Ep. 7
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
" ใครมาน่ะ เรนนี่รึเปล่า? "
พลั่กกกกก
" คุณมาทำไม? " เพราะนึกว่าเป็นยัยเรนนี่ฉันเลยเดินมาเปิดประตูโดยที่ไม่ได้หยิบผ้าคลุมติดมาด้วย แต่พอเปิดประตูออกมาปรากฏว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูไม่ใช่ยัยเรนนี่ แต่ว่าเป็น.......
" โอ๊ยยย คุณปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ! "
" มานี่! มาคุยกันหน่อยดิ๊! " เขาทำท่าชะเง้อคอมองเข้าไปในห้องนิดหน่อยก่อนจะออกแรงกระชากฉันให้เดินตามเขาไป แล้วพาเข้าไปในห้องพักของเขาที่อยู่ข้างๆกัน ปิดประตูพร้อมล็อคกลอนไว้อย่างแน่นหนา
" จิ๊!! ฉันเจ็บ " ฉันจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสียพร้อมกับบิดข้อมือออกจากพันธการของเขา
" .................. "
" ถ้ากระชากมาแล้วจะเงียบอยู่อย่างนี้....ฉันขอตัว! "
" พริ้มเป็นไรนักหนาวะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไม่คุยกันดีดีวะ? เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย "
" ฉันเป็นยังไง แล้วเมื่อก่อนฉันเป็นยังไง? ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว "
" ไม่จริงอ่ะ ทำไมไม่เรียก 'พี่' เหมือนเดิม "
" ไม่มีอารมณ์เรียก จบมั้ย "
" งอนที่พี่หายไปใช่มั้ย? ถ้าเป็นเรื่องนั้นจริงๆ...ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าเพราะพี่ทำงานหนักมาก ช่วงนั้นพี่แทบไม่ได้ติดต่อกับใครเลย " ฉันกอดอกเบะปากใส่เขาเมื่อได้ยินแบบนั้น คิดว่าฉันโง่มากเลยหรือไงข่าวก็มีให้เห็น ถึงจะไม่ใช่ข่าวดังขนาดนั้นแต่ถ้าติดตามมันก็ต้องรู้อยู่แล้ว
" แน่ใจหรอคะ ไม่ใช่หายไปเพราะว่ากำลังคั่วอยู่กับนางแบบอินเตอร์สุดฮอตอะไรนั่นหรือไง? "
" รู้เรื่องเยอะแบบนี้แสดงว่าสนใจ แล้วก็แอบตามข่าวพี่ล่ะสิ " เขาพูดแล้วมองมาด้วยสายตาล้อๆ
" ขำมากมั้ย? " ฉันยังยืนกอดอกมองเขานิ่งๆอยู่ท่าเดิม
" โธ่พริ้ม ก็แค่ครั้งนั้นครั้งเดียวเอง แล้วพี่ก็ไม่ได้ตามจีบอะไรอย่างที่ข่าวเขียนด้วย แค่ไปเที่ยวด้วยกันเฉยๆ " เห็นมั้ยล่ะ นิสัยผู้ชาย
" เที่ยวเสร็จแล้วก็ต่อด้วยการควงแขนกันเดินเข้าห้องอ่ะนะ "
" .......งั้นพริ้มให้โอกาสพี่จีบใหม่ได้มั้ยล่ะ? " ไม่ปฏิเสธแถมยังมาขอโอกาสจีบใหม่หรอ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอินกับอะไรแบบนั้นง่ายๆหรอกนะ แล้วยิ่งตอนนี้มันก็ยิ่งไม่มีความรู้สึกแบบนั้นแล้วด้วย ฉันมองตาเขาแล้วรู้สึกอยากจะถอนหายใจออกมาแรงๆ 'เฮ้ออออ'
" ฉันจะกลับห้องแล้ว " ฉันตัดใจตอบกลับไปพร้อมหมุนตัวเปิดประตูเดินออกมาทันทีและไม่คิดจะสนใจเสียงเรียกของเขาอีก
" เดี๋ยวดิพริ้ม... พริ้ม! พริ้ม!! "
End..
กองทัพ ||Partll
" ผู้หญิงอะไรใจแข็งชิบหาย จีบก็ยาก " ผมยืนมองตามหลังร่างบางที่เดินออกไปแล้ว เธอไม่สนใจคำร้องขอของผมสักนิด ยากๆแบบนี้แหละท้าทายดี ผมชอบ! แต่บางทีก็คิดว่าทำไมกูต้องหน้าด้านหน้าทนตามจีบอยู่ด้วยวะ แม่งผู้หญิงก็ไม่ใช่ว่าจะมีคนเดียวโลก! แต่..
" พี่จะจีบจนกว่าจะได้ชิมว่ะพริ้ม ยิ่งยากแม่งยิ่งอร่อย หรือถ้ายากมากๆเดี๋ยวพี่แม่งรวบหัวรวบหางเอาเลยดีมั้ย "
เวลา 17:15 น. ริมหาด
" เป็นไง ง้อได้ยังน้องพริ้มของมึง? "
" แม่ง เป็นผู้หญิงที่ใจแข็งโคตร! ใจแข็งอย่างเดียวไม่พอปากนี่แม่ง! พูดออกมาแต่ละที แสบซี๊ด... " ผมกับไอ้สิงห์ยืนมองกลุ่มสาวๆที่กำลังถ่ายรูปเล่นกันกับเด็กชายตัวป้อมเพราะอีกไม่นานก็จะได้เวลาทานมื้อเย็นกัน พวกเธอเลยใส่ชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดาคือน้องพริ้มของผมดันใส่สายเดี่ยวโชว์เนินอกตูมๆของเธอด้วย ผมพยายามมองให้มันเป็นแฟชั่น ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเวลาเห็นผู้หญิงคนอื่นใส่มันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันโป๊เลยนี่หว่าออกจะสวยเซ็กซี่ดี แต่ทำไมพอเห็นเธอใส่บ้างในสายตาผมมันโคตรโป๊เลยว่ะ รู้สึกไม่อยากให้เธอใส่ ต้องข่มอารมณ์อยู่หลายนาทีในช่วงแรกๆกว่าใจมันจะยอมนิ่งสงบ
" ไอ้ออสตินมันจะเข้าไปทำห่าไรของมันวะ?! " พวกผู้หญิงกำลังถ่ายรูปกัน อยู่ดีดีไอ้ออสตินมันก็เดินเข้าไปหา แล้วโดนพวกผู้หญิงใช้ถ่ายรูปให้ ได้ใจเลยดิมึงได้ซูมร่องนมแน่นๆชิดๆ
" ไอ้เxี่ยออสตินนี่มันกวนxีนกู! "
" ก็เขาไม่รู้มั้ยว่ามึงจอง เขาก็มีสิทธิ์ดิว่ะ "
" ไม่รู้บ้านป้ามันดิ!! เมื่อวานมันก็เห็นอยู่ ว่ากูกับพริ้มยืนจูบกันอ่ะ! "
" มันยังไม่รู้รึเปล่าว่ามังกำลังจีบอยู่ "
" ถ้ามันไม่โง่เกินไป...ก็ต้องรู้อยู่แล้ว จูบสอดลิ้นขนาดนั้นแม่งไม่ใช่สะดุดล้มแล้วบังเอิญปากไปแตะๆโดนกันเหมือนเด็กประถมไอ้ห่า! "
" หึ นี่มึงหงุดหงิดจริง? " 'เอ้าไอ้เวรนี่ก็อีกคน หน้าตากูตอนนี้เหมือนคนพูดเล่น?' ผมคิดในใจแล้วแม่งมองหน้ามันอย่างฉุนๆ
" ............. "
" หัวร้อนขนาดนี้...คงไม่ได้เล่นๆใช่มั้ยคนนี้? " ผมไม่ตอบอะไรเพราะขนาดผมแม่งก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลย กับคำถามที่ไอ้สิงห์มันถามมาเมื่อกี๊ แล้วเดินเข้าไปหาพวกผู้หญิงเอ่ยชวนไปกินข้าว ระหว่าทางที่เดินไปเป็นกลุ่ม และผมเองก็เดินตามหลังเธอ แม่งสายเสื้อก็โคตรบางถ้าขาดขึ้นมานี่..นมโผล่แน่นอนอ่ะ
พรึ่บบบบบ~
" อะไร? " เธอหยุดเดินแล้วหันหลังกลับมามองผม ทำให้คนอื่นๆก็หันมามองตามด้วยแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ยังยื่นเสื้อคลุมที่ผมเพิ่งถอดออกจากตัวเมื่อกี๊ให้เธอค้างอยู่อย่างนั้น เพราะเธอยังไม่ยอมรับไปสักที
" เสื้อไง...ใส่คลุมไว้ดิ " เธอยังมองด้วยสายตาลังเลแต่สุดท้ายก็หยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมไปใส่คลุมไว้ ก่อนที่จะมุ่งหน้าเดินต่อไปที่ร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ เพื่อนผมอีกสองคนที่มาด้วยกันป่านนี้พวกมันคงหลบไปฟาดสาวแล้ว ก็มีที่ประจำของพวกมันนั่นแหละ เพราะพวกมันแม่งหายไปตั้งแต่หลังมื้อเที่ยง
ระหว่างกินข้าว ผมก็นั่งมองคนตัวเล็กที่อยู่ตรงข้าม เธอเอาแต่คุยกับเพื่อนไม่ยอมหันมามองผมสักตา ไอ้คนที่รอสบตาอย่างผมแม่งก็รอต่อไป ทีกับไอ้ออสตินเวลามันถามก็หันไปตอบแถมยังยิ้มให้มันด้วย ผมมองไอ้ออสตินที่เทียวตักอาหารใส่จานพริ้มเรื่อยๆ กับเธอผมเข้าใจได้ที่ทำแบบนั้นเพราะแม่งคงงอนผมอยู่ แต่ไอ้ออสตินนี่แม่งไม่ได้มีเหตุผลอื่นหรอกครับ นอกจากมันอยากโดนตีน
End...
พริ้มเพรา ||Part||
" คุณกองทัพเขามองมึงแปลกๆเนอะ มึงรู้สึกมั้ย? " ยัยเมษากระซิบถามที่ข้างหูฉันระหว่างที่เรากำลังกินข้าวกันอยู่ ฉันรู้แต่ก็พยายามที่จะไม่มองตอบเขา เขาจะมองฉันหรือมีสายตายังไงต่อฉันนั่นมันก็เป็นเรื่องของเขา ถ้ากลับจากเกาหลีแล้วเราก็คงไม่ต้องเจอกันอีก
" แถมเขายังถอดเสื้อของเขาให้มึงใส่คลุมด้วย ดูท่าทางเหมือนเขาจะหวงมึงอย่างกับคนเป็นแฟนกันแน่ะ " พูดถึงเรื่องเสื้อ ที่ฉันต้องใส่ตัวนี้ก็เพราะว่าในกระเป๋ามีแต่แบบนี้ไง ยัยเมษานั่นแหละจับยัดใส่มาให้ แต่มาทะเลก็ต้องแต่งตัวแบบนี้แหละถูกแล้ว ส่วนเสื้อที่เขาให้มาคงจะเห็นว่าอากาศมันเริ่มเย็นเลยจำใจถอดให้ฉันใส่มั้ง ไม่ใช่เพราะว่าห่วงหึงอะไรอย่างที่ยัยเมษามโนหรอก แต่อย่าคิดว่ามาทำแบบนี้ให้เพื่อจะซื้อใจฉันนะ เพราะบอกเลยมันไม่ได้ผลหรอก
