กลับมารักครั้งนี้....ไม่มีพลาด Don't leave me Ep.15

Ep. 15

1 อาทิตย์ผ่านไป

" พริ้มครับ วันนี้ไปกินข้าวที่บ้านพี่นะ แม่พี่ชวน ท่านบอกอยากเจอพริ้มอีก "

" จะทันหรอ วันนี้ดูครึ้มๆด้วย เหมือนฝนจะตก "  ฉันพูดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างรถ มันครึ้มมากจริงๆนะ ฉันว่าอีกไม่นานฝนคงต้องตกแน่นอน ส่วนยัยข้าวเม่า ฉันก็โทร.หาก่อนจะออกจากบริษัทแล้ว น้องบอกว่าอยู่ห้องแล้วเรียบร้อยฉันก็หายห่วง

" ถ้าฝนตกก็นอนบ้านพี่ไง ^^ "  ฉันมองหน้าเขาอย่างเอือมๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เมื่อฉันเงียบเขาก็คงจะรู้คำตอบแล้วแหละ ไม่งั้นคงไม่ขับรถจนมาจอดหน้าบ้านตัวเองอย่างตอนนี้หรอก

นั่นไงฉันพูดผิดซะเมื่อไหร่ แค่รถจอดปุ๊บฝนก็เทลงมาปั๊บเลย เขารีบเปิดประตูออกไปแล้วเดินมากางร่มรอรับฉันที่ประตูอีกด้านของรถ

" ส่งกระเป๋าพริ้มมาดิ พี่ถือให้ "  เขาเอากระเป๋าสีพาสเทลของฉันไปสะพายไว้ เมื่ออยู่กับเขาแล้วกระเป๋าใบนั้นดูเล็กลงไปเลยแฮะ เขาโอบไหล่ฉันไว้แล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยที่มีเขาคอยกางร่มกันฝนไว้ให้ ก็เลยไม่เปียก

" น้องพริ้มมาแล้ว เปียกมั้ยคะลูก? "

" ไม่เปียกเลยค่ะคุณป้า ฝนเพิ่งมาตกก่อนลงจากรถนี่เองค่ะ มาถึงพอดี "  ฉันคุยกับแม่ของเขาที่เดินเข้ามาลูบแขนลูบผมฉันที่มันเปียกเพราะโดนแค่ละอองฝนนิดหน่อยเอง

" แล้ว..คุณยายอยู่ไหนคะ? "  ฉันถามเพราะมองไปรอบๆบ้านแล้วไม่เห็นท่านเลย

" คุณยายเค้าทำบัวลอยน้ำขิงอยู่ในครัวแน่ะ แกรู้ว่าน้องพริ้มจะมา แม่แกล้งถามว่าทำให้ใคร..กองทัพไม่ชอบกลิ่นขิง แกบอกทำให้คนที่อยากกิน ใครอยากกินก็กิน "  คุณป้ากระซิบพูดกับฉันพลางหันมองไปทางห้องครัวเหมือนกลัวว่าคนที่ทำบัวลอยน้ำขิงอยู่ในนั้นจะผ่านมาได้ยินเข้า

" ฮ่ะๆๆๆ คุณยายคงแอบได้ยินที่พี่คุยโทรศัพท์กับพริ้มวันนั้นแน่เลย "

" อ้อ วันนั้นที่ฉันบอกว่าอยากกิน....คุณกำลังจะบอกว่าท่านทำให้ฉันหรอคะ?! "  ฉันนึกย้อนกลับไปถึงวันนั้นแล้วโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนจะยิ้มกว้างออกมา

" ชอบแต่ปากแข็งเหมือนใครน๊า "  ฉันหันไปมองเขาที่ใช้ไหล่ดันฉันเบาๆแล้วก็พูดลอยหน้าลอยตาใส่ เขาคงจะหมายถึงฉันนั่นแหละ ฉันเองก็กำลังคิดอยู่เหมือนกันว่า ฉันกับคุณยายน่ะมีนิสัยที่ค่อนข้างจะคล้ายกันมาก แต่..ฉันว่าฉันก็ไม่ถึงขนาดนั้นนะ

