รักคือการทรยศ

เอรา สาวน้อยวัยใสหลงรักหนุ่มรุ่นพี่ ที่เป็นผู้ชายคนใกล้ชิดของพ่อของนาง เพราะโตมาด้วยกัน เอราจึงคิดว่าเป็นความรักจะมั่นคง ทั้งสองได้มีการมั่นหมายกันอย่างเป็น แต่ในวันนั้นเรื่องเลวร้ายสำหรับชีวิตของสาวน้อยก็ได้เปลี่ยนลง

ชายที่เธอรักได้ไปแต่งกับเพื่อนสนิทของเธอ โดยเหตุผลเพราะความรับผิดชอบ เพราะหลงเข้าแดนผิสวงทำให้สองคนใกล้ชิด และทางเห็นว่าเป็นสิ่งที่ควรรับผิดชอบ ในงานแต่งเอราพึ่งทราบข่าว จึงได้อาละวาดทำร้ายผู้หญิงที่เป็นเพื่อนและผู้ชายที่เธอรักอย่างบ้าครั่ง

ชายที่ตนรักปกป้องผู้หญิงคนนั้นทำให้เอรายิ่งหัวใจสลาย

“เอราข้าขอโทษ เจ้าด้วย”

ผู้คนนั้นนั้งคุกเขาอย่างสงสาร แต่เอรารู้ว่ามันไม่จริง

“พี่ขอโทษเอรา พึ่รักเจ้าแต่พี่ต้องรับผิดชอบเขา”

เมื่อได้ฟังเช่นนั้น เอราโกรธทั้งสองเป็นเป็นอย่างมาก และทำร้ายทั้งสองจนได้รับบาด จนพ่อของนางต้องจับนางขังในห้องของนาง

หนึ่งเดือนต่อมานางหนีออกมาและทำร้ายผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง และคนรักของนางก็ทำร้ายนาง

“ท่านไม่เคยรักข้า ท่านพี่อังคา”

“ข้ารักเจ้า แต่ตอนนี้ข้าต้องลืมมัน เจ้าก็ด้วย”

“เจ้า!เอราเป็นถึง ลูกสาวผู้ปกครองแต่เจ้าไม่ยอมจบเรื่องนี้ เจ้าต้องโดนลงโทษ”

“ได้ ข้าเอราจะไม่ขอเจอพวกท่านอีกตลอด”

นางวิ่งหายไปในป่าในทางที่นางสร้างขึ้น แล้วหายไปจนไม่ใครเจอนางอีกเลย

ในป่ามืดฝน...

“ใครที่บังอาจข้ามมาในเส้นเขตแดนของข้าอีกแล้ว

นับตั้งแต่ ข้าอยู่ที่นี่ยังไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ หรือว่าเจ้าคนนั้นอยากตายกันนะ”

“เจ้านาง อย่าได้โกรธไปเลย ข้าจะส่งมันออกไปเดี่ยวนี้”

หนุ่มน้อยราเชนที่อยู่ที่นี่มาก็ครบ 7 ปีแล้ว กล่าวต่อเจ้านางอันเป็นที่รัก

“เจ้าไม่รู้กฏของที่หรือ คนที่เข้ามาแล้วย้อมออกไปไม่ได้”

“ข้าย่อมรู้เจ้านาง ข้าขจัดความทรงจำของเขาทั้งหมดไปเพื่อจะอยู่ที่หากเขาจะอยู่ แต่หากเขาจะไปไม่ตาย เขาก็ไม่มีสติปัญญาอีกต่อไป”

“ทำไมเจ้าต้องเป็นคนดี เพื่อคนพวกเขานั้น เจ้ายังไม่เข้าใจชีวิตอีกหรือ”

“ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้านางสร้างบาปกับใคร”

ราเชน..

