รักอันตราย....หัวใจมังกร Don't leave me Ep.16

Ep. 16

" อย่าทำให้ฉันรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลยนะคะ แค่นี้ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ไร้ศีลธรรมมากพออยู่แล้ว.... "

" เงียบ! แล้วฟัง "

" ..................... " ฉันทิ้งสายตามองออกไปทางอื่นที่ไม่ใช่หน้าหล่อขรึมของเขา แต่ก็รับรู้ได้ว่าสายตาของเขากำลังจ้องมองมาที่ฉันอยู่ตลอดเวลา

" ใช่ ที่เธอได้ยินมันถูกแล้ว แต่ถึงฉันจะหมั้นหรือจะแต่งกับใครจริงๆเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ไม่ใช่หรอลมหนาว "

" ฮึกกกก~ "  ใช่ ฉันไม่มีสิทธิ์ เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเขา ไม่มีสิทธิ์ที่จะงอนหรือหึงหวงเขา เธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาทั้งนั้นแหละลมหนาว

" ฉันเคยบอกเธอแล้ว ลืมไปแล้วหรือไงว่าห้ามรักฉัน ห้ามชอบฉัน ห้ามรู้สึกอะไรแบบนั้นกับฉัน "  ฉันสะอื้น ปาดน้ำตาแล้วจ้องหน้าเขาอย่างอ่อนแรง ฉันไม่ลืมหรอก คำพูดของเขาทุกอย่างฉันจำได้ แต่เรื่องแบบนี้มันห้ามกันได้หรือไง ฉันอยากรักเขาหรอผู้ชายไม่มีหัวใจคนนี้? ไม่เลยสักนิด แต่หัวใจมันฟังคำสั่งจากสมองของฉันซะที่ไหน

" ค่ะ ฉันเข้าใจทั้งหมดแล้ว และขอโทษด้วยที่ฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่คุณไม่ต้องห่วง สักวันฉันจะทำมันได้แน่ ฮึกกก~ "  มือใหญ่ของเขาก็ยังโอบเอวฉันไว้แน่นไม่ปล่อย

" ปล่อยฉันเถอะนะคะ คุณรู้มั้ยสัมผัสของคุณตอนนี้...มันทำให้หัวใจของฉันรู้สึกเจ็บ และต่อไปนี้....ได้โปรดอย่ามายุ่งกับเราอีกเลย "

" ................... "

" ................... "  เกิดความเงียบเข้าปกคลุมระหว่างเรา และเขาก็ยังไม่ยอมทำตามคำร้องขอของฉัน จนเวลาผ่านไปสักพักที่ฉันและเขาเอาแต่จ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้นด้วยความรู้สึกของแต่ละคนที่ต่างกันออกไป ฉันไม่รู้ว่าแววตาของเขาตอนนี้กำลังจะบอกอะไร แต่ฉันก็ไม่ได้อยากรู้เพื่อให้มันซ้ำเติมความเจ็บปวดของตัวเองหรอกนะ

" ฉันเองก็เพิ่งจะรู้วันนี้ มันเป็นเรื่องที่บ้ามาก ปู่ของฉันต้องการให้ฉันหมั้นกับหลานสาวนักการเมืองคนหนึ่งเพื่อผลประโยชน์ของท่าน แต่ฉันก็ปฏิเสธไปทุกครั้งเพราะฉันเองก็แม่งโคตรจะไม่ชอบเลยเรื่องแบบนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นมาร์กี้ "

" พอเถอะค่ะคุณมังกร! หยุดได้แล้ว! แค่นี้หัวใจของฉันมันก็เจ็บจนชาไปหมดแล้ว! ฮึกก หยุดพูดเถอะนะคะ ขอร้อง~ คุณเดินออกไปตอนนี้ยังเจ็บน้อยกว่า ฉันไม่เข้าใจว่าคุณจะมาอธิบาย มาพูดอะไรแบบนี้ให้มันตอกย้ำความความรู้สึกเจ็บปวดของฉันไปเพื่ออะไรกัน"

" ฟังให้จบก่อน ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น "  เขารีบอธิบายพร้อมกับแรงกดตัวฉันที่กำลังจะลุกออกจากตักของเขาให้นั่งอยู่เหมือนเดิม แล้วจับให้ตัวฉันหันหน้าไปหาเขา

" ที่บอกว่าดีหมายถึง จะได้คุยกันง่ายๆ เพราะฉันคิดว่ายัยนั่นก็คงไม่ต้องการจะหมั้นกับฉันเหมือนกัน "

เขากำลังพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ ตกลงว่าเขารู้สึกยังไงกับมาร์กี้กันแน่

" หมายความว่าคุณไม่ได้อยากหมั้นกับมาร์กี้งั้นหรอคะ? " ฉันถามแล้วจ้องหน้าเขาอย่าง งงๆ

" ช่วยบอกฉันทีได้มั้ยคะ ว่าคุณรู้สึกยังไงกับเธอ? คุณชอบเธอรึเปล่า? "

" ฉันเนี่ยนะ? ไม่มีทาง! ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับยัยนั่นทั้งนั้นอ่ะ "

" แล้วกับฉันล่ะคะ? " ถึงแม้มันจะริบหรี่แต่ลึกๆในใจฉันก็ยังหลงเหลือเศษเสี้ยวของความหวังอยู่บ้าง

" ................. "

" จริงๆฉันก็รู้คำตอบตั้งแต่แรกอยู่แล้ว คุณไม่ต้องพูดก็ได้ค่ะ " เขาเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่อย่างนั้น ดวงตาคมเริ่มสื่อออกไปอีกทางก่อนจะโน้มใบหน้าระคายเข้ามาใกล้ ชีวิตฉันร่างกายฉันในสายตาของเขามันคงมีค่าแค่เรื่องนี้ล่ะมั้ง

" ฉัน...... เหม็นบุหรี่ค่ะ "  ฉันเบือนหน้าหนีก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะทันได้แตะลงบนกลีบปากของฉันแล้วรีบดีดตัวลุกออกจากตักเขาทันที

มังกร ||Part||

ผมมองตามร่างบางที่เดินไปล้มตัวนอนบนเตียง เฮ้อออ ผมกำลังรู้สึกแปลกๆ รู้สึกไม่ชอบที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็พอจะรู้ว่าเธอคิดยังไงกับผม แต่ก็เคยบอกไปแล้วหนิ แล้วที่รู้สึกแปลกอีกอย่างคือก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของผมมันเหมือนจะเต้นแรงขึ้นเมื่อตอนที่เธอถามว่าผมคิดยังไงกับเธอ มันคือความรู้สึกอะไรผมก็บอกไม่ได้ รู้แค่ว่าหัวใจมันเต้นแรงมากจนกลัวว่าความดันมันจะพุ่งสูงขึ้น แล้วผมก็ชอบมองรอยยิ้มของเธอมากกว่าที่จะเห็นแววตาเศร้าๆแบบนั้น แม่ง ผมเป็นอะไรวะ

ครืดดดดดด ครืดดดดดด~~

" เบอร์ใครวะ? "  โทรศัพท์ของผมที่มันหล่นอยู่บนพื้นสั่นส่งสัญญาณว่ามีสายเรียกเข้า ผมเดินไปหยิบมันขึ้นมาก็เห็นว่าเป็นเบอร์ที่ผมไม่คุ้นแล้วก็ไม่ได้แมมชื่อไว้ด้วย

" ฮัลโหล~ "

' เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่มังกร ' เป็นเสียงเล็กของผู้หญิงซึ่งผมรู้สึกคุ้นแต่ก็นึกไม่ออก

" เธอคือใคร? "

' มาร์กี้เองค่ะ '

" มาร์กี้หรอ แล้วเธอโทรมาทำไมเวลานี้? มีอะไร? "  ผมเปล่งเสียงพูดที่เกือบจะเป็นเสียงกระซิบออกมาโดยอัตโนมัติ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ก่อนจะเหลือบตามองร่างบางที่นอนอยู่นอนเตียงแล้วก็เหมือนจะขยับตัวเบาๆด้วยตอนนี้

' คุณปู่ท่านให้เราสองคนไปพบพวกท่านที่บ้านพี่ พรุ่งนี้อ่ะค่ะ '

" เธอว่าไงนะ?! พรุ่งนี้? งั้นเธอค่อยโทรบอกฉันพรุ่งนี้ก็ได้มั้ย "

' มาร์กี้ก็แค่จะโทร.มาเตือนไว้ กลัวว่าพี่จะไปมีนัดที่อื่นซะก่อน ทีนี้รู้แล้วก็จะได้เคลียร์คิวไว้ไงคะ '

" เออๆ รู้แล้ว แค่นี้แหละ "  ผมวางสายแล้วนั่งลงบนเตียงแอบเห็นร่างบางกระชับผ้าห่มให้คลุมสูงขึ้น แสดงว่าเธอยังไม่ได้หลับ

" เมื่อกี๊มาร์กี้โทร.มา บอกว่าคุณปู่เรียกให้เข้าไปพบท่านพรุ่งนี้ "  ผมพูดขึ้นมาอาจจะฟังดูเหมือนพูดลอยๆ และถึงแม้ว่ายังไม่มีใครถามก็ช่าง ผมอยากพูดใครจะทำไม อ้อ แล้วเรื่องแปลกอีกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ก็คือ จากที่เมื่อก่อนผมไม่เคยจะพูดอะไรมากมาย เพราะผมขี้เกียจพูด ขี้เกียจอธิบาย ถ้าเรื่องมันไม่ได้สำคัญอะไร แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกอยากจะพูด อยากเล่า อยากอธิบายเรื่องต่างๆมากมายที่ผมคิดว่ามันแม่งโคตรไร้สาระ แต่ผมก็อยากให้เจ้าของร่างบางตรงหน้าได้รับรู้ ได้เข้าใจ ถ้าเรื่องนั้นมันทำให้แววตากลมโตของเธอที่ผมชอบมองมันเศร้าดูไร้ชีวิตชีวาอย่างคืนนี้

ลมหนาวยังนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น จนผมที่ยืนมองอยู่สักพักถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปอาบน้ำชำระตัวในห้องน้ำ ทำธุระเสร็จเรียบร้อยจึงขึ้นเตียงมานอนซ้อนแผ่นหลังบอบบางแล้วโอบกอดเธอไว้ ผมจูบลงบนไหล่บางเบาๆด้วยความรู้สึก รู้สึก...รู้สึกอะไรวะ? ผมรู้สึกอะไรวะตอนนี้ อยากให้เธอหันหน้ามาซุกซบลงที่อกผมเหมือนเมื่อก่อนตอนที่เรานอนด้วยกัน ไม่ใช่ความรู้สึกที่ได้แต่นอนกอดจากข้างหลังด้วยความรู้สึกที่เย็นเฉียบอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ว่าที่รู้หนาวๆนี่มันเกิดจากอุณหภูมิในร่างกายของยัยนี่หรือว่าหนาวที่มาจากส่วนลึกภายในของผมอันนี้ก็ไม่อาจทราบได้เหมือนกัน กระชับกอดให้แน่นขึ้นแค่ไหนก็ยังไม่รู้สึกอุ่นสักที

End.

ลมหนาว ||Part||

แกลเลอรี่ G กรุ๊ป

" คุณลมหนาว ดูสิคะว่าใครมา "  ทันทีที่ฉันเข้ามาในบริษัท ไข่หวานก็รีบวิ่งตรงมาที่ฉันพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น และผู้ชายตัวสูงที่ก้มหลบอยู่ข้างหลังเธอ คิดว่าตัวเล็กมากมั้ง ไม่เห็นเลย~งี้หรอ?

" คิก คิก คุณซันกลับมาแล้วค่ะ!! ^^ "  ไข่หวานพูดแล้วก็หัวเราะคิกคักและเบี่ยงตัวออก พร้อมๆกับชูแขนออกทั้งสองข้างเป็นการเปิดตัวผู้ชายตัวโตที่หลบอยู่ในตอนแรกซึ่งเป็นเจ้าของชื่อที่เธอเอ่ยมาเมื่อกี๊นี่แหละ

" จ๊ะเอ๋!!! ว้าาาา แย่จังเลย คุณลมหนาวไม่เห็นตื่นเต้นเลยอ่ะครับคุณไข่หวาน "  คุณซันพูดน้ำเสียงคล้ายผิดหวังแล้วเหล่ตาลงมองคนที่ยืนทำหน้างออยู่ข้างๆ

" ใช่ๆ คุณลมหนาวไม่ดีใจเลยหรอคะ? ที่เจอคุณซัน "  ไข่หวานคงจะโดนผู้ชายที่ยืนข้างๆเธอหลอกเข้าให้แล้วหละ

" ตื่นเต้นสิ ตื่นเต้นมากเลย "

" คุณลมหนาวอ่ะ~ แบบนี้หมายความว่ายังไงคะ? "

เธอถามฉันแต่ก็ไม่วายหันไปมองค้อนใส่คุณซัน เหมือนเริ่มจะรู้ตัว ว่ากำลังโดนแกล้ง

" เอ่อ คือผมกับคุณลมหนาวเราเจอกันตั้งแต่อยู่ที่พัทยาแล้วครับ "

" ตอนที่ฉันลาไปเที่ยวน่ะ เราเจอกันที่นั่นโดยบังเอิญ แต่คุณไม่เห็นบอกเลยนี่คะว่าจะกลับมาทำงานที่นี่น่ะ "

" ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิครับ ^^ "

" เดี๋ยวนะคะ แบบนี้ก็แสดงว่าคุณซันหลอกฉันหรอคะเนี่ย ไหนคุณบอกว่าให้ฉันทำแบบนี้ เพราะคุณลมหนาวยังไม่รู้ว่าคุณซันกลับมาแล้วไงคะ~ "

" ก็...ผมหมายถึงคุณลมหนาวยังไม่รู้ว่าผมกลับมาทำงานที่นี่ไงครับ คุณไข่หวาน คุณไข่หวานครับ~ "  ไปโน่นแล้วค่ะเพราะว่าไข่หวานเธอยอมฟังข้อแก้ต่างของเขา พร้อมๆกับเสียงเรียกชื่อจากคนตัวสูงแล้วเดินตามเธอไปติดๆ ฉันได้แต่ส่ายหัวเบาๆ ให้กับเช้าวันต้อนรับการกลับมาทำงานของฉัน

แต่ก็ยังดีกว่าการที่ต้องเห็นผู้ชายตัวสูงนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงของฉันที่ตื่นมาเจอเมื่อเช้านี้ก็แล้วกัน เพราะอย่างน้อยไข่หวานกับคุณซันก็ยังทำให้ฉันพอจะยิ้มได้บ้าง ไม่รู้ว่าป่านนี้จะออกไปกับคู่หมั้นของเขาแล้วหรือยัง เห็นโทร.มานัดกันไว้ซะดิบดีตั้งแต่เมื่อคืนนี้น่ะ

         ******* to be continued

มาแล้วค่าาา แงงงง ขอโทษนะคะเมื่อวานไม่ได้มาอัพ เพราะไรท์มัวแต่เตรียมตัวเก็บของ ช่วงนี้เดินทางบ่อย ไม่ค่อยมีเวลาเลยทั้งที่อยากอัพนิยายใจจะขาดแย้วววว คิดถึงนักอ่านทุกคนนะคะ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์คนนี้ด้วยน๊าา ปล. ขอโทษด้วยถ้าอ่านแล้วงงๆหรือมีคำผิดเยอะ เดี๋ยวไว้ว่างๆจะกลับมาแก้ไขให้นะคะ จุ้บบบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***