Ep. 10
ณ เมืองหลวง ประเทศไทย
คอนโดพริ้มเพรา
" อื้ออออ มีดิ! ทำไมจะไม่มีล่ะ แต่ไว้มาเอาเองแล้วกัน อีกไม่นานก็จะมาหาพี่แล้วไม่ใช่หรอ "
' ตื่นเต้นจัง พี่พริ้มซื้ออะไรมาฝากฉันเนี่ย~~ ' ยัยข้าวเม่า พอรู้ว่าฉันมาถึงไทยปุ๊บ ก็รีบโทร.มาทวงของฝากทันที แต่ฉันไม่ได้กลับไปที่บ้านเพราะว่าอีกสองวันก็เริ่มทำงาน ข้าวเม่าก็เหมือนกันถึงจะยังไม่ใกล้เปิดเทอมแต่น่าจะได้มาเตรียมตัวไว้ ไหนจะพวกกิจกรรมรับน้องและอื่นๆอีกมากมายสำหรับน้องเฟรชชี่ที่จะเข้ามหาลัยอีก
' พี่พริ้ม ป้าอรฝากถามว่าไปเที่ยวสนุกมั้ย มีหนุ่มเกาหลีมาจีบบ้างป่าว... ' อันหลังนี่ไม่น่าจะใช่ละ
" ฝากบอกแม่ว่า สนุก ส่วนไอ้อย่างหลังนี่พี่รู้นะ ว่าแกถามเอง " พอฉันพูดออกไปอย่างรู้ทัน มันก็หัวเราะเสียงใสออกมาทันที
' ฮ่าๆๆ แล้วมีมั้ยล่ะ ก็ฉันอยากมีพี่เขยแล้วนี่นา '
" ยัยเด็กคนนี้นี่! เดี๋ยวเหอะ! อายุยังไม่เท่าไหร่เลยจะรีบมีไปทำไม "
' ใช่หรอ~ แน่ใจหรอพี่พริ้ม.... นับดูดีๆแล้วยัง? '
" ถ้ายังพูดเรื่องนี้อยู่อีก ก็ได้ต้องเอาแล้วนะ ของฝากน่ะ! "
' ไม่เอาาา~~ ไม่พูดแล้วก็ได้.. " ฉันคุยกับยัยข้าวเม่าต่ออีกสักพักก็วางสายไป เพิ่งมาถึงยังไม่ได้นอนพักเลย แต่ขอนอนก่อนแล้วค่อยออกซื้อของกินก็แล้วกัน
" ไม่เห็นส่งอะไรมาเลย ไม่ว่างหรอ? " ก่อนจะอาบน้ำพักผ่อน ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูอีกครั้ง แต่ไม่เห็นมีข้อความอะไรจากเขาเลย จะมีก็แต่ข้อความเก่าๆที่เราคุยกันตั้งแต่เมื่อคืน ฉันชาร์จแบตแล้ววางไว้ที่หัวเตียง ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปทำธุระ
หลายชั่วโมงต่อมา
ว่าจะชวนยัยเมษาออกไปซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อของเข้าตู้เย็นสักหน่อย แต่ปัญหาคือไม่ได้นัดมันไว้ล่วงหน้าแล้วก็ไม่รู้ว่ามันตื่นแล้วยัง
ครืดดดดด ครืดดดดดดด
ยัยเพื่อนคนนี้พูดถึงก็โทร.มาพอดี ฉันรีบกดรับสายทันทีแล้วก็เปิดกล้องคุยด้วย
' แต่งหน้าทาปากจะออกไปไหนจ๊ะ '
" กูกำลังจะโทร.หามึงอยู่พอดี ว่าจะชวนออกไปซื้อของอ่ะ " พูดแล้วก็วางโทรศัพท์กล้องตั้งไว้ เพื่อจะได้ทำผมต่อเพราะแต่งหน้าเสร็จแล้ว
' อ่าวหรอ นี่ว่าจะชวนมึงไปหายัยลมหนาว '
" ก็ได้นะ จะได้เอาของไปให้มันด้วย เสร็จแล้วค่อยไปซื้อของก็ได้ "
' โอเค...งั้นเดี๋ยวกูไปรับนะ แล้วเจอกันจ๊ะ จุ๊บบ! ' หลังจากสายยัยเมษาไป ฉันก็กดเข้าไปในแชทของเขาอีกครั้ง มันห้ามไม่ได้ที่ใจจะรู้สึกหวั่นๆกลัวว่าเขาจะหายเงียบไปอีกครั้ง
เวลาต่อ
" คุณมังกรเขาหน้านิ่งดีเนอะ " ยัยเมษาพูดขึ้นมาเมื่อเราเดินลงจากรถพร้อมมือที่เต็มไปด้วยของฝาก และอาหารเสริมสำหรับคุณแม่ลูกอ่อน ก่อนจะมาพวกฉันก็โทร.บอกมันไว้แล้ว
" ทำไมถึงไวจัง มึงขับรถเร็วหรอเมษา " คนที่เดินมาเปิดประตูให้คือยัยลมหนาวที่กำลังจับอะไรสักอย่างไว้ตรงหน้าและมีผ้าคลุมไว้อีกที
" มึงทำอะไรหรอ? " ฉันถามมันระหว่างที่กำลังเดินผ่านประตูเข้ามา
" ปั๊มนมอ่ะ เก็บไว้ให้สองแสบนั่นแหละ ตอนนี้กำลังหลับปุ๋ยเลย "
" แล้วผัวมึงอ่ะ.. คุณมังกรเขาอยู่มั้ยอ่ะ? " ยัยเมษายื่นหน้าเข้าไปใกล้ยัยลมหนาวแล้วกระซิบถาม ทำหน้าตากล้าๆกลัวๆ ยัยนี่ชอบเล่นใหญ่ตลอด แต่...เขาก็น่ากลัวจริงๆนั่นแหละ คุณสิงห์ยังมีชวนคุยบ้าง ยิ้มให้บ้าง ถึงตอนแรกจะดูหน้ากลัวแต่ก็ไม่เท่าคุณมังกร จากที่เจอกันนี่นับครั้งได้เลยมั้งเวลาที่เขายิ้มให้พวกฉันอ่ะ
" อาบน้ำอยู่ เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานอ่ะ "
" แล้วทำไมมึงย้ายมาอยู่คอนโดอ่ะ? "
" มาค้างเป็นบางคืน แต่ส่วนใหญ่เวลาอยู่ที่บ้านก็มีแม่มาช่วยเลี้ยงด้วย ช่วงนี้คุณมังกรเขาค่อนข้างยุ่งอ่ะ ย้ายมาอยู่นี่น่าจะเดินทางไปทำงานสะดวกกว่า อีกอย่างกูก็เริ่มปรับตัวได้แล้ว เลยเลี้ยงสองแสบเอง ส่วนแม่ก็จะมาช่วยดูให้บ้างเดือนละ 2-3 ครั้ง " นั่งคุยกันอยู่สักพัก หนูน้อยยูริก็ตื่นขึ้นมา พร้อมกับร้องไห้โยเย พอคนหนึ่งตื่นขึ้นมาร้อง อีกคนที่หลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมาร้องด้วย มีลูกแฝดนี่คงจะเหนื่อยน่าดู
ยัยลมหนาวช้อนตัวหนูน้อยยูริขึ้นมาอุ้มไว้ ก่อนจะใช้ผ้าคลุมไว้เพื่อให้ลูกสาวตัวน้อยได้ดื่มนมจากเต้า
พลั่กกกกกก!!!
แล้วอยู่ๆคุณมังกรก็พรวดพราดเปิดประออกมาจากห้องนอน ผมเปียกกระเซิงและนุ่งกางเกงนอนแบบขายาวแค่ตัวเดียว
" อ่าว เพื่อนเธอมาหาหรอ? "
" คุณมังกร! ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนล่ะคะ!! อีกแล้วนะ! "
" โทษที ฉันได้ยินเสียงลูกร้องเลยรีบออกมาดูอ่ะ ให้ฉันช่วยมั้ย? " ฉันกับยัยเมษาได้แต่นั่งเงียบเมื่อเห็นว่าคู่ผัวเมียเจ้าของห้องดูเหมือนว่ากำลังทะเลาะกันกรายๆ
" คุณไปอุ่นนมที่แช่อยู่ในช่องแช่แข็งให้ลูก แล้วรีบกลับเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้เลยนะคะ! " คุณมังกรเดินก้มหน้าเข้ามาอุ้มหนุ่มน้อยยูโรขึ้นจากเปลแล้วเดินหายเข้าไปในครัว
" มึงโกรธจริงจังหรอเนี่ย จมูกแดงแจ๋เชียว หวงผัวหรอมึงอ่ะ~ " ฉันเหลือบมองแล้วพูดแหย่มันเล่นๆ
" ก็น่าหวงอยู่หรอก หุ่นนี่แบบว่า อื้มมมม!!! " ยัยลมหนาวยังนั่งนิ่งๆอ้อมแขนมีหนูน้อยยูริกำลังดูดดื่มกินนมอยู่
" มึงก็ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เลิกแกล้งเพื่อนได้แล้วน่า! " ฉันอดขำไม่ได้ที่เห็นว่ายัยลมหนาวทำท่าจะโมโห ก็เลยหันไปบอกยัยเมษาให้เลิกแกล้งมัน
" เออ ไม่ชมหุ่นผัวมึงแล้วก็ได้! มาคุยเรื่องนี้กันดี เรื่องที่ใครๆก็รู้ กูรู้ อีเรนนี่รู้ แต่มึง...ยังไม่รู้ " และตอนนี้ฉันรู้แล้วแหละว่ามันกำลังจะพูดเรื่องอะไร ถึงห้ามไปมันก็ไม่ฟังหรอก เกริ่นมาขนาดนี้ก็ปล่อยให้มันได้เล่าๆให้สาแก่ใจไปเหอะ
" เรื่องอะไร?! อย่าบอกนะมึงจะเลิกเป็นติ่ง? เพราะกูไม่เชื่อ! "
" ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆ " ฉันกับยัยลมหนาวพร้อมใจกันขำพรืดออกมา แต่อีกคนที่เตรียมตัวจะเล่าเรื่องกลับทำหน้ามุ่ยใส่
" ไม่ใช่! และกูจะไม่ยอมเลิกเป็นติ่งแน่นอน แต่เรื่องที่กูจะเล่าต่อไปนี้คือ เรื่องของผู้กำกับหนุ่มสุดเพอร์เฟ็กต์ ต่างหากเล่า! "
" มึงรู้จักเขามั้ย? " เมื่อเห็นว่ายัยลมหนาวก็ไม่ได้มีสีหน้าตื่นเต้นไปกับคนที่กำลังออกท่าออกทางเล่าเป็นจริงเป็นจัง ฉันก็เลยหันไปถามมัน และคิดว่ายัยลมหนาวต้องไม่รู้จักแน่นอน เพราะมันไม่ค่อยได้ตามเรื่องดารา ศิลปินเท่าไหร่
" มึงหมายถึงคุณกองทัพ เพื่อนคุณสิงห์หรอ? " แต่คำตอบของยัยลมหนาวทำให้ฉันแอบแปลกใจอยู่นิดหน่อย
" มึงรู้ด้วยหรอว่าเขาเป็นผู้กำกับ? "
" ก็...เคยเห็นข่าวเขาผ่านๆบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยหรอก ที่ได้รับรางวัลผู้กำกับหนุ่มสุดเพอร์เฟ็กต์สามปีซ้อนอ่ะนะ "
" จ้ะ! นี่ขนาดเห็นแค่ผ่านๆนะ "
" แล้วมีเรื่องอะไรงั้นหรอ? " ยัยลมหนาวถามแต่ยัยเมษากลับเหลือบมามองหน้าฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
" ก็คุณกองทัพกับเพื่อนรักของมึงน่ะ....เขามีซัมติงติ้งโหน่งกันเด้อออ " มันพูดแล้วทำท่าปิดปากหัวเราะ ฉันละเกลียดจริตมันจริงๆ
" เดี๋ยวๆ ซัมติงบ้านมึงดิ! แค่เคยคุยกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย หยุดทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว! " ฉันทำเสียงแข็งใส่มันที่ยังทำหน้าทำตาใส่ไม่เลิก นึกว่าฉันไม่รู้หรอว่ามันกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่ ก็เรื่องผ้าปูเตียงในโรงแรมตอนนั้นยังไงล่ะ.. -_-