" กองทัพลูก ดูหนูสิครับเสื้อเปียกขนาดนี้ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าไหมครับลูก "  ตอนที่กางร่มเดินเข้ามาในบ้าน เขาเอียงร่มมาฝั่งฉันจนไหล่ตัวเองเปียกเพราะโดนฝน ร่มมันไม่ได้ใหญ่ขนาดที่จะบังฝนสำหรับสองคนได้

" เดี๋ยวหนูเข้าไปดูคุณยายก่อนนะคะ เพื่อว่าท่านจะมีอะไรให้ช่วย ^^ "

" เดี๋ยวพี่ลงมาหานะครับ "  คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆยื่นมือมาเกี่ยวผมฉันไปทัดหูไว้ให้ก่อนจะเอากระเป๋าของฉันวางลงบนโซฟาแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

ในครัว

" ทำอะไรอยู่หรอคะคุณยาย หอมจัง "  ฉันเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับยิ้มกว้างให้คนที่กำลังวุ่นอยู่หน้าเตาแก๊ส

" เข้ามาทำไม เกะกะซะจริงๆ ไปๆ ออกไปข้างนอกโน่น "

" มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ? "  ท่านถอนหายใจออกมาก่อนจะชี้นิ้วให้ฉันไปล้างจานและพวกอุปกรณ์ทำบัวลอยน้ำขิงของท่านที่แช่อยู่ในซิงค์ เหมือนฉันกำลังเห็นตัวเองเลยแฮะตอนที่ท่านยืนมองหน้าแล้วถอนหายใจใส่น่ะ ฮ่าฮ่าๆๆๆๆ ฉันเองก็ชอบทำแบบนี้ใส่หลานชายของท่านบ่อยๆเหมือนกัน ก็เขาพูดไม่รู้เรื่องนี่ คนอะไร ทั้งดื้อ ทั้งเจ้าเล่ห์แล้วแถมยังหน้าด้านอีกด้วย

" คุณยายครับ จำไม่ได้หรอครับว่าหลานยายไม่ชอบกินขิง นี่มันอะไรกับครับเนี่ย "  นั่นไงกำลังนินทาอยู่ก็มาพอดี อายุยืนจริงๆ เขามายืนอยู่ข้างหลังฉัน แกล้งโวยวายขึ้นมาแล้วยกมือขึ้นบีบจมูกไว้เหมือนรับไม่ได้อย่างแรงกับกลิ่นนั้นที่กำลังเดือดปุดๆอยู่ในหม้อ มืออีกข้างก็เลื่อนมาประคองเอวฉันที่กำลังยืนล้างจานอยู่ จนฉันต้องหันไปปรามเขาด้วยสายตาว่าให้เอามือออกจากเอว ' ทำอะไรของเขากันน่ะ ต่อหน้าคุณยายแท้ๆ ยังจะกล้าหน้าด้าน ...แต่คนมันหน้าด้านนี่เนอะ อยู่ที่ไหน เวลาใดก็ด้านอยู่อย่างนั้นแหละ '

" ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ "  กระซิบบอกเขาที่เข้ามายืนเบียดฉัน ใจเต้นแรงตึกตักเพราะกลัวว่าคุณยายจะสงสัยและจับได้กับการกระทำลับๆล่อๆของเขา

" อะไรนะ? พริ้มพูดอะไรพี่ฟังถนัด.. "  ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆพยายามสงบอารมณ์ของตัวเองที่จะไม่ยื่นมือไปบิดหูคนตัวโตเพราะความกวนประสาทของเขา ก็ดูเอาเถอะยิ่งพูดเขาก็ยิ่งกวน แกล้งเอียงหูเข้ามาใกล้ จนแก้มของเขาจะชนปลายจมูกฉันอยู่แล้ว

" กองทัพลูก หนูแกล้งอะไรน้องพริ้มครับ แบบนี้ไม่น่ารักเลย แม่เห็นนะ... ไม่เอาครับลูก "  เสียงคุณป้าดังขึ้นมาจากด้านหลัง ฉัรเขินจนไม่กล้าหันไปมองแต่ก็ต้องขอบคุณแม่ของเขามากจริงๆ ไม่งั้นเขาคงไม่ยอมหยุดกวนฉันง่ายๆแน่

" นิสัย! โตเป็นควายแล้วนะไอ้กองทัพ พ่อยืนมองแกตั้งแต่หน้าประตูแล้ว ลูกเรานี่มันหน้าด้านได้ใครนะคุณ? "  นี่พ่อเขาก็อยู่ด้วยหรอเนี่ย ฉันอายคูณสองเลยหล่ะตอนนี้ ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว

" ยังจะกล้าถามอีกหรอคะคุณ? แล้วก็ใช้คำพูดให้มันดีดีหน่อยสิคะ! "

เพี๊ยะ!!!

เสียงนั้น ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้หันไปมองว่าสถานการณ์เป็นยังไง แต่ก็เดาได้ว่าคงเป็นเสียงจากฝ่ามือของคุณป้าที่กระทบลงกับส่วนไหนสักส่วนบนตัวคุณลุงอย่างแน่นอน

" ชิมสักหน่อยสิคะ คุณยายอุตส่าห์ทำให้นะ "  ฉันเลื่อนถ้วยบัวลอยน้ำขิงไปหาเขาหลังจากที่เราทานมื้อเย็นกันเสร็จแล้ว เขาทำหน้าเนือยๆแล้วกรอกตามองบนพร้อมกับปากที่ยื่นออกมากเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ

" พี่ไม่ชอบกลิ่นขิงจริงๆ มันกลิ่นแรงเกินไป "

" มันไม่เหม็น ลองชิมดูสิคะ อร่อย.. "  ฉันตักเข้าปากโชว์เขา เราทุกคนมีถ้วยบัวลอยน้ำขิงวางตรงหน้ายกเว้นคนตัวโตที่นั่งข้างฉันคนเดียว เขาเอาแต่นั่งกอดอกมองพวกเรากิน

" แม่บอกแล้ว มันอร่อย น้องพริ้มลองป้อนพี่เขาดูสิลูก เผื่อว่าพี่เขาจะเปิดใจลองชิมบ้าง "  จากหน้าเนือยๆเมื่อกี๊เปลี่ยนมาเป็นแววตาเจ้าเล่ห์ทันทีพร้อมกับยักคิ้วให้ฉันด้วย  ฉันลองตักบัวลอยน้ำขิงขึ้นไปจ่อที่ปากเขา คนตัวโตนั่งมองมันอยู่สักพักแล้วก้มมากระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ

" ถ้าพี่กินแล้วจะได้อะไร....จากพริ้ม? "

" .............. "

" คำนี้...แลกกับ คืนนี้นอนบ้านพี่ เอามั้ยล่ะ? "  แค่คำเดียวฉันคิดว่าคนอย่างเขาต้องทำได้อยู่แล้ว ถ้าเขาจะทำอ่ะ แต่ถ้าเป็นหมดถ้วยนี้ มันก็น่าเล่นอยู่นะ

" ถ้วยนี้ หมดเกลี้ยง ห้ามเหลือแม้แต่น้ำหยดเดียว "  ฉันตอบแล้วฉีกยิ้มให้เขา ถ้าเกลียดขิงขนาดนั้น เขาไม่มีทางทำได้แน่

" พริ้มจะค้างที่นี่? "

" .....ถ้าหมดนะ "  ฉันพยักหน้าตอบแล้วย้ำเขาอีกทีว่าต้องเกลี้ยงจริงๆ

" พูดแล้วนะพริ้ม! "

งับบบบบ!!!!

เขาอ้าปากงับบัวลอยน้ำขิงในช้อนที่ฉันถือค้างไว้อยู่ก่อนจะคว้าถ้วยไปซดสี่ห้าคำติด แล้วทำหน้าเหยเก สุดท้ายก็ตักยัดเข้าปากอีกรัวๆ แน่นอนว่าทุกคนตอนนี้กำลังนั่งอึ้งที่เห็นเขาซึ่งเกลียดกลิ่นขิงมากที่สุดในชีวิตแต่กำลังตักบัวลอยน้ำขิงกินไม่หยุด แล้วแถมยังซดน้ำจนหยุดสุดท้าย ใช่ค่ะ..เขากินหมดแล้ว เกลี้ยงถ้วยซะด้วย

ปั่กกกกก!!

" ป่ะ! "  เขาวางถ้วยกระแทกลงบนทานข้าว แล้วหันมาจับแขนฉันพร้อมกับเอ่ยคำชวนที่ไม่ชัดเจนของเขา ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น่ากลัวขนาดนี้นะ!

" เดี๋ยว! จะบ้าหรือไงคะ?! "  ฉันพูดด้วยความตกใจแล้วพยายามกระชากแขนตัวเองออก เขาจ้องหน้าฉันด้วยแววตาที่ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกแปลกๆ ก่อนจะขำกร๊ากออกมา

" กลัวหรอ? ฮ่าๆๆๆๆ พี่ล้อเล่นน่า... แต่พี่กินหมดถ้วย เห็นแล้วใช่มั้ย? เพราะฉะนั้น.... ทุกคนครับ วันนี้พริ้มจะค้างที่นี่ เพราะฝนตกหนักแบบนี้คงกลับคอนโดลำบาก "  พูดล้อฉันเสร็จแล้วก็หันไปบอกทุกคนที่นั่งมองเราอยู่

" เป็นแผนของแกใช่มั้ยไอ้กองทัพ!!!  ฿#/)+&@:*+(? "  คุณลุงพูดพร้อมกับชี้หน้าเขา แล้วตบท้ายประโยคด้วยภาษาเกาหลีที่ฉันเองก็ฟังไม่เข้าใจหรอก

" แม่ครับ!! พ่อพูดคำหยาบ!!! "

เพี๊ยะ!!!!!!

เวลา 22:59 น.

กองทัพ ||Part||

" นอนกันหมดยังวะ? "  ผมเดินไปเปิดประตูห้องนอนแล้วชะโงกหน้าออกไปดู เมื่อกี๊เหมือนได้ยินเสียงคนเดินอยู่ ไม่รู้ใคร ผมอยู่ในห้องนอนผม ส่วนพริ้มเพราถึงแม้จะค้างที่นี่จริงๆแต่ก็อยู่อีกห้องหนึ่ง ถึงแยกห้องก็ยั้งผมไม่ได้หรอก เหมือนแม่จะรู้จักผมน้อยเกินไป

ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนสำรองแขกซึ่งก็ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอกครับ แต่เป็นพริ้มเพราไงที่อยู่ข้างใน ผมก็แค่อยากเข้าไปบอกฝันดี กู๊ดไนท์คิสสักยก เอ้ย สักจูบ ก็แค่นั้นเอง...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผมเคาะประตูเบาๆเพราะกลัวคนในบ้านจะได้ยิน ยืนรอสักพัก ร่างบางก็เปิดประตูแง้มออกมาดู

" พี่ขอเข้าไปข้างในหน่อยดิ "

" จะเข้ามาทำไมคะ? ฉันจะนอนแล้ว.. "  เรากระซิบคุยตอบโต้กัน ขำดีว่ะ เหมือนเด็กมัธยมต้นแอบหนีพ่อแม่มาเจอกันอ่ะ กลัวโดนผู้ใหญ่จับได้อะไรประมาณนั้น

" ขอพี่เข้าไปแป๊บเดียว "  ผมผลักประตูแล้วดันร่างเล็กเข้าไปในห้อง ถ้าขืนยืนรอให้เธออนุญาต แม่งรอถึงพรุ่งนี้เช้าก็ไม่ได้เข้าหรอกครับ

" ชุดพี่ใส่ได้ป่ะ? "  ผมแกล้งถามไปงั้นแหละก็เห็นอยู่แล้วว่าชุดนอนของผมที่อยู่บนตัวเธอมันหลวมโคร่ง มันโคตรตัวใหญ่เมื่ออยู่บนร่างกายของเธอ

" ได้ค่ะ... แค่นี้ใช่มั้ยคะที่อยากรู้? รู้แล้วก็ออกไปได้แล้ว "

"  ทำไมชอบไล่พี่จังวะ หืมม? "   ผมรุกเข้าไปกอดประคองร่างพริ้มเอาไว้แล้วก้มหน้าลงไปคุยกับเธอใกล้ๆ

" อื้อออ ทำแบบนี้อีกแล้วนะ! "

" แบบไหน..พี่ทำแบบไหน แบบนี้หรอ? "

