'ยัยหนู'

สังคมยอดมนุษย์ที่มนุษย์มีพลังหรืออัตลักษณ์ ประชากร 80% เป็นประชากรที่มีอัตลักษณ์ และอีก 20% เหมือนกับว่าพระเจ้ายังสร้างไม่เสร็จ ใช่เป็นพวกไร้อัตลักษณ์

ในสังคมยอดมนุษย์นั้นมีความวุ่นวายพอสมควร การเกิดอาชญากรเพิ่มเป็นพลุแตก ในเมื่อมีวิลเลินก็ต้องมีฮีโร่

อาชีพที่เด็กๆ ทั่วโลกใฝ่ฝันมาเนิ่นนาน

ถ้าพูดถึงฮีโร่ในดวงใจของเด็กๆ ในญี่ปุ่นคงไม่พ้นออลไมท์ ฮีโร่อันดับหนึ่งหรือสัญลักษณ์แห่งสันติภาพ

—————

ดูเหมือนว่าคืนนี้คงจะอีกยาวนาน... สายฝนตกลงมาจากท้องฟ้า เสียงฟ้าร้องดังสนั่น

คืนนี้คงเป็นฝันร้ายของเด็กบางคน แต่ไม่ใช่กับมิกิ [y/n] คุณเคยชินกับเสียงฟ้าร้อง เสียงเม็ดฝนกระทบกับหลังคา โดยที่ไม่มีพ่อแม่คอยกอดปลอบ

คุณเข้าใจดีว่าทำไม เพราะว่าพ่อแม่ของเธอเป็นฮีโร่! คุณภูมิใจในพวกเขาทั้งสอง แต่เมื่อเวลาผ่านไปคุณเริ่มเกลียดอาชีพที่เรียกว่าฮีโร่

คำว่าฮีโร่มันได้เอาความอบอุ่นในครอบครัวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งสองเหมือนตั้งใจทำงานนี้มากเกินไปจนลืมไปว่ามีเด็กสาวรอพวกเขาอยู่

เด็กสาววัยห้าขวบนั่งฮัมเพลงไปเรื่อยเปื่อย พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง คุณค่อยๆ ปรับสายตาให้โฟกัสกับอะไรบางอย่างที่วิ่งออกมาจากบนเขา

*พรึ่บ*

คุณรีบลุกขึ้นออกจากผ้าห่มผืนหนา แล้ววิ่งลงไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว ในมือหยิบร่มออกไปด้วย

แต่เหมือนคุณจะออกมาช้าเกินไป สิ่งที่คุณเห็นนั้นล้มลงไปกับพื้น เขาเป็นเด็กผู้ชายดูแก่กว่าเธอ ผมสีขาวของเขาเปื้อนน้ำฝนและเหมือนว่ามันจะมีรอยไหม้ของอะไรบางอย่าง

"เน่ๆ ลุกไหวมั้ย?"

คุณถามพร้อมกับสะกิดอีกร่าง

"ธ..เธอเป็นใคร..?"

เด็กชายผมสีขาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองทางต้นเสียง

"[y/n] มิกิ [y/n]"

คุณยื่นมือไปหาอีกคน

"เรียกฉันว่าโทยะ..."

โทยะปัดคุณออกไปจากข้างหน้า และค่อยๆ ยันตัวเองให้ลุกขึ้น

"โทยะซังไปทำแผลก่อนมั้ย?"

คุณเอียงคอ

"ไม่—"

—————

"ทำไมโทยะซังถึงหนีออกจากบ้านหละ?"

คุณถามโทยะที่กำลังนั่งทำให้ตัวเอง

"เรื่องของฉันน่ะ แล้วทำไมเธอถึงช่วยฉันหล่ะ?"

โทยะเหลือบตาจากการทำแผล เพื่อไปมองคุณ

"เรื่องของฉันเหมือนกัน...."

คุณเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเธอ มันดูไม่เหมือนกับเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงทั่วๆ ไป มันมีแต่กางเกงขายาว และเสื้อยืดธรรมดาๆ

"โทยะซังไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวป่วยเอา"

คุณยื่นเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงวอร์มสีดำให้โทยะ

"ฉันพึ่งล้างแผลเสร็จนะ"

โทยะหรี่ตามองคุณ

"งั้นก็เอานี่ไปเช็ดหัวก่อนแล้วกันเดี๋ยวจะป่วยเอา"

คุณเปลี่ยนมาเป็นอีกข้างหนึ่งที่มีผ้าขนหนู

"อืม.."

โทยะเอื้อมมือไปรับผ้าขนหนู

"อัตลักษณ์ของโทยะซังคือไฟหรอ?"

คุณค่อยๆ ทิ้งตัวนั่งลงข้างโทยะ

"ประมาณนั้น... แล้วเธอหล่ะยัยหนู"

"พันธสัญญา... มันเป็นอัตลักษณ์ของคุณปู่ แต่เพื่อนๆ ก็ยังชอบล้อว่าเป็นเด็กที่พ่อแม่ทิ้งแล้วก็รับมาเลี้ยง! ทั้งๆ ที่อธิบายไปหลายรอบแล้ว!!"

คุณมุ่ยปาก อัตลักษณ์ของเธอเป็นจะเป็นวงจรแปลกๆ เพราะอัตลักษณ์นี้ส่งต่อมาเรื่อยๆ จากตระกูลของพ่อ แต่มันจะปรากฎเป็นรุ่นเว้นรุ่น

"ไม่เคยได้ยินแหะ... แล้วมันเป็นไงหละ?"

โทยะค่อยยิ้มออกมา

"ก็เราต้องไปทำพันธสัญญากับใครก็ได้ แล้วเราก็จะได้อัตลักษณ์ของอีกมา"

"เจ๋งจังเลยนะ แล้วมีอัตลักษณ์อะไรบ้างหล่ะ?"

"ยังไม่มีเลย... พ่อกับแม่ไม่ค่อยว่างเลยไม่มีเวลาไปฝึกอัตลักษณ์ หรือทำพันธสัญญากับใครเลย..."

"งั้นมาลองทำมั้ย!"

—————

*ก๊อก ก๊อก*

"ยัยหนูตื่นได้แล้ว เราจะสายเอานะ"

"โชตะซังคะ ขออีกห้านนาทีค่ะ..."

"ถ้าเธอไม่ตื่นฉันจะหักเงินค่าขนมเธอ"

เงินค่าขนมน้อยลง เท่ากับมีเงินเปย์เคป๊อปน้อยลง!

"โชตะซ๊างงงงงงงงง"

ทำไมโชตะซังต้องทำอย่างนี้ด้วยคะ ༎ຶ‿༎ຶ

—————

[ พักเที่ยง ]

"เฮ้อ.... [y/n]ซังเป็นอะไรหรอคะ?"

สาวผมสีดำขมวดคิ้วมองคุณ

"ไม่มีอะไรหรอกโมโมะจัง... วันนี้แค่ค่อยอยากตื่นเท่าไหร่น่ะ"

ใครมันจะไปอยากฟ๊ะ! ฝันเห็นอดีตกับโทยะซังเลยนะ!!!

"[y/n]ซังเครียดอะไรหรือเปล่าคะ?! ปรึกษาฉันได้นะคะ! ยังไงเราก็เพื่อนกันนะคะ!!"

ยาโอโยโรสุ โมโมะ ยืนขึ้นและตีโต๊ะอย่างจัง

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกโมโมะจัง แต่มันฝันดีจนไม่อยากตื่นเลยน่ะสิ"

"ขออนุญาตถามได้มั้ยคะ ว่าฝันถึงอะไร— เอ๊ะๆ ไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ!!"

"5555 ก็แค่ฝันถึงรักแรกน่ะ!"

"เห๋!!!!! [y/n]จังมีรักแรกด้วยหรอ!! และอาจารย์ไอซาวะรู้หรือเปล่านะ!!"

อาชิโด้ มินะ พุ่งเข้าใส่เด็กสาสผมสี [hair color] ทันที

"มินจังมันตั้งแต่ฉันห้าขวบแล้วนะ!"

"จริงเหรอ! จำหน้าได้มั้ยละ!! ฉันอยากรู้!!!"

—————

มือของผมค่อยๆ เอื้อมไปเปิดประตูบ้านออก วันนี้บ้านดูเงียบกว่าปกติ...

"สงสัยคงนั่งทำงานอยู่ในห้อง"

ผมพึมพำกับตัวเอง แต่ว่าก็แปลกจริงนั้นแหละ เพราะปกติยัยหนูจะเปิดเพลงไอดอลในดวงใจไปวันๆ แต่วันนี้บ้านเงียบสงบ

"กลับมาแล้ว"

ผมพูดก่อนจะมองไปรอบๆ ในบ้าน

นัยตาสีมะเกลือหยุดอยู่ที่โน๊ตที่ติดอยู่บนตู้เย็น

...「ถ้ากลับมาแล้วไม่เจอกันล่ะก็!...

...ยัยหนูคนนี้กำลังออกไปผจญภัย! ในแดนมหัศจรรย์~...

...สัญญาว่าจะกลับไปก่อนเคอร์ฟิว!!...

...(´∩｡• ᵕ •｡∩`) - ยัยหนู」...

—————

สาหวัดดีคร่าาาาาา (˃͈ દ ˂͈ ༶ )

เป็นนักเขียนฝึกหัดเขียนนะคะ! ฝากตัวด้วยนะคะ!

สามารถคอมเม้นท์ติชม หรือ คุยเล่นกับชิก็ได้นะคร้า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***