คุณแฟนแสนห่วย Ep.3

Ep. 3

ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องฉันก็ได้กลิ่นเหม็นไหม้จนต้องเอามือปิดจมูกไว้แทบไม่ทัน

"เกิดอะไรขึ้น!" ฉันวางกระเป๋าและของทุกอย่างลงที่โซฟาก่อนจะรีบเดินเข้าไปดูในครัวพลางคิดทบทวนว่าก่อนออกจากห้องฉันลืมปิดแก๊สหรือไมโครเวฟพวกเครื่องใช้ไฟฟ้าอะไรรึเปล่า แต่ก่อนจะออกจากห้องฉันก็เช็คทุกอย่างทุกครั้งเลยนะ

"แค่กๆๆๆ" ยิ่งเข้ามาใกล้กลิ่นยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ มีควันลอยอยู่บริเวณเคาน์เตอร์จางๆ และวินที่ยืนหันหลังทำอะไรสักอย่างอยู่ที่ซิงค์ล้างจาน

"วิน" ฉันเอ่ยเรียกวินที่ยืนหันหลังอยู่เขาก็สะดุ้งตกใจนิดหน่อย แต่เมื่อวินหันหน้ามาก็กลับกลายเป็นฉันที่ต้องตกใจแทน ก็วินน่ะใบหน้าเข้มๆของเขาตอนนี้มันทั้งดำทั้งเปื้อนเขม่าควันที่หน้าผากและแก้มทั้งสองข้างนั่นก็ด้วย

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? จะพังห้องครัวหรอวิน?" ฉันพูดแล้วพยายามกลั้นหัวเราะ ตอนแรกก็ตกใจอยู่หรอกนะแต่พอมองไปรอบๆแล้วไม่เห็นว่ามีอะไรที่น่าจะเสียหาย นอกจากใบหน้าของวินตอนนี้ และอะไรสักอย่างที่เป็นแผ่นกลมๆสีดำที่ไหม้เกรียมจนติดกะทะแต่ตอนนี้มันถูกแช่อยู่ในซิงค์ล้างจานเรียบร้อยแล้ว นั่นมันคงจะเป็นต้นเหตุของควันโขมงที่ทำให้ฉันตกใจในตอนแรกสินะ

"ขำอะไรวะ?!"

"คิก~~~"

"หยุดขำเดี๋ยวนี้!" ฉันหุบปากทันทีที่เห็นสายตาดุดุของวินแต่ก็ยังอมยิ้มอยู่แล้วยื่นมือไปถูรอยดำที่แก้มออกให้ วินก็ยืนนิ่งๆให้ฉันทำก่อนจะยกมือเท้าเอวไว้พรัอมกับใบหน้าเซ็งๆนั่น

"จะเผาห้องหรอ?"

"ไม่ต้องมาพูดมาก บอกแล้วไงว่าอย่ากลับดึก!" ฉันอยากจะเถียงว่านี่มันก็ไม่ได้ดึกอะไรเท่าไหร่เลยนะ มันเพิ่งจะทุ่มครึ่งเอง แต่ก็นั่นแหละ..เพราะฉันเองก็ผิดที่ไม่ได้ทำอะไรไว้ให้วินกินรองท้องก่อน ที่จริงแล้วมาม่าก็มีนะ แต่วินไม่ชอบกินน่ะสิ แล้วใครจะไปคิดว่าผู้ชายแบบเขาจะมาลงมือทำไข่เจียวด้วยตัวเองแบบนี้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดที่จะเข้าครัวเลยแท้ๆ ที่ฉันรู้ว่าแผ่นดำๆนั่นคือไข่เจียวเพราะเห็นเปลือกไข่ที่วางทิ้งระเกะระกะอยู่ข้างถังขยะน่ะ

"ไปอาบน้ำใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนไป เดี๋ยวหวานทำกับข้าวเสร็จแล้วจะเรียกนะ" ไม่ชอบใส่เสื้อเวลาอยู่บ้านจริงๆ

พรึ่บบบบบบ!!!

เอวฉันถูกวินกระชากเข้าไปกอดแรงๆก่อนที่ใบหน้าคมจะซุกเข้ามาที่ซอกคอ สูดดมอยู่สักพักก็รู้สึกถึงลิ้นร้อนๆที่ตวัดเลียแล้วขบแม้มแรงๆตรงเนื้ออ่อนนั้น ฉันเอียงคอหนีแต่ก็ถูกลำแขนแกร่งโอบแน่นขึ้นจนแทบขยับตัวหนีไปไหนไม่ได้เลย

หมับบบบ!!!

"อ๊ะ!" วินเกี่ยวเอวฉันให้ลอยขึ้นนั่งลงบนเคาน์เตอร์อย่างรวดเร็ว ร่างแกร่งแทรกตัวเข้ามาอยู่กลางหว่างขาแล้วซุกหน้าลงตรงอกฉัน มือใหญ่ก็ยกขึ้นมาขยำเอวแรงๆ แล้วเลื่อนสูงขึ้นมาเรื่อยๆ พร้อมกับริมฝีปากร้อนก็จูบอยู่ที่ปากฉัน ฉันกะจะขัดขืนในตอนแรกแต่สัมผัสจากวินก็ทำให้ฉันต้องเปลี่ยนใจเป็นหลับตาลงแล้วรับจูบจากเขาแทน ลิ้นอุ่นๆแทรกเข้ามาในปากแล้วดูดลิ้นฉันแรงๆสลับกับตวัดไปมาอยู่ภายในนั้น มือหนาของวินเค้นคลึงอยู่ที่ทรวงอกทั้งสองข้าง และสัมผัสจากมือหนาที่คุ้นเคยก็ทำให้ฉันแอ่นอกเข้าหาอย่างให้ความร่วมมือ

"วิน... ไม่หิวข้าวแล้วหรอ?" ฉันดันใบหน้าของวินออกห่างเมื่อมือแกร่งกำลังดึงทึ้งคอเสื้อฉันลงเพื่อจะดูดที่เนินอกก็ชะงักค้างไว้อย่างนั้น สายตาคมเข้มเลื่อนขึ้นมาสบตาฉันก่อนจะผละตัวออกห่างทันที ราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"หิวมั้ย..?" ฉันเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นๆ เมื่อกี้ก็เกือบไปแล้วเหมือนกัน วินใช้เวลาแค่แป๊บเดียวเท่านั้นที่จะปลุกอารมณ์พวกนั้นของฉันให้มันลุกโชนขึ้นได้ ฉันขยับตัวเล็กน้อยจะลงจากเคาน์เตอร์แต่มันสูงมากเกินไปสำหรับผู้หญิงที่สูงไม่ถึงร้อยหกสิบอย่างฉันน่ะ วินก็เลยช่วยอุ้มลงมายืนที่พื้นเหมือนเดิมก่อนที่ร่างสูงจะหมุนตัวทำท่าจะเดินเข้าห้องไป แต่ฉันก็รีบยื่นมือไปดึงแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเอาไว้ก่อน

"อยากกินอะไรอ่ะ?"

"อะไรก็ได้ ตอนนี้กินได้หมด" ฉันพยักหน้ารับแล้วลงมือทำข้าวผัดกุ้งง่ายๆให้วิน เพราะกุ้งในตู้เย็นต้องรีบกินแล้วล่ะไม่งั้นอีกสองสามวันคงต้องทิ้งเพราะแช่ไว้นานเกินไปแล้ว

"กินเสร็จแล้วหรอ?" ฉันลุกขึ้นยืนเก็บจานเปล่าของตัวเอง วินก็คงจะกินเสร็จแล้วเหมือนกัน เห็นเขาวางช้อนลงบนจานแล้วก็ดื่มน้ำแล้วนี่

