คุณแฟนแสนห่วย Ep.12

Ep. 12

ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกกอดรัดจากใครสักคน และลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่แถวซอกคอ กลางดึกแบบนี้ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่ แต่คงไม่ใช่ใครที่ไหนที่จะมากอดฉันได้ในเวลาแบบนี้นอกจากวิน คงจะเลิกงานแล้วล่ะมั้ง ฉันคิดทั้งที่ยังหลับตาอยู่ แต่เดี๋ยวก่อนนะวันนี้ยายมานอนด้วยนี่นา แล้วเขามาทำกับฉันแบบนี้ทำไมกันเนี่ย!

"อื้ออออ วินอย่าทำ..." ฉันลืมตาโพลงขึ้นแล้วใช้มือดันใบหน้าหล่อของเขาออกห่าง ทั้งห้องมืดสนิทฉันมองไม่เห็นอะไรเลย ต้องใช้เวลาให้สายตาได้ปรับแสงให้คุ้นเคยกับความมืดเล็กน้อย จนเวลาผ่านไปก็เริ่มเห็นเงาของคนที่คร่อมฉันอยู่ด้านบน เหมือนเขาจะเปลือยอกอยู่ด้วยนะเพราะว่าฉันเหมือนจะเห็นรอยสักที่ลำคอและกลางอกของเขาลางๆ

"จะทำอะไร? ห้ามทำนะ ยายก็อยู่ด้วยไม่เห็นหรือไง?!" ฉันกระซิบคุยกับวินเพราะกลัวว่ายายจะตื่น

"ก็บอกแล้วไงว่าจะง้อ" วินพูดแล้วขยับหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำท่าจะคลอเคลีย

"วิน! ที่หวานพูดนี่คือไม่เคยฟังเลยใช่มั้ย?! ยายก็นอนอยู่ด้วยนะหัดเกรงใจท่านบ้างสิ!" ฉันทุบอกเปลือยของเขาแรงๆ แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่าก่อนจะเข้านอนฉันยังโมโหที่วินด่าฉันอยู่เลย เชอะ! ฉันมองค้อนใส่ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาคงมองไม่เห็น ก่อนจะได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง แล้วความสว่างเล็กๆก็เกิดขึ้น แสงสว่างมันมาจากโคมไฟตรงโต๊ะข้างโซฟานั่นเอง

"ไหนยาย? หืมมม" ฉันมองไปรอบๆห้อง เห็นกีต้าร์ไฟฟ้าที่วางพิงลำโพงใหญ่ที่ตั้งอยู่บนพื้น พวกเครื่องเสียงและเบสที่วางอยู่ข้างตู้เก็บของเล็กๆ และก็นั่นกระเป๋ากีต้าร์โปร่งไฟฟ้าที่วินใช้ทำงานวางอยู่บนพื้น นี่มันห้องซ้อมของเขานี่ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

"ฉันไปอุ้มเธอมาจากห้อง แม่งหลับนึกว่าตาย! ขนาดอุ้มมายังไม่รู้สึกตัว นี่ถ้าเธอไม่ตื่นก่อนฉันก็ว่าจะลักหลับเอา!" ดูพูดเข้าสิ! ปากร้ายที่สุด! ฉันไม่ตอบแล้วหันหน้ามองไปทางอื่นแทน ใครจะอยากคุยด้วยกัน ไหนว่าจะง้อ คำพูดแบบนี้หรอที่ผู้ชายแบบเขาเรียกว่าการง้อน่ะ

"อื้อออ อย่ามานอนทับหวาน ลุกออกไปได้แล้ว หวานจะกลับไปนอนกับยายนะ!"

"ก็โฟซามันแคบ ไม่นอนตรงนี้เธอจะให้ฉันไปนอนที่ไหนล่ะ?" นอกจากปากร้ายแล้วก็ยังหน้ามึนอีกด้วย ที่ฉันพูดแบบนี้หมายถึงว่าฉันกำลังงอนอยู่ แล้วเขายังทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

"..........."

