เทอไม่กล้าที่จะมองหน้าเค้าด้วยซ้ำ...
ทำไมล่ะ...เค้าเป็นใครกัน..ทำไมฉันถึง..กลัวเค้าถึงขนาดนี้..
"พี่วินคะ..."
"ว่าไง..รติ"
"พี่ๆไปไหนคะ"
ทำไมวันนี้ฉันถึงไม่เห็นเค้า
ทั้ง2คนเลยนะ....
"ไปเรียน...ใกล้จะสอบแล้ว"
"รติไปเรียนด้วยได้มั้ยคะ..รติต้องไปสอบด้วย..ใช่มั้ยคะ"
เด็กน้อยของผม...เทอรอตำตอบตาแป๋วเลยครับ...
"อืม!!!พรุ่งนี้รติก็ออกจากร.พแล้ว"
"ดีจัง...รติมีเพื่อนมั้ยคะ"
อึก!!!จะตอบไงดีว่ะ..
"ก็มีไอ้แมน...ไอ้ซันไง..แล้วก็พี่ๆที่ชมรมเทควันโด้ของรติไง"
"จริงเหรอคะ...ดีจัง"
"รติเป็นไงบ้างลูก"
พ่อของกรมาเยี่ยมเทออีกครั้ง...
"หายแล้วค่ะ.."
เทอยิ้มออกมาได้สดใสที่สุดเลยครับ
"ดีลูก..จะได้กลับบ้านเราสักที"
"ค่ะ!!รติไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว..เบื่อมาก"
จู่กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับแหม่ม..
ทำให้รติเงียบไปดืัอๆจากที่ก่อนหน้านี้ยังยิ้มอยู่เลย...แต่ตอนนี้กลับ...
"พี่วินคะ..อีกนานมั้ยคะกว่าพี่ๆจะกลับ"
"ทำไมเหรอ...รติอยากได้อะไรรึป่าว"
"ป่าวคะ...พี่วินคะแล้วป๊ากับม๊าหล่ะคะ"
อึก!!!จะตอบยังไงดี...ว่ะ...แล้วคุณย่าก็เดินเข้ามา...โครตดีใจ...
"รติหลานย่า...มากอดหน่อยสิคะคนดี"
รติทำหน้าแบบ....ใครว่ะ..?
ประมานนั้นเลยครับ...แต่เทอก็กอดตอบครับ..ไม่มีท่าทางที่จะกลัวเลยด้วยซ้ำ .....
"คิดถึงจังค่ะ"
ซะงั้น...ผมโครตดีใจเลยครับ...
"ย่าเก็บมาฝากรติด้วย...รีบๆกลับนะย่าเหงา"
คุณย่ารีบยื่นดอกกุหลาบขาวให้เทอ...
"ว้าว!!คุณย่าข๋า...ตอนนี้มันกำลังบานเต็มสวนเลยใช่มั้ยคะ"
เทอยิ้มจน...ผมดีใจมากครับที่เทอยังคงจำบางสิ่งได้
"ใช่ลูก...มันกำลังแข่งกันบานเต็มสวนของหนูเลย.."
"ดีจัง..รติรักมันที่สุดเลยค่ะ..แต่มันคือสวนของคุณย่านะคะ..รติจำได้"
55555คุณย่าหัวเราะชอบใจ..
เด็กน้อยของย่า..
"ป๊ากับม๊าต้องภมูิใจในตัวหนูมากแน่ๆ"
"ป๊ากับม๊าอยู่ไหนคะคุณย่า"
"ท่านไปสบายแล้วรติ..หนูต้องอยู่ให้ได้
อยู่เพื่อย่าและเพื่อพี่วินนะลูก"
เฮ้ย!!!!ทำไงดีว่ะคุณย่าบอกเรื่องป๊ากับม๊าไปแล้วด้วย...ผมงี้ลุ้นจน...
"ค่ะป๊ากับม๊าจะไม่เสียใจแน่นอน.."
ผิดคาด..ไม่มีแม้ความเศร้าในดวงตาของเทอแม้สักนิด...
"พี่วินคะ..ทำไมพี่ต้องพกปืนด้วยคะ"
เอ้า!!!แม่งเอ้ย..ดันลืมเก็บ...
"เพราะงานของป๊าไงคะ...รติต้องหายเร็วๆนะ..จะได้ช่วยงานพี่วินได้"
คุณย่า...ไม่กลัวรติจะ....
"พี่วินขอรติดูหน่อยได้มั้ยคะ"
ห๊ะ!!!อะไรของเทอกันครับเนี่ย...