" เรื่องจริงหรอวะพริ้มเพรา? มึงคบกับเขาหรอ? "
" คบบ้าบออะไรล่ะ ก็บอกแล้วว่า แค่ เคย คุย กัน "
" ลูกตื่นแล้วอ่ะ กินนมเสร็จแล้วให้เอาอาบน้ำเลยมั้ย?" คุณมังกรอุ้มลูกชายและบนไหล่ซ้ายก็มีผ้าอ้อมพาดอยู่ เดินเข้ามาคุยกับยัยลมหนาว
" คุณเสร็จธุระแล้วหรอคะ งั้นเอายูโรไปอาบก่อนก็ได้ค่ะ ยูริยังดูดนมอยู่เลย สงสัยคงยังไม่อิ่ม ....อย่าใช้น้ำร้อนเกินไปนะคะ! " ยัยลมหนาวตะโกนบอกสามีที่กำลังจะเดินเข้าห้องไปพร้อมกับลูกชาย
" นี่พวกกูมาผิดเวลารึเปล่าเนี่ย? เดี๋ยวไว้วันหลังมาช่วงเช้าหรือไม่ก็บ่ายๆดีกว่าเนอะ เวลาแบบนี้เด็กๆเพิ่งตื่นก็เลยไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย "
" โอเค.. กูก็จะได้พายูริไปอาบน้ำด้วย ขอบใจนะสำหรับของฝาก " ในถุงที่ยัยลมหนาวชูขึ้นมามีทั้ง แผ่นมาร์คหน้า อาหารเสริมแล้วก็เสื้อผ้าน่ารักๆของสองแสบ ฉันกัยยัยเมษาขอตัวกลับออกมาแล้วแวะไปซื้อของกันที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกันต่อ
สองวันผ่านไป
" พริ้มเพรา ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกอ่ะ? " ฉันที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะทำงานก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงทักมาจากด้านหลัง เป็นเสียงของพี่ข้าวปุ้นนั่นเอง
" เอ่อ... พริ้มกำลังจะกลับแล้วล่ะค่ะพี่ข้าวปุ้น " ฉันตอบพร้อมกับลุกขึ้นเก็บของใส่กระเป๋า เพราะมัวแต่นั่งคิดเรื่อง ที่ฉันบอกว่า ให้โอกาสเขาน่ะ ฉันทำถูกรึเปล่าที่ทำแบบนั้น ตั้งแต่กลับมาจากเกาหลีเขาก็ดูเหมือนจะเงียบไปอีกแล้ว จะทักมาก็แค่บอกฝันดีก่อนนอนแค่นั้นเอง หลังจากนั้นก็เงียบหายไปเหมือนเดิม
" เสร็จยัง.. ป่ะ ลงไปพร้อมกัน "
" อ้าว...พี่ข้าวปุ้นยังรอพริ้มอยู่หรอคะ? ขอโทษนะคะที่เก็บของช้า พริ้มนึกว่าพี่ลงไปก่อนแล้ว " ฉันกับพี่ข้าวปุ้นเดินออกมาพร้อมกัน เมื่อเดินมาถึงหน้าตึก สิ่งที่ฉันเจออยู่ตรงหน้ามันทำให้ฉันถึงกับพูดไม่ออกและสับสนมึนงงไปหมด จะว่าตกใจก็ใช่ หรือว่าแปลกใจ? แต่ก็กลับมีความดีใจปริ่มอยู่ข้างใน ก็ผู้ชายที่ยืนกอดอกพิงรถหรูของเขารออยู่หน้าตึกนั่นไง ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้?! ไหนบอกว่าจะกลับไทยอาทิตย์หน้าไม่ใช่หรอ
" แฟนพริ้มหรอ? " พี่ข้าวปุ้นถามออกมาทั้งที่สายตายังจ้องผู้ชายร่างสูงตรงหน้าอยู่
" อ่ะ...เอ่อ เขาเป็น.. "
" แหมมม แฟนมารับแล้ว งั้นพี่กลับก่อนล่ะนะ " แล้วพี่ข้าวปุ้นก็รีบเดินแยกไปอีกทาง เหลือแค่ฉันกับผู้ชายตรงหน้า เขาอมยิ้มนิดๆพร้อมกับยักคิ้วมาให้ มือหนาก็ขยับเปิดประตูรถรอ
" ขึ้นรถได้แล้วครับคุณผู้หญิง " ฉันเดินเข้าไปหาเขาช้าๆแล้วมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร่างสูงของเขา
" กลับมาได้ไงคะ ทำไมตอนแรกถึงบอกว่าจะกลับอาทิตย์หน้า "
" เพราะว่าพี่อดไม่ไหว ถึงได้รีบทำงานแล้วก็รีบกลับมาซบอกคนแถวนี้ไง ;) "
" ................. "
*********** to be continued
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 41
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments