คุณแฟนแสนห่วย Ep.10

Ep. 10

"ผู้หญิงที่ไหน กิ๊กมึง?"

"กิ๊กพ่อมึงอ่ะไอ้เดย์! กูมีเมียคนเดียว! ฉันถามว่าเธอมาทำไม?!"

"มุก...ก็แค่อยากจะมาทำความรู้จัก เราก็คงมีหัวอกคล้ายๆกันเพราะเราสองคนต่างก็โดนแฟนนอกใจมาเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ?"

"พูดใหม่ให้มันดีๆ!! เสียงหวานไม่ได้นอกใจฉัน แต่ผัวเธออ่ะมาตามจีบเมียกู!! เข้าใจยากตรงไหนวะ!" มายืนหมุนแก้วบิดยิ้มอยู่ได้ รกหูรกตากูชิบหาย

"อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง ทำเอากูตกใจหมด ก็ว่าอย่างเสียงหวานเนี่ยนะจะนอกใจมึงได้?!" ไอ้เดย์ขมวดคิ้วมองตั้งแต่ต้นก่อนที่จะคลายออกเมื่อปะติดปะต่อเรื่องจากสถานการณ์ตอนนี้ได้เองโดยที่ผมไม่ต้องอธิบาย

"งั้นก็แปลว่า ฉัน...โดนสวมเขาคนเดียว"

"นี่เธอเสียใจจริงมั้ยเนี่ย?!" ผมก็ว่าผมไม่ใช่คนที่เข้าใจอะไรยากนะ แต่ทำไมเหมือนกูจะสับสนกับความสัมพันธ์ของไอ้หน้าด้านกับแฟนมันวะ รักกันยังไงถึงยังยิ้มออกทั้งที่รู้ว่าแฟนตัวเองกำลังชอบผู้หญิงคนอื่น

"เดี๋ยวกูเข้าไปดูงานด้านหลังแป๊บ" ไอ้เดย์แม่งอยู่ๆมันก็ลุกขึ้นไปเฉย ยัยนี่เลยนั่งลงแทน แล้วทำไมยังหน้าด้านอยู่วะ! เหมือนผัวมันไม่มีผิด ไอ้ห่าเดย์ก็เสือกไม่ไล่ ไม่พูดเหี้ยไรสักคำ!

"มุกไม่เข้าใจเลย ทำไมฮาร์ทถึงทำแบบนี้~~"

"............"

"ทำกับมุกได้ลงคอ ฮึกกก คุณอย่าห้ามมุกเลยนะคะ วันนี้มุกจะดื่ม ดื่มให้ลืมคนใจร้าย ฮือ" แล้วกูไปห้ามตั้งแต่ตอนไหน เห็นสั่งมาก็ยกดื่ม ยกดื่ม กระดกเอาอยู่คนเดียว สักพักแม่งร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนโดนผัวทิ้ง แต่ดูๆแล้วท่าทางยัยนี่ไม่น่าจะคออ่อนขนาดนั้น ดูจากการแต่งตัวเข้าผับ ท่าถือแก้วเหล้า สายตาที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อกลางวัน แม่งคงเซียนหนักแล้วอ่ะกูว่า

พรึ่บบบบบ!!!

"เฮ้ยย มานั่งตักกูทำไมวะ?! ลุกออกไป! ไอ้เหี้ยเอ้ย" อยู่ๆยัยมุกมิกอะไรนี่ก็ลุกมานั่งตักผมหน้าตาเฉย นั่งตักไม่พอยังยกแขนคล้องคอกูไว้ด้วย!

"เฮ้ย กูบอกให้ลุกไง! ไม่ได้ยินหรอวะ!"

"ฮื่อออ มุกไม่เหลือใครแล้ว มีแฟนคนเดียวเขาก็ยังทำแบบนี้กับมุกได้ คุณ..ช่วยมุกด้วย อยู่กับมุกนะคะ อื้มมม" ผมดันตัวยัยบ้านี่ออกแล้วเอียงหน้าหลบก่อนที่ปากบางที่เคลือบลิปสติกสีแดงจนหนาเตอะนั่นจะจูบลงบนปากผม

"เหี้ยไรของมึงเนี่ยไอ้วิน! อยากมากก็ไปเปิดห้องดิวะ! ฮ่าๆๆๆๆ"

"มึงตลกมากมั้ยไอ้สัสเดย์ มึงรีบดึงมันออกไป! เรียกลูกน้องมึงมาดิวะ!! นั่งขำหาพ่อมึงหรอ!!"

"อร๊าย ปล่อยฉันนะ!! ปล่อย ปล่อย ปล่อย!! อย่าเอามือโสโครกของพวกแกมาแตะตัวฉัน! พวกชั้นต่ำ!" พอลูกน้องไอ้เดย์พากันวิ่งมาลากออก ยัยนี่จากที่ดูเหมือนคนเมาไม่ได้สติ ก็เบิกตากว้างแล้วแหกปากร้องกรี๊ดๆ สะบัดสะบิ้งทำเหมือนพวกลูกน้องไอ้เดย์เป็นฝูงแมลงสาบ หันมามองผมตาเขียวแล้วเดินสะบัดตูดออกไป

"อะไรของแม่งวะ! สติไม่ดี!"

"แกล้งเมาหวังเคลมมึงรึเปล่า หรือเขาหวังจะให้มึงเคลมกันแน่วะ รู้จักเพื่อนผมน้อยไปซะแล้วสาวน้อย หึหึ"

"กูไปล่ะ! ถึงคิวกูพอดี เวรจริงๆ ทำกูหมดอารมณ์ร้องเพลง คืนนี้กูขึ้นรอบเดียวนะไอ้สัส"

End....

SIANGWAN ||Part||

"เอ๊ะ ทำไมเหมือนได้ยินเสียงคนเปิดประตู.." ฉันตากผ้าอยู่ที่ระเบียงห้องก็ชะโงกหน้าเข้ามาดูด้านใน ก่อนจะมองที่นาฬิกาข้างฝาผนัง ก็เพิ่งจะสี่ทุ่มสิบห้าเองนี่นา

"วิน... วินหรอ? วิน!" ฉันตะโกนเข้ามาด้านในห้องเพราะสองมือยังวุ่นวายกับการตากผ้าอยู่ ถ้าเป็นวินก็คงต้องขานตอบกลับมา แต่นี่..หายเงียบไปเลย

"หรือว่าเราจะหูแว่วไปเอง"

แอ๊ดดดดด~~~~

"อุ้ย! วิน.. กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?" พอตากผ้าเสร็จเดินเข้าห้องนอน วินก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี อาบน้ำเรียบร้อยแล้วงั้นหรอ...

"ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะ? เสร็จงานแล้วหรอ?"

"อือ" ตอบแค่สั้นๆแล้วเดินไปเปิดตู้หาเสื้อผ้าใส่ ปกติเขาไม่ค่อยชอบสระผมก่อนนอนนี่นา ทุกครั้งจะเขาสระผมแล้วก็เซ็ทผมก่อนจะออกไปทำงานเท่านั้น แต่คืนนี้ดูแปลกๆนะ จะว่าเพราะอากาศร้อนก็คงไม่ใช่ เพราะคืนนี้ไม่ได้ร้อนขนาดนั้น

"มองอะไร? เห็นหุ่นฉันแล้วอยากขึ้นขย่มให้เอวหักเลยว่างั้น?"

"ทำไมสระผมตอนนี้ล่ะ?"

"อะไร แค่สระผม อยากสระก็สระดิวะ ทำไมต้องมีเหตุผลด้วย"

"........"

ฟอดดด!!!!

"แก้มเธอหอมจัง" วินคว้าเสื้อนอนกับบ๊อกเซอร์มาใส่ก็เดินออกจากห้องไป ฉันเดินตามไปเห็นวินเปิดตู้เย็นหยิบกระป๋องเบียร์มาเปิดดื่ม

"ทำไมถึงกลับเร็ว ถามก็ไม่ยอมตอบ" ฉันบ่นคนเดียวเบาๆแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องเหมือนเดิม

ตู๊ดดด ตู๊ดดดด

'ฮัลโหล'

"หวัดดีจ้า ขอโทษที่โทรมารบกวนนะ ขวัญพอมีเวลาคุยสักแป๊บมั้ย?"

'ก็...ได้อยู่ มีอะไรหรอ?"

"เอ่อ...หวานถามอะไรหน่อยสิ"

'อื้อ ว่าไงอ่ะ?'

"คือ...หวานจะถามว่าตอนนี้เดย์กลับบ้านแล้วหรอ?"

'เดย์หรอ ไม่แน่ใจเหมือนกันอ่ะ ตอนนี้ขวัญอยู่ที่สตูดิโอ แต่คิดว่ายังไม่น่าจะกลับนะเพราะทุกทีเดย์จะมารับขวัญก่อนแล้วค่อยกลับพร้อมกันอ่ะ'

"หรอ..."

'อื้อ เสียงหวานมีอะไรรึเปล่า?'

"อ๋อ แค่สงสัยว่าทำไมวันนี้วินถึงกลับเร็วน่ะ แถมยังดูท่าทางแปลกๆด้วย"

'เรื่องนั้นหรอ คงจะเพราะช่วงนี้ลูกค้าน้อยมั้ง เห็นเดย์บ่นว่ามีผับเปิดใหม่ข้างๆ ลูกค้าคงไปที่นั่นกันเยอะเลยน่ะ'

"จริงหรอ แบบนี้นี่เอง หวานเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะขวัญ" ที่แท้ก็เพราะลูกค้าน้อยนี่เอง วินถึงได้กับเร็ว

"เวรเอ้ย! แม่งเกือบเข้าแล้ว! ลูกง่ายๆไม่น่าพลาด" เสียงวินตะโกนขึ้นมา คงจะดูบอลอยู่น่ะ

"โดนสับขาหลอกเฉย!!" วินนั่งบนโฟซาพาดแขนข้างหนึ่งไว้ที่พนัก อีกมือก็ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มก่อนที่เสียงทุ้มจะดังขึ้นเป็นช่วงๆ ตอนที่ลูกบอลทำท่าเหมือนจะเข้าประตูน่ะ

"สับปะรดหน่อยมั้ย"

"อือ อย่ายืนบังดิวะ!" วินคว้ามือฉันให้นั่งลงข้างๆเมื่อฉันวางจานลงแล้วยังยืนอยู่ที่เดิม

".........."

"ป้อนหน่อย"

"ไม่เอา วินก็กินเองสิ ปลอกให้แล้วก็ยังต้องให้หวานเอาใส่ปากให้อีกหรอก มากเกินไปแล้วนะ"

"ขี้บ่นจังวะ หืมมม" แขนแกร่งรวบตัวฉันให้ขึ้นมานั่งบนตักเขาแล้วกอดเอวไว้แน่น

"หวานไม่ได้ขี้บ่นนะ!"

"ขี้บ่น"

"แบบไหนที่เรียกว่าขี้บ่น?"

"แบบนี้แหละ เสียงแหลมๆ คิ้วขมวดแบบนี้แหละเขาเรียกว่าคนขี้บ่น" รู้ได้ยังไงกันน่ะว่าฉันกำลังขมวดคิ้วอยู่ ก็วินไม่ได้มองหน้าฉันสักหน่อยเอาแต่จ้องหน้าจอไม่วางตาแบบนั้นน่ะ

"หรอ?"

"อือ แล้วก็ขี้งอนด้วย"

"หวานเปล่างอนซะหน่อย อ้ะ!!!!" วินหมุนตัวฉันให้หันหน้าเข้าหาแล้วจับให้หัวฉันซุกอยู่ที่ซอกคอ กลิ่นหอมสบู่อ่อนๆบวกกับกลิ่นประจำกายของเขาลอยเข้ามาในจมูกจนฉันอดไม่ได้ที่จะสูดเข้าปอดลึกๆ อือออ..รู้สึกดีจัง

"อยากควบม้าสักสองสามยกก่อนนอนมั้ย ปล่อยลมหายใจรดคอนานเข้าคอข้างล่างแม่งเริ่มแข็งว่ะ"

"ไม่เอาอ่ะ! ดูบอลไปเลยเถอะ" ได้ยินเสียงวินขำเบาๆมือใหญ่ยังโอบเอวฉันไว้ อีกมือก็หยิบสับปะรดกินสลับกับป้อนฉันด้วย นี่คงเป็นวิธีง้อของเขาน่ะ ไม่มีคำพูดหวานๆ มีแต่การกระห่ามๆแบบนี้แหละแต่ก็ทำให้ฉันใจอ่อนได้ตลอดเลย

เช้าวันต่อมา

เวลา 10:05 น.

