่ะ"ชาช่าบอก
"แล้วทีนี้..พี่จะทำยังไงต่อดีล่ะ..เดียร์จะระแวงและออกห่างพี่อีกหรือป่าว"พีทถาม
"ก็หลังจากที่เดียร์ถามมึงแล้ว...เดียร์มีท่าทีอะไรเปลี่ยนไปมั้ยล่ะ"ชัยถาม
"ก็ไม่นะ..เดียร์เหมือนจะอมยิ้มอยู่ตลอดเลย..เออ..แล้วเดียร์ก็ถามกูอีกว่าเคยมีแฟนจริงๆมั้ย"พีทบอก
"ช่าว่านะ..เดียร์เหมือนต้องการถามเพื่อความแน่ใจว่าจะยอมให้พี่พีทจีบหรือป่าวมากกว่าค่ะ"ชาช่าบอก
"แล้วช่าว่า..เดียร์จะยอมให้พี่จีบมั้ย"พีทถาม
"แล้วก่อนที่จะแยกกัน...เดียร์พูดอะไรกับพี่พีทบ้างคะ"ชาช่าถาม
"เดียร์รู้ว่าพี่จะมาที่ร้าน..ก็ได้แต่บอกว่าตอนเย็นเจอกันแค่นั้น"พีทบอก
"งั้น..ช่าก็ต้องดีใจกับพี่พีทด้วยนะคะ..."ชาช่ายิ้ม
"ดีใจกับพี่เรื่องอะไรล่ะช่า"พีทถาม
"ช่าคิดว่า..เดียร์คงยอมให้พี่พีทจีบได้น่ะค่ะ..ไม่อย่างนั้น..ด้วยนิสัยของเดียร์คงปฏิเสธตรงๆไปแล้ว"ชาช่ายิ้ม
"จริงเหรอช่า..อย่าพูดให้พี่ดีใจนะ"พีทยิ้ม
"จริงๆค่ะ..ช่าบอกแล้วว่าเดียร์ชอบคนตรงไปตรงมา..การที่พี่พีทไปจีบตรงๆคงทำให้เดียร์เห็นถึงความจริงใจที่มีน่ะ..เลยยอมให้พี่พีทจีบได้..ที่นี้ก็เหลือแต่ว่า..พี่พีทจะจีบเดียร์ได้หรือป่าวเท่านั้น"ชาช่าบอกยิ้มๆ
"เอาล่ะมึง..ทีนี้ก็ลุยได้เต็มที่เลย"ชัยยิ้ม
"เออ..กูรู้..แต่ไม่ว่ายังไง..มึงกับช่าและแอนดิวก็ต้องช่วยกูให้จีบเดียร์ให้ได้นะ"พีทบอกแต่ยิ้มไม่หุบเลย
"แหม!มึง..แค่เดียร์ยอมให้จีบแค่นี้..ถึงกับยิ้มไม่หุบเชียวนะ"ชัยแซว
"เออ..ก็กูดีใจนี่หว่า..ที่เดียร์ไม่หลบหรือหนีหน้าทำตัวห่างเหินกับกูน่ะ.."พีทยิ้ม
"เอาล่ะค่ะ..เลิกแซวกันได้แล้ว..เออนี่พี่พีทคะ..เห็นพ่อช่าบอกว่าพ่อแม่พี่พีทโทรมาชวนให้ไปกินข้าวที่บ้านลุงนาวินวันเสาร์นี้ใช่มั้ยคะ"ชาช่าถาม
"ใช่..แม่พี่เพิ่งบอกเมื่อคืนนี้เอง...งานนี้ช่ากับแอนดิวแล้วก็มึง..ไอ้ชัยต้องไปด้วยนะ"พีทบอก
"ไปแน่นอนอยู่แล้วค่ะ..ช่าอยากไปเจอเพื่อนเก่าน่ะ"ชาช่าบอก
"ตามนั้นเลย..กูต้องไปช่วยมึงอยู่แล้ว"ชัยบอก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments