การจากลา

จดหมายจากเพื่อน ฟานา เหมือนเตือนใจเอราได้รู้ถึงความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ได้รับมันกลับตอกย้ำขึ้นอีกครั้ง ความรักและความวาดระแวง ทำให้เกิดเรื่องเศร้า

เอรา

ที่รักฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน ความเศร้าในการที่ฉันต้องสูญเสียเธอไป แม้ว่าเราอาจไม่ได้เจอกันอีก ฉันสับสนวุ่นใจหนัก การทะเลาะกับฟลินบ่อยขึ้น ฉันท้อใจหนัก บางทีฉันอาจไม่ได้อยู่รอเธอกลับมา

ฉันรักเธอ

ฟานา

ในตอนที่ฉันได้จดหมายนั้นทำให้ ฉันรีบกลับไป แต่ไม่คิดว่ามันสายไปแล้ว ในบ้านที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า ฟลินที่นั่งเม้อลอย

“ฟลิน ฟานา”

“เอรา ฉันเสียใจ”

“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ”

“ฟานา จากพวกเราไปแล้ว”

“ไม่จริง”

“ฉันเสียใจ ฉันไม่น่าแล่อยให้เธออยู่คนเดียวเลย”

“ทำไมละฟลิน เธอรับปากเราแล้วว่าจะดูแลฟานา ฟานาสุขภาพไม่ดีตั้งแต่เล็กแล้ว เธอยังปล่อยเขาไว้”

“เราแค่ไม่อยากทะเลาะกับฟานา เลยไม่มาหาเธอ เมื่อเราคิดได้ก็สายไปแล้ว”

“เธอโง่หรือฟลิน”

ฉันน้ำตาอาบแก้ม มองฟลินที่ร้องไห้โฮขึ้นมา ฟานาจากไปแล้วหรือ นี้ฉันต้องสูญเสียอีกเท่าไร

“ฉันขอโทษ”

“เธอจงโทษตัวเองเถอะเธอบอกว่าเธอรักฟานา แต่เธอก็ทอดทิ้งเขา เธอจำไว้ให้ดี”

เอรามองเห็นสมุดบันทึกของฟานาจึงเก็บไว้ มองไปในทุกส่วนของบ้าน

“เอรานั้งสิ ทำอาหารเสร็จแล้ว”

“ฉันชอบเขียนหนังสือมากเลย แผ่นไม้ที่เธอไว้ก็เขียนเต็มหมดแล้ว”

ภาพต่างๆย้อนเข้ามาเอราไม่สามารถอดทนอยู่ได้และก็เดินจากไป โดยไม่สนคนอย่างฟลิน ที่ร้องไห้อย่างหนัก

วันนี้ พวกเขาแต่ว่าเธอ เอราที่รักของฉัน ฉันแค้นใจมากก็เลยเหนื่อยหอบ ฟลินเจ้าทึ่มนั่นก็เอาแต่เฉยเมย

อีกวันแล้วที่ฉันเห็นมันนั้งชูคอเป็น พญางูเขียว ฉันอยากเจอเธอเอรา

ตาทึ่มฟลินเอาแต่ทำให้โกรธอยู่เรื่อย วันนี้ก็ไม่ได้โผล่หน้ามาให้เห็น

สองวันต่อเขาก็ไม่มาอีก ฉันคงผิดไปเอง ฉันเลยออกไปตามหาเขา แต่เขากลับอยู่กับพวกคนทรยศนั่น ถ้ามีเธออยู่ด้วยคงดี

เขากลับมาในวันต่อมา แต่ฉันก็ไล่เขาไป แต่ฉันต้องมาร้องไห้เพราะเขาไม่มาหา ฉันโง่จริงๆ

หรือผู้ชายจะเป็นแบบนั้นกันนะ น่ารำคาญ

เขาอยู่กับผู้หญิงงั้นหรือ

ฉันอยากกอดเธอจัง คนโง่คนนั้นฉันจะตัดขาดเขา

วันนี้พวกนั้น พวกคนหน้าไม่อาย บอกว่ามาเยี่ยมที่ฉันป่วย แต่เอาแต่พูดถึงเธอ ฉันเลยไล่ไป แทบอยากจะเอาน้ำร้อนมาล้างพื้น

อากาศหนาวจังเลย ไม่แรงเขียนแล้ว เอราฉันจะไม่น่ารักคนอื่นเลย คนทรยศฉันเกลียดพวกมันทั้งหมด

วันนีได้เขียนจดหมายถึงเธอคงไม่มีโอกาสเจอเธอ ฉันป่วยหนักมาก ยาและอาหารก็ไม่อยากกินแล้ว ฉันคงอดทนไม่ได้เหมือนเธอ แต่หวังว่าเราจะได้เจอกัน เพื่อนรัก

เอราอ่านเนื้อความในจดหมายยิ่งสะเทือนใจหนัก การออกจากที่นั้น พรากทุกอย่าง แม้กระทั่งเพื่อนที่รักก็ถูกพราก พวกนั้นเลวร้ายเกินไป

“พวกเธอคงอยู่สุขสบายเกินไป”

ในคืนนั้นเอราได้กลับไปอีกครั้ง และได้เห็นความสุขของพวกนั้น ในปีถัดมา

“เด็กน้อนไปอยู่กับเรานะ เธอควรอยู่เพื่อพ่อแม่ของเธอ”

เอราเดินหายเข้าไปในความมืด การฝึกฝนวิชาแห่งความมืดดีจริงๆ ในความมืดพวกจะไม่ได้เห็นรอยเท้านี้ เสียงโวกเวกโวยวายในหมู่บ้าน เริ่มดังขึ้นเรื่อย ในนานทุกบ้านก็ประดับไปด้วยแสงไฟ

“เสียงร้องไห้ คร่ำครวญช่างไพเราะเสียจริง แล้วเราได้เจอกันอีกเพื่อนรัก”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***