กลับมารักครั้งนี้....ไม่มีพลาด Don't leave me Ep.3

Ep. 3

" เดือนหน้าไปเที่ยวเกาหลีกันมั้ยพวกมึง? "

" โห้ะ....มึงไม่ชวนวันเดินทางเลยอ่ะ?! อีกสี่วันก็เดือนหน้าแล้วเนี่ย! มาชวนกระชั้นชิดแบบนี้กูจะลางานได้มั้ยล่ะทีนี้~~ "

" ทำไมอยู่ๆก็ชวนเที่ยวเกาหลีอ่ะ? "  ฉันถามยัยเรนนี่ที่คิดอะไรขึ้นมาไม่รู้ถึงได้ชวนไปเที่ยวเกาหลี

" แฮะ แฮะ~ คุณสิงห์เขามีงานที่นั่นอ่ะ แต่เขาก็ไปทำงานนะ ส่วนเราก็ไปเที่ยวกันตามประสาไง นะๆ นานทีได้ไปอ่ะ เราไม่ได้เที่ยวกันนานแล้วนี่ "

" ก็น่าจะได้อยู่นะ ช่วงนี้กูอยู่ในช่วงลาพักร้อนพอดี "  ฉันพูดแล้วเหล่ตามองยัยเมษา

" เฮ้ยจริงดิมึง?! ไม่ได้แล้ว กูต้องลา! "

" แต่ดูท่าว่ายัยลมหนาวน่าจะไม่ได้ไปแน่เลย คุณแม่ลูกอ่อนเพิ่งคลอดไม่กี่เดือนเอง "  จริงด้วยสิน่าเสียดายจัง แต่ก็เข้าใจมันแหละ เพราะมันคงจะยุ่งอยู่กับลูกแฝด ขนาดอย่างตอนนี้พวกเรานัดกันทานข้าวมันยังมาด้วยไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับไปเกาหลี

" งั้น...เรากินข้าวเสร็จแล้วแวะไปหามันสักหน่อยมั้ยล่ะ? "

สี่วันต่อมา

สนามบิน

" อึอือ~ ไม่เอานะครับพี่เสือ ห้ามเล่นซนนะครับ กลับมานั่งที่เดิมเลยครับ... "  เด็กผู้ชายที่เพิ่งจะกระโดดลงจากตักแม่ แล้วทำท่าจะออกตัววิ่ง แต่ก็โดนแม่ห้ามเอาไว้ซะก่อนทั้งที่เพิ่งจะก้าวขาออกได้แค่ก้าวเดียว ก่อนจะหันมามองแม่ด้วยสีหน้าบึ้งตึง

" อือ~ หม่าม๊าอ่า พี่เสือจาวิ่ง วิ่ง วิ่ง " เด็กชายตัวน้อยก้มหน้าคอตกแล้วเริ่มจะงอแง

" พี่เสือครับ ดูนี่สิ น้าพริ้มมีอะไรเอ่ย~~ "  ฉันพูดแล้วก็คว้าเยลลี่ถุงเล็กยี่ห้อนิยมยี่ห้อหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แต่ก็ไม่ลืมหันไปถามความเห็นจากพ่อแม่ของเด็กก่อน

" ให้กินได้มั้ยอ่ะมึง? "

" นิดหนึ่งก็ได้ พี่เสือครับ น้าพริ้มเอาเยลลี่ให้ลูกต้องทำยังไงครับ? "  เด็กน้อยตัวป้อมเดินมาใกล้ฉันก่อนจะยกมือพนมขึ้นไว้ตรงอก แก้มใหญ่ๆแดงๆนั่นมันน่าหยิกจริงๆเลยเชียว

" ขอบคุณคร้าบบ~~ "

" ^^ คร้าบ..เดี๋ยวน้าพริ้มแกะให้นะครับสุดหล่อ "  เมื่อได้ถุงเยลลี่ไปแล้วก็ยอมนั่งกินนิ่งๆ น่าเอ็นดูจริงๆเลยครับลูก มือเล็กป้อมๆหยิบเยลลี่สีส้มยื่นไปตรงหน้าแม่ ซึ่งยัยเรนนี่ก็อ้าปากงับกินเยลลี่ที่ลูกยื่นให้ด้วยรอยยิ้มทันที ก่อนที่เด็กชายตัวน้อยจะหยิบเยลลี่สีม่วงขึ้นมาแล้วเอาไปจ่อที่ปากผู้เป็นพ่อบ้าง แต่ก็ต้องมุ่ยหน้าลงเมื่อพ่อไม่ยอมกินของที่ตนยื่นให้สักที

" อา...อา...อ้าม~ ป๊ะป๊าอ้ามมม~~ "

งับบบบบ

" ฮ่าฮ่าๆๆๆ ฮ่ะๆ เอิ๊กๆๆ คิก~~ ป๊ะป๊าปล่อย ปล่อย~~ ปล่อยมือพี่เสือ ป๊ะป๊ากิงไม่ได้ อันนี้มือ..ไม่ใช่ของกิน โอเคมั้ย? "  สองพ่อลูกต่างหัวเราะขำกันเอิ๊กอ๊าก ฉันกับยัยเมษานั่งมองภาพครอบครัวน่ารักอบอุ่นนั้นยิ้มๆ ระหว่างที่เรากำลังรอขึ้นเครื่อง

ณ เมืองหลวง ประเทศเกาหลีใต้

เรามาถึงกันตั้งแต่เช้ามืด แล้วก็มีรถมารับจากสนามบินไปส่งที่โรงแรม ก่อนจะแยกย้ายกันพักผ่อนซึ่งฉันกับยัยเมษาก็พักห้องข้างๆกัน ส่วนยัยเรนนี่กับครอบครัวก็ได้ห้องที่อยู่อีกชั้นหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าห้องของชั้นนี้เพราะเป็นห้องสไตล์ครอบครัว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ต้องเป็นยัยเมษาแน่นอน ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู ตอนนี้เป็นเวลาตีห้ากว่าๆ ยังพอมีเวลาได้นอนพักบ้างก่อนที่จะออกไปหาทานมื้อเช้ากัน

" มึงไม่นอนหรือไง? "  พอเปิดประตูให้ปุ๊บฉันก็เอ่ยถามมันที่เดินไปนั่งบนเตียงฉันทันที

" ไม่นอนแล้ว กูนอนมาแล้วบนเครื่องไง "

" เออเน้าะ ลืมไปได้ยังไงเนี่ย ที่เสื้อกูเปียกก็เพราะน้ำลายมึงแท้ๆ นอนน้ำลายยืดขนาดนั้นคงไม่นอนต่อแล้วแหละเน้าะ "  ฉันแกล้งพูดใส่มันแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไปก่อนที่จะได้ยินเสียงโวยวายของมันตามมาทีหลัง

แอ๊ดดดดดดด

" มึงพูดจริงหรอ?! กูนอนน้ำลายยืดหรอพริ้ม~~~ " นี่มันยังไม่ลืมอีกหรอ ฉันว่าฉันก็อาบน้ำเกือบจะชั่วโมงเลยนะ แต่มันยังจำสิ่งที่ฉันพูดได้อยู่อีก

" แล้วมึงคิดว่าไงอ่ะ-_- ไหน!ขยับไปหน่อยดิ๊กูจะนอน "  เมื่อได้นอนแล้วฉันก็หลับตาลงทันที จะเช้าแค่ไหนฉันก็จะนอน จะเหลือกี่ชั่วโมงกี่นาทีฉันก็จะนอน

" มึง จำเพื่อนคุณสิงห์คนนั้นได้มั้ยอ่ะ ที่เป็นผู้กำกับอ่ะ มึงรู้ป่ะ...เนี่ยดูดิ เขาทำเอ็มวีให้หลายๆวงที่กูชอบเลยอ่ะ แล้วเขาก็ได้รางวัลผู้กำกับหนุ่มสุดเพอร์เฟ็กต์มาตั้งสามปีซ้อนแล้วนะ พริ้ม~ ดูๆๆ ลืมตาดูก่อนแป๊บเดียว "  มันเขย่าแขนฉันไม่หยุดจนฉันต้องลืมตาขึ้นมา ก่อนจะเห็นหน้าจอโทรศัพท์มือถือจ่ออยู่ตรงหน้า แล้วมันก็เป็นรูปของผู้ชายคนนั้นพร้อมกับประวัติแล้วก็ผลงานต่างๆมากมายของเขา ฉันขมวดคิ้วแล้วหันไปจ้องหน้ามันทันที

" ถ้ามึงจะส่อง มึงจะดู ทำไมไม่ไปเปิดดูที่ห้องมึงอ่ะ? กูจะนอน! "

พรึ่บบบ!!