“เขมราช เพราะเจ้าจึงทำให้นาง ไม่รักข้า”

“ท่านพี่ ท่านอย่าได้วู่วามข้าไม่เคยแย่งอะไรจากท่านเลย”

“ใช่ เพราะเจ้าไม่เคยแย่ง แต่เจ้าเป็นหนุ่มรูปงาม ทำคนหลงใหล ข้าทำให้ท่านพ่อเกลียดเจ้าได้ แต่ท่านแม่ก็ยังรักเจ้า เพราะเจ้าเป็นคนดีที่น่ารังเกลียด เพราะเจ้านางที่ข้าเจอก่อนจึงหลงรักเจ้า”

เด็กหนุ่มน้อยที่เกิดมาแม้ร่างกายที่งามกว่าพี่น้องของเขา นำมาซึ่งความอิจฉา และหายนะต่อตัวเขาเอง

เพราะโดนพี่น้องรังเเกมา ตลอด ที่พ่อกลับลงโทษพวกเขาที่รังแกน้อง จนวันที่เขาถูกกล่าวว่าเป็นขโมยโดนน้าสาวที่เกลียดชัง ทำให้เขาถูกเขาตีจนขาพิการไม่สามารถเดินได้ดี หรือฝึกดาบได้อีก จึงไม่มีสนใจเขาอีกต่อไป

ห่วงความคิดนั้นย้อนในมาในหัวของเขาอีกครั้งมันทำให้เจ็บปวด แต่ก็ไม่เคยคิดทำร้ายใคร เขาโดนพี่ของเขาตามฆ่า จนสุดท้ายร่างกายที่จะสิ้นลมหายใจ เจ้าได้มาเยือนโอกาสให้เขาอีกครั้ง

“หนุ่มน้อย เจ้ากำลังจะตายหรือ เจ้ายอมอย่างคนขี้แพ้หรือ”

“ข้าไม่ยอม เขมราชพูดอย่างเผวเบา ช่วยข้า”

“ข้าช่วยเจ้าได้ แต่ชีวิตและร่างกายของเจ้าต้องเป็นของตลอดกาล เจ้ายินดีหรือ”

เขมราชคิดแค่อยากไปบอกท่านแม่ ว่าเขาเป็นลูกที่ดีของท่านแม่เท่านั้น เขาจึงตกลงใจรับคำ

หลังนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นราเชนของเจ้านางเสมอมา เขาจำได้ดีเมื่อเขากลับยังบ้านของเขาแล้ว พบว่าครอบครัวของเขา ได้อยู่กันอย่างดี ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ถูกลืมไปแล้ว เขาได้ลักลอบเจอแม่ของเขาและเล่าความจริงให้ฟัง และแม่ของเขาก็บอกเขาให้อย่าผิดพี่ของเขา ทำไมรู้สึกเสียใจ และจากไปในคืนนั้น คืนที่ไม่มีแม้แต่เสียงดาวเขาได้เดินไปจากครอบครัวของเขาตลอดกาล

“ราเชน เจ้าคิดอะไรอยู่หรือ เจ้าอยู่ต่อหน้าข้าเจ้าคิดถึงสิ่งใด”

“ข้าแค่คิดถึงอดีตเท่านั้น”

“เจ้าทำไม คิดถึงอดีตกัน เจ้าบอกว่าเจ้าปล่อยว่างแล้ว หากเจ้ากลับคิดอีกเท่ากับว่าเจ้าไม่ต้องอยู่ที่นี่อีก”

“ข้าไม่ทำอีก ข้าอยู่กับท่านแล้ว ชีวิตเพื่อท่านแล้วไม่สนใจ ผู้ใดอีก”

“ทำให้ได้ ตามที่เจ้าพูดเถอะ เจ้าออกไป”

ราเชนก้าวออกไปด้วย ความรู้สึกเศร้าหมอง เขาเข้าอาศัยในที่นี่นานแล้ว เขาก็ยังไม่เข้าใจสิ่งต่างๆเลย เขาซึ่งแม้ไม่ได้เข้ามาอยู่ที่นี่เป็นคนแรก แต่มีความอายุมากกว่าใครจึงต้องเป็นหลักในทิศทางที่ดี การอยู่ในฐานะทาสรับใช้เท่านั้นซึ่งทุกคนมีฐานะเท่ากัน ทาสที่ต้องรับฟังและปฎิบัติตามอย่างไม่มีข้อสงสัย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***