"สวัสดีตอนเช้าค่ะทุกคน ตื่นกันแล้วยังเอ่ย..." ตอนแรกว่าจะทำคลิปแต่เปลี่ยนใจไลฟ์ในไอจีไปก่อน วันนี้ฉันจะทำบลูเบอร์รี่ชีสพาย ส่วนวิน...ยังไม่ตื่นหรอก

"สวัสดีค่าพี่พลอย หวานจะทำบลูเบอร์รี่ชีสพายค่ะ" ฉันอ่านคอมเม้นท์แล้วทักทายพี่พลอยที่ติดตามเพจฉัน พี่พลอยโผล่มาทักทายฉันทุกไลฟ์ แต่เรายังไม่เคยเจอตัวจริงกันสักทีเลยน่ะสิ

Nookz..a อยากกินฝีมือพี่เสียงหวาน

Miya_ka123 น้องเสียงหวานเก่งจัง

"ก่อนอื่นนะคะ ที่บ้านใครมีแครกเกอร์บิสกิตแบบนี้บ้างคะ? เอาออกมาทำพร้อมๆกันเลย วันนี้หวานจะทำแบบง่ายมากๆเลยค่ะ"

Nookz..a ง่ายจริงหรอคะพี่เสียงหวาน?

"ง่ายจริงๆค่ะ บดให้ละเอียดแบบนี้ เทใส่พิมพ์กดให้แน่นแล้วแช่ฟรีซไว้ค่ะ"

Jaidee_J พี่วินยังไม่ตื่นเหมือนเคยใช่มั้ย55555

Lookget4 เมื่อคืนพี่เสียงหวานไปเฝ้าพี่วินร้องเพลงรึเปล่า? เห็นนั่งด้วยกันแต่ไม่กล้าเข้าไปทักเลย

"เมื่อคืนหวานไม่ได้ไปกับวินนะคะ" ฉันตอบคอมเม้นท์เมื่อกี๊พร้อมกับขมวดคิ้วแบบงงๆ

Lookget4 อ่าว งั้นใครกันนะ เห็นนั่งตักกันด้วย

Ployploy@Lookget4 กรุณาอย่าพูดมั่วๆสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่นค่ะ

Lookget4@Ployploy เห็นจริงๆค่ะ เรานึกว่าเป็นพี่เสียงหวาน ไม่ได้มั่วค่ะ

Ployploy@Lookget4 คุณมีหลักฐานมั้ยล่ะคะ

Mookmik@Ployploy เราก็เห็นค่ะเมื่อคืน ถ่ายรูปไว้ด้วย

Ployploy@Mookmik@Lookget4 เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ น้องเสียงหวานกับแฟนเขารักกันจะตาย

Mookmik@Ployploy คุณไปรู้เรื่องเขาสองคนได้ไงคะ เป็นญาติฝ่ายไหนของเขาหรอ? เจ้าตัวคงรู้ดีที่สุดค่ะว่าอะไรเป็นอะไร

Lookget4@Mookmik@Ployploy พอแล้วค่ะทุกคน จะพิมพ์จะคอมเม้นท์อะไรก็คิดถึงพี่เสียงหวานบ้าง เมื่อคืนเราคงตาฝาดไปเอง เห็นจากไกลๆน่ะ พี่เสียงหวานอย่าคิดมากนะคะ

"เอ่อ..หวานขออนุญาตจบการไลฟ์ไว้เพียงเท่านี้ก่อนนะคะ" ฉันกดปิดไลฟ์แล้วเลื่อนอ่านคอมเม้นท์จากไลฟ์นั้นอีกครั้ง เพราะอาจจะมีบางอย่างที่ฉันอ่านพลาดหรือเข้าใจผิดไป

ครืดดด ครืดดดด

>>Mookmik ได้ส่งรูป<<

"นี่มัน..." มือฉันสั่นขึ้นมาเมื่อเปิดรูปที่มีแอคเค้าท์หนึ่งที่ใช้ชื่อMookmik ส่งเข้ามา มันเป็นรูปที่มองจากด้านข้างก็รู้ว่าเป็นวินและผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้กำลังนั่งตักเกี่ยวคอเขาอยู่ด้วย

Mookmik: บอกแล้วว่ามีหลักฐาน

Mookmik: ถ้าคิดแบบโลกสวยอย่างเธอ ก็คงคิดว่าอาจจะเป็น'น้องสาว'ของเขาก็ได้ว่ามั้ย...?

ฉันอ่านข้อความทุกอย่างที่แอคเค้าท์เดิมส่งมาแต่ไม่ได้ตอบกลับเพราะไม่รู้จะพิมพ์อะไรกลับไป และมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน เพราะวินไม่มีเพื่อนผู้หญิงหรือพี่น้องที่ไหนแล้วผู้หญิงกับผู้ชายที่ไหนกันถ้าไม่ใช่แฟนแล้วจะไปนั่งตักกันแบบนั้น ถ้าเป็นฉันโตจนป่านนี้แล้วก็คงไม่ไปขอนั่งตักพี่ชายเหมือนกัน ถ้าไปถามแบบตรงๆวินจะตอบมั้ย แล้วเขาจะโกหกฉันรึเปล่า..

แกร๊กกกก

"อื้อออออ~~" เสียงทุ้มแหบของคนที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มบิดขี้เกียจ เขาทำท่าเหมือนจะตื่นขึ้นมา ฉันเลยวางเสื้อกับกางเกงที่วินใส่เมื่อคืนใส่ลงตะกร้าเหมือนเดิม

"ไปนั่งทำไรอยู่ตรงนั้นวะ?" ฉันกำเสื้อยืดของวินที่อบอวนไปด้วยกลิ่นน้ำหอมฉุนๆของผู้หญิงเอาไว้แน่น เสื้อยืดสีดำตัวนี้เหมือนตัวที่วินใส่อยู่ในรูปที่มีคนส่งมาให้ฉันไม่มีผิด แสดงว่าคงเป็นเมื่อคืนนี้จริงๆด้วยสินะ พอวินเห็นว่าฉันหยิบเสื้อยืดของเขาขึ้นมา วินก็เริ่มหน้าเสียทันทีราวกับรู้ว่าเสื้อผ้าชุดเก่าของเขานั้นมันมีอะไรที่ผิดปกติ เพราะกลิ่นนี้สินะเขาถึงได้อาบน้ำสระผมทันทีที่กลับมาถึงห้อง

"ฮึกกกก...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ" วินรีบเดินมาหาฉันเมื่อเสียงที่ฉันถามออกไปนั้นมันเริ่มสั่นเครือ

"มันไม่ใช่แบบนั้น"

"กลิ่นแรงขนาดนี้ วินจะแก้ตัวว่ายังไงหรอ? แค่เดินผ่านแล้วกลิ่นมันเลยติดมางั้นสิ"

"วางมันลงซะ! เอามานี้!!" วินกระชากเสื้อและกางเกงจากมื้อฉันไปแล้วปาทิ้งลงในขยะแรงๆ ใช้แค่การกระทำแบบนี้อีกแล้ว จะพูดอะไรก็ไม่พูด เขามีอะไรแล้วมันเกิดอะไรขึ้นก็อธิบายมาสิ! ฮึกกก...

"เลิกร้องไห้ได้แล้ว มันไร้สาระมากว่ะหวาน"

"แล้วทำไมเสื้อถึงมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงล่ะ วินก็อธิบายมาสิ! ชอบใช้แต่อารมณ์แบบนี้แล้วหวานจะเข้าใจมั้ย?!"

หมับบบบ!!!

"ปล่อยหวานนะ!! วินเห็นหวานอะไร? หวานก็เป็นคนมีชีวิตมีหัวใจเหมือนกันนะ!! ฮึกกกก วินชอบทำให้หวานเสียใจแล้วก็มาทำแบบนี้ทีหลัง หวานไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ!! ที่จะได้กอดจูบแล้วก็หายโกรธน่ะ! หวานต้องการคำพูด คำอธิบาย..หวานต้องการเข้าใจนะวิน ฮึกกกก"

"เมียไอ้ฮาร์ท!"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!

ทุกอย่างหยุดนิ่งไว้เพียงแค่นั้น ฉันหันมองประตูที่มีเสียงเคาะดังขึ้นก่อนที่จะผลักวินออกแล้วเดินไปเปิดประตู

\*\*\*\*\*\*\*\* to be continued

......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***