คุณแฟนแสนห่วย Ep.5

Ep. 5

"สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้หวานจะมาทำเค้กนมสดแบบนึ่งนะคะ เดี๋ยวเราไปดูกันค่ะว่าขั้นตอนการทำมีอะไรบ้าง" ฉันพูดกับกล้องที่ถ่ายไว้แล้วจัดการของตรงหน้า จากที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำเค้กนมสดตั้งแต่เมื่อวาน สรุปคือเมื่อวานนอนยาวจนเกือบเที่ยง ตื่นมาทำอาหารทำความสะอาดห้องก็หมดไปแล้วหนึ่งวัน วันนี้วินตื่นแต่เช้าออกไปข้างนอกกับเพื่อน ฉันเลยตัดสินใจทำคลิปวันนี้ซะเลยน่ะ

"ก็มีไข่ไก่ที่เตรียมไว้แล้วนะคะ แต่หวานไม่ใส่เอสพีหรือสารเสริมก็เลยจะใช้น้ำมะนาวแทนเพื่อให้ไข่และแป้งเค้กอยู่ตัวค่ะ บีบมะนาวใส่ไปเลยหนึ่งซีก จากนั้นก็ตีจนขึ้นฟองแล้วตามด้วยน้ำตาลทรายขาวที่เราเตรียมไว้เลยค่ะ" พูดไป ทำไปก็คอยสบตากับกล้องไปด้วย ฉันชอบทำขนมจริงๆแล้วก็ทั้งของหวานแล้วก็ของคาวน่ะ เรียนรู้มาจากยายทั้งนั้นแหละ สมัยเด็กฉันไม่ค่อยมีเพื่อน ส่วนพ่อแม่ของฉันพวกท่านเสียไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก จากนั้นฉันก็ใช้ชีวิตอยู่กับยายมาตั้งแต่แปดขวบ เมื่อก่อนยายมีร้านอาหารเล็กๆแต่เดี๋ยวนี้ทำไม่ไหวแล้วเพราะท่านก็แก่ตัวลงทุกวัน ฉันอยากให้ยายพักแต่ยายก็ไม่เคยฟังหรอกช่วงนี้อยู่บ้านก็ยังอุตส่าห์ทำขนมแจกเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงไปน่ะ ส่วนฉันก็กลับไปเยี่ยมบ้างเดือนละครั้ง ทุกครั้งก็มีวินนี่แหละที่คอยไปรับไปส่ง

"ทุกคนคะเพื่อไม่ให้มีกลิ่นคาวของไข่ไก่มากเกินไป หวานจะใส่กลิ่นวานิลลาลงไปประมาณหนึ่งช้อนชา จากนั้นก็ค่อยๆเทแป้งใส่ตามลงไปแบบนี้เลยค่ะ"

แกร๊กกกกกก!!!

ฉันที่กำลังค่อยๆใส่แป้งลงในโถ่ที่ปั่นไข่อยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองคนที่เปิดประตูเข้าห้องมา วินมองฉันนิดหน่อยก่อนจะเดินไปที่โซฟาหน้าทีวี

"ปั่นเสร็จให้ทุกอย่างเข้ากันดีและได้เนื้อเนียนละเอียดแล้ว เราก็เทใส่ภาชนะที่เตรียมไว้เลยค่ะ พร้อมนึ่งแล้วนะคะ" ฉันหันมาสนใจกล้องตรงหน้าต่อแล้วเทแป้งและไข่ที่ปั่นไว้ลงไปในถาดที่มีกระดาษรอง วินเดินมาทางนี้แล้วหลบเลี่ยงไม่ให้ตัวเองโผล่เข้ามาในกล้องก่อนจะเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์กระป๋องมาเปิดกิน ฉันจัดการนึ่งเค้กไว้แล้วกดพักกล้องหยุดการถ่ายเอาไว้ก่อน