"ฉันขอโทษ...."

"............"

"ขอโทษ...ได้ยินมั้ย?"

จุ๊บบบบบบ!!!

"..............."

"บอกว่าขอโทษไง! ได้ยินมั้ยวะหวาน!!"

"จะเสียงดังทำไมวิน เดี๋ยวยายก็ตื่นหรอก"

"ก็นึกว่าเธอไม่ได้ยิน คนจะง้อเมียทั้งทีถ้าเมียหูหนวกจะง้อต่อได้ยังไง แต่จะว่าไปมันมีวิธีง้อตั้งหลายวิธีนี่หว่า" วินก้มลงมากระซิบ มือแกร่งก็เริ่มไม่อยู่นิ่ง บีบคลึงลูบคลำไปทั่วร่างกายฉัน สายตาคมดุจ้องเข้ามาในตาฉัน และแสงไฟสลัวจากโคมไฟเล็กๆนั่นมันทำให้ฉันมองเห็นใบหล่อและรอยสักของวินได้อย่างฉันเจน เพราะตอนนี้วินอยู่ใกล้ฉันมากใบหน้าเขาห่างจากฉันแค่คืบเดียวเท่านั้นเอง.....

"วิน...." ฉันเรียกชื่อเขาแผ่วเบาแล้วกัดฟันไว้แน่นเมื่อวินค่อยๆสอดใส่ตัวตนแข็งแกร่งของเขาเข้ามาภายในตัวฉันช้าๆ

"เสียวใช่มั้ย ทนไม่ไหวก็จิกแขนฉันไว้มันช่วยระบายอาการเสียวได้" ฉันขมวดคิ้วและแม้มปากไว้แน่นกว่าเดิมเมื่อวินเริ่มเร่งขยับเข้าออกจนแรงกระแทกเริ่มที่จะเร็วขึ้นเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางของมัน

"อ้ะ!! อื้อ~~ วิน อ้ะๆๆๆ ช้าลงหน่อย" ฉันส่ายหน้าเมื่อเริ่มรู้สึกว่าทนแรงกระแทกเร็วๆของวินไม่ไหวจนกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่

"กอดฉันไว้" วินสั่งแล้วก้มลงมาจูบปากฉันไว้พร้อมกับตั้งหน้ากระแทกต่อและความเร็วของเขาก็ยังเท่าเดิม มันทั้งจุกปนเสียวซ่านจนฉันต้องจิกเล็บลงบนบ่าแข็งแกร่งของวิน

จ๊วบบบบบ!!!

"อืมมมมมม์~" ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมกับมือที่เลื่อนไปดึงกลุ่มผมหนาของวินเมื่อปากหนาครอบครองยอดถันของฉัน ลิ้นร้อนดูดดึงตวัดเลียย้ำๆอยู่ตรงนั้น ทั้งสองข้างสลับกันไปมา สะโพกแกร่งก็ยังทำงานของมันอยู่เรื่อยๆ

"อ้ะ!" วินดึงฉันให้ลุกขึ้นจากพื้นแข็งๆแล้วจับตัวฉันให้นอนลงบนตัวเขาอีกทีในท่านอนหงาย มือใหญ่ร้อนจับขาฉันให้อ้าออกกว้างก่อนจะรู้สึกถึงท่อนเอ็นร้อนแข็งแกร่งนั้นสอดดันเข้ามาภายในตัวฉันอีกครั้งหนึ่ง

"ซี๊ดดดดดด อ่าาส์ วิน~"

พั่บๆๆๆๆๆ พั่บๆๆๆๆๆๆ

"โอ้ววว อ่าาาาา ฟัค!!! เสียวไปหมดทั้งท่อน" สองมือหนายกสะโพกฉันให้ลอยขึ้นเล็กน้อยก่อนที่วินจะสวนแทงแท่งเอ็นของเข้าใส่แบบเร็วรัว

"อื้ออออ อ้ะๆๆๆๆๆ" วินกระแทกเข้าใส่เร็วมากแต่ฉัน..รู้สึกอยากได้เร็วกว่านี้อีกเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มใกล้ถึงจุดนั้น

"ฮึกกกก วิน แรงอีกได้มั้ย?"

