รักอันตราย....หัวใจมังกร Don't leave me Ep.17

Ep. 17

มังกร ||Part||

แอ๊ดดดดดดด

" โคตรนาน " ผมโพล่งออกไปทันทีที่คนในห้องเปิดประตูออกมา

" ก็มาร์กี้บอกแล้วหนิคะ ว่าให้พี่เข้ามารอข้างในก่อนก็ได้ ^^ "

" เรื่อง?! " พูดแค่นั้นผมก็รีบเดินตรงไปที่ลิฟท์พร้อมกับผู้หญิงตัวเล็กที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมาข้างหลัง

" พี่มังกร รอมาร์กี้ด้วยสิคะ ^^ "

บนรถของมังกร

ผมตัดสินใจรับมาร์กี้ไปพร้อมกันเลย เพราะยังไงก็ออกจากที่นี่ด้วยกันอยู่แล้ว อีกอย่างจะได้มีเวลาคุยเรื่องหมั้นกับเธอให้มันเรียบร้อยไปเลยด้วย

" มาร์กี้ เรื่องหมั้นของเรา...... "

" มาร์กี้ก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่พอดีเลยค่ะ แล้วก็..คิดว่าพวกคุณปู่ท่านอาจจะนัดเราเพื่อไปคุยเรื่องนี้กันก็ได้นะคะ ^^ "

" ฉันจะบอกว่าถ้าเธอไม่เต็มที่จะหมั้น ก็บอกพวกท่านไปตรงๆ เพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากหมั้นตั้งแต่แรก เธอไม่ต้องไปตามใจพวกคนแก่ให้มากนักหรอก เธอเป็นหลานนะไม่ใช่หุ่นยนต์ "

" อ่ะ...เอ่อ แต่มาร์กี้ว่า.... "  ผมละสายตาจากที่มองถนนไปมองมาร์กี้ เมื่อเห็นว่าเธอมีอาการอ้ำอึ้ง

" หรือเธอคิดว่ายังไง? " ผมตัดสินใจถามออกไปเผื่อว่าเธอจะมีแผนเตรียมไว้แล้ว และผมก็อยากรู้ความคิดเห็นของเธอ

" กะ..ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะลองคิดเรื่องนี้ดู " เธอตอบแล้วเบนสายตากลับมองตรงไปที่ถนนเช่นเดิม

" ................... "  ถ้าผมไม่ยอม และมาร์กี้ไม่อยากหมั้นซะอย่าง ถ้าเราสองคนมีความเห็นที่ตรงกัน พวกท่านจะว่าอะไรได้

" พี่ กับพี่ลมหนาว คบกันมานานแค่ไหนแล้วคะ? "

" ..................... "  ผมหันกลับมามองหน้ามาร์กี้แว๊บหนึ่ง แล้วหันไปมองที่ถนนต่อโดยที่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ทำไมผมต้องพูด แล้วเธอมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องรู้ และอีกอย่างขนาดผมแม่งยังให้คำตอบนี้กับตัวเองไม่ได้เลย กูคบกับยัยนั่นหรอวะ กูไม่ได้คบ

" ตกลงว่ายังไงคะ " เธอหันมามองหน้าผมแล้วเอียงหัวน้อยๆอย่างคอยคำตอบ

" พูดไปเธอคงไม่เข้าใจ เพราะเธอยังเด็กเกินไปที่เข้าใจเรื่องพวกนี้ แล้วอีกอย่างฉันคิดว่าเธอไม่จำเป็นที่จะต้องรู้เรื่องนี้ " พูดเสร็จก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ ตรงไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ จะให้พูดไงได้วะ ก็ผมกับยัยซื่อบื้อไม่ได้มีสถานะอะไรกันจริงๆ แล้วคนอื่นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรับรู้เรื่องส่วนตัวของเรา

End.

ลมหนาว ||Part||

" โอเค ตกลงตามนี้นะ ให้หน้าที่นี้เป็นของซัน พี่คิดว่าซันต้องทำได้ดีแน่นอน "

" ขอบคุณที่ไว้ใจครับพี่ศร ผมจะทำให้เต็มที่ที่สุด " เมื่อประชุมกันเสร็จ จัดวางหน้าที่ใหม่ของแต่ละคนเพราะมีคุณซันเพิ่มเข้ามา และยังพอมีเวลาอยู่บ้างก่อนที่งานนิทรรศการจะจัดขึ้น

" แล้วลมหนาวล่ะ เรื่องคุณหนูมาร์กี้เป็นไงบ้าง "

" เธอสบายดีค่ะพี่ศร เห็นว่าท่านฮิโรชิปู่ของเธอตอนนี้ก็อยู่ที่นี่แล้วนะคะ "

" อ่าว จริงหรอ ท่านไม่เห็นแจ้งกับทางเราเลยว่ามาถึงเมืองไทยแล้ว แต่ก็ดีแล้วเรื่องดูแลมาร์กี้ก็วางใจไปได้เรื่องหนึ่ง แต่ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ให้ลมหนาวช่วยดูต่อด้วยนะ เธอยังพักอยู่ข้างห้องลมหนาวหรือเปล่า? "

" ค่ะ เธอยังอยู่ที่นั่น "  แต่มาร์กี้คงไม่ต้องการพึ่งฉันอีกแล้วมั้งต่อไปนี้ ก็มีคู่หมั้นของเธออยู่ทั้งคนแล้วหนิ

หลังจากเสร็จสิ้นการประชุม ฉันก็เอาเอกสารข้อมูลของจิตรกรหน้าใหม่ที่ลงชื่อไว้แล้วว่าจะเข้าเยี่ยมชมงานนี้ มาทบทวนดูอีกครั้ง เสร็จแล้วก็ว่าจะลงไปข้างล่างเพื่อดูงานที่เตรียมไว้อยู่ชั้นล่าง เผื่อมีปัญหาอะไรจะได้แก้ไขให้เรียบร้อยก่อนวันงานจริง

" คุณลมหนาวโอเคหรือเปล่าคะ หวานว่า..ช่วงนี้คุณดูไม่ค่อยสดใสเลยนะคะ "  น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยขึ้นทำให้ฉันชะงักในการอ่านเอกสารข้อมูลไว้แค่นั้น แล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆเมื่อกี๊

" ฉันหรอ.. ก็สบายดีนะ แต่แค่อาจจะเหนื่อยไปหน่อยช่วงนี้ "  ก็เหนื่อยจริงนั่นแหละ ไม่ใช่เรื่องงานนะ แต่เป็นเรื่องที่ฉันต้องเคลียร์มันออกจากหัวใจ และจากความคิดของฉันให้เร็วที่สุดต่างหาก

" คุณลมหนาวต้องพักผ่อนเยอะๆนะคะ " หลังจากที่ยัยไข่หวานลุกออกไปแล้ว ฉันก็รีบล้วงกระจกเล็กๆในกระเป๋าสะพายขึ้นมาส่องดูทันที เมื่อเห็นว่าไข่หวานทำหน้าตากังวลอย่างหนักตอนที่คุยกับฉันเมื่อครู่นี้

" เฮ้ยยยย ตายแล้วทำไมหน้าฉันซีดขนาดนี้!! " เมื่อเห็นใบหน้าตัวเองที่สะท้อนจากกระเล็กเท่าฝ่ามือ ก็ต้องตกใจ หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ปากก็ซีด นี่ฉันเป็นขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ไม่รอช้าฉันรีบหยิบแป้งมาเติม และไม่ลืมที่ปัดบรัชออนนิดหน่อย แล้วเติมลิปสติกเป็นขั้นตอนสุดท้าย

มังกร ||Part||

ห้าง B

" พี่มังกรทำหน้าแบบนี้ มาร์กี้ไม่สบายใจเลยนะคะ "

" ................. "

" มาร์กี้ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ปฏิเสธพวกท่านไป แต่...พอเห็นคุณปู่มองพวกเราแล้วประกายความสุขมันส่งออกมาจากสายตาของท่าน มาร์กี้ทำไม่ได้จริงๆค่ะ มาร์กี้ไม่อยากทำให้คุณปู่ผิดหวัง "

" เฮ้อออออออ "  ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนหน้านี้ที่บ้าน ปู่ผมกับท่านฮิโรชิเรียกให้เราไปพบเพื่อจะคุยเรื่องหมั้นถูกแล้ว แต่ที่มันไม่ถูกคือสิ่งที่ผมคิดไว้ว่า มาร์กี้จะพร้อมใจกับผมที่จะปฏิเสธการหมั้น แต่ตอนนั้นเธอแม่งไม่พูด พอผมพูดออกไปแบบนั้นก็กลายเป็นเหมือนว่าผมไม่เต็มใจแค่ฝ่ายเดียว

ก่อนหน้านี้ที่คฤหาสน์

" มากันเร็วดีจริงๆ ทันมื้อเที่ยงพอดี "

" สวัสดีค่ะคุณปู่ สวัสดีค่ะท่านเท็ตซึยะ "

" ไม่เอาน่าหนูมาาร์กี้ก็ มาเรียกกันซะห่างเหินแบบนั้นได้ไงกัน เรียกปู่เหมือนพี่เขาสิ "  เหอะ! ปู่ผมเป็นตลก ผมเคยบอกแล้ว มาร์กี้เงยหน้าขึ้นมามองผมที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ แต่ผมแม่งก็เสมองไปทางอื่น มือทั้งสองข้างก็ล้วงกระเป๋ากางเกงไว้

" เอ่อ..สวัสดีค่ะคุณปู่ "  เธอเอ่ยแล้วก็ลอบมองผมไปด้วย

  " อ่ะ กินเยอะๆ ปู่ว่าหนูมาร์กี้ผอมไปนะ แกก็ตักน้องบ้างสิมังกร! "  เป็นการกินข้าวที่ผมแม่งโคตรจะอึดอัด ผมเหลือบตามองมาร์กี้ก็เห็นว่าเธอคอยแอบมองผมอยู่เหมือนกัน จะไปกลัวทำไม คิดยังไงก็แค่บอกความต้องการของตัวเองไป มัวแต่ไปเกรงใจอยู่ได้

จนเวลาล่วงเลยไป เป็นการกินข้าวที่ผมไม่ได้รู้สึกว่ากิน แค่ยัดๆใส่ลงไปในท้อง รสชาติอาหารก็ยังสัมผัสไม่ได้ หัวมันคิดอย่างอื่นว่ะ คิดถึงลมหนาว ใช่ ทำไมหน้าซื่อๆบื้อๆของยัยนั่นมันลอยเข้ามาในหัวตลอด ยิ่งเหตุการณ์เมื่อคืน ยิ่งคิดกูก็ยิ่งเหนื่อย

" เสร็จแล้วอย่าเพิ่งรีบกลับล่ะ ปู่มีเรื่องจะคุยด้วย " ปู่ผมรีบบอกก่อนที่เราจะลุกออกจากโต๊ะอาหาร น้ำเสียงแข็งๆพูดสั่งกับผม ยัยเด็กนี่ก็เอาแต่นั่งก้มหน้า ผมที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็แม่งถอนหายใจออกมาเป็นร้อยกว่าครั้งแล้วมั้ง

" เอาล่ะ ปู่คิดว่า เห็นหนูมาร์กี้กับพ่อมังกรเข้ากันได้ดี สนิทกันเร็วดีแบบนี้ เราก็ควรรีบจัดการอะไรให้มันเร็วๆไปเลย คุณเท็ตสึยะว่ายังไงครับ? "

" ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ นั่นแหละครับคือสิ่งที่ผมจะพูด ใช่แล้ว เราควรรีบจัดการดำเนินเรื่องเร็วๆ "

" ถามเราสองคนหรือยัง ไม่ใช่แค่ผมหรอกนะครับที่ไม่ต้องหมั้น " ผมหันไปพูดเป็นภาษาไทยกับปู่ที่นั่งตรงข้ามผม ส่วนคุณฮิโรชิก็นั่งตรงข้ามกับมาร์กี้ที่นั่งข้างผมอีกที

" แกพูดอะไร! " คุณปู่เค้นเสียงใส่ผมอย่างโมโห จนคุณฮิโรชิที่นั่งข้างๆถามออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่น

" มีอะไรกันหรือเปล่าครับ? "