"หิวว่ะ" ฉันเหลือบมองวินที่บ่นหิวแต่ก็ยังกระดกเบียร์ขึ้นดื่มต่อไม่หยุด

"ยังไม่ได้กินข้าวหรอ? หวานนึกว่าวินจะทานมาจากข้างนอกซะอีก"

"ไอ้เดย์มันรีบกลับไปกินข้าวกับเมียมัน" วินพูดแล้วบีบกระป๋องเบียร์จนแบนเรียบด้วยมือข้างเดียวแล้วก็โยนลงถังขยะที่วางอยู่ใกล้ๆซิงค์ล้างจาน ฉันมองตามกระป๋องที่ลอยไปแล้วหันกลับมามองคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยสายตาตำหนิ ทำไมถึงได้มักง่ายแบบนี้นะ เดินไปทิ้งลงถังดีดีมันจะเป็นอะไรไป

หมับบบบบ!!!!

"มองเคือง? ฉันก็โยนลงถังมั้ยวะ" วินไม่สนใจสายตาเคืองๆของฉันแล้วยื่นมือมาบีบแก้มฉันแรงๆแบบมันเขี้ยวแถมยังก้มลงมาจูบปากฉันเร็วๆด้วย

"อื้อออออ ปล่อยเลย! ในหม้อมีไข่พะโล้ ข้าวก็มี" เมื่อวานเห็นบ่นว่าอยากกินพะโล้วันนี้เลยทำให้น่ะ

จุ๊บบบบ!!!

วินก้มลงมาจูบปากฉันแบบเร็วๆแล้วเดินไปเปิดดูหม้อ ฉันเหมือนคนไม่มีสติไปชั่วขณะไม่รู้จะเอามือวางตรงไหนเลยลูบผมตัวเองเบาๆแล้วทัดผมไว้ที่หูเพราะรู้สึกหน้าร้อนๆจากการกระทำของวินเมื่อกี๊ ทำอะไรก็ไม่รู้... ฉันมองเขาที่จัดการตักข้าวไปนั่งกินบนโต๊ะแล้วหันมาสนใจเค้กที่นึ่งทิ้งไว้ต่อ

.............................................................

แต่งเค้กเสร็จก็เก็บของล้างเรียบร้อยแล้วค่อยตัดต่อวิดีโอพรุ่งนี้แล้วกัน ส่วนวินหลังจากกินข้าวเสร็จก็หายแว๊บเข้าไปอยู่ในห้องซ้อมเหมือนเดิม แต่ทำไมไม่เห็นได้ยินเสียงกีตาร์เสียงเบสเหมือนทุกทีเลยนะ

แอดดดดดด~~~

"หลับอยู่นี่เอง" เปิดประเข้ามาปุ๊บก็เจอวินนอนอยู่บนพื้นห้อง ข้างๆเป็นกีตาร์ไฟฟ้าที่ดูเหมือนว่าเขาจะเอาออกมาเช็ดทำความสะอาด แต่ดูๆแล้วยังทำไม่ทันเสร็จแน่นอน เพราะผ้าที่ใช้เช็ดยังกองทิ้งบนกีต้าร์อยู่เลย ไม่รู้เมื่อเช้าพากันออกไปทำอะไรแต่เช้ากลับมาก็เลยนอนต่อแบบนี้ ฉันไม่อยากปลุกคนที่กำลังหลับสบายเลยทำแค่ลูบผมวินเบาๆอยู่ครู่หนึ่งแล้วออกจากห้องมา จัดการเอาเค้กนมสดใส่กล่องไว้จะได้ฝากวินไปให้เดย์กับแฟนกินตอนเขาออกไปทำงานน่ะ

ครืดดดดด ครืดดดดดด

"สวัสดีค่ะคุณฮาร์ท"

'เสียงหวานครับ พรุ่งนี้ผมกับครอบครัวจะไปเลี้ยงอาหารที่บ้านเด็กกำพร้า'

"ค่ะ"

'ผมเลยอยากสั่งจะคุกกี้จากเสียงหวานได้มั้ยครับ' ครอบครัวคุณฮาร์ทที่บ้านชอบทำทานเลี้ยงอาหารคนพิการ เด็กกำพร้า บ้านพักคนชราอะไรแบบนี้อยู่แล้ว เมื่อก่อนคุณหญิงสมฤดีแม่ของเขาจะสั่งอาหารและขนมหวานจากยายฉันเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ช่วงหลังๆมานี้ฉันไม่อยากให้ยายทำงานหนักเลยต้องรับออเดอร์แทน

"ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณฮาร์ทอยากได้กี่ชุดคะ?"

'อืม...สักแปดสิบชุดจะได้มั้ยครับ?'

"รับกี่โมงคะ?"

'พรุ่งนี้เจ็ดโมงทันมั้ยครับ?' ของทุกอย่างก็มีหมดแล้ว ถ้าทำตอนนี้ก็คงทัน ฉันคำนวณทุกอย่างแล้วจึงตอบตกลง คุกกี้จริงๆแล้วก็ไม่ได้ทำอยากอะไรกล่องพลาสติกก็มีพร้อม คงไม่มีอะไรยุ่งยาก

'ขอบคุณครับเสียงหวาน ขอโทษด้วยนะครับที่มาสั่งเอาตอนนี้ พอดีคุณแม่เพิ่งมาบอกน่ะครับ'

"ไม่เป็นไรค่ะคุณฮาร์ท คุกกี้ทำแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ"

'ถ้าพรุ่งนี้เสียงหวานไม่มีธุระที่ไหน ก็ไปด้วยกันได้นะครับ เอ่อ....คุณแม่ท่านฝากผมมาชวนน่ะ' ชวนฉันงั้นหรอ พรุ่งนี้คิดว่าจะทำวิดีโอน่ะสิแต่ผู้ใหญ่ชวนทั้งทีจะปฏิเสธก็คงจะดูไม่ดีเท่าไหร่

'แต่ถ้าเสียงหวานไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครั....'

"โอเคค่ะ ฉันไปด้วย"

'จริงหรอครับ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปรับที่คอนโดนะครับ' คุณฮาร์ทตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแล้ววางสายไป ฉันเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน ก็ไม่ได้ไปเยี่ยมเด็กๆที่นั่นนานแล้วนี่นา ถ้าชวนวินไปด้วยพรุ่งนี้จะตื่นรึเปล่านะเพราะคืนนี้เขาต้องไปร้องเพลงกว่าจะได้กลับมานอนก็เกือบเช้าพอดี

หมับบบบบ

"ทำไรอีกแล้ววะ?" ฉันกำลังยืนตวงแป้งและส่วนผสมทุกอย่างเพื่อทำคุกกี้ อยู่ๆก็มีแขนแกร่งมาโอบเอวไว้จากด้านหลัง ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับวิน เห็นเขากำลังมองไปรอบๆห้องครัวและเค้าน์เตอร์ คงกำลังมองหากล้องน่ะว่าได้ถ่ายวิดีโออะไรไว้รึเปล่า แต่สักพักก็ก้มลงมาหอมแก้มฉันคงเพราะแน่ใจแล้วว่าไม่ได้มีกล้องที่ถ่ายอะไรไว้ ก็ถ้ามีกล้องเขาคงไม่มาทำอะไรแบบนี้แน่ วินไม่ชอบถ่ายรูปหรือวิดีโออะไรทั้งนั้น ขนาดรูปคู่ในไอจีฉันยังไม่ค่อยจะมีเลยเพราะวินไม่ยอมให้ถ่าย แถมวินยังไม่ยอมเล่นโซเชียลอะไรอีกด้วย ไอจี เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ไม่เคยรู้จักกับเขาหรอก

"ทำคุกกี้ พอดีมีออเดอร์เข้ามากะทันหันน่ะ"

"..........."

