ถึงแม้จะมีแค่วิญญาณแล้วยังไง
"ดวงวิญญาณที่ล่องลอยไร้จุดหมายที่ที่อยู่อาศัยของเธอนั้นคือสุสานของคนตาย ไม่มีสิ่งใดที่อยู่ในที่แห่งนั้นนอกจากร่างที่ไร้วิญญาณของผู้คน
ศพนับพันนับหมื่นเน่าเปื่อยเกลื่อนกลาดทั่วสุสาน ฝูงแร้งบินว่อนฉีกกินชิ้นเนื้อของซากศพภาพสยดสยองของเศษชิ้นเนื้อกระจัดกระจายตามพื้นหญ้าฝูงหมาต่างรุมแทะแย่งกินเศษเนื้อฉีกดึงกระชากจนไขมันและลำไส้ทะลักออกมาเป็นภาพสยดสยอง
พวกมันยื้อแย่งกันกินอย่างเอร็ดอร่อยผู้คนนั้นต่างเรียกขานนามสถานที่แห่งนั้นว่าสุสานคนตายแห่งวอซิเนีย
ซากศพที่กองกันเต็มภูเขากลิ่นสาบเน่าเหม็นลอยฟุ้งไปทั่วป่าซากศพมากมายถูกขนทยอยมาในช่วงสายๆผู้ที่นำมานั้นต่างมีท่าทีที่เร่งรีบร้อนรนพวกเขาแต่งกาย เหมือนกับพวกทหารยุคโบราณ แต่ผู้ที่กำลังเฝ้ามองอยู่นั้นกลับคิดสงสัยถึงแม้จะไม่มีใครมองเห็นตัวเธอก็ตาม
เธอคือดวงวิญญาณที่กำลังล่องลอยไปทุกที่ในสุสานแห่งนี้ "นั่นก็คือตัวฉัน คอเรีย คริชโตโน่ อายุของฉันเพิ่งจะแค่ 25 แต่ต้องมาตายเพราะอุบัติเหตุ
ที่แห่งนี้มันคือที่ไหนกัน ฉันพยายามที่จะออกไปจากที่แห่งนี้ แต่ก็กลับถูกดึงมายังสถานที่แห่งนี้ทุกครั้งร่ำไป อะไรกัน" ความสงสัยนั้นเกิดขึ้นในจิตใจ พวกเขานำศพจำนวนมากเหล่านี้มาจากที่ใด
ฉันพยายามที่จะหาคำตอบ และตามพวกนั้นไป แต่ก็ต้องถูกดึงกลับมายังสถานที่แห่งนี้มันเหมือนกับว่า ฉันผูกติดอยู่กับสถานที่แห่งนี้ ฉันพยายามที่จะฟังพวกเขาเหล่านี้พูด แต่ก็ฟังไม่ออกมันเป็นภาษาที่แตกต่างฉันไม่เข้าใจมัน นานวันเข้าสถานที่แห่งนี้เริ่มที่จะเปลี่ยนไป หมอกหนาเริ่มปกคลุมสุสานและแล้วสิ่งนั้นมันก็ปรากฏขึ้นในค่ำคืนที่มืดมิดมองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาวและพระจันทร์ ฉันผู้นี้ได้แต่เฝ้ามองมัน วันแล้ววันเล่า..........
... ....... จบ....... ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments