คุณแฟนแสนห่วย Ep.1

Ep. 1

"อ๊ะ!!! เข้ามาแล้วหรอ..." ฉันกัดฟันแน่นแล้วถามออกไป รู้สึก..เจ็บจัง

"อือ ไม่ต้องเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย"

"..........."

"เวลาที่เธอเกร็ง มันรัดฉันแน่นเกินไป อ่าาาา เข้าไม่ได้ว่ะ" ผู้ชายที่กำลังสอดใส่ตัวตนของเขาเข้ามาในร่างฉัน ชื่อวิน เขาเป็นแฟนคนแรกของฉันเอง เราคบกันมาได้เกือบปีแล้ว ระหว่างนั้นเขาก็ขอฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอดแต่ฉันก็ไม่เคยพร้อมเลยสักที จนมาถึงวันนี้ที่ฉันคิดว่า....

กึกกกกก!!!!!

"อ๊ะ!! วิน.. หวานเจ็บ"

"ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ ทนก่อนเดี๋ยวก็เสียว" วินมองหน้าสบตาฉันแล้วพูดกล่อม ตอนนี้ส่วนล่างของเราได้เชื่อมต่อกันอย่างสนิทแล้ว ฉันไม่เห็นหรอกแต่รู้สึกได้เพราะสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ชนเข้ากับผนังด้านในของฉันอย่างจังและความปวดร้าวที่แทบทนไม่ไหวมันจี๊ดขึ้นมาตรงส่วนนั้น เหมือนว่ามันกำลังฉีกขาด

"ยะ..อย่าเพิ่งขยับได้มั้ย...แสบมาก" ฉันสบตาเขาในตอนแรกก่อนจะหลบตาแล้วหันมองทางอื่นแทนในสองคำท้ายประโยคนั้น

"อืมมมมม แน่นจัง ฉันก็ขยับลำบากเหมือนกัน" เขาก้มลงดูดยอดถันของฉันที่ชูชันอยู่ต่อหน้า สลับกับจูบปากและซอกคอ ทำอยู่อย่างนั้นสักพักก็เริ่มขยับสะโพกหนากระแทกเข้าใส่ ตอนแรกฉันเองก็รู้สึกเจ็บมาก แต่พอนานเข้ากลับรู้สึกอีกอย่างเข้ามาแทนที่ มันเป็นความรู้สึกที่ฉันก็อธิบายยากอยู่เหมือนกันเพราะเพิ่งเคยประสบครั้งแรก แต่มันมีความสุขนะ..และรู้สึกว่าไม่อยากให้เขาหยุดทำเลย กลับกัน...อยากให้วินทำแรงขึ้นอีกหน่อยด้วยซ้ำ หรือว่า..นี่มันคืออาการที่เขาเรียกว่า เสียว...

พั่บๆๆๆๆๆๆ พั่บๆๆๆๆๆๆๆ

"อ๊ะๆๆๆๆ" ฉันตกใจตัวเองที่อยู่ๆก็ปล่อยเสียงน่าอายนั้นออกมา เลยรีบยกมือปิดปากไว้ ไม่เคยคิดเลยว่าเสียงแบบนี้จะออกมาจากปากฉันได้

"ไม่ต้องปิด ปล่อยออกมาเลย ฉันชอบเสียงครางของเธอ" ระหว่างที่วินยังกระแทกเอวเข้าใส่ อีกมือเขาก็เลื่อนมาดึงมือฉันที่ปิดปากตัวเองออก แล้วรวบมือทั้งสองข้างขึ้นไปตรึงไว้เหนือหัว และกระแทกแรงขึ้นจนฉันรู้สึกเจ็บแสบที่ส่วนนั้น แต่ก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน

"วิน~~~ อ้ะๆๆๆๆ"

"อืมมมมม... อื้อออออ!!! ซี๊ดดดดด!!!!" ความรู้สึกอุ่นร้อนที่พลุ่งเข้ามาด้านในหลังจากที่วินกระแทกใส่เร็วรัวก่อนที่ฉันจะรู้สึกเกร็งกระตุกหนักๆ เราสบตากันก่อนที่วินจะประกบปากลงมาจูบฉันอีกครั้งแล้วรอบที่สอง สามก็ตามมา ถึงแม้จะเคยคิดว่าเรื่องแบบนี้ฉันจะเก็บไว้ทำหลังจากแต่งงาน กับสามีของฉัน แต่เพราะฉันรักวินมากถึงได้ยอมเขา และไม่ว่าจะเป็นยังไงหรือเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ฉันก็จะไม่เสียใจหรอก เพราะทุกอย่างฉันเป็นคนเลือกและตัดสินใจเอง... และเพราะฉันเต็มใจ

4 ปีต่อมา

"ทำไมจนป่านนี้แล้วยังไม่ถึงห้องอีก ไลน์ก็อ่าน" ฉันบ่นกับตัวเองแล้วก็เหลือบมองนาฬิกาบนผนัง ตอนนี้ฉันอยู่ห้องคนเดียวส่วนวินออกไปทำงาน เขาร้องเพลงและเล่นกีต้าร์ในผับ ทุกวันเกือบๆตีสองเขาก็ถึงบ้านแล้ว แต่นี่จนตีสองเกือบจะครึ่งแล้วยังไม่กลับอีก ฉันเป็นห่วงเขามากเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า..

มือที่กำโทรศัพท์ไว้กำลังจะกดโทร.หา แต่แล้วก็ได้ยินเสียงกุกกักดังขึ้นที่หน้าประตูซะก่อน แล้วผู้ชายร่างสูงโปร่งที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดีก็แบกกีต้าร์ที่สะพายไว้ข้างหลังเดินเข้าห้องมาด้วยท่าทางอิดโรย

"วิน.. โอเคมั้ย? หวานกำลังจะโทร.หาอยู่พอดี" วินเดินเข้ามาหาแล้วจูบลงที่หน้าผากฉันอย่างที่เขาชอบทำเป็นประจำและทำท่าจะเดินผ่านเข้าห้องไป ฉันหมุนตัวกลับหลังแล้วเดินตามเขาไปทันที

"ทำไมวันนี้กลับดึกกว่าทุกวันล่ะ?"

"ทำไมยังไม่นอน?" แทนที่จะได้รับคำตอบแต่กลับกลายเป็นว่าฉันที่ถูกถามกลับมาแทน

"ไลน์ไปก็ไม่ยอมอ่าน..." ฉันเดินไปหากระเป๋ากีต้าร์ที่วินวางพิงกับเตียงไว้แล้วยกมันไปเก็บที่ข้างตู้เสื้อผ้าในที่ประจำของมันให้เข้าที่เข้าทาง

"แบตหมด" ได้ยินอย่างนั้นฉันก็ย้ายตัวเองไปยืนจ้องหน้าวินที่กำลังถอดเสื้อเตรียมจะไปอาบน้ำแต่เขายังไม่ยอมตอบคำถามแรกของฉันเลย

"อะไร.." เขาถอดเสื้อออกแล้วก็ยืนเปลือยท่อนบนจ้องหน้าฉันกลับคืนมาแถมยังพาดเสื้อยืดของเขามาบนไหล่ฉันด้วย

"ทำไมถึงกลับดึกล่ะ?"

"รถเสีย รอไอ้เดย์เคลียร์บิลที่ผับเสร็จแล้วให้มันมาส่ง ไปนอนไป ดึกแล้ว" ฉันพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินไปที่เตียง ที่จริงฉันก็หลับไปแล้วนะ แต่สะดุ้งตื่นมากลางดึกไม่เจอวินพอดูนาฬิกาก็เห็นว่าเลยเวลากลับแล้วแต่ยังไม่มาสักที เพราะเป็นห่วงน่ะสิเลยลุกขึ้นมาน่ะ

เดย์คือหนึ่งในเพื่อนสนิทของวินเขาน่ะเป็นเจ้าของผับที่วินไปร้องเพลงทุกคืนนั่นแหละ ฉันก็เคยเจอเขาบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยได้คุยด้วยเท่าไหร่ แต่ฉันสนิทกับแฟนเขานะเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันไง แล้วอีกอย่างเราก็อายุเท่ากันด้วย

"อื้ออออ ตัวเย็นจัง" ฉันลืมตาขึ้นแล้วพึมพำพูดเบาๆเมื่อวินขึ้นเตียงมาแล้วรั้งตัวฉันเข้าไปกอดไว้ ก่อนหน้านี้ฉันหลับไปแล้วแต่เพราะความเย็นจากตัวของวินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จทำให้ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นอีกครั้งน่ะ

"ตัวเธอก็อุ่น" วินกระซิบที่ข้างหูก่อนจะฝังหน้าเข้าที่ซอกคอทำให้ฉันยิ้มมุมปากออกมาแล้วหลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับเบียดตัวเข้าหาให้แผ่นหลังแนบสนิทกับแผงอกแกร่งของวินมากขึ้นกว่าเดิม

เช้าวันต่อมา

"สวัสดีค่ะทุกคน.. สบายดีมั้ยคะ?" ฉันคุยกับหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังไลฟ์สดตอนนี้มีคนกำลังดูอยู่ประมาณหกพันกว่าคน

"พี่เสียงหวานจะทำอะไร... อ๋อ ตอนนี้กำลังจะทำไข่ทรงเครื่องนะคะ เพราะว่าพี่วินชอบกิน" ฉันโน้มตัวเข้าใกล้หน้าจอเพื่ออ่านคอมเม้นท์แล้วยืนยิ้มให้ก่อนจะจัดการของตรงหน้าต่อไป ตอนนี้วินยังไม่ตื่นหรอกและฉันก็ไม่ได้ปลุกเขาลุกมากินมื้อเช้าด้วย เพราะปกติวินไม่ค่อยทานมื้อเช้า ต่อให้ฉันปลุกจนจะลากเขาลงจากเตียงยังไงถ้าเขาไม่อยากตื่นก็ไม่มีทางที่จะทำให้มื้อเช้าลงท้องเขาได้หรอก

'แล้วพี่วินไปไหนคะ?'

'อิจฉาพี่วินจัง อยากกินอะไรก็ได้กิน'

'อยากทำอาหารเก่งเหมือนพี่เสียงหวานค่ะ'

'ครั้งหน้ามาสอนทำเค้กนมสดหน่อยนะจ๊ะน้องเสียงหวาน อยากฝึกทำให้แฟนกินบ้าง' มีอีกหลากหลายคอมเม้นท์ที่ทยอยเลื่อนขึ้นมาจากด้านล่างสุดของจอโทรศัพท์ จนบางทีมันก็เร็วมากจนฉันอ่านไม่ทันเพราะต้องทำอาหารไปด้วย กว่าไข่ทรงเครื่องจะเสร็จวินก็คงตื่นพอดี

"สำหรับวันนี้หวานต้องลาไปก่อนแล้วนะคะทุกคน ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันในวันนี้ค่ะ พี่เมี่ยง..เดี๋ยวครั้งหน้าหวานจะมาทำเค้กนมสดให้นะคะ บ๊ายบ่ายค่า..." ฉันส่งยิ้มโบกมือให้หน้าจอก่อนจะกดปิด นี่ก็เป็นชีวิตประจำวันของฉันแหละ ทำอาหาร คิดเมนู ถ่ายคลิป ตัดต่อวิดีโอเพื่ออัพโหลดลงช่องยูทูปของฉัน ทุกวันก็อยู่แต่ในห้องกับในครัว นานๆทีถึงจะออกไปข้างนอกเพื่อซื้อของพวกเครื่องมือและส่วนประกอบการทำอาหารและขนม และวินนั่นแหละเป็นคนพาไปเพราะฉันขับรถไม่เป็น

\*\*\*\*\*\*\*\* to be continued

......

I'm not single เซ็ทนี้จะมีทั้งหมดสามเรื่องนะคะ ขอขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนที่สนับสนุนและคอยอยู่เคียงข้างกันมาตั้งแต่เซ็ทแรก และยินดีต้อนรับสำหรับนักอ่านที่เข้ามาใหม่ด้วย 🙏🙏🙏🙏🙏 ขอบคุณมากค่ะ

ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์ต่อไปเรื่อยๆ หากมีข้อไหน คำไหน หรือสิ่งใด ที่ผิดพลาดและบกพร่องก็ขออภัยทุกคนด้วยนะคะ.... คอมเม้นท์ ติชม และแนะนำ ได้เสมอ

♥️♥️♥️♥️ รักนะจุ๊บๆ♥️♥️♥️♥️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***