꧁father mafia༒-5

꧁father mafia༒-5

ในวันถัดมา

อาการปวดขาทุเลาลงมากันบ้างแล้ว ห้องใหม่ก็ได้แล้ว

เด็กๆก็เดินไปเลือกห้องของตนเอง

โดยห้องของแต่ละคนนั้นกว้างมากจนนอนได้ห้องละหลายๆคนเลย แค่พวกเขา7คนนอนด้วยกันยังได้แต่เพื่อความเป็นส่วนตัวเลยแยกกันอยู่ไป

"ดีจังเลยนะครับรุ่นที่สิบเราได้อยู่ห้องใกล้กันด้วย"

โกคุเดระตาเป็นประกายเมื่อสึนะและตนอยู่ห้องใกล้ๆกัน (ทางขวามือ)

"นั่นสิๆดีใจจัง"

ยามาโมโตะเแงก็ดูจะดีใจไม่น้อยเพราะห้องของเขานั้นอยู่ติดกับห้องของสึนะโดยอยู่ถัดไปซ้ายมือ และต่อจากยามาโมโตะก็เป็นห้องเรียวเฮจากนั้นถัดไปก็เป็นมุคุโร่ส่วนที่เว้นไว้ประมาณหนึ่งห้องเพราะฮิบาริอยู่ห้องสุดทางเดิน

ไม่มีใครกล้าไปเหยียบเพราะมันคืออาณาเขตส่วนตัวของฮิบาริ ยกเว้นอเลาดี้ไว้คนหนึ่ง

สักพักพวกผู้ใหญ่ก็มาหาเพราะบอกว่าจะพาไปซื้อของตกแต่งส่วนเตียงและหมอนก็มีอยู่แล้วเลยไม่ห่วงนัก

09:04น.

"มีใครลืมอะไรมั้ย?"

พรีโม่ถามเด็กๆที่ยืนรออยู่หน้าบันไดเฉลียง

สึนะหันซ้ายแลขวาไปหาเพื่อนแต่เพื่อนๆก็ส่ายหน้ากันพัลวัน ยกเว้นฮิบาริที่หลับตาลงคล้ายจะบอกว่าไม่ลืมเพราะเจ้าตัวเองก็พกทอนฟาตลอดเวลาอยู่แล้ว

"ไม่มีครับ"

สึนะตอบพรีโม่

"งั้นเราไปกันเถอะ"

พรีโม่เดินไปจับมือสึนะแล้วเดินนำไป

เมื่อพ้นประตูรั้วหน้าปราสาทแล้วเรียวเฮก็เปิดประเด็นท้าแข่งวิ่งใครไปถึงตีนเนินเขาก่อนก็ชนะ

ส่วนนัคเคิ้ลก็ได้เเต่คอยบอกให้ระวัง

ยามาโมโตะที่เดินจับมือกับอุเกทสึก็ปล่อยมือแล้ววิ่งไป อุเกทสึก็ตะโกนบอกให้ระวังเดี๋ยวจะหกล้มเอา

โกคุเดระก็เดินห่างกับจีไปคนละเมตร อีกหน่อยก็ตกทางเดินแล้ว โกคุเดระไม่เจ็บขาแล้วหรอ?

คู่เดม่อนกับมุคุโร่ก็ไม่น้อยหน้า แข่งกันเดินเเซงไปมาจนน่าปวดหัว

สึนะก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ

แล้วกล่าวขอโทษแทนเพื่อนๆ

"นี่ไม่เจ็บขากันแล้วรึไง"

จีถามเด็กๆ

โดยเด็กบางคนก็ตอบว่าหายดีแล้วบางคนก็บอกดีขึ้นมาบ้างแล้ว ที่จริงคงไม่หายกันดีนักหรอก ที่อยากไปวิ่งก็เพราะอยากจะชนะกันก็เท่านั้นเอง

แม้แต่แรมโบ้ที่วันนี้ดูขีเกียจแบบแปลกก็อยากจะเล่นขึ้นมาซะงั้น

"ตามใจพวกแกเถอะ"

