ช่วยรักผมหน่อย....ผมอ่อยโคตรเก่ง Don't leave me Ep.1

Ep. 1

'เอาละค่ะ คุณไมค์คะ ดิฉันว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเนี่ย เรามาพบกับพวกเขากันเลยดีกว่าค่ะกับ วง XC ค่า!!!!'

"เดี๋ยวสิ ไม่ได้นะ ตอนนี้เรายังติดต่อการ์ตูนไม่ได้เลย ถ้าให้ศิลปินขึ้นไปตอนนี้ใครจะแปลให้ล่ะ"  พี่ดรีมพูดขึ้นมาอย่างลนลานเมื่อข้างนอกนั้นพิธีการคู่หญิงชายประกาศให้ศิลปินขึ้นเวทีแล้ว เสียงกรี๊ดกร๊าดและเสียงปรบมือโห่ร้องของเหล่าแฟนคลับที่มารอดูศิลปินก็ดังขึ้นระนาว แต่ข้างหลังเวทีนี่สิกำลังวุ่นกัน เพราะเมื่อไม่นานมานี้ยัยการ์ตูนที่รับปากว่าจะมาแปลภาษาเพิ่งจะโทรมาบอกว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยแต่ว่าจะมาทันแน่นอน จนถึงตอนนี้พอติดต่อกลับไปอีกทีก็ดันติดต่อยัยนั่นไม่ได้ซะงั้น วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย?!

"ใครก็ได้ ไปบอกข้างนอกก่อนไปว่าให้หากิจกรรมทำรอไปก่อน จะเล่นเกมหรือจับรางวัลแจกของขวัญอะไรก็ได้ไป"  เมื่อได้ยินอย่างนั้นพี่ทีมงานคนหนึ่งก็รีบเดินเร็วๆไปที่ข้างเวทีเพื่อสื่อสารพูดคุยกับทางพิธีกรทันที

"แล้วหนุ่มๆวง XC ล่ะค่ะ"

"อย่าเพิ่งเรียกให้ขึ้นเวที ปล่อยให้พวกเขานั่งพักผ่อนกันไปก่อน เอ้า เมษา! ยังยืนนิ่งอยู่ทำไมล่ะ รีบไปบอกพวกเขาเร็วเข้า!"

"ค่ะพี่ดรีม!"  ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องพักศิลปินเพื่อบอกพวกเขาว่าขอเวลาอีกสักแป๊บ เพราะทั้งทีมงานตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีฉันพูดภาษาเกาหลีได้คนเดียว เพราะการ์ตูนก็ไม่อยู่ ฉันน่ะทำงานเบื้องหลังแต่เพราะชอบที่จะได้พบเจอกับพวกไอดอลหรือนักร้องก็เลยพยายามฝึกภาษาด้วยตัวเอง ถึงจะงูๆปลาๆก็เถอะแต่ก็พอสื่อสารได้นะจะบอกให้ ส่วนวง XC ที่มาวันนี้ก็เป็นวงน้องใหม่แต่ละคนก็อายุไม่เท่าไหร่เอง พอได้รู้อายุพวกเขาแล้วรู้สึกแก่เลยทีเดียว โตกันไวจริงเด็กสมัยนี้

ฉันยกมือเคาะประตูแล้วเปิดออกก็เจอเหล่านักร้องไอดอลประมาณสี่ห้าคนนั่งรออยู่ในนั้น ระรานตาชะมัด

"เอ่อ... ขออนุญาตนะคะ คือว่าตอนนี้..."

"พี่เมษา! เดี๋ยวก่อนพี่! พี่เมษา!!"  ฉันที่กำลังจะบอกศิลปินว่าให้พักผ่อนกันก่อน ถ้าพร้อมแล้วจะมาเรียกอีกที แต่อยู่ๆเสียงยัยจิ๊บเด็กฝึกงานก็วิ่งหน้าตื่นมาพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อฉันซะเสียงดัง อ้อลืมโม้ไปว่าเมื่อกี๊นี่น่ะฉันพูดภาษาเกาหลีด้วยแหละ~~ ><

