꧁father mafia༒-3

꧁father mafia༒-3 (แก้คำผิดแล้ว)

"คุณฮิบาริไม่อยู่เล่นด้วย คนก็มีไม่เยอะแล้วจะทำยังไงดีอ่า"

สึนะนั่งบ่นพึมพำเพราะเมื่อไม่กี่นาทีแรมโบ้ชวนเล่นซ่อนหา

จริงๆไม่มีฮิบาริก็เล่นได้นี่หน่า ต่อให้อยู่ด้วยฮิบาริก็คงไม่เล่นด้วยอยู่ดี รวมมุคุโร่ด้วยแต่จะทำไงได้ล่ะถ้าคนไม่เยอะมันไม่สนุกนี่ หรือจะไปชวนพวกผู้ใหญ่

จะเป็นการรบกวนพวกเขารึเปล่านะ

"คุณแรมโบ้ไปชวนแรมโพดีกว่า"

แรมโบ้กระดี้กระด้าวิ่งเข้าปราสาทไปหวังจะไปชวนแรมโพมาให้ได้

"แล้วพวกเราจะไปชวนพวกผู้ใหญ่ที่เหลือกันมั้ย" สึนะถามเด็กคนอื่นๆ

"ไปครับ"

โกคุเดระทำหน้าคิดสักพักก็ตอบออกไป เขาอยากไปก่อกวนจีมากกว่าการเล่นซ่อนหาเสียอีก

"ไปสิน่าสนใจดีนี่ชั้นเอาด้วยคน"

หนุ่มอารมณ์ดีอย่างยามาโมโตะก็เอาด้วยคน

"โอ้วววว ไปด้วยแบบสุดขั้ว" เด็กเลือดร้อนเรียวเฮ

เดิมทีวันนี้เขาอยากจะซ้อมมวยกับนัคเคิ้ลตามที่สัญญาไว้เมื่อคืนแต่พอตอนเช้ามาเจ้าตัวกลับบอกว่ามีงานต้องทำคงไม่ว่างเล่นด้วย

เจ็บใจจริงๆ

"คุฟุฟุฟุ ผมเอาด้วยสิ" มุคุโร่ที่ทีแรกไม่สนอะไรตอนนี้กลับจะเอาด้วยซะงั้น

เขาเองก็อยากแกล้งเดม่่อนเช่นกัน

แล้วก็เดินตามพวกสึนะเข้าปราสาทไป

ห้องทำงานของจี

ที่จริงจีไปทำงานที่ห้องของบอสก็ได้แต่วันนี้เจ้าตัวเลือกที่จะทำงานที่ห้องทำงานส่วนตัว

แกร็ก!!!

"เคาะประตูก่อนไม่ได้รึไง"

จีบ่นแล้ววางปากกาไว้บนโต๊ะ

"โทษที พอดีรีบนิดหน่อย"

"หา!!!แกเองหรอมาทำไม บอกไปแล้วนี่ว่าวันนี้-"

"ไปเล่นซ่อนหากัน"

จียังไม่ทันได้พูดจนหมดประโยคก็โดนแทรกเสียก่อน

เล่นซ่อนหา???ซ่อนหาเนี่ยนะ ไร้สาระน่า บางทีเล่นกับเจ้าพวกนี้เเล้วอาจถึงชีวิตเลยก็ได้ ก็นะธรมมดากันบ้างซะที่ไหน

"ไม่เล่น เสียเวลา"

ว่าเเล้วเชียวคนแบบจีหรือจะสนการเล่นแบบเด็กๆ

คงต้องใช้ไม่ตาย

"น่านะนะ "

นี่ชั้นยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาอ้อนวอนเลยนะ รู้มั้ย!!!

ว่าพลางเดินเข้าไปเขย่าเเขนทำตาลูกหมาหิวนมใส่จี

มันไม่ได้ผลกับชั้นหรอกโว้ยยย!!!!!

"วุ่นวายน่าไม่ไปหรอก"

"น่านะนะนะนะนะ"

"ผีเข้าสิงแกรึไง ไปๆๆๆ รำคาญจะทำงาน"

"นะ'พ่อ'ฮะ"

เหมือนคำว่าพ่อทิ่มแทงเขาอย่างจัง จริงๆมันก็ค้ำคอเขาอยู่

"........"รู้สึกด่าไม่ออกแหะ

"นะครับ นะ"

"เออๆก็ได้"

ห้องของอุเกทสึ

"อุเกทสึ ไปเล่นซ่อนหากันเถอะ"

"กระผมทำงานอยู่นะขอรับ ไปเล่นด้วยไม่ได้หรอก"

"งั้นหรองั้นผมไม่กวนแล้วไปล่ะ" ถึงจะยอมออกไปดีๆแต่ก็ทำเสียงหงอยหน้าตกเดินออกไปอย่างหมดหวัง

