รักอันตราย....หัวใจมังกร Don't leave me Ep.10

Ep. 10

มังกร ||Part||

แคว่กกกก!!!

" กรี๊ดดดด อย่านะ!! " เสียงกรีดร้องตกใจดังออกมาเมื่อผมฉีกกางเกงขายาวผ้าแพรบาง ที่เธอใส่อยู่ออก เหลือแต่ชั้นในตัวน้อยที่ปกปิดสิ่งสงวนนั้นไว้ แต่สาบานได้ว่ามันไม่หลุดรอดจากมือผมแน่ ไม่รอช้ามือผมก็รีบตะปบเข้ากับเนินอวบอูมนั้นที่ถูกปิดบังด้วยแพนตี้ตัวบางแล้วกดคลึงหนักๆด้วยปลายนิ้ว เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอ ร่างบางบิดเร่ากระสับกระส่าย ข้อมือที่ถูกมัดไว้ด้วยเข็มขัดด้วยฝีมือผมนั้นก็เหวี่ยงไปมาอยู่เหนือหัวนั้น

ผมลากสายตามองทั่วรางกายของเธอ แล้วลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง หยดน้ำตาปริ่มออกมาที่หางตากลมโตของเธอ แต่ผมเลือกที่จะมองข้าม เมื่ออยู่ในร่างเปลือยเรียบร้อยจึงฉกเข้าบีบเคล้นเต้าอวบของลมหนาวด้วยมือหนาของผมทันทีที่ปลดยกทรงตัวสวยออก

" อื้อออออ!!! " เธอเม้นปากแน่นแล้วส่ายหน้าไปมา

" ทำไม?! กลัวหรอ?! กลัวทำไมวะ!!  ทีก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะกลัว ดีแต่ทำตัวระริกระรี้ คันมากทำไมไม่บอกฉันวะ!! ห๊าา?!! " ผมก้มหน้าลงแล้วฉกกินเต้าอวบ ทั้งขบแม้ม ดูดดัน จนเกิดเสียงดังก้องไปทั่วห้อง

จ๊วบบบ จุ๊บบบบ~~~

" ฮึ่มมมมม~ " อีกข้างหนึ่งก็ใช้ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยแรงๆแล้วบีบเน้นๆที่ยอดนั้นและตอนนี้มันก็ได้เปลี่ยนเป็นแข็งขึงสู้ทั้งมือทั้งลิ้นผมซะแล้ว หึ ทั้งที่ร่างกายก็ต้องการจะร้องไห้เพื่ออะไร ผมย้ายร่างตัวเองเข้ามานั่งอยู่ที่ตรงกลางระหว่างขาของเธอ เธอเกร็งเรียวขาไว้แน่นไม่ยอมให้ผมจับแยกออกได้ง่ายๆแต่คิดหรอว่าจะสู้แรงผมได้ ใช่! มันไม่มีทางแน่นอน ใบหน้าใสเริ่มขึ้นสีแดง เปลือกตายังปิดบังดวงตากลมโตไว้เพราะเธอเลือกที่จะหลับตาเอาไว้แน่น ผมแสยะยิ้มแล้วก้มลงดูดริมฝีปากเธอแรงๆ ทำให้เธอสะดุ้งเกร็งขึ้นมากกว่าเดิม

" เปิดปากออกแล้วลืมตามองฉัน! " เมื่อผมเริ่มจู่โจมที่ปากบาง เธอก็เปลี่ยนเป็นแม้มมันไว้แน่น ไม่ยอมให้ผมทำ ผมจึงดึงกระชากแพนตี้ตัวบางออกเต็มแรงแล้วลงโทษด้วยการกดคลึงแรงๆที่ปุ่มกระสันนั้นพร้อมทั้งขยี้ไปมาจนมันเริ่มตอบสนองต่อสิ่งเร้า ร่างบางเริ่มสั่นเกร็งกระตุกขึ้น

" อื้อออ~ อ้ะ อ้ะ อร้า.....ย คุณมังกร~ " เธอปรือตาตาขึ้นมองหน้าผม เมื่อผมหยุดการกระทำทุกอย่างเอาดื้อๆก่อนที่เธอจะถึงฝั่งฝัน

" เธอต้องอะไร? บอกฉันสิ! ขอร้องฉัน! "

" ฮึก~ ฉันไปทำอะไรให้คุณ ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนั้นนี้ ทำไมชีวิตฉันวันนั้นต้องมาเจอกับคุณ เจอเรื่องน่าอัปยศอะไรแบบนั้นด้วย ฉันไม่เข้าใจทั้งที่คุณก็แสนจะร้ายกาจกับฉันตลอดเวลา แต่ทำไมใจฉันมันถึงยัง........ฮึก~ฉันอยากเกลียดคุณ แต่....อื้ออออ~ อึก อึก"  พล่ามบ้าอะไร!! บอกให้ขอร้องผมว่าร่างกายเธอต้องการอะไร แต่ยัยบื้อนี้บอกว่าอยากเกลียดผมงั้นหรอ เมื่อได้ยินคำนี้ผมก็ฉกเข้าดูดแม้มที่เกสรดอกไม้ของเธอแรงๆ ลิ้นหนาแลบออกมาพร้อมตวัดปัดป่าย กระดกล้อเล่นกับสิ่งนั้นอยู่อย่างไม่หยุดหย่อน เธอสะดุ้งกระเถิบตัวถอยหนีในครั้งแรก ก่อนที่เอวบางจะกระดกขึ้นเด้งรับปลายลิ้นของผม หึ แบบนี้จะเกลียดได้ลงหรือไง ร่างกายมันโกหกไม่ได้หรอก ใบหน้าสวยหวานเคลิบเคลิ้มไปกับสิ่งที่ผมมอบให้แต่หัวคิ้วบางยังขมวดมุ่นไว้แน่น

ผมจับเรียวขาของเธอแยกออกให้กว้างก่อนจะจับลำท่อนแข็งร้อนหยอกเย้าล้อเล่นถูไถกับเกสรดอกไม้งามก่อนจะสอดเข้าใส่แล้วดันกระทุ้งแรงๆจนสุดลำในครั้งเดียว มือของเธอที่ถูกมัดขึ้นอยู่เหนือหัวดิ้นขยับไปมาคล้ายต้องการอิสระ ตากลมโตเบิกออกกว้าง ก่อนจะร้องบอกผมเสียงสั่น

" อย่ารุนแรงกับฉันนักเลยนะคะ ถึงจะกะ...เกลียดกันขนาดนั้นก็ช่วยอ่อนโยนกับฉันบ้างเถอะ ฮึก ได้โปรด~ อึก... "  น้ำใสๆไหลรินออกมาจากหางตาของเธอช้าๆ ผมกระแทกบั้นท้ายเข้าใส่แรงๆ เธอเกร็งตัวแล้วบิดหนี ร่างบางพยายามหนีด้วยการบิดตะแคงข้างคล้ายคนที่หวงแหนบางสิ่งตรงหน้า จึงบิดตะแคงเพื่อจะหลบหนีการกระทำที่รุนแรงครั้งนี้

" ช่วยปล่อยมือฉันได้มั้ยคะ ฮึก...ฉันไม่ไหวจริงๆ "  เธอพูดขึ้นระหว่างที่ผมยังคงกระแทกเข้าออกในร่างกายเธอแรงๆ ไม่ได้ยอมผ่อนปรนตามคำร้องขอของเธอ ผมที่ย้ายร่างตัวเองเข้ามานอนตะแคงข้างซ้อนแผ่นหลังบางของเธอไว้ตั้งแต่ที่เธอบิดตัวตะแคงข้างหนีในตอนนั้น เอื้อมมือขึ้นไปเหนือหัว ช่วยปลดข้อมือบางออกให้ และตอนนี้มันแดงเถือกเพราะแรงเสียดสีกับเข็มขัดที่รัดไว้แน่น

ผมเข้าใจว่าที่เธอบอกว่า 'ไม่ไหว' เพราะอยากจะสัมผัสตอบสนองผมบ้าง แต่ไม่ใช่ เมื่อมือบางเป็นอิสระเธอก็รีบเคลื่อนมือเข้าประคองไว้ที่หน้าท้องของตัวเอง ฝ่ามือน้อยประคบกุมมันไว้แน่น เมื่อเห็นอย่างนั้นผมก็ยิ่งกระแทกรุนแรงและเร็วขึ้น ผมไม่เข้าใจว่าเธอทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร แต่ผมก็ไม่คิดจะสนใจหรออกนะ สิ่งที่ผมต้องการตอนนี้คือร่างกายบางและร่องที่รัดสิ่งนั้นของผมไว้แน่นนั่นต่างหาก ผมเหลือบตามองข้างล่างของจุดเชื่อมต่อที่ยังกระแทกเข้าออกไม่หยุดเพื่อจะช่วยกระตุ้นอารมณ์ของตัวเองขึ้นมา

ทำแบบนั้นอยู่สักพักใหญ่ถึงค่อยๆถอนออกแล้วจับร่างบางให้หันหลัง ตัวเธออ่อนเปลี้ยยอมทำตามสิ่งที่ผมกำหนด ผมเองก็ย้ายร่างมาซ้อนข้างหลังเธอไว้พร้อมชันเข่าขึ้น มือหนาก็ช้อนสะโพกบางตั้งขึ้นให้อยู่ตำแหน่งที่พอดี ก่อนที่จะสอดแทรกลำแข็งเข้ากระแทกร้อนแรงไม่หยุดทั้งเข้าทั้งออก จนถึงตอนนี้มือบางของเธอก็ยังไม่ปล่อยออกจากการกอบกุมหน้าท้อง มือบางอีกข้างก็กำผ้าปูเตียงไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่ มือสั่นๆของเธอทั้งกรีดทั้งกำอยู่ที่ผ้าปูที่นอน เห็นภาพแบบนั้นมันยิ่งเร้าอารมณ์กำหนัดของผมให้กระแทกเข้าออกแรงและแรงขึ้นเรื่อยๆ

" อื้ออออออ อ้ะ อ้ะ อ้าา~~~ "

" ฮึ่มมมมม!!! ซี๊ดดดดด~~ อ้ะ ลมหนาว~ "  จนถึงตอนนี้ผมเร่งกระแทกเข้าออกในร่างกายเธอเร็วและแรงขึ้น แหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้องก่อนจะหลับตาเกร็งพร้อมกับกัดฟันไว้แน่น

" อ่าาาา ไม่ไหวว่ะ "

" อ่ะ!!  เบาลงกว่านี้ได้มั้ย..คะ ขอร้องล่ะ~ "

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก

" อื้อออ อ้ะ อร้ายยยย~ "  ผมได้ยินเสียงเล็กกรีดร้อง รับรู้ถึงการตอดรัดที่แน่นถี่ขึ้น ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากระแทกเข้าออกเน้นๆรัวๆเพื่อจะตามเธอไป

" อ่าาาา ลมหนาวๆ โอ้วว ซี๊ดดดด~ "  จนผมต้องปลดปล่อยสิ่งที่มันอัดอั้นไว้แน่นเข้าไปให้ร่างบางในที่สุด ปล่อยมันให้พรั่งพรูเข้าไปในร่างกายของลมหนาวทั้งหมด ก่อนจะล้มตัวลงนอนทับประกบเธอไว้

" อึก ปล่อยเถอะค่ะ...ช่วยขยับออกไปที "  เธอพูดออกมาเสียงอ่อยแต่ผมก็ได้ยินมันเต็มทั้งสองหู

" คิดว่าฉันอยากอยู่ใกล้เธอนักหรือไง! ยัยซื่อบื้อ!! " พูดเสร็จผมก็กระแทกสิ่งที่ยังเชื่อมต่ออยู่เข้าออกแรงๆสอง สามทีเพื่