ฟอดดดดดด   ฟอดดดดดด~

ผมหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้างแล้วมองหน้าบึ้งของเธอยิ้มๆ ยกมือขึ้นเกลี่ยแก้มเธอแล้วใช้ปลายจมูกเขี่ยไปมาที่แก้มนวลนั้นเบาๆ กลิ่นของเธอมันทำให้ผมอยากซุกไซร้แล้วก็ฝั่งหน้าซุกไว้ที่ซอกคอหอมๆนี้ ใจเต้นแรงแม่งโคตรสูบฉีด

" อืมมมมม "  เสียงครางเล็กๆดังออกมาเบาๆเมื่อผมแม้มปากดูดที่เนื้อบาง ผมดันร่างเล็กให้เดินถอยหลังไปนั่งลงบนเตียงแล้วก้มดูดปากกับเธอต่อ

จุ๊บบบ จุ๊บบบบ

" อ่าาาา พริ้มมม ....ใจอ่อนให้พี่บ้างยัง? "  ผมถามแล้วจ้องเข้าไปในตาของเธอที่กำลังทำหน้าเคลิ้มกับจูบของผมอยู่

" ถ้าคืนนี้พี่ขอ ...พริ้มจะให้มั้ยครับ? "

" ตะ..แต่ อื้มมมมม "  ผมก้มลงไปประกบปากเธอเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้ามีท่าท่างลังเล นั่นหมายถึงเธอกำลังหวั่นไหว เพราะคนที่แน่วแน่และใจแข็งอย่างพริ้ม ถ้าไม่หวั่นไหวกับผมเธอคงไม่มีวันที่จะเงียบแบบนี้หรอก ปากน่าจูบของเธอคงจะปฏิเสธกลับมาอย่างไวแล้วสาดคำพูดที่เจ็บแสบตามมาด้วย แต่นี่เธอเงียบ และนี่มันคือโอกาสของผม

" พริ้มสวยจัง ขอพี่ดูได้มั้ยครับ "  ผมมองร่างเปลือยที่นอนอ่อนระทวยอยู่ตรงหน้า มือก็ลูบไล้อยู่ที่หน้าขาเรียว ผิดนวลละเอียดของเธอยั่วให้ผมอยากกัดมันแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว แต่ก็ทำใจไม่ได้หากร่างกายน่าฟัดของเธอต้องเป็นรอย มือผมค่อยๆเลื่อนไปยกขาเรียวให้ถ่างออก โอ้วววว แม่ง! สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผมอึ้งจนแทบสำลักน้ำลายตัวเอง ร่องอวบอูมที่ปิดมิดชิด มันทั้งน่ารักแล้วก็น่า...ขยี้

" อ้ะ!!! "  ร่างบางของเธอสะดุ้งเบาๆเมื่อผมแตะปลายนิ้วลงบนกลีบดอกไม้สีหวานที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำหวานซึมออกมาด้วย

จ๊วบบบบบบ

" อื้ออออออ อ้ะ~~~ "  เอวบางกระดกแรงๆเมื่อผมสัมผัสกลีบนั้นด้วยปลายลิ้นและตวัดกดลงย้ำๆที่เกสรเล็ก บอกตรงๆว่าตอนนี้ผมเองก็เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน กดจูบกลางกายของเธอแรงๆแล้วรีบผละอออกมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง

" พริ้มครับ...มองพี่สิ "  ผมจับปลายคางของเธอให้หันมาสบตากับผม แต่เธอรีบหลับตาลงทันที ด้วยความหมั่นเขี้ยวทำให้ต้องก้มลงไปจูบเปลือกตาทั้งสองข้างของเธอเบาๆ หน้าอกอวบของเธอก็โคตรยั่วมือผม ก้อนกลมใหญ่ๆอวบๆบีบแล้วเต็มไม้เต็มมือดีชิบหาย ปลายนิ้วแข็งสะกิดลงที่ยอดอกสีอ่อนของเธอเน้นๆ