ผมรีบหันไปมองคุณย่าแทบไม่ทัน
ท่านพยักหน้าให้ผมเบาๆ..
เป็นเชิงอนุญาติ...ท่านกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่..ผมก็ยื่นให้เทอแต่โดยดี...
คลิ๊ก...เทอถอดแม็กกะซีนออกอย่างชำนาญ...นี่สิน้องผม...
"รติชอบมันค่ะ...พี่วินรติอยากได้บ้าง"
55555ผมงี้กลั้นขำไม่ไหวแระครับ
ไอ้แซบของผม...ค่อยๆกลับมาทีละนิด
"รติมีแล้วนี่...ที่บ้านมีเยอะแยะ"
"เหรอคะ...รติจะได้ช่วยพี่วินได้"
แล้วเทอก็ยื่นมันคืนให้ผม....
ผมว่าไม่นานหลอกครับ..เดี๋ยวรติคนเดิมของผมก็กลับมาอย่างแน่นอน..
"คุณย่าครับเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
"ไม่ต้องหลอกย่ามากับกล้าแล้วอีกอย่างนะวิน...ห้ามทิ้งรติไว้คนเดียว
เข้าใจใช่มั้ยว่าย่าหมายถึงอะไร"
"ครับคุณย่าจะไปพักบ้านคุณลุงใช่มั้ยครับ"
"ใช่!!ที่บ้านเรา...ไม่ปลอดภัย"
เฮ้ออออ!!!!จริง
ไม่ปลอดภัยจริงๆตอนนี้เพราะงานของป๊ามีคนจ้องเล่นงานพวกเราเพียบเลยครับ...ผมห่วงน้องมากเลยตอนนี้...
สงสัยต้องหาการ์ดให้เทอสักคน..
เอาแบบเรียนด้วยกันได้ยิ่งดี..
"งั้นผมเดินไปส่งย่าที่รถนะครับ
เดี๋ยวพี่มานะรติ...ผมฝากน้องด้วยนะครับพ่อ"
ไม่กล้าไปฝากไอ้กรครับ...
รติตั้งป้อมกลัวซะขนาดนี้..
นี่มันมาตั้งนานยังนิ่งไม่พูดสักคำ...
คงกลัวรติจะตกใจมั้งครับ...
ผมสงสารมันนะครับ..แต่?
มันทำตัวมันเอง..
คงไม่มีใครช่วยมันได้แน่..
"คุณย่าครับผมจะหาการ์ดให้น้อง"
"ดีย่ารู้ว่ารติเอาตัวรอดได้..แต่มีดีกว่าไม่มี..แล้วจะเอาใคร...ยัยหญิงลูกลุงมั้ยฝีมือมันดีไม่ต่างจากรติเลยนี่..รุ่นเดียวกันอีกต่างหาก"
จริงด้วยหญิงลูกคุณลุง...แถมเรียนที่เดียวกันอีก...แค่ย้ายห้องมาก็จบ...
"ดีครับคุณย่า"
"เดี๋ยวย่าจัดการให้..พรุ่งนี้ย่าจะพา
ยัยหญิงมาด้วยเลย..บอกรติไปว่าเพื่อนเทอแล้วกัน"
"ครับ...งั้นตามนี้ครับพรุ้งนี้เจอกันครับ"
แล้วผมก็กลับมาหารติที่ห้อง...
ทำไมห้องถึงเงียบขนาดนี้นะ..
"รติ...."
"ชู่!!!น้องหลับไปแล้ว..."
ไอ้กรมันรีบห้ามผมคงกลัวน้องจะตื่น
"อืม!!"
"งั้นพ่อกลับก่อนนะ..มีงานด่วน"
"ครับพ่อขอบคุณครับ"
"เออ!!กูไปแระ..ระวังตัวด้วยนะมึง..
ท่าทางจะหนักเอาการงานคราวนี้"
หนักแน่ครับ..ขนาดพ่อไอ้กรยังเครียดขนาดนี้..
ถ้ารติไม่เป็นแบบนี้ผมจะไม่ห่วงมากขนาดนี้เลยครับ...ผมรู้น้องผมเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว..แต่นี่...สงสัยต้องให้รติไปพักบ้านไอ้ซีนก่อนท่าจะดี..ไอ้ซีนคือเพื่อนรักของผมเองครับและเป็นหุ้นส่วนกับผมอีกด้วย..บ้านมันอย่างกับป้อมปราการไม่มีใครผ่านเข้าไปได้แน่ๆ...ไม่มีใครจะทำร้ายเทอได้แน่นอน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 36
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments