"ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจค่ะ...ถ้าพี่พีทมาตรงกับที่เดียร์กลับมาบ้านก็ได้ทานแน่นอน"เดียร์บอก เธอยังคงมองเขาอยู่
"คับ..งั้นพี่คงต้องมาบ่อยๆ..เพราะพี่ยังไม่ค่อยรู้จักร้านอาหารที่อร่อยๆ..เหมือนที่เดียร์ทำเลย"พีทพูด เขามองเธอเช่นกัน
"ป้านิ่มคะ..จัดโต๊ะเลยนะคะ..เดียร์จะไปบอกพ่อเองค่ะ"เดียร์หันไปบอกป้านิ่ม
"ค่ะ..คุณเดียร์"ป้านิ่มบอก
เดียร์ทำท่าจะเดินออกไปจากครัว
"เดียร์..พี่ไปด้วย"พีทบอก เขาเดินตามเธอไป
ป้านิ่มเห็นแล้วคิดในใจว่า สงสัยพีทจะชอบเดียร์มากกว่าษาแน่ๆ เพราะพีทบอกกับษาว่าจะกลับไปทำงานต่อ ตอนที่ษาชวนไปดูหนังกับช็อปปิ้ง แต่กลับบอกเดียร์ว่าไม่มีธุระที่ไหนแล้วก็ตามติดเดียร์มาจนถึงเย็นเลยทีเดียว ถ้าเป็นอย่างที่คิดได้ก็ดีเลยเพราะพีทเป็นคนดีและตัวเธอเองก็เห็นพีทมาตั้งแต่เด็กๆแล้วจึงอยากให้เขาเลือกเดียร์เป็นเจ้าสาวจริงๆ
พีทเดินตามเดียร์มาที่ห้องทำงานของนาวิน
"พ่อคะ..ทานข้าวได้แล้วค่ะ"
เดียร์บอกเมื่อเปิดประตูเข้าไป โดยมีพีทเดินตามเข้าไปด้วย
"อ้าว!ตาพีทยังไม่กลับหรือลูก"พ่อถามเมื่อเห็นพีทเดินเข้ามาด้วย
"ยังคับคุณลุง...ผมตามเดียร์เอาขนมไปให้เด็กๆมา..และก็ไปดูเดียร์ทำอาหารแล้วก็ขึ้นมานี่แหละคับ"พีทยิ้ม
"ยายเดียร์ก็ทำอย่างนี้ทุกครั้งที่กลับมาบ้านนั่นแหละ..แล้วตามไปด้วย..ไม่เบื่อเหรอ"พ่อถาม
"ไม่เบื่อหรอกคับ..สนุกดี..แต่เดียร์ทำอาหารเก่งนะคับคุณลุง..แถมอร่อยอีกด้วย"พีทชม
"ยายเดียร์ทำอาหารเก่งทั้งคาวและหวานนั่นแหละ..นิสัยเหมือนแม่เค้าน่ะ.."พ่อยิ้ม
"ไม่ต้องมาชมเดียร์เลยค่ะพ่อ..เดียร์เก่งสู้แม่ไม่ได้หรอกค่ะ..แม่ของเดียร์เก่งที่สุด..จริงมั้ยคะ"เดียร์ยิ้ม
"ก็ต้องใช่สิ..ขืนบอกว่าไม่ใช่..พ่อคงไม่ได้กินข้าวเย็นแน่ๆ"พ่อขำ
"แหม!ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ"เดียร์พูด
"ไปๆกินข้าวกันดีกว่า..ตาพีทคงจะหิวแล้วล่ะ"พ่อบอก
"จะไปไหนกันคะพ่อ..อ้าว!พี่พีทยังไม่กลับหรือคะ..ไหนบอกว่าจะกลับไปทำงานต่อไงคะ"
ษาเปิดประตูเข้ามา เธอได้ยินที่พ่อพูดแล้วเห็นพีทยังไม่กลับจึงถาม
"พอดี..ทางลูกค้าโทรมาแคนเซิลน่ะ..พี่เลยอยู่ต่อ"พีทบอก
"ษา..กลับมาแล้วก็ไปกินข้าวพร้อมๆกันเลยสิลูก..น้องทำอาหารเสร็จแล้ว..พ่อกำลังจะไปกินเหมือนกัน"พ่อบอก
"ไม่ล่ะค่ะ..ษากินมากับเพื่อนแล้ว..แล้วนี่พี่พีทจะกินข้าวด้วยหรือคะ"ษาถาม
"คับ..พี่จะชิมฝีมือทำอาหารของเดียร์น่ะ"พีทบอก
"ก็งั้นๆแหละ...สู้ไปทานตามห้องอาหารไม่ได้หรอกค่ะ"ษาพูด
"ยายษา..ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ..น้องอุตส่าห์ตั้งใจทำนะ"พ่อดุษาเสียงเข้มๆ
"ก็ษาพูดเรื่องจริงนี่คะ..หรือแกจะไม่พอใจชั้นอีกล่ะ"ษาพูดแล้วหันไปถามเดียร์
"ค่ะ..เดียร์ก็ทำแค่พอทานได้..ไม่มีทางจะไปสู้กุ๊กมืออาชีพได้หรอกค่ะ..พี่ษาพูดถูก"เดียร์บอก
"แต่พี่ว่าอร่อยนะ..มากๆด้วย..ผมว่าเราไปกินข้าวกันเถอะคับ..เดี๋ยวจะเย็นหมด"พีทพูด เขากลัวว่าเดียร์จะไม่พอใจที่ษาพูดอย่างนั้น
"ลุงก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน..ไปเดียร์ลูก..ไปกินข้าวกัน..ยายษาถ้ากินมาแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะ"พ่อบอกพลางถอนหายใจ
"ษาจะไปนั่งเป็นเพื่อนพี่พีทค่ะ"ษาพูดแล้วเอามือเกาะแขนของพีท
พ่อส่ายหัวแล้วจับมือเดียร์เดินไปที่โต๊ะกินข้าว
เมื่อถึงโต๊ะกินข้าวพ่อนั่งลงที่หัวโต๊ะ เดียร์นั่งลงข้างขวามือของพ่อ ส่วนพีทนั่งทางซ้ายมือและษานั่งลงข้างๆพีท
นุ่นตักข้าวใส่จานให้ทุกคนและต่างก็พากันกินข้าวไปเรื่อยๆ
"หนูยังทำอาหารอร่อยเหมือนเดิมเลยนะลูก"พ่อชมแล้วมองหน้าเดียร์
"ขอบคุณค่ะพ่อ.."เดียร์ยิ้ม
"เป็นยังไงบ้างตาพีท..ฝีมือยายเดียร์"พ่อถามพีท
"อร่อยมากคับ..ผมได้ชิมแล้วตอนที่เดียร์ทำเสร็จใหม่ๆน่ะคับ..คุณลุง"พีทบอกยิ้มๆ
"ขอบคุณที่ชมนะคะ..แต่ก็อย่างพี่ษาบอกแหละค่ะ...ว่าสู้กุ๊กมืออาชีพไม่ได้หรอก"เดียร์บอก
"แต่พี่ว่า..สู้ได้นะ..จริงมั้ยคับคุณลุง"พีทหันไปถามนาวิน
"ลุงก็คิดอย่างนั้นนะ"พ่อยิ้ม
"แต่ษาว่า..ก็งั้นๆแหละ"ษาพูดทำหน้าดูถูก
ทุกคนจึงเงียบและกินข้าวต่อจนอิ่ม
"คุณพีทคะ..นี่ของที่คุณพีทขอน่ะค่ะ"
ป้านิ่มบอกแล้วเอาถุงที่ใส่กล่องขนมช่อม่วงกับขวดที่ใส่น้ำอัญชัญมะนาวมาส่งให้
"ขอบคุณคับป้านิ่ม"พีทบอก
"อะไรเหรอ..แม่นิ่ม"พ่อถามป้านิ่ม
"ขนมช่อม่วงกับน้ำอัญชัญมะนาวค่ะ"ป้านิ่มบอก
"ผมขอเอาไปฝากพ่อกับแม่น่ะคับ..คุณลุง"พีทบอก
"จะเอาไปฝากคุณอาเหรอคะ..พี่พีท..เดี๋ยวได้อายคุณอาตายเลย..ที่เอาขนมแบบนี้ไปฝากอ่ะค่ะ"ษาว่าทำท่าทางตกใจ
"แต่พี่ว่าไม่หรอกนะ...อร่อยทั้งสองอย่างเลย..คุณลุงคับ..งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะคับ..รบกวนมาทั้งวันแล้ว"พีทบอก
เขาไม่ชอบใจนักที่ษาพูดจาดูถูกของที่เดียร์ทำทุกอย่าง
"อืม..ขับรถดีๆนะ..แล้วเอาไว้ก็แวะมาหาลุงบ่อยๆนะ"พ่อบอก
"คับคุณลุง..พี่กลับก่อนนะษา..เดียร์..พี่ขอบใจมากนะสำหรับของฝากและก็อาหารมื้อนี้ด้วย..ทุกอย่างอร่อยมาก"พีทยิ้มให้เดียร์
"ขอบคุณค่ะ.."เดียร์บอกสีหน้าเรียบเฉย
"ษาเดินไปส่งที่รถนะคะ..พี่พีท"ษาเกาะแขนพีทแล้วเดินตามไปที่รถ
หลังจากที่พีทขับรถกลับไปแล้ว ษาก็เดินเข้าบ้าน เธอเห็นเดียร์กำลังจะเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน
"ยายเดียร์..ชั้นมีอะไรจะคุยด้วย"ษาเรียก
"พี่ษามีอะไรคะ"
"ชั้นชอบพี่พีท"
"แล้วพี่ษาจะมาบอกเดียร์ทำไมล่ะคะ..พี่ษาควรจะไปบอกพี่พีทมากกว่า"
"ชั้นอยากให้แกอยู่ให้ห่างๆจากพี่พีท..ห้ามแกไปทำตัวสนิทสนมกับพี่พีทเด็ดขาด..ไม่อย่างนั้นแกกับชั้นได้ทะเลาะกันแน่"
"เดียร์ว่า..พี่ษาไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ..เดียร์กับพี่พีทคงจะไม่ได้เจอกันอีกหรอก..และอีกอย่างเดียร์ก็ไม่ได้ชอบพี่พีทแบบนั้นด้วย..ที่คุยด้วยเพราะเห็นว่าเป็นลูกของเพื่อนพ่อเท่านั้น"
"ให้มันจริงก็แล้วกัน"
"พี่ษา..มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ยคะ.."
"ใช่.."
"งั้นเดียร์ขอตัวก่อนนะคะ"
เดียร์เดินขึ้นบันไดตรงไปห้องนอนของเธอทันที เธอคิดอยู่แล้วว่าษาจะต้องไม่พอใจที่พีทมาสนิทสนมกับเธอ เดียร์มองออกว่าษาชอบพีทแต่สำหรับตัวของพีทเองเธอไม่แน่ใจว่าเขาชอบษาหรือป่าว ส่วนตัวของเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขา เธอเห็นเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่งแบบเดียวกับชาญชัยนั่นเอง