"อืม แล้วไปซื้ออะไรกันมาบ้างวันนี้? กลับซะค่ำ" วินที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวเอ่ยถามฉันที่ยืนล้างจานอยู่ ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่ออกจากห้อง แสดงว่าคืนนี้คงไม่ไปร้องเพลงแล้วมั้ง ดีเลย ฉันจะได้ชวนเขามาร์คหน้าคืนนี้ซะเลย

"คืนนี้วินไม่ไปร้องเพลงใช่มั้ย เดี๋ยวหวานมีอะไรให้ทำ" ฉันเก็บจานใบสุดท้ายที่ล้างเรียบร้อยไว้บนชั้นแต่พอจะหมุนตัวออกจากซิงค์ล้างจานก็ต้องชนกับอกแกร่งที่แข็งราวกับกำแพง แอบเจ็บจมูกอยู่เหมือนกันนะเมื่อกี้น่ะ ชนซะแรงเลย ฉันก้มหน้าลงแล้วยกมือลูบที่ปลายจมูกป้อยๆ แต่ทำไมวินต้องขยับเบียดใกล้เข้ามาเรื่อยๆแบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย

"จะให้ทำอะไร..?"

"อื้อออ วิน... ไม่ใช่ทำแบบนี้นะ" ก็วินน่ะสิทำท่าจะก้มลงมาจูบปากแต่ฉันหันหน้าหนีเลยทำให้จมูกวินแตะลงที่แก้มฉันแทน วันนี้เป็นอะไรของเขาเนี่ย อ้อนหนักแปลกๆ ไปทำอะไรผิดมารึเปล่า ฉันใช้มือสองข้างประกบที่แก้มของวินไว้แน่นแล้วจ้องเข้าไปที่แววตาคม

"ไปทำอะไรผิดมารึเปล่า?" วินทำหน้างงนิดหน่อยก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดมุ่นอย่างไม่พอใจ

"ทำผิดบ้าอะไรวะ?!"

"ก็วันนี้วินอ้อนหวานแปลกๆอ่ะ"

"กี่วันแล้ว?"

"หือ?" ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นฉันอีกแล้วที่งงแทน

"กี่วันแล้วที่ไม่ได้เอากัน อาทิตย์ก่อนนู้นเธอก็กลับบ้านไปนอนกับยาย อาทิตย์ที่แล้วแม่งก็เป็นเมนส์ เกือบยี่สิบวันแล้วว่ะหวาน" จากที่งงอยู่ในตอนแรกก็ต้องก้มหน้าหลบตาวินอีกครั้ง เพราะตอนนี้รู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าราวกับว่าฉันกำลังเอาหน้าผิงไฟไว้เลย ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าหน้าฉันตอนนี้มันแดงแค่ไหน อาทิตย์ก่อนฉันขอวินกลับบ้านไปนอนกับยายทั้งอาทิตย์เลย ก็จริงอย่างที่วินพูดเมื่อกี้นั่นแหละ พอกลับมาฉันก็มีประจำเดือน แต่ใครจะไปคิดว่าวินจะจำแล้วนับวันขนาดนี้กัน ฉันก็เพิ่งรู้เนี่ยแหละว่าเราไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบยี่สิบวันแล้ว

"เงียบ?" วินจ้องหน้าฉันอย่างไม่ค่อยพอใจที่ฉันยังเอาแต่เงียบและไม่ได้ตอบอะไร

"วิน..."

"ทำไม? อย่าบอกว่าแม่งเป็นเมนส์ยังไม่หาย ไม่เชื่อว่ะหวาน นับมาตลอดนี่มันเข้าวันที่แปดแล้ว! เธอเป็นเมนส์แค่เจ็ดวัน!" ฉันไม่เคยบอกวินเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลยนะ แต่เขาพูดถูกทุกอย่าง แสดงว่าวินสังเกตฉันมาตลอดเลยหรอเนี่ย

"..........."

"จะไม่ให้เอา?" วินบีบเอวฉันหนักๆแล้วก้มหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกของเราแตะกันแรงๆ

"เปล่า.. แต่หวานขออาบน้ำก่อนได้มั้ยล่ะ?"

\*\*\*\*\*\*\*\*\* to be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***