"มีอะไรรึเปล่า?" ฉันโค้งหัวให้พวกเขาเป็นการขอโทษแล้วหันมาคุยกับยัยจิ๊บ

"คือเหล่าแฟนคลับข้างนอกอ่ะดิ พวกเขาเริ่มโวยวายกันใหญ่แล้ว บอกว่ารอมาเป็นชาติแล้วยังจะให้รอไปถึงไหน แถมยังพากันส่งเสียงเรียกร้องให้ศิลปินออกไปตอนนี้เลยอ่ะ บ่นกันใหญ่เลยบางกลุ่มก็จะบุกเข้ามาถึงข้างหลังเวทีแน่ะ!"  ยัยจิ๊บพูดพร้อมกับท่าทางที่เหนื่อยหอบ ฉันก็ยังรอฟังอยู่ว่าจะให้เอายังไงต่อไป

"..............."  มองหน้ายัยจิ๊บที่กำลังจะเอ่ยปากพูด มือก็ยังจับลูกบิดประตูที่แง้มค้างไว้อยู่นิดหน่อย

"พี่ดรีมเลยบอกว่า ให้พี่เมษาขึ้นเวทีเป็นล่ามแปลภาษาแทนพี่การ์ตูนไปก่อน"

"ว่าไงนะ?!!O_O!"  เมื่อกี๊ยัยจิ๊บพูดว่าไงนะ

"พี่ดรีมแกบอกว่าให้พี่ขึ้นเวทีแทนพี่การ์ตูนไปเลย เพราะถ้ารอพี่การ์ตูนคงโดนแฟนคลับติ่งวง XC พังเวทีแน่"

"จะบ้าหรอ! ฉันไม่เคยขึ้นเวทีไปแปลเลยนะแก!"

"แต่พี่ก็พอพูดได้ไม่ใช่หรอ ตอนนี้มีพี่คนเดียวนะพี่เมษาที่จะช่วยพวกเราได้ ฉันเองก็เชื่ออย่างที่พี่ดรีมพูดว่าพี่ต้องทำได้แน่ พวกเราฝากความหวังไว้ที่พี่นะ"  จะเอาฉันไปขายหน้าล่ะสิไม่ว่า ก็ฉันยังไม่เคยขึ้นเวทียืนแปลภาษาออกรายการทีวีเลยสักครั้งนี่นา แล้วนี่อะไรกัน...อยู่ๆจะให้ฉันขึ้นเวทีเนี่ยนะ!! ตายๆๆพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วย ความรู้สึกตอนนี้อยากจะมุดดินกลับเชียงใหม่ชะมัด!!

........................................................

"ครับผม ก็เมื่อกี๊นะครับเกิดข้อผิดพลาดขึ้นนิดหน่อยทางเราต้องขออภัยน้องๆแฟนคลับวง XC ทุกๆคนด้วยนะครับ"

"ค่ะ และตอนนี้นะคะถึงเวลาที่จะพบกับพวกเขาจริงๆแล้วค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปมากกว่านี้นะคะ ขอเชิญพบกับนักร้องวง XC ได้เลยค่า~~~"

"กรี๊ดดดดด~~~ อร๊ายยย!!!"

แปะๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงปรบมือแล้วก็ทั้งเสียงกรี๊ดเสียงโห่ร้องพร้อมๆกับศิลปินบอยแบรนด์น้องใหม่ที่ทยอยกันเดินขึ้นเวที และปิดท้ายด้วย...ฉันเองที่ยืนเป่าปากถอนหายใจแล้วเดินตามพวกเขาขึ้นไปทีหลัง

"อร๊ายยยยย!!!!" เสียงเหล่าแฟนคลับยังโห่ร้องดังมาไม่หยุด ยิ่งตอนที่ไอดอลของพวกเธอยกมือไหว้พร้อมกับก้มหัวลงเป็นการทักทายแบบไทยๆ พวกเธอก็ยิ่งพากันกรี๊ดเสียงดังมากขึ้นกว่าเดิม จะบอกว่าฉันเองก็เคยผ่านโม้เม้นท์นั้นมาแล้วสมัยเรียนมัธยมน่ะ หึหึ

"อันยองฮเซโย.."

"โอ้โห้นี่คุณทักทายเป็นภาษาเกาหลีเลยหรอฮะ คุณน้ำหวานครับ"

"แหม...เพื่อหนุ่มๆหล่อๆอย่างวง XC แล้วเนี่ยดิฉันก็ต้องฝึกพูดมาบ้างสิคะคุณไมค์คะ ฮ่ะๆๆๆ" พิธีกรทั้งสองหยอกเย้าเอ่ยแซวกันตามประสาเอ็มซีเพื่อให้บรรยากาศดูสนุกสนานมากขึ้น ก่อนที่ทั้งสองจะหันมาส่งสายตามให้ฉัน ซึ่งฉันเองก็มองกลับไปหาพวกเขาแบบงงๆ 'ฮ่ะ? คือประโยคที่พวกเขาพูดเมื่อกี๊ฉันก็ต้องแปลใช่มั้ย' ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ด้วยความตื่นเต้นก่อนจะจับไมค์แบบที่มือสั่นๆขึ้นมาจ่อปากแล้วอธิบายประโยคที่พิธรกรทั้งสองพูดเล่นกันเมื่อกี๊ให้หนุ่มๆวง XC เข้าใจ พวกเขาเองก็ตั้งใจฟังมากจนสุดท้ายก็พากันหัวเราะออกมาพร้อมกับหันไปส่งยิ่มให้พิธีกร โบกมือฉีกยิ้มให้แฟนคลับ ต่อจากนั้นก็เป็นช่วงโชว์ซิงเกิ้ลเปิดตัวของพวกเขา โปรโมทเพลงและตอบคำถามของเหล่าแฟนคลับ ใช้เวลาทั้งหมดบนเวทีนั้นเป็นเวลาสี่สิบนาทีโดยประมาณ

"โห.... สุดยอดเลยพี่เมษา"  ยัยจิ๊บพูดแล้วยกนิ้วโป้งให้ฉันยกสองข้าง

"ใช้ได้เลยนี่ ทำไมไม่ขึ้นแปลตั้งทีแรกล่ะความสามารถก็มี"  เมื่อลงจากเวทีแล้วพี่ๆน้องๆเพื่อนร่วมงานก็เอ่ยชมเปาะ ฉันเองก็ยิ้มรับด้วยความขอบคุณ อึ้งตัวเองอยู่เหมือนกันนะ ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะฟังพวกเขาออกแล้วก็แปลเป็นเรื่องเป็นราวได้ขนาดนี้เลยอ่ะ

"งานวันนี้ต้องขอบคุณพี่เมษมากๆเลยนะเนี่ย ถ้าไม่มีพี่เมษาป่านนี้เวทีคงพังยับเหลือแต่ซากแล้วอ่ะ"

"เว่อร์ไปแล้ว..."

"จริงๆพี่ ต่อไปต่อคงได้ขึ้นเวทีบ่อยแล้วหละ ใช่มั้ยคะพี่ดรีม?"

"อือ พี่ก็ว่าอยู่ ถ้าทำได้ก็ทำบ่อยๆไปเลย ขึ้นเวทีบ่อยๆจะได้ชิน ต่อไปจะได้ไม่ตื่นเวทีนะ"

"ไฮทุกคน โทษทีมาสายแล้วอ่ะ"  พวกเราหันไปมองก็เห็นยัยการ์ตูนเดินหิ้วรองเท้าส้นสูงสีชมพูมาด้วย แต่เดินเท้าเปล่ามาแบบนั้น อย่าบอกนะว่าอุบัติเหตุที่ว่าคือเพราะรองเท้าส้นหัก

"วันนี้มันแบดเดย์มากเลย! แค่แวะเซเว่นแป๊บเดียวกลับมา รถยางแบนซะงั้น แค่นั้นไม่พอตอนเดินไปโบกแท๊กซี่ส้นรองเท้าดันมาหักอีก เคราะห์ซ้ำกรรมซัดแท๊กซี่ก็ไม่มี นี่รู้ป่ะ นั่งวินมอไซค์มานะเนี่ย! โอ้ย"

"งานเสร็จแล้วเนี่ย วง XC ก็กลับไปกันหมดแล้ว"  พี่ดรีมพูดกับยัยการ์ตูนด้วยสีหน้านิ่งๆ

"หมายความว่าไง แล้วใครแปล?"  และทุกคนก็ร่วมใจกันชี้นิ้วมาที่ฉัน

"ยัยเมษาเนี่ยนะ?!!"

"ใช่ ทำได้ดีด้วย พี่เมษาเก่งที่สุด"

          ******* to be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***