" หนูมาร์กี้ไม่ต้องการหมั้นจริงหรือเปล่า? " ปู่ผมหันไปถามมาร์กี้เป็นภาษาที่คุณฮิโรชิจะสามารถฟังเข้าใจได้ ผมเองก็มองเธออยู่เช่นกัน คนตัวเล็กลอบมองผมแล้วเทียวเงยหน้าขึ้นมองปู่ของเธอแล้วก็เอาแต่แม้มปากแน่น บอกไปเลยมาร์กี้ พูดสิ่งที่เธอต้องการออกไป ก็แค่ปฏิเสธแล้วมันก็จบไป ไม่เห็นมีอะไรต้องคิดมาก

" ตอบไปสิมาร์กี้ ว่าเธอไม่ต้องการ " ผมเอียงหัวไปกระซิบบอกเธอ

" ปะ..เปล่าค่ะ หนูจะหมั้นกับพี่มังกรค่ะ "

" หึ/โอ้ว หลานรัก/เธอ!!! "  ผมจ้องหน้าเธอตื่นๆ อะไรของยัยนี่วะ ทำไมถึงไปพูดแบบนั้น ผมคว้าแขนเธอแล้วลากออกมาคุยข้างนอก

" โอ้ยย พี่มังกร~ มาร์กี้เจ็บ "

" เธอพูดอะไรแบบนั้นวะ ฉันบอกเธอแล้วไง ไม่ถ้าอยากหมั้นก็แค่ปฏิเสธไป! ปฏิเสธอ่ะ มันจะยากอะไรวะ! "

" แต่มาร์กี้ทำไม่ได้! พี่ไม่เห็นหรือคะ พวกคุณปู่ท่านดูมีความสุขที่เราจะหมั้นกัน จะให้มาร์กี้ปฏิเสธเพื่อเห็นความผิดหวังของคุณปู่หรือคะ? "  เธอมองหน้าผมขณะที่พูด แล้วรีบก้มหน้าลงเมื่อพูดเสร็จ ผมก็เอาแต่จ้องมองคนตัวเล็กที่สูงแค่อกของผม ที่คอยแต่จะก้มหน้างุด

เธอยังเด็กเกินไปมาร์กี้ เธอไม่รู้หรอกว่าพวกคนแก่ต้องการให้ฉันกับเธอหมั้นกันไปทำไม ความสุขโง่เง่าที่เธอเห็นมันคือความสุขของคนที่มีความหวังว่าสิ่งที่พวกเขาปารถนามันจะสำเร็จต่างหาก เธอคงคิดว่าปู่เธอจะความสุขถ้าเธอได้หมั้นงั้นสิ หึ แต่ผมซึ่งรู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่าไงครับ ถ้าท่านฮิโรชิได้เป็นนักการเมืองและผมหมั้นกับมาร์กี้ สิ่งที่ปู่ต้องการมันก็จะสำเร็จ ส่วนท่านฮิโรชิ ถ้าผมหมั้นกับมาร์กี้ ท่านก็คงคิดว่าท่านจะชนะการเลือกตั้งเพราะปู่ผมต้องช่วยเรื่องนั้นแน่นอน

" ฟังนะ ฉันหมั้นกับเธอไม่ได้ เพราะฉันไม่ได้รักเธอ และเธอเองก็ไม่ได้รักฉันไม่ใช่หรือไง เราไม่ได้รักกันแล้วอย่างนี้จะหมั้นกันไปทำไมวะ! "

" พี่ก็ไม่ได้รักพี่ลมหนาวไม่ใช่หรือไงคะ?! ถ้าพี่รักพี่ก็คงไม่ลังเลที่จะตอบหรอกตอนที่ฉันถามน่ะ พี่มัวแต่รีรอที่จะตอบ เพราะพี่ไม่ได้รักพี่ลมหนาวไง! มันคงไม่ผิดถ้าคนสองคนที่หัวใจยังว่างแล้วหมั้นกัน เขาอาจจะรักกันสักวันก็ได้! เราอาจจะรักกันก็ได้~ ฮึกกก "  เหอะ ผมอยากหัวเราะออกมาดังๆ เราอาจจะรักกันงั้นหรอ ไม่พอยัยนี่ยังร้องห่มร้องไห้ ต่อมน้ำตาตื้นอีก