แน่นอนมันเป็น'แผน'ที่เขาคิดระหว่างที่เดินหาอุเกทสึ

"เดี๋ยวก่อนครับทาเคชิ เล่นด้วยก็ได้ครับ"

เมื่อได้ยินเสียงหงอยๆของทาเคชิเขาก็ปฏิเสธไม่ลง รู้สึกผิดด้วย

งานเอาไว้ทีหลังก็ได้

ไปทำหน้าที่พ่อก่อนดีกว่า

ห้องของแรมโพ

"นี่ๆแรมโพ "

แรมโบ้ที่เดินเปิดประตูเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ก็เรียกแรมโพทันที

ส่วนแรมโพที่นั่งอ่านรายงานจนเมาตัวอักษรอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามอง

"ไปเล่นซ่อนหากัน"

คำเชิญชวนของเด็กน้อยเหมือนสวรรค์มาโปรด

เขาเองก็นั่งอ่านรายงานหลังขดหลังแข็งมาแต่เช้าแล้วอู้หน่อยจะเป็นไรไป

"เอาสิ"

ถึงจะไม่ชอบเด็กนี่เท่าไหร่ ถึงรำคาญแค่ไหนแต่เขาก็ต้องยอมรับแล้วแหละ และบางครั้งแรมโบ้ก็มีข้อดีเหมือนกัน

ห้องของเดม่อน

"นี่เดม่อนครับ ไปเล่นซ่อนหากันมั้ยครับ"

มุคุโร่ที่เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาทันทีด้วยท่าทีที่ผิดแปลกคือ เข้ามาแล้วยิ้มแย้ม สดใสชวนเล่่นส่วนฉากด้านหลังตัวมุคุโร่คงไม่พ้นดอกไม้สีชมพูสดใส

นี่คือภาพมายาแน่ๆ!!!! เดม่่อนฟันธง

"มะ ไม่ดีกว่าผมต้องทำงานไม่ว่างเล่น"

เดม่่อนยิ้มแหยๆให้เด็กตรงหน้า

"เอาเถอะน่าไปเล่นกันไปเล่นกัน "

ว่าแล้วก็เดินเข้าไปจูงมือเดม่่อนออกไปจากห้องทำงานโดยไม่สนสีหน้าคุณพ่อชั่วคราวอย่างเดม่อนเลยสักนิด

เด็กนี่จะต้องหาเรื่องเเกลังเขาแน่ๆ

ห้องของนัคเคิ้ล

"นัคเคิ้ล!!!ไปเล่นซ่อนหาสุดขั้วกันน"

เรียวเฮเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับตะโกนเสียงดังไปทั่ว

"บอกไปแล้วนะว่าไม่ว่างไปเล่นกับคนอื่นๆก่อนไป"

"แต่-" เหมือนจะนึกอะไรออกก่แนที่จะพูดคำนั้นออกไป

"ก็ได้ฮะ งานสำคัญกว่าลูกอยู่แล้วนี่"

'ลูก'

นัคเคิ้ลสะดุดกับคำว่าลูกของเรียวเฮ รู้สึกผิดเลยแหะ

"ปะ ไปก็ได้แค่วันนี้นะ"

"เย้!!!"

น่าร้ก!!!!

ห้องของพรีโม่

"พรีโม่ครับปะ- "

"ไป!!!"

ยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยคก็ตอบรับคำขอแล้ว

"อยากอู้งานอยู่พอดีไปกันเถอะ เล่นอะไรกันดี"

พรีโม่ยิงคำถามใส่สึนะรัวๆที่ทำหน้าตกใจจนเจ้าตัวไม่รู้จะตอบยังไงดี

เป็นบอสแต่นิสัยลึกๆแล้วไม่เข้ากับท่าทางนิ่งสุขุมนั่นเลย!!

"เอ่อ เล่นซ่อนหาครับ"

"ดีเลยรีบไปกันเร็ว"

"งานล่ะครับ"

"เบื่อเเล้วอยากอู้งานไปกันเถอะ"

เอ๊า!!!!!!