" จำเป็นต้องอารมณ์เสียขนาดนั้นมั้ยอ่ะ อุตส่าห์เอาผู้ชายหล่อๆให้ดู เขาเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี ด้วยนะมึง แต่พูดไทยชัดมากเลยเนอะ "  ฉันพลิกตัวนอนหันมาอีกทางขนาดนี้ก็ยังได้ยินเสียงมันพูดถึงเขาไม่หยุดสักที น่ารำคาญที่สุดเลย ฉันต้องนอนหลับตานับลมหายใจเข้า-ออก ตั้งหลายรอบกว่าจะหลับได้

ร้านอาหาร

" พวกมึง..เสร็จแล้วไปเดินดูของย่าน Myeongdong (เมียงดง) กันมั้ย? "  ยัยเรนนี่เสนอขึ้นมา ดีเลยฉันอยากไปเดินดูเครื่องสำอางสักหน่อย

" ไปๆๆๆ กูอยากไปดูแผ่นมาร์กหน้าด้วยอ่ะมึง "

" จะดีหรอที่รักพาลูกไปด้วยอ่ะ คนเยอะนะ "  คุณสิงห์ค้านขึ้นมาเพราะคงเป็นห่วง แต่มันก็คนเยอะจริงๆนั้นแหละ

" เดี๋ยวพวกเราช่วยดูให้เองค่ะ คุณสิงห์วางใจ หายห่วงได้เลย^^ "  ยัยเมษาพูดขึ้นแต่ฉันเห็นด้วยกับมันนะ:D คุณสิงห์ไม่ได้ไปด้วยเพราะต้องทำงาน เพราะฉะนั้นก็จะมีพวกเราสามคนแล้วก็พี่เสือ

" แต่เย็นนี้ไปกินข้าวกับไอ้กองทัพแล้วก็กลุ่มเพื่อนของมันนะ นัดกันไว้แล้ว "

" คุณกองทัพและเพื่อนๆหรอคะ?! ^^ "  ยัยเมษาร้องถามเสียงตื่นเต้น คงหวังจะได้เจอกลุ่มนักร้องไอด้อลอะไรของมันล่ะสิ

" ครับ น้องเมษากับน้องพริ้มก็ไปด้วยกันนะ รู้จักกันอยู่แล้วหนิกับไอ้กองทัพอ่ะ คนกันเองทั้งนั้น "  เวลาที่คุณสิงห์พูดทำไมต้องมองหน้าด้วยสายตาแบบนั้นด้วยล่ะ เหมือนเขารู้เรื่องอะไรบางอย่าง

ครืดดดดดด

" จะไปแล้วหรอคะ? " เมื่อเห็นว่าสามีขยับตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ยัยเรนนี่ก็รีบถามทันที

" ใช่ เดี๋ยวเขารอนาน ป๊าไปก่อนนะครับพี่เสือ เดี๋ยวตอนบ่ายป๊าจะกลับมาพาไปกินไอติม พี่เสืออยู่กับหม่าม๊าอย่าดื้อนะครับ ห้ามดื้อกับน้าพริ้มแล้วก็น้าเมษาด้วย อย่าทำให้สาวๆปวดหัวโอเคมั้ยครับคนเก่งของป๊า "  ฉันกับยัยเมษานั่งเงียบมองดูครอบครัวสามพ่อแม่ลูกตรงหน้าจุ๊บแก้มลากัน ' ฉันต้องไปด้วยงั้นหรอ ถ้าไปก็ต้องได้เจอหน้าเขาแน่นอน มีวิธีไหนบ้างนะ ที่ทำให้ฉันได้นอนแช่อยู่ห้องจะได้ไปต้องไปเจอเขาให้อึดอัด '

       ******** to be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***