เมื่อพรีโม่หันไปก็เห็นแรมโบ้ขี่คอแรมโพอยู่เขาก็นึกอยากทำขึ้นมาบ้างจึงถามสึนะออกไป

"มะ ไม่มีดีกว่าครับ" สึนะปฏิเสธ

"น่านะ น่าสนุกออก"

"แต่มันสูงนี่ครับ"

สึนะทำหน้าคล้ายจะร้องไห้

"น่าไม่ตกหรอกอีกอย่างเธอน่าจะยังปวดขาอยู่นะ"

"ครับ ก็ได้"

ก็ไม่ได้ปวดขนาดนั้นเพราะเมื่อวานเขาละเล็งยาใส่จนยาแทบจะหมดห้องพยาบาลพรีโม่เองก็เหมือนจะเมากลิ่นยานวดเลยไปนอนที่โซฟาปลายที่นอนแทนแล้วให้สึนะนอนที่นอน

และพอสึนะตอบตกลงพรีโม่ก็อุ้มสึนะขึ้นมาขี่คอทันที

"หวา!!!น่ากลัว"

สึนะทำหน้าเหวอหวา จนดูตลก(?)

"ไม่ต้องกลัวนะ เราจับไว้อยู่"

"ครับ"

ส่วนคู่เมฆา ก็เดินรั้งท้ายทิ้งห่างเพื่อนกันไปเป็นเมตร

แต่แล้วฮิบาริกลับเดินเข้ามากระตุกชายเสื้ออเลาดี้

"จะให้อุ้มแบบวันนั้นหรอ?"

ใครจะไปคิดล่ะว่าจะให้อุ้มหรือทำอะไรแนวๆนี้

ฮิบาริพยักหน้าก่อนจะยื่นมือไปคล้องคออเลาดี้ที่ก้มลงมาหาตน

"แข่ง" พูดแค่สั้นๆแต่ได้ใจความ

"แน่ใจนะ?"

"ใช่ จะไปหาสัปเหร่อด้วย"

"หึ ได้"

ว่าแล้วก็จ้ำอ้าวเดินไปอย่างรวดเร็ว ด้วยขายาวอยู่แล้วเลยเดินเลยเพื่อนๆไป

เดินผ่านจี จีก็ถามว่าทำไงให้ฮิบาริยอมอุ้มแบบนั้น

ส่วนฮิบาริก็มองโกคุเดระด้วยสายตาท้าทาย

"จี!!!อุ้มหน่อยจะเเข่ง"

"หา!!! ''แต่เมื่อหันไปดูเพื่อนคนอื่นต่างก็อุ้มเด็กในปกครองกันหมดบางคนก็ให้ขี่คอ

"ได้!!!มาเเข่งกัน"

"คุณจะเอาแบบนั้นมั้ยล่ะ" เดม่อนถามเดินชายตัวน้อยข้างๆ

"เอาสิ"

แต่กลับไม่ปฏิเสธเลยสักนิด ไม่คิดด้วย

"ทาเคชิ!!!ให้อุ้มเกมือนคนอื่นมั้ยครับ" อุเกทสึตะโกนหาเด็กชายในปกครองที่วิ่งนำคนอื่นๆไป

"ครับ!!!รบกวนด้วยนะ" ว่าแล้วก็วิ่งไปหาอุเกทสึทันที

"โอ้วววว นัคเคิ้ล อุ้มหน่อย!!!"

"จัดไปสุดขีดเลย!!!''

และมหกรรมวิ่งแข่งลงเนินก็เริ่มขึ้น

.........

และการวิ่งลงเนินก็จบลง คนที่มาถึงโดยไม่มีรอยขีดข่วนเลยก็คือ อเลาดี้และเดม่อนเจ้าเก่า รวมถึงเด็กในปกครองของตนด้วย

แต่เด็กในปกครองคนอื่นก็ไม่มีใครเปื้อนหรือมีแผลเช่นกันยกเว้นคุณพ่อจำเป็นทั้ง5 บางคนก็เบียดกันจนล้มบางแหละทางมันแคบนิดๆนี่!!!

"55555555สนุกสุดๆไปเลย" พรีโม่หัวเราะทั้งๆที่เปื้อนฝุ่นแล้วเงยหน้ามองสึนะที่ขี่คอตนอยู่

"5555สนุกจริงๆนั่นแหละครับว่าแต่คนอื่นๆเป็นอะไรกันรึเปล่า" สึนะถามเพื่อนๆ

"โอ้วววสุดขั้วไปเลยสนุกสุดๆ " เรียวเฮตอบเป็นคนแรก

"55555สนุกดีนะอยากเล่นอีกจัง"

ยามาโมโตะพูดโดยที่ไม่ดูหน้าอุเกทสึที่ยิ้มแหยๆแห้งๆเลยสักนิด ถึงจะเป็นแบบนั้นถ้ายามาโตะสนุกและมีความสุขเขาก็ยอม

"ก็เฉยๆ"

โกคุเดระที่ทำหน้าเมาลมอยู่ในแขนของจีก็พูดขึ้น จะสนุกได้ไง!!ก็จีเล่นวิ่งซะตัวเขาแทบปลิวหลุดออกแขนของจี

"5555555แต่คุณแรมโบ้ชอบนะแรมโพเอาอีกๆ"

"พอแล้วๆชั้นเหนื่อยนะ"

มากกว่าวิ่งหนีจีตอนโมโหวิ่งไล่เขาหรือวิ่งไล่จับแรมโบ้ก็ตอนนี้เนี่ยแหละ

"แต่คุณแรมโบ้อยากเล่นอีก"

แรมโบ้เริ่มเบะปาก

"เอาไว้วันหลังแล้วกัน"

"จริงนะ!!สัญญากัน"

"อื้มๆ"

"คุฟุฟุฟุไม่มีใครเจ็บก็ดีแล้วนี่ครับ" มุคุโร่ที่หัวเราะแล้วถามสึนะ

"อื้ม!!นั่นสิ"

หันไปทางฮิบาริที่ทำหน้าปลาตายอยู่มองมาที่สึนะ แต่ไม่พูดอะไร เพราะจะมีอะไรให้เขาพูดล่ะ ในเมื่อพ่อจำเป็นของเขาจับเขาสะแน่นขนาดนั้น หายใจแทบไม่ออก เหมือนจะกลัวตกแบบสุดๆ

"ไปกันเถอะครับเรื่มร้อนแล้วด้วย"

เดม่อนพูด เหงื่อก็ไหล่ลงตามกรอบหน้าเป็นเม็ดๆ

"อ่า ไปกันเถอะเดี๋ยวอากาศจะร้อนมากกว่านี้ กลัวมีคนเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมายิ่งไม่มีพ่อบ้านหรือลูกน้องมาด้วยจะลำบาก"

พรีโม่พูดตัด แล้วก็เดินนำเพื่อนๆไป

ระหว่างทางก็มีชาวบ้านแถวๆนั้นทักทายพวกเขาเช่นเคย แต่ที่พวกเขามองว่าแปลกคือ ทำไมพวกเขาอุ้มเด็กกัน ลูกหรอ? ถ้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ทำไมหน้าเหมือนกันขนาดนั้น

วันนั้นท่านอเลาดี้ก็อุ้มมาก็ไม่แปลกเพราะแค่คนเดียวก็น่าตกใจแล้ว แต่ตอนนี้อุ้มกันมาทั้งวองโกเล่เลย

น่าสงสัยนะเนี่ย ไม่เคยเห็นวองโกเล่คนไหนควงผู้หญิงเลยจะมีลูกได้ไง จะบอกญาติก็คงไม่ใช่หรอก หรือว่าปิดข่าวกันนะ รู้อีกทีก็มีลูก แต่เด็กๆก็ดูเลยวัยทารกกันมาหมดเเล้วนี่ น่าสงสัย

#พ่อจำเป็น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***