ร้านสัปเหร่อ

"พร้อมรึยัง "

"พร้อมแล้ว"

ฮิบาริที่ตอนนี้เปลี่ยนไปใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวกางเกงเอี้ยมเหมือนเด็กคนอื่นๆ เด็กส่วนใหญ่อ่ะนะ

"มันร้อนหน่อยนะ"

"ผมทนได้"

"จ้าๆๆ"

รู้หรอกว่าทนได้แต่กลัวจะทนไม่ได้ตอนที่เป็นไข้ขึ้นมาเนี่ยสิ

"คุณชื่ออะไร"

"โจเซ แล้วเจ้าล่ะ"

"ฮิบาริ เคียวยะ"

"คุณมาจากที่ไหนหรอ"

ชื่อออกเสียงสำเนียงเหมือนกับอุเกทสึเลยต้องใช่แน่ๆ

"ไม่รู้"

เด็กน้อยตอบไปนัยตาบ่งบอกความจริง

ถึงฮิบาริจะบอกว่าไม่รู้แต่โจเซก็รู้อยู่แล้ว เขาเองก็ไม่ใช่คนซะด้วยสิ

"หึๆๆเหรอ"

น่าเสียดายอยากจะรู้ให้มากกว่านี้แท้ ๆ

นี่คงจะเป็นโชคชะตาบังคับของกาลเวลาสินะ

เอาพวกเขามาไว้ที่นี่แต่ไม่ยอมให้ความจำที่เป็นของพวกเขา

กลับมายังปราสาทวองโกเล่

สภาพของคุณพ่อจำเป็นแต่ละคนนั้นบอกได้คำเดียวเลยว่า เละ

เละไปหมดเลย!!!ทั้งตัวปราสาททั้งตัวพวกเขาเอง เละแบบสุดๆ

ว่าแล้วเชียวต้องไม่ใช่การเล่นซ่อนหาธรรมดาเเน่

โดยเป็นการเริ่มที่หาคนซ่อนและมีกันแค่12คนต้องมีคนหา2คนที่จริงคนเดียวก็ได้แต่คนที่ได้หาดันไม่พ้นแรมโพเลยเอาจีไปหาด้วยเลยเพราะกลัวแรมโพจะอู้

แล้วก็เริ่มแผนการซ้อน

ทำเหมือนไปซ่อนเล่นหาทั่วไป ซ่อนตามจุดต่างๆที่ซ่อนได้แล้วนำของที่จะแกล้งติดตัวไปด้วยและเริมแกล้งคนที่ซ่อนก่อนแล้วก็ตามดวยคนหาอีก2คนที่เหลือ แน่นอนต้องแกล้งแบบเงียบๆไป

แล้วทำไมปราสาทถึงเละล่ะ?

ถึงจะเป็นแบบนั้นคุณพ่อจำเป็นบางคนก็ดูจะชอบอย่างเช่น อุเกทสึ พรีโม่ และนัคเคิ้ล

ส่วนแรมโพก็ดูจะครึ่งๆกลางๆ แต่ที่ดูจะไม่ชอบเอาซะเลยคือ จีและเดม่อนมาอันดับหนึ่ง ถ้าอเลาดี้อยู่ด้วยคงได้เละกว่าเดิม

หมายถึงหน้าพวกเขาคงไม่เหลือเค้าเดิมแน่ๆ

"เหนื่อยโว้ยยย!!"

จีเป็นคนเเรกที่บ่นออกมาเสียงดังหลังจากหนีออกมาจากมรสุมการแกล้งพิศดารของฮายาโตะและเด็กคนอื่น ๆ

จะรอวันที่จะได้เอาคืน จะเอาให้คุ้มเลยคอยดู

"ว่าแต่พวกแกไปเอาของพวกนี้นมาจากไหนกัน" จีถามเด็กๆ เพราะการแกล้งคือเอาพวกแมลงหรือไม่ก็กระดาษที่วาดเป็นรูปน่ากลัวๆต่างๆมาไล่พวกเขา บางคนถึงขั้นลงทุนไปจับเอา หนอนใบไม้กิ้งก่าหรือไม่สัตว์ที่ไม่มีพิษแต่ที่หลายๆคนไม่ชอบมา

ที่จริงมันเป็นการแกล้งที่ทำให้ตกใจมากกว่าการแกล้งให้กลัวนะ

"อ๋อไม้พวกนี้นะหรอครับ "

"คุณลุงพ่อบ้านทำให้น่ะครับ"

"หา!!!!!นี่พวกแก !!!!"

จีอีกแล้วที่เข้าไปกระชากคอเสื้อพ่อบ้านชุดขาวที่ยืนอยู่ข้างๆพวกสึนะซึ่งพร้อมต่อยทุกเมื่อ และตามมาด้วยเดม่อน

แน่นอนมาลงที่พ่อบ้านแทนเด็กๆครบทุกต้นทุกดอกที่ตนเองได้รับมา

ฮิบาริ&สัปเหร่อ

เมื่อมาถึงที่หมายก็รีบนำศพขึ้นให้กับญาติผู้ตายทันที

ถ้าปกติเขาไม่รีบหรอก แต่กลัวเด็กคนนี้จะหิวเอาน่ะสิ

"ส่งอีกศพเดียวก็กลับได้แล้ว เธอหิวรึยังล่ะ"

"ยัง"

ฮิบาริตอบแล้วก็นอนลงต่อ