" หยุดร้องเถอะมาร์กี้ "

" นะคะพี่มังกร ฉันอยากเห็นคุณปู่มีความสุข เราหมั้นกันก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ถ้าถึงวันนั้นเราไม่ได้รักกันก็ค่อยบอกคุณปู่แล้วก็ค่อยถอนหมั้นกันทีหลังก็ได้ ถึงตอนนั้นพวกท่านคงเข้าใจ " เธอเช็ดน้ำตา แล้วพูดกับผมอย่างจริงจัง ก็ใช่อยู่ที่เธอพูดถึงตอนนั้นค่อยถอนหมั้นก็ได้ ผมก็ขี้เกียจที่จะฟังคุณปู่บ่นเรื่องนี้ทุกวันเหมือนกัน

" แต่ฉันขอบอกไว้ก่อน ว่าฉันไม่ได้รักเธอ เข้าใจใช่มั้ย? "

ปัจจุบัน ณ ห้าง B

" ช่างเถอะ รีบๆเลือกจะได้รีบกลับกันซักที "

" พี่มังกรช่วยเลือกหน่อยสิคะ "

" อันไหนก็ได้ ตามใจเธอเลย "

" แล้วของพี่ล่ะคะ? "

" ฉันไม่จำเป็น "

" ได้ไงล่ะคะ เดี๋ยวพวกคุณปู่ก็ได้บ่นจนพี่หูชาแน่ "

" ถึงซื้อไปฉันก็ไม่ได้ใส่หรอก เธอรีบเลือกเถอะ ฉันไม่ชอบอยู่ที่แบบนี้นานๆ "  เธอหมุ่ยหน้าใส่แล้วหันไปเลือกแหวน ตามที่คุณปู่สั่งว่าให้ผมพาเธอมาซื้อแหวนหมั้นไว้ ส่วนงานหรือพิธีค่อยคุยกันอีกที คิดว่ามันจะถึงวันนั้นมั้ยล่ะ? ผมว่าไม่นะ

" พี่ช่วยใส่ให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ? "  เธอเลือกเสร็จแล้วหยิบแหวนวงเล็กขึ้นมาชูให้ผม

" เธอใส่เองก็ได้มั้ยวะ? ก็แค่หมั้นหลอกๆ "

" นะคะ ใส่ให้ฉันหน่อยได้มั้ย ถ้าใส่เองก็กลายเป็นว่าฉันหมั้นตัวเองน่ะสิคะ "  ผมมองเธออย่างเหนื่อยใจแล้วหยิบแหวนจากมือเธอมาก่อนจะจับๆส่วมใส่เข้าไปที่นิ้วเล็กๆของยัยนี่ให้มันจบๆไป

" ขอบคุณค่ะ แต่ถ้าเบากว่านี้มันจะโรแมนติกมาก อ้าว พี่ลมหนาว สวัสดีค่ะ^^ "  ห๊ะ?!!! 0_0 ผมรีบหันไปมองข้างหลังทันทีที่ได้ยินมาร์กี้พูดแบบนั้น

ขวับบบบบ~

' เวรแล้วไง! กู '  0_0

" อ้าว มาร์กี้มาทำอะไรหรอ? "  เป็นยัยซื่อบื้อจริงๆด้วย เธอเหลือบตามองผมแค่ปราดเดียวก่อนจะหันไปพูดทักทายกับมาร์กี้ต่อ

" เอ่อ...มาร์กี้มาซื้อแหวนหมั้นค่ะ "

" ................ "

     ********* to be continued

โถ่~~~~ คุณหนูมาร์กี้ อิฉันหมดคำจะพูดเลยค่ะ หน่วงยาวไป ลมหนาวเธอต้องสตรองนะ ใครสั่งมาร์กี้ให้หยุดเหมือนส้มได้บ้าง ช่วยสั่งเธอที TT

ปล. สถานการณ์เริ่มกลับมาปกติ จากสองสามวันก่อนที่มันวุ่นวายมาก ต่อไปนี้ไรท์จะอัพให้ได้อ่านกันทุกวันนะคะ ขอโทษด้วยที่เมื่อวานไม่ได้มา อย่าเพิ่งทิ้งกันน๊าาา รักทุกคน จุ้บๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***