" อืมมมมมมม "  ถ้าผมสัมผัสด้วยปากจะฟินแค่ไหนวะ ไม่รอช้าผมรีบอ้าปากงับที่เต้าใหญ่ทันที ดูดดึงเนินเนื้อและตวัดลิ้นหยอกเย้าจนยอดมันเริ่มตั้งแข็งสู้ลิ้น ไม่อยากหยุดเลย ร่างกายทุกส่วนของเธอกำลังยั่วให้ผมไปไหนไม่ได้ ผมเลื่อนริมฝีปากลากไล่มาตามหน้าท้องบางแล้วยกขาเธอให้โอบเอวผมไว้ ท่านี้แม่งโคตรพร้อมแค่โน้มตัวลงแล้วกระแทกเข้าไปก็ฟินได้แล้วว่ะ

ผมจับอาวุธคู่กายที่แข็งเป็นลำพร้อมลงสนาม มองดูถ้ำแคบๆตรงหน้าแล้วน่าจะไม่ง่ายอย่างที่คิด

" พริ้มครับ พี่จะเข้าไปแล้วนะ "  เธอไม่ตอบแต่กัดปากไว้แล้วเอียงหน้าหนี แม่ง..โคตรยั่ว ผมจับปลายบานๆสีเข้มกดลงไป แต่มันเข้าไม่ได้ โคตรฟิต!

" อื้ออออออ เจ็บบบ "  ผมสูดหายใจเข้าออกถี่ๆ ด้วยความตื่นเต้น ทั้งที่มันไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับผม แต่ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังลนวะ อาจจะเพราะมันเป็นครั้งแรกของผม...กับเธอ

" พริ้มเพรา ทนเจ็บนึดนึงได้มั้ย มันทำอะไรไม่ได้จริงๆ พี่ขอโทษนะครับที่รัก "

ฉึบบบบบบบ!!!!

" กรี๊ดดดดด อื้มมมมมม "  เธอร้องกรี๊ดออกมาเมื่อผมดันเข้าไปทั้งลำในครั้งเดียว ผมรีบก้มลงไปจูบปิดปากเธอทันที ถึงจะรู้ดีว่าห้องนี้เก็บเสียง ที่จริงห้องนอนทุกห้องในบ้านเก็บเสียงทั้งหมดอยู่แล้ว แต่แม่งก็ยังแอบกลัวอยู่ดี โคตรตื่นเต้น! ผมก้มมองช่วงล่างของเราที่กำลังเชื่อมต่อกันแล้วขยับเบาๆ เลือดพรมจรรย์สีสดของเธอก็ซึมออกมา พอเลื่อนสายตาไปมองหน้าพริ้ม ก็เห็นว่าหางตาของเธอมีหยดน้ำตาซึมออกมาด้วย

ผมจะทำให้เธอเจ็บอย่างเดียวไม่ได้ เลือดนองครั้งนี้มันต้องมีเสียวด้วย ผมขยับตัวกระแทกเข้าออกในร่างเธอเบาๆและเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์

" อ้ะ อ้ะ อ้ะๆๆๆๆๆ อ๊างงงงง "  แรงกระแทกรัวๆจากผมทำให้ร่างของเธอเขย่าขึ้นลงเร็วๆ เสียงร้องครางดังออกมาไม่หยุด มันยั่วอารมณ์ผมมาก

" อื้มมมมม พริ้ม พริ้ม~~ ซี๊ดดดดด "

พลั่กๆๆๆๆ

" โอ้วววว ที่รัก.... พี่ไม่ไหว "

" อ้ะๆๆๆๆๆๆ อื้อๆๆ อื้ออออ "

" โอ้วแม่ง!! โคตรแน่น เสียว... "  ผมเร่งกระแทกแรงรัวเมื่อรู้สึกใกล้ถึงฝั่ง มองหน้าพริ้มที่เอาแต่กัดปากหลับตาแน่น หน้าอกเธอที่เขย่าขึ้นลง ผมก็รีบคว้าไว้แล้วบีบเคล้นแรงๆ

" อ้ะๆๆ อ้ะ อ้ะ อ้ะ "  เธอเริ่มดิ้นทุรนทุรายผมแม่งก็เร่งกระแทกรัวขึ้นกว่าเดิม จนส่งร่างบางถึงฝั่งเสร็จก็เร่งกระแทกต่อรัวๆเพื่อส่งตัวเองบ้าง

" อ้ะ อ้ะ โอ้ววววว พริ้มมม~~ "

" ............... "

          ******* to be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***