"วิน..พรุ่งนี้ไปเยี่ยมเด็กๆด้วยกันมั้ย" ตอนคบกันใหม่ๆฉันเคยพาวินไปเลี้ยงข้าวเด็กๆที่นั่น ยายก็ไปด้วย ก็พยายามหากิจกรรมสำหรับเราน่ะ เพราะวันๆวินเอาแต่ขลุกอยู่กับกีต้าร์ของเขาไม่ค่อยมีกิจกรรมอย่างอื่นนอกจากดูบอลและอยู่ในห้องซ้อมทั้งวันทั้งคืน

"ไปกับยาย? ถ้าตื่นไหวก็ไป" วินพูดแล้วเกยคางไว้ที่ไหล่ฉัน

"เปล่า ไปกับคุณฮาร์ทน่ะ คุณหญิงท่านชวนมา" วินเงียบแล้วผละตัวออกจากฉันแต่ก็ยังยืนกอดอกจ้องหน้าอยู่ วินเคยพูดบ่อยๆว่าไม่ไว้ใจคุณฮาร์ท คิดว่าคุณฮาร์ทชอบฉันบ้างล่ะ เอาแม่มาอ้างเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับฉันบ้างล่ะ แต่ฉันไม่เคยเห็นคุณฮาร์ทเขาจะมีท่าทีแบบนั้นเลยนี่นา

"ทำไมเงียบล่ะ"

"คุกกี้นี่ก็มันสั่ง?"

"อืม.."

"มันบอกว่าไง แม่ชวนใช่มั้ย อ้างแม่ตลอดไอ้เวรนี่ มันก็รู้ว่าเธอมีผัวแล้วยังจะมาทำตัวอ้อนตีนอีก!"

"วิน.."

"อะไร?! ฉันไม่ให้เธอไปกับมัน ถ้าจะให้ดีต่อไปนี้ก็ไม่ต้องคุยกับมันอีก ไม่ต้องรับสายมันแม่ง!"

"วิน แต่ผู้ใหญ่เขาชวนนะ จะปฏิเสธได้ไง"

"ก็บอกอยู่นี่ไงว่ามันเอาแม่มาอ้าง! เพื่อจะได้เจอหน้าเธอกลับบ้านไปนอนชักว่าว! ได้ยินแม่มันชวนกับหูหรือไงวะ?! กวนตีน! ไม่ต้องไป!!" ฉันมองตามคนที่ตะคอกใส่ฉันแล้วเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปในห้องนอนแล้วถอนหายใจออกมา วินน่ะยังไม่เคยคุยกับคุณฮาร์ทเลยสักคำ เจอกันก็แค่ไม่กี่ครั้งด้วยซ้ำแล้วมาคิดเองเออเองว่าคุณฮาร์ทชอบฉันทั้งที่มันไม่ใช่เลย เขาก็รู้อยู่แล้วว่าวินเป็นแฟนฉันอีกอย่างคุณฮาร์ทเองก็มีแฟนอยู่แล้วเขาจะมาชอบฉันทำไม แต่ในเมื่อวินสั่งห้ามขนาดนี้ฉันก็คงต้องหาวิธีปฏิเสธคุณหญิงสมฤดีแล้วล่ะ

ปังงงงงงง!!!!!!

ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงประตูกระแทกปิดเสียงดัง วินที่ใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีดำกับกางเกงยีนส์สีดำสะพายกระเป๋ากีต้าร์ไว้ข้างหลังเดินไปที่หน้าประตูห้อง ไม่มองฉันสักตาก้มลงใส่รองเท้าเสร็จแล้วก็เปิดประตูออกไปแล้วปิดกระแทกมันลงแรงๆอีกครั้ง คงจะไม่พอใจฉันเรื่องเมื่อกี้นี้แน่นอนเลย ฉันหลับตาลงอย่างปลงๆถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อีกครั้งแล้วลงมือทำคุกกี้ต่อให้เสร็จ

\*\*\*\*\*\*\*\*\* to be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***