"อยากได้แรงกว่านี้? ได้แน่นนอนแต่คงจุกหน่อย แค่นี้ก็ชนผนังมดลูกเธอจนเกือบช้ำแล้วว่ะ อ่าาาส์ ตอดชิบหาย แม่ง! เธอจะเสร็จใช่มั้ย รัดโคตรแน่น" ฉันได้แต่หลับตาแล้วพยักหน้ากลับไป ในหัวตอนนี้มันขาวโพลนไปหมด ต่อให้ลืมตาก็คงมองไม่เห็นอะไรแล้วนอกจากความสำเร็จที่รออยู่ตรงหน้านั้น ลมหายใจสะดุดพร้อมๆกับร่างทั้งร่างของฉันที่มันกระตุกรัวๆ เสียงแหลมๆที่แสดงออกถึงความสุขแห่งความเสร็จสมดังออกมาจากปากของฉันแบบที่เก็บกั้นเอาไว้ไม่อยู่ วินเองก็เกร็งตัวแข็ง เขาหยุดกระแทกและท่อนเนื้อที่ยังฝังอยู่ภายในช่องรักนั้นกระดกสั่นแล้วปลดปล่อยของเหลวอุ่นซ่านพุ่งพรวดเข้ามาในมดลูก ฉันรู้สึกได้ว่าวินปล่อยมันออกมาเยอะแค่ไหน

"อ่าาา อ่าาา อ่าาาา" เขากระแทกหนักๆส่งท้ายพร้อมกับเสียงครางทุ้มต่ำที่ดังอยู่ข้างๆหูฉัน ฉันทิ้งตัวนอนทับบนอกแกร่งแล้วปล่อยให้วินกอดฉันไว้แบบนั้น เสียงลมหายใจถี่ๆเริ่มสงบลงกลับมาเป็นลมหายใจเข้าออกปกติเมื่อเวลาผ่านไป ทั้งห้องเงียบสนิทจนได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาที่ทำงานอยู่ และไม่มีแสงสว่างอื่นนอกจากโคมไฟสลัวจากโต๊ะตัวเล็กข้างโซฟาตรงนั้น

ฟอดดดด!!

"ง้อแล้วนะ หายงอนยัง?" วินหอมแก้มฉันแบบแรงๆแล้วพูดออกมา

"หายงอนอะไร? ใครเขาง้อแบบนี้กัน ดอกไม้ไม่มีสักดอกอย่างน้อยก็น่าจะพูดจาหวานๆบ้าง" ฉันนอนอมยิ้มอยู่บนตัวเขา มั่นใจมากว่าวินเขาไม่เห็นหรอกว่าหน้าฉันมันแดงแค่ไหนก็ตอนนี้เขาอยู่ข้างล่างนี่นา

"ก็ให้ไปแล้วดอกนึงไง ไม่พอ? อยากได้แบบช่อ?! หรือจะเอาทั้งสวนวะ!" วินพูดแล้วหมุนควงสะโพกเป็นวงกลมทำให้อะไรๆที่มันยังสอดอยู่ด้านในเริ่มทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆขึ้นอีกครั้ง

"นี่หยุดเลยนะ หวานไม่ได้หมายถึงแบบนี้สักหน่อย คนเจ้าเล่ห์นี่!"

"ผัวง้อแล้วนะครับ เมียหายงอนยัง?"

"ง้อเรื่องอะไร? วินรู้หรอว่าหวานงอนเรื่องอะไร?" ฉันพูดเสียงงอนๆ อยากรู้จริงๆว่าที่บอกว่าง้อเนี่ย เจ้าตัวรู้แล้วยังว่าที่ฉันงอนน่ะ งอนเรื่องอะไร

"ไม่รู้ ง้อไปงั้นอ่ะ อยากเอาเฉยๆ"

"วิน!" อดไม่ได้จริงที่จะบิดยอดอกเขาแรงๆเป็นการระบายอารมณ์ของฉันที่มันเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง

"โอ้ะ!!! โอ้ยยยซี๊ดดดด หวานๆ ล้อเล่นๆ ฉันล้อเล่น ปล่อยก่อน อ๊าาาา ปล่อยๆเถอะนะ ฉันล้อเล่นจริงๆ"

".............."

"อ๊ากกกกก ฉันมันปากหมา ปากชั่ว ชอบพูดแรงๆใส่เมีย ขอโทษครับ พอใจยังอ่ะ?! เลิกงอนฉันได้ยัง?"

"หวานอยากนอน"

"อะไร? หายงอนยัง? ตอบมาก่อนดิ"

"อื้อ" ฉันกลั้นยิ้มแล้วพยามดันตัวให้ลุกขึ้นพร้อมๆกับที่วินจุ๊บลงบนหัวไหล่ฉันเร็วๆแล้วช่วยพยุง

"ตีสี่จะตีห้าแล้วว่ะ ยายตื่นแล้วมั้ง"

"จริงสิ! เดี๋ยวหวานขอไปดูยายก่อน" วินหยิบกางเกงมาใส่แล้วเดินไปนั่งลงที่โซฟาคว้ากีต้าร์โปร่งของเขามาเล่นคลอเบาๆพร้อมกับส่งสายตามามองฉันที่แต่งตัวอยู่จนฉันต้องหันหลังหนีสายตากรุ่มกริ่มคู่นั้น เฮ้ออออ จริงๆเลย

...................................................................

"แล้วยายต้องพูดว่าไงบ้างล่ะเนี่ย ไม่เห็นหน้าใครสักคนเลย ให้คุยกับจอสี่เหลี่ยมดำๆแบบนี้ยายคุยไม่ถูกหรอก" ฉันส่งยิ้มให้ยายที่ดูท่าทางเก้ๆกังๆ ผิดกับนิสัยจริงๆของยายเอามากๆเลยล่ะ ดูท่าว่าจะเขินจริงๆนะเนี่ย

"ยายก็พูดว่า สวัสดีจ้า แล้วก็แนะนำตัวเอง ว่าเป็นใคร ชื่ออะไรแบบนี้ไง เร็วเข้าสิจ้ะยายกล้องเริ่มถ่ายแล้วนะ" ฉันมองวินที่ถือกล้องอยู่เห็นเขาแอบยิ้มขำน้อยๆด้วยนะเมื่อกี้น่ะ

"โอ้ย ไม่เอาอ่ะ ยายพูดไม่เป็น พ่อวินก็ขำยายใหญ่แล้วนั่น"

"ผมไม่ได้ขำยาย ผมขำเสียงหวานต่างหาก ฮ่าๆๆๆๆ" เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆแล้วปล่อยเสียงหัวเราะออกมาซะดัง

"วิน! หยุดแกล้งยายได้แล้ว เอาใหม่! ลบทิ้งแล้วกดถ่ายใหม่เดี๋ยวนี้เลย" ฉันถอนหายใจออกมาแล้วจ้องวินเขม็ง คลิป ทำขนมกับยาย ของฉันวันนี้มันจะเสร็จมั้ยเนี่ย

"อ่ะๆๆ เอาใหม่ ถ่ายใหม่ หนึ่ง สอง ซั่ม!"

"ไม่เอาล่ะ ถ้าจะถ่ายยาย ต้องเอาพ่อวินมาออกกล้องด้วยกัน พ่อวินก็ยังไม่เคยโผล่มาให้คนดูเห็นหน้าเลยไม่ใช่หรือไง" ตอนนี้วินเริ่มหน้าเสียขึ้นมาแล้วล่ะที่ได้ยินยายพูดแบบนั้น แต่ก็น่าสนใจอยู่นะเพราะวินน่ะยังไม่เคยโผล่หน้าเข้ามาในคลิปวิดีโอของฉันแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่เสี้ยวหนึ่งก็ยังไม่เคย เขาหวงตัวจะตาย

"อย่าแม้แต่จะคิดนะ ไม่มีทางอ่ะ! ฉันไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นนอน" เขามองตาฉันก่อนจะละล่ำละลักพูดออกมา

"เถอะน่าวิน ยายยังยอมทำเพื่อหวานเลยแล้ววินไม่คิดจะยอมทำเพื่อหวานบ้างเลยหรอ? หรือเพราะวินไม่ได้รักกันจริงๆก็เลยไม่ยอมเข้ามาในโลกโซเชียลของหวานน่ะเพราะกลัวคนอื่นจะเห็นหน้า หรือว่าที่วินไม่ยอมให้หวานลงรูปคู่ในไอจีเพราะว่าวิน....."

"พอๆๆ หยุดๆ หยุดได้ละ ไม่ต้องมาดราม่า รักจริงไม่รักจริงอะไร ไร้สาระชิบหาย!" ฉันแกล้งทำน้ำเสียงเศร้าๆแล้วบีบน้ำตานิดหน่อยจนท้ายที่สุดวินก็ยอมตั้งกล้องถ่ายไว้แล้วเดินส่ายหัวอย่างเซ็งๆเข้ามายืนข้างฉันพร้อมกับเสียงปรบมือชอบใจของยายที่ดังขึ้น

แต่คลิปนี้กว่าจะได้อัปลงคงต้องตัดต่อหลายที่เลยล่ะ ก็วินน่ะสิถึงเขาจะยอมโผล่เข้ากล้องแต่ไม่ยอมให้ความร่วมมือกันดีดีซะเลย กว่าจะแนะนำตัวได้แต่ละทีก็ต้องรอให้ฉันกับยายหันไปมองแล้วใช้สายตากดดันอยู่เป็นาทีนั่นแหละถึงจะยอมพูดได้

"วันนี้พวกเราทั้งสามคนต้องขอตัวลากันไปก่อนนะคะ แล้วถ้าเพื่อนๆคนไหนอยากเห็นวินแล้วก็ยายในคลิปของหวานบ่อยๆก็อย่าลืมกดไลค์ กดแชร์ แล้วก็กดติดตามให้ด้วยนะคะ บ๊ายบ่ายค่า" ฉันยืนตรงกลางโดยที่มียายยืนยิ้มเขินอยู่ข้างๆ และอีกฝั่งหนึ่งของฉันก็เป็นผู้ชายตัวโตที่ยืนขมวดคิ้วทำหน้าโหดอยู่ นี่มันคลิปทำขนมหวานนะไม่ใช่คลิปวัยรุ่นยกพวกตีกันสักหน่อย ทำไมต้องทำหน้าโหดแบบนั้นด้วยเดี๋ยวคนดูก็กดอันไลค์กันหมดหรอก

"บ๊ายบ่ายคนดูหน่อยสิวิน" ฉันจับมือใหญ่ให้ยกขึ้นทำท่าบ๊ายบ่ายอีกมือก็ทำนิ้วดันมุมปากของวินให้ยกขึ้นเหมือนกำลังส่งยิ้มให้ แต่หัวคิ้วหนาดันขมวดมุ่นอยู่เหมือนเดิมเนี่ยสิ

"ส่งยิ้มให้คนดูหน่อย~"

"เสร็จยังวะ? สวัสดีแล้วก็จบ ทำไม่ต้องบ๊ายบ่ายเชี้ยไรปัญญาอ่อน ไปแยกย้าย!" เขาปัดมือฉันออกแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์มาดื่มแบบไม่สนใจอะไรอีกแล้ว พอหันมองยายก็เห็นยังโบกมือไปมาใส่กล้องอยู่ไม่หยุด ไหนตอนแรกบอกว่าไม่กล้าคุยไง

\*\*\*\*\*\*\* to be continued

......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***