บทนำ

สวัสดีครับผม ซาวาดะสึนะโยชิ เป็นนักเรียนห่วยๆ ใช้ชีวิตห่วยๆ จนกระทั่งผมได้เจอกับ รีบอร์น ชีวิตของผมก็เปลี่ยนไป

ตู้ม!

เสียงก้องดังลั่นสนั่นหวั่นไหว ภายในบ้านซาวาดะ รีบอร์นกำลังสอนหนังสือลูกศิษย์ของตัวเองด้วยวิธีของเขา

ใช่

เมื่อตอบผิดก็ระเบิดใส่ ครูบ้าอะไรฟะ!!!!

"55555สึนะดำปี๋เลย555"

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งตัวป่วนที่ผมปวดหัวไม่แพ้กัน แรมโบ้ ผมที่เป็นทั้งพี่ชายและบอสของเขา แต่สำหรับแรมโบ้จะเห็นสึนะเป็นอะไร

"ไปให้พ้น!" แน่นอนมีตัวป่วนมายุ่งครูอย่างรีบอร์นก็ต้องไล่ออกไปแต่มันจะง่ายเรอะ

ผัวะ!!

โดนถีบอัดติดกำแพงอย่างจัง

เจ็บน่าดู

"อด ทน ไว้ แงงงงแง้" และเป็นไปตามคาดร้องไห้และหยิบบาซูก้ามายืงเพื่อเปลี่ยนตัวเองไปเป็นคนอีก10ปีข้างหน้า

"หยุดนะแรมโบ้" อี้ผิงสาวน้อยที่อนาคตรุ่งสุดๆใช่รุ่งจริงๆสวยด้วย

เธอเตะแรมโบ้ที่กำลังจะใช้บาซูก้าทศวรรษยิงใส่ตัวเอง มันจะดีกว่านี้ถ้าไม่กระเด็นมาทางเขา

ได้แต่นั่งมองมันครอบตัวเขาแล้วยิง

ซวยมาอย่างงี้มานานแล้วครับตั้งแต่เด็กจนโตเลยเขามันซวยและห่วยตลอดศก

เขาน่าจะเข้าวัดเยอะๆนะเนี่ย

ตู้ม!

"โอ้ยยย!!"

เสียงกระทบลงพื้นดังอั่ก คงจุกมากแน่ๆ

"เจ็บบอ่ะ!!" ไม่ใช่แค่สึนะ แต่มีคนอื่นๆด้วย รวมทั้งแรมโบ้ด้วย

"อ่ะ รุ่นที่สิบครับ!!!" ท่าทางเหมือนลููกหมาออนเจ้าของที่ตาลุกวาว

"ว่าแต่ที่ไหนอ่ะ " ยามาโมโตะ ทาเคชิ งุนงงกับสถานการณ์ตรงหน้าเพราะอยู่ทุกอย่างก็ดับมืดลงและมาอยู่ที่นี่

"แล้วรุ่นที่10คือใครหรอ"ซาซางาวะ เรียวเฮเอ่ยถามด้วยความสงสัย

พวกเขาลืม ทุกสิ่งจำได้แค่ชื่อของตัวเองและเพื่อนๆ

ถามว่าทำไม ก็'กาลเวลา'น่ะสิ ใจร้ายจัง

"คุฟุฟุฟุ แย่จังนะเราอยู่ที่ไหนก็ยังไม่รู้ แถมยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆจะทำอะไรได้ล่ะเนี่ย" โรคุโด มุคุโร่ เด็กหนุ่มตาสองสี เจ้าเล่ห์เป็นที่หนึ่ง

"ตอกย้ำจังเลยนะแก!!" โกคุเดระ ฮายาโตะ เด็กเลือดร้อนของกลุ่มพูดเสียงดังอย่างเหลืออด

"นี่พวกคุณเงียบๆหน่อยสิ" เด็กหนุ่มหน้าตาย เย็นชาประจำกลุ่ม ไม่ใช่ใครที่ไหน ฮิบาริ เคียวยะ ถึงหน้าตาจะเย็นชาแค่ไหนแต่มันก็ซ่อนความใจร้อนไว้เช่นกัน

'น่ากลัว' นี่คือสิ่งที่สึนะคิด แต่ไม่ใช่กับคนคนนี้ โรคุโด มุคุโร่

"โหหห~~คุณเป็นใครถึงมาสั่งผมน่ะ"มุคุโร่พูดจายั่วยวนกวนประสาทฮิบาร เคียวยะ

"นาย!"กับคำพูดกวนประสาททำให้ฮิบาริเริ่มฟิวขาด

ฮิบาริชักทอนฟาที่ซ่อนไว้ขึ้นมาเเละเริ่มฟาดฟัดใส่มุคุโร่ แต่เขาหลบได้และไม่ใช่แค่หลบเขายังเอาสามง่ามที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ออกมาป้องกันและโจมตีกลับด้วย แน่นอนคนห้ามศึกคือสึนะ

"โอ้วววววสุดขั้วไปเลยชั้นเล่นด้วย!!!!"

"ระ..รุ่นพี่ครับมันไม่ใช่การเล่นกันนะครับ" สึนะที่พยายามห้ามปรามทั้งสองอยู่ก็ต้องชะงักเมื่อรุ่นพี่สุดร้อนแรงของตนเองก็จะเอากับเขาด้วย

.

.

.

"เฮ้อ~จีนะจีวันหยุดทั้งทีก็ต้องออกมาอีก" พรีโม่หรือ จ๊อตโต้ บ่นไปตามทางที่มีหญ้ารกร้าง

"อย่าบ่นนักเลยน่าแก"จีมือขวาและเพื่อนวัยเด็กของเขาบ่นให้ผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนเเละเจ้านาย

"เพราะเจ้าเดม่อนกับอเลาดี้ไม่อยู่หรอกถึงได้ออกมากันเอง"

มันก็จริงเพราะผู้พิทักษ์เมฆาและสายหมอกไม่อยู่เลยต้องออกมากันเองแบบนี้

"และอีกอย่างนึง ไม่ได้มีแค่แกกับชั้นอุเก็ทสึ นัคเคิ้ลแล้วก็แรมโพก็อยู่นี่"

มันก็จริงล่ะนะ

"ว่าตะ-"

"บอส!!!!!!ครับ" ยังไม่ทันได้พูดจบลูกน้องที่เดินนำหน้าก็ตะโกนเรียกเขาขึ้น

"มีอะไร"

"เด็กลอยครับ!!"เขาพูดด้วยท่าทางตื่นตกใจ

"หา!!!!แกจะล้ออะไรเล่นก็ดู........หน้าพวกชั้นด้วย" เด็กลอยจริงๆด้วย!!ลอยมาทางพวกเขา

"จ้ากกกก!!!!!หลบไปครับ!!!"

เทวดาตัวน้อยกำลังบินมาทางเขาแล้ว!!!

.

.

.

"นี่มันอะไรกัน" ผู้พิทักษ์เมฆาและสายหมอกที่พึ่งกลับมาจากภารกิจก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเด็กวัย7กว่าขวบมาวิ่งเล่นหน้าปราสาท

"หืมมม~~พวกคุณอุปถัมภ์เด็กมางั้นหรอ"

ผู้พิทักษ์สายหมอกเอ่ยปากถามทำหน้าแหยๆเหมือนหนักใจ

'มีภาระเพิ่มขึ้นสินะ'

"เปล่าเผอิญเจอกันในป่าเเถวๆท้ายเมืองน่ะเห็นบอกไม่มีที่ไป" บอสเดินออกมาพร้อมของเล่นเด็กในมือ

"แล้วก็นะ"เอ่ยพร้อมเดินมาซุบซิบทั้งสองผู้พิทักษ์

"....!!!อะไรนะ" คนที่ไม่เคยเเสดงอาการตกใจรุนแรงอย่างอเลาดี้ยังเหวอ

"ผมไม่รับหรอก!!!!ไมใช่จริงๆด้วยซ้ำ"

"เอ๋~~หรือว่านายอยากมีลูกจริงๆก็นั่นไงเด็กคนนั้นออกจะเหมือนนาย"

"ไม่เหมือนสักนิด!!!" เอ๊ะหรือเหมือนนะ

หัวทรงสับปะรดมัดสูงหน้าตาเจ้าเล่ห์ขี้เล่นไม่หยอก

ส่วนอีกหนึ่งเป็นเด็กหน้าตาเหมือนอเลาดี้ แต่ผมดำเเบบเอเชียหน้าตาออกไปทางจีนแผ่นดินใหญ่หน่อยตาขวางมีนกตัวจิ๋วสีเหลืองอยู่ด้วย ส่วนเด็กคนอื่นๆก็หน้าตาเมือนกันอย่างกีบกับโขลกันมาเหมือนแม้กระทั่งนิสัย

"ไม่เอาด้วยหรอก"เดม่อน

"ผมก็ด้วยไม่เอาไม่เลี้ยง"อเลาดี้

"แต่ว่าพวกเขาเองก็เรียกพวกเราว่า'พ่อ'นะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***