" หรือว่ามึงมีอะไรที่กำลังปิดบังกูไว้รึเปล่าเนี่ย อีพริ้ม! นี่กูเริ่มสงสัยแล้วนะ "
" มันไม่ได้มีอะไร หยุดมองกูด้วยสายตาแบบนั้น แล้วก็เลิกกระซิบได้แล้ว... กูพูดเรื่องจริง "
วันต่อมา
ฉันและเพื่อนๆเดินออกมาที่หน้าโรงแรมเพราะเรากำลังจะกลับกันแล้ว ยัยเรนนี่ก็เดินไปขึ้นรถที่คุณสิงห์จอดรออยู่และมีลูกชายโบกมือให้อยู่ในรถ เหลือฉันกับยัยเมษาและรถสปอร์ตหรูจอดรออยู่สองคัน คันข้างหน้าคงเป็นคุณออสติน และคันหลังสุดสีดำเงาวับน่าจะเป็นรถของเขา ทำไมฉันจะจำไม่ได้ก็เมื่อวานฉันนั่งคันนั้นมานี่ และเพราะว่าตอนนั้นฉันไม่มีสิทธิ์เลือก แต่วันนี้มันคือโอกาสที่ฉันจะสามารถเลือกได้ เพราะฉะนั้นฉันก็จะเลือก
" เมษา... มึงอยากลองนั่งรถกับผู้กำกับหนุ่มสุดเพอร์เฟ็กต์สามปีซ้อนมั้ยล่ะ? " ฉันหันไปถามมันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เห็นชมนักชมหนา น่าจะลองนั่งรถกับเขาดูสักครั้งนะ
" มึงหมายความว่าไง?? " ฉันพยายามก้าวขาให้เร็วขึ้น เพื่อจะไปถึงรถคันแรกก่อนยัยเมษา
" แล้วเจอกันที่โรงแรมนะมึง.. "
ปังงงง!!!!
ใช่ค่ะ..ฉันเดินมานั่งในรถคุณออสติน ส่วนยัยเมษาก็ต้องติดรถไปกับเขาแทนฉันไง
" ผมไม่อยากจะเชื่อว่าสาวสวยที่นั่งข้างผมตอนนี้คือคุณ...." ผู้ชายหน้าตาดีนี่เขาชอบพูดจาเลี่ยนๆแบบนี้ทุกคนรึเปล่านะ แต่ฉันไม่ใช่พวกผู้หญิงที่บ้ายอหรือหลงคำชมสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าสวยจนหยิ่งอะไรแบบนั้นหรอกนะแต่เพราะรู้ว่าคำพูดพวกนั้นมันถูกปรุงแต่งขึ้นมาต่างหาก ฉันเพียงแค่หันไปยิ้มบางๆให้เขาก่อนจะจ้องไปที่กระจกมองหลัง และเห็นว่ารถของเขาก็ขับตามมาติดๆ และคุณออสตินเองก็เหมือนจะรู้ว่าควรทำยังไง เขาเพิ่มความเร็วของรถให้แรงขึ้นรถกระชากตัวออกอย่างแรงและเร็วขึ้นมากจากเดิมจนตัวฉันแนบติดกับเบาะรถแน่น 'นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่ขึ้นรถมากับเขา'
" คุณพริ้มเพรากลัวหรอครับ? ^^ " คุณออสตินหันมาถามฉันยิ้มๆพร้อมกับผ่อนความเร็วลง และเขาพยายามขับด้วยความเร็วปกติมาจอดส่งฉันถึงโรงแรมโดยสวัสดิภาพ ไม่เคยรู้สึกโล่งอะไรเท่านี้มาก่อนเลย ขนาดลงจากรถเดินขึ้นมาบนห้องยังรู้สึกหวิวๆเหมือนตัวเองกำลังนั่งอยู่บนรถอยู่เลย
ปั่ก ปั่ก ปั่ก!!!
ใครกันทุบประตูแรงขนาดนั้น หรือยัยเมษามันจะโมโหที่ฉันชิงขึ้นรถมากับคุณออสตินหรือไง ก็เห็นชอบมาชมเขาผู้กำกับอย่างนู้นเพอร์เฟคอย่างนี้ดีนัก แล้วยังบอกอิจฉาฉันอยู่เลยพอได้นั่งมากับเขาเข้าจริงๆแล้วจะมายืนทุบประตูฉันอย่างนี้ทำไมกันล่ะยะ
แอดดดดด~~
" ทำไม?! ไหนเมื่อวานมึงบอกอิจฉากูไง...ว้ายยย!! " ตัวฉันถูกผลักเข้ามาข้างในห้องด้วยแรงของผู้ชายตัวใหญ่ทันทีที่เปิดประตูออก เขาเดินตามเข้ามาพร้อมกับปิดประตูลงอย่างฉับไว ฉันที่ตกใจช็อคอยู่ไม่รู้ว่าควรทำอะไรในเวลานี้แต่อยู่ๆร่างใหญ่ก็ถลาเข้ามาชาร์จตัวฉันไว้อย่างรวดเร็วพร้อมกับจ้องมองเข้ามาในดวงตาฉันเขม็ง
" ทำไมถึงชอบยั่วโมโหพี่นักวะพริ้ม?!! ติดใจมันหรอไอ้ออสตินน่ะ มึงอย่าบอกนะว่าแอบไปกินกับมันแล้ว ทำเล่นตัวไม่ยอมคุยไม่ยอมให้โอกาส เพราะชอบไอ้ออสตินว่างั้น?!! " นี่เขาพูดบ้าอะไรของเขา มือแกร่งบีบไหล่ทั้งสองข้างของฉันไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บเหมือนกระดูกจะหักอยู่รอมร่อ ดวงตาแดงก่ำคล้ายคนโกรธจัดของเขาจ้องมองหน้าฉันไม่วางตา
"เงียบทำไม? ตอบกูดิ! ชอบมันหรอวะไอ้ออสตินอ่ะ ส่งยิ้มหวานให้มันขนาดนั้นแถมยังเดินไปขึ้นรถมันหน้าตาเฉย แม่งหยามกูชัดๆ! " เขาตะคอกใส่แล้วก็จับร่างฉันเหวี่ยงลงบนเตียง จนกระเป๋าเป้ใบเล็กที่วางอยู่มันกระเด็นตกลงไปบนพื้น เขาใช้กำลังกับฉันอย่างคนไม่มีสติ ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวใจเขามาก เขากดร่างฉันจมลงกับเตียงมือแกร่งข้างหนึ่งง้างออกกว้างบีบแก้มฉันไว้แน่น สบสายตาคมที่เต็มไปด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธมองลงมาก่อนจะแนบริมฝีปากลงมาบดจูบอย่างรุนแรง
" อื้ออออออ!! " เขาบ้าไปแล้วหรือไง! ข้อมือฉันทั้งสองข้างก็ถูกเขาตรึงไว้ตรงเหนือหัว ตามความเป็นจริงแล้วตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายเสียเปรียบให้เขาทุกทาง มือขยับไม่ได้ ร่างกายก็โดนเขาล็อคไว้ด้วยการแนบร่างลงมาทับฉันไว้จนมันขยับแทบจะไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
" ไหน..ขอชิมหน่อยดิ นั่งรถมากับมันโดนล้วงตรงไหนบ้างยัง! " พูดจบก็ผละตัวออกปล่อยมือหนาจากแก้มฉันก่อนจะดึงกระชากคอเสื้อฉันลงจนเนินอกโผล่ออกมาล่อสายตาของเขา
" จะทำอะไรอ่ะ อย่านะ!! " ฉันแม้มปากแน่นเมื่อเขาฉกลงมาดูดที่เนื้อเนินอกของฉันพร้อมกับมือเขาก็รั้งยกทรงของฉันลงด้วย ไม่รอช้าปากเขาก้มลงดูดดึงที่ส่วนยอดนั้นทันทีพร้อมกับตวัดลิ้นใส่รัวๆอยู่ในอุ้งปากหนาร้อนๆนั่น ฉันพยายามขัดขืนแล้วแต่สู้แรงเขาไม่ได้เลยสักนิด
" อืออออออ หวาน~ ฉันคนที่เท่าไหร่ของเธอบอกมาซิ .....ไม่ต้องพูดก็ได้ จะคนที่เท่าไหร่ก็ช่าง ฉันจะทำให้เธอลืมรสชาติทุกคนที่เธอเคยผ่านมาและจำแค่ของฉันคนเดียว "
แควกกกกกก!!!
" อื้ออออออ " เขาปลดตะขอเสื้อในแล้วดึงออกตามมาด้วยกระชากเสื้อยืดของฉันจนมันขาดสาบเสื้อแบะออกโชว์หน้าอกก้อนกลมๆทั้งสองข้างต่อหน้าเขา สายตาน่ากลัวพินิจดูอยู่สักพักก่อนจะแสยะยิ้มมุมปากน้อยๆ แววตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกกลัว มือใหญ่คว้าหมับแล้วบีนเคล้นแรงๆที่หน้าอกของฉัน นวดวนไปมาแล้วใช้ปลายนิ้วแข็งสะกิดหนักๆ ทำให้ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ฉันไม่เคยพบเจอมาก่อนกำลังเกิดขึ้นกับฉัน
" อ้ะ!!!! " เขาดึกกระชากกางเกงฉันลงทั้งชั้นและชั้นนอกด้วยความแรงจนรู้สึกแสบตรงสะโพก มือหนาจับขาฉันแยกออกกว้างทันทีโดยที่ยังไม่มีเวลาได้ตั้งตัว แค่คิดถึงสภาพตัวเองตอนนี้ก็รู้สึกว่ามันน่ารังเกียจแล้ว เขาจ้องมองดูส่วนตรงนั้นที่ฉันเองก็พยายามใช้มือปิดบังมันให้พ้นจากสายตาหื่นๆของเขาให้มากที่สุด
" ปิดทำไม!! ขอดูหน่อยจะเป็นไรไป!! " ไม่พูดเปล่ามือของเขาก็แตะลงไปก่อนจะบีบขยี้แรงๆจนฉันรู้สึกจะอยู่แทบไม่ไหว
" อ้ะ อ้ะ อ้ะ อื้ออออออ หยุดสักทีได้มั้ย? "
" หยุดได้ไง ยังไม่มีใครเสร็จเลยพริ้ม " ปากพูด มือก็ขยี้ติ่งเล็กนั้นย้ำๆไม่หยุดและเพิ่มความเร็วขึ้นมา ฉันเริ่มรู้สึกหายใจติดขัดเหมือนขาจะสั่นๆไม่มีแรง และเหมือนว่าเขาจะรู้ถึงได้เพิ่มความเร็วขึ้นมามากกว่าเดิมอีกจนสุดท้ายร่างกายฉันก็เกร็งกระตุกแรงๆ ร่างกายสั่นและอ่อนแรง เขาใช้มือลูบขึ้นลงตรงนั้นแรงๆทำให้ตัวฉันยังคงกระตุกอยู่เบาๆ และใช้นิ้วกลางกับนิ้วชี้ปาดลงตรงนั้นชูขึ้นมาให้ฉันดูก่อนจะเอาไปจ่อที่จมูกโด่งเขาหลับตาลงพร้อมกับสูดดมแรงๆ
" กลิ่นสดดีว่ะ! หึ "
" .................. "
********* to be continued
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 41
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
บลาๆๆ
หืมมมม
2023-12-18
0