พีทขับรถออกมาจากบ้านนาวินแล้วก็อมยิ้มและอดมองถุงใส่ขนมกับน้ำที่วางอยู่ที่เบาะข้างๆไม่ได้ พอมองแล้วหน้าของเดียร์ก็ลอยเข้ามาในความคิดของเขาทันที เด็กสาวคนนี้มีดีอย่างที่คาดไม่ถึงจริงๆ นอกจากหน้าตาสวย รูปร่างและผิวพรรณดี คำพูดคำจาการวางตัวดูดีไปทุกอย่าง แถมทำอาหารเก่งและอร่อยมากอีกด้วย ความคิดของเธอโตเกินตัวมากถ้าเทียบกับษาแล้วเหมือนขาวกับดำจริงๆ เขายิ่งสนใจเธอมากขึ้นไปอีกและจะต้องหาทางเข้าไปใกล้ชิดเธอให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
พีทขับรถมาถึงบ้านก็เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีแล้วถือถุงขนมกับน้ำเข้าไปข้างในบ้าน
พ่อกับแม่ของพีทนั่งอยู่ในห้องรับแขก ได้ยินเสียงลูกชายผิวปากเดินเข้ามาจึงหันไปมอง
"หายไปบ้านลุงนาวินมาทั้งวัน..กลับมาแล้วอารมณ์ดีแบบนี้..สงสัยพ่อกับแม่คงจะได้ว่าที่ลูกสะใภ้แล้วมั้ง"แม่แซวยิ้มๆ
"แหม!..แม่คับ..มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ..ผมเพิ่งจะเจอกับน้องๆแค่ครั้ง..สองครั้งเอง"พีทบอก
เขาวางถุงขนมลงที่โต๊ะและนั่งลงที่โซฟาข้างหน้าพ่อกับแม่
"อ้าว!แล้วนี่ไปเอาขนมช่อม่วงกับน้ำอัญชัญมาจากไหนล่ะ..ตาพีท"พ่อถาม
"พ่อรู้จักด้วยเหรอคับ"พีทถาม
"ทำไมพ่อกับแม่จะไม่รู้จัก..ก็ตอนที่ป้าวิ..เมียของลุงนาวินยังอยู่ชอบทำมาฝากพ่อกับแม่บ่อยๆ..ป้าวิชอบทำขนมและอาหารเอง..และมักจะทำมาฝากเพื่อนๆของลุงนาวินทุกคนแหละลูก"แม่บอก
"เหรอคับ..งั้นคงจะจริงอย่างที่ลุงนาวินบอก"พีทพูด
"แล้วนี่ลูกไปเอามาจากไหนล่ะ..หรือซื้อมา"แม่ถาม
"ผมให้พ่อกับแม่ลองชิมดูก่อน..แล้วผมจะบอก"พีทพูดพลางส่งถุงขนมกับน้ำไปให้
แม่จึงเดินไปหยิบจานกับแก้วใส่น้ำแข็งแล้วเดินกลับมาเอาขนมใส่จานแล้วเทน้ำใส่แก้วก่อนจะจิ้มขนมกินตามด้วยน้ำ พ่อก็ทำเหมือนกับแม่
"เป็นยังไงบ้างคับ..อร่อยมั้ย"พีทถามท่าทางตื่นเต้น
"อืม..อร่อย..รสชาติเหมือนที่ป้าวิทำเลย..ใช่มั้ยคะคุณ"แม่พยักหน้าแล้วหันไปถามพ่อ
"ใช่..เหมือนมาก..แต่พ่อว่าลูกทำท่าทางแปลกๆนะ...ตกลงว่าไปเอามาจากไหนเนี่ย"พ่อถาม
"ผมเอามาจากบ้านลุงนาวินนั่นแหละคับ"พีทยิ้ม
"ใครทำล่ะ..หรือแม่นิ่ม."แม่ถาม
"ไม่ใช่ป้านิ่มหรอกคับ..ลูกสาวของลุงนาวินน่ะ"พีทบอก
"ยายษาน่ะเหรอ..เป็นไปไม่ได้.. เท่าที่แม่รู้มา..ษาไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่ๆ"แม่บอก
"ใช่..ษาเป็นคนสำอางค์มาก..ไม่มีทางทำเองแน่"พ่อเห็นด้วยกับแม่
"พ่อคับ..แม่คับ..ลุงนาวินไม่ได้มีลูกสาวคนเดียวนะ"พีทอมยิ้ม
"ยายเดียร์เหรอ..แม่ไม่ค่อยได้เจอเดียร์นะ..ส่วนใหญ่เวลาไปหาลุงนาวินทีไรก็เจอแต่ษา..เดียร์มักจะอยู่กับคนรับใช้ข้างหลังบ้าน..ไม่ก็ออกไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนแทบทุกครั้งเลย...ไม่น่าเชื่อนะว่าเดียร์จะทำเป็น...เพราะน่าจะเป็นสาวสมัยใหม่พอๆกับษานั่นแหละ"แม่ว่า
"ใช่..แล้วตอนหลังก็เห็นว่าออกไปอยู่ที่คอนโดคนเดียว..นิสัยก็น่าจะเปรี้ยวอยู่..ไม่อย่างนั้นจะไปอยู่คอนโดทำไมล่ะ"พ่อว่า
"แล้วตกลงว่าใครทำ..เล่ามาดีกว่าตาพีท"แม่ถาม
"เดียร์เป็นคนทำทั้งหมดนั่นแหละคับ..ตอนแรกผมเองก็ไม่อยากเชื่อแต่ไปเห็นมากับตาเลย..เดียร์ทำเป็นทั้งของคาวและของหวานเลยนะคับ..แถมอร่อยด้วย..เดียร์กับษานิสัยต่างกันมากคับ...ษาจะหยิ่งทนง..รักสวยรักงาม..แต่งตัวเก่งแต่งานครัวจะไม่แตะเลย แต่เดียร์จะไม่ชอบแต่งตัว ทำตัวตามสบาย ยิ้มง่าย ร่าเริง สดใส เข้าได้กับทุกคนทุกชนชั้นแถมงานครัวนี่...ฝีมือพอๆกับกุ๊กมืออาชีพเลยคับ"พีทยิ้ม เขามีความสุขเมื่อได้นึกถึงเดียร์
"จริงเหรอเนี่ย...งั้นยายเดียร์นิสัยก็เหมือนป้าวิน่ะสิ..ป้าวิทำอาหารเก่ง เข้ากับคนได้ง่าย ไม่ถือตัว..ไม่น่าเชื่อว่าจะมีตัวตายตัวแทนนะ"แม่บอก
"อย่าบอกนะ..ว่าที่เราอารมณ์ดีก็เพราะยายเดียร์น่ะ...แต่ถ้าเป็นอย่างที่เราพูดจริงๆ..ยายเดียร์ก็ไม่ใช่สเปคของเราเลยนะ..อย่างเราต้องยายษาไม่ใช่เหรอ"พ่อถาม
"ใช่..ที่แม่เคยเห็นเราควง..ก็มีแต่แบบยายษาทั้งนั้น"แม่พูด
"โธ่...ก็นั่นมันคู่ควง..ไม่ใช่คู่ชีวิตนี่คับ"พีทยิ้ม
"ตกลงว่า..เราชอบยายเดียร์..งั้นเหรอ"แม่ถามตรงๆ
"ผมว่า...เดียร์น่าสนใจดีคับ..เธอต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยเจอมา..เธอมองผมแบบระแวดระวัง..รักษาระยะห่าง...ไม่ทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมด้วยเหมือนกับษา..ที่ทำตัวเหมือนเป็นแฟนผมจนเดียร์ยังถามอ่ะ"พีทยิ้ม
"แต่ท่าทางแบบนี้..พ่อว่า..ไม่ใช่แค่สนใจล่ะมั้ง..น่าจะชอบเด็กเข้าแล้วล่ะ..จริงมั้ยแม่"พ่อยิ้มแล้วหันไปถามแม่
"แม่ก็ว่าอย่างนั้น..แต่แม่ก็ว่าดีนะ..ถ้ายายเดียร์นิสัยเหมือนป้าวิจริงๆ..แม่ก็อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้มากกว่ายายษา"แม่พูดตรงๆ
"ถ้าอย่างนั้น..พ่อกับแม่ก็ต้องช่วยผมหาวิธีจีบเดียร์แล้วล่ะคับ...เพราะท่าทางเธอคงจะเข้าใกล้ยาก"พีทบอก
"คาสโนว่าอย่างเรานี่นะ...ต้องให้พ่อกับแม่ช่วย..ผ่านมาตั้งมากแล้วยังต้องช่วยอีกเหรอ"พ่อถามยิ้มๆ
"พ่อคับ..ที่ผ่านๆมา..ผมไม่เคยต้องเดินเข้าไปจีบใครก่อนเลยนะ..มีแต่เข้ามาหาผมเองทั้งนั้น..แต่กับเดียร์..ถ้าผมไม่เข้าหาก่อนก็อย่าหวังว่าเธอจะเข้ามาหาผมเลยคับ"พีทบอก
"แสดงว่ายายเดียร์ไม่หลงเสน่ห์เราสิท่า..555ในที่สุดก็มีคนที่มองไม่เห็นความหล่อของเราแล้วสินะ"พ่อขำ
"ไม่หลงไม่ว่า..ยังทำเหมือนระแวงเวลาที่ผมจะเข้าไปตีสนิทด้วยอีกต่างหาก"พีทบ่น
"เอาเถอะ..แล้วแม่กับพ่อจะหาทางช่วยเอง..แต่แม่อยากเจอยายเดียร์ตรงๆสักครั้ง..สงสัยต้องให้ลุงนาวินช่วยสักหน่อยแล้ว"แม่บอก
"เอางี้..ผมจะโทรไปหาพี่นาวินให้นัดเจอกันที่บ้านพี่นาวินพร้อมๆกันสักครั้งดีมั้ย"พ่อถามแม่
"ดีเหมือนกันค่ะ..จะได้ลองไปชิมฝีมือทำอาหารของยายเดียร์สักหน่อย..ว่าจะเหมือนที่ตาพีทมาโม้ไว้หรือป่าว"แม่ยิ้ม
"ดีเลยคับ..พ่อกับแม่จะได้ดูด้วยว่าใครควรจะมาเป็นลูกของพ่อกับแม่อีกคน"พีทยิ้ม
"งั้นก็..เอาตามนั้นนะ"พ่อพูด
"คับ..งั้นผมไปนอนก่อนนะคับ..พรุ่งนี้ผมมีเรื่องต้องไปทำอีก"พีทบอกแล้วลุกขึ้นยืน
"ฝันดีนะลูก...ว่าแต่พรุ่งนี้วันอาทิตย์..เราจะออกไปไหนอีกล่ะ"แม่ถาม
"ผมก็ต้องไปตามดูว่าที่ลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่สักหน่อยสิคับ..ฝันดีนะคับพ่อแม่"
พีทบอกแล้วเดินขึ้นบันไดตรงไปห้องนอนของเขา เมื่อเข้าไปแล้วก็หยิบมือถือมาดูเบอร์ที่เดียร์กดไว้ให้ เขาอมยิ้มแล้วกดโทรออก
เดียร์อาบน้ำแต่งตัวแล้วและกำลังจะเตรียมตัวนอนเสียงมือถือก็ดังขึ้น
ครืด ครืด เบอร์ไม่คุ้นเลย
"สวัสดีค่ะ"เดียร์กดรับ
"สวัสดีคับเดียร์..นี่พี่พีทเองนะ"
"อ้อ..ค่ะ...พี่พีทมีอะไรหรือคะ"
"ถ้าไม่มี..พี่จะโทรมาคุยด้วยไม่ได้เหรอ"
"ป่าวหรอกค่ะ..คุยได้..เดียร์ถามตามความเคยชินน่ะค่ะ"
"พี่แกล้งเล่นน่ะ..พี่จะโทรมาบอกว่า...ขนมกับน้ำที่เอามาวันนี้พ่อกับแม่พี่กินแล้ว..บอกว่าอร่อยเหมือนที่ป้าวิทำเลย"
"ฝากขอบคุณคุณอาด้วยนะคะ..แล้วบอกคุณอาด้วยว่า..เดียร์ทำไม่อร่อยเท่าที่แม่ทำหรอกค่ะ"
"แล้วพี่จะบอกให้นะ...ว่าแต่พรุ่งนี้เดียร์กลับกี่โมงล่ะ"
'น่าจะ11โมงค่ะ..มีอะไรหรือป่าวคะ"
"ไม่มีหรอก..พี่แค่ถามดูน่ะ..งั้นพี่รบกวนแค่นี้นะ..ฝันดีนะคับ"
"เอ่อ..ฝันดีค่ะ"
เดียร์วางสาย ฟังจากการคุยเขาก็น่าจะเป็นคนดีพอใช้ได้เหมือนกับพี่ชัยนั่นแหละ เธอไม่ได้คิดอะไรแค่เห็นเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่งที่มีไว้พูดคุยหรือปรึกษาอะไรได้เท่านั้น
พีทวางสายจากเดียร์ก็ยิ้มกับมือถือ นี่เขาเป็นอะไร แค่ได้ยินเสียงเธอก็ทำให้ยิ้มได้อย่างนั้นเหรอ พรุ่งนี้เธอจะกลับตอน11โมง เขาคิดว่าจะลองขับรถตามเธอไปอย่างไม่ให้รู้ตัว อยากจะรู้ว่าเธอยังมีอะไรให้เขาแปลกใจได้อีกมั้ย
ตอนสายของวันรุ่งขึ้น เดียร์กำลังเตรียมตัวจะกลับคอนโด
"นี่ลูกจะมาบ้านอีกเมื่อไหร่ล่ะ"พ่อถาม
"น่าจะอีก2อาทิตย์ค่ะ..เพราะอาทิตย์หน้าต้องทำรายงาน..คงกลับไม่ได้"เดียร์บอก
"กลับมาบ้านบ่อยๆนะ..พ่อกับทุกคนคิดถึง"พ่อเอามือลูบผมของเธอ
"จะพยายามค่ะ..ใกล้จบแล้ว..งานเลยมากน่ะค่ะ..ปีหน้ายังต้องฝึกงานอีกด้วย"เดียร์บอก
"ที่ฝึกงาน..เดี๋ยวพ่อช่วยหาให้นะ..ไม่ต้องกังวล"พ่อบอก
"ค่ะ..ขอบคุณนะคะ"เดียร์ยิ้ม
"จะกลับแล้วเหรอ..ยายเดียร์"
ษาที่เดินลงบันไดมาถามเดียร์
"ค่ะ..พี่ษา"เดียร์พูด
"คราวหน้าถ้าจะมาบ้านล่ะก็...ขับรถมานะ..ทำตัวให้เหมือนผู้หญิงบ้าง..เรื่องแต่งตัวก็เหมือนกัน..เป็นถึงลูกสาวเจ้าของบริษัทออกแบบตกแต่งแต่แต่งตัวเหมือนเด็กข้างถนนไปได้"ษาว่า
"ก็เดียร์ชอบแต่งแบบนี้นี่คะ..ถ้าพี่ษาไม่ชอบก็ไม่ต้องสนใจสิ"เดียร์ว่า
"ชั้นอายคนอื่นนะ..ที่มีน้องสาวแต่งตัวแย่ๆแบบแกเนี่ย"ษาว่า
"พี่ษาจะอายทำไมคะ..เดียร์ไม่เคยไปไหนกับพี่ษาด้วยซ้ำ..แล้วอีกอย่างเดียร์แต่งแล้วก็มาบ้านเราเลย...ใครจะรู้ว่าเดียร์เป็นใคร"เดียร์พูด
"ก็อย่างเวลามีใครมาที่บ้าน..เช่นเมื่อวานที่พี่พีทมา..ชั้นก็อายแทบแย่ที่แกเอาแต่ไปคลุกกับคนใช้..ทำอะไรไร้สาระ..ไม่รู้ว่าพี่พีทจะคิดยังไง"ษาว่า
"ยายษา..จะว่าน้องทำไม..พ่อไม่เห็นว่าจะน่าอายตรงไหน..น้องทำในสิ่งที่ชอบ..ทำแล้วมีความสุขไม่ได้ทำร้ายใคร..แล้วเราจะอายทำไม"พ่อบอก
"พ่อก็ชอบเข้าข้างอยู่เรื่อยเลย..ตามใจกันเข้าไป..ถ้าเสียคนวันไหน..ไม่ต้องมาบ่นเลยนะคะ"ษาว่าแล้วเอาเท้ากระแทกพื้นเดินออกไป
"อย่าไปสนใจคำพูดพี่เขาเลยนะ..พ่อผิดเองที่ตามใจจนเคยตัวน่ะ"พ่อลูบผมของเดียร์
"เดียร์ชินแล้วล่ะค่ะพ่อ..เดียร์ไม่เป็นอะไรหรอก..พ่อไม่ต้องคิดมากนะคะ"เดียร์ยิ้ม เธอไม่อยากให้พ่อต้องทุกข์ใจ
"แล้วนี่หนูจะกลับเลยเหรอ"พ่อถาม
"ค่ะพ่อ..เดี๋ยวเย็นต้องไปทำงานด้วย..หนีงานมาวันหนึ่งแล้ว..เดี๋ยวโดนพี่ชัยบ่นแย่"เดียร์บอก
"ไม่รู้จะไปทำทำไมให้ลำบาก"พ่อบ่น
"ไม่ลำบากหรอกค่ะ..สนุกดีออกค่ะ..งั้นเดียร์กลับเลยนะคะ..สวัสดีค่ะพ่อ..ทานข้าวมากๆพักผ่อนเยอะๆนะคะ..เดียร์รักพ่อนะ"เดียร์ยกมือไหว้แล้วเข้าไปกอดเอวของพ่อ
"ลูกก็เหมือนกันนะ..พ่อรักเดียร์นะ"พ่อกอดเดียร์
"เดียร์ไปก่อนนะคะ..ป้านิ่ม พี่นุ่น พี่น้อย ลุงสม เอาไว้เดียร์จะมาใหม่..สวัสดีนะคะทุกคน"เดียร์ยกมือไหว้ทุกคน
"ค่ะ..ขี่รถดีๆนะคะ"ป้านิ่มบอก
เดียร์สวมหมวกกันน็อคติดเครื่องรถบิ๊กไบค์แล้วขี่ออกไปจากบ้าน เธอขี่รถตรงกลับคอนโดโดยตั้งใจว่าจะแวะซื้อขนมไปฝากยามเหมือนเคย
พีทขับรถมาจอดรอเดียร์อยู่ที่ข้างรั้วหน้าบ้านของเธอ พอเขาเห็นเธอขี่รถออกมาจากบ้านจึงค่อยๆขับตามเธอไปโดยเว้นระยะห่างพอสมควร
เดียร์ขี่รถไปเรื่อยๆ เธอมองกระจกด้านข้างแล้วสังเกตุว่ามีรถเก่งสีดำติดฟิล์มทึบจนมองไม่เห็นคนขับข้างในขับตามเธอมาตั้งแต่ในหมู่บ้าน ไม่ว่าเธอจะเลี้ยวไปทางไหนก็ตามมาห่างๆตลอด เธอจึงตัดสินใจเลี้ยวซ้ายเข้าซอยข้างหน้าที่เธอรู้ว่ามันเป็นทางตัน อยากจะรู้ว่าจะเป็นอย่างที่เธอคิดไว้หรือป่าว
เดียร์เลี้ยวรถเข้าไปอย่างเร็วและขี่เข้าไปจนถึงทางตันแล้วจอดรถลงไปยืนแอบอยู่ที่ข้างต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
พีทที่ขับรถตามเดียร์มาเห็นเธอเลี้ยวเข้าซอยจึงขับตามเข้าไปเพราะไม่รู้ว่าเป็นทางตัน เขาขับเข้าไปจนสุดทางจึงเห็นรถของเธอจอดอยู่แต่ไม่เห็นคนขี่ เขาจอดรถแล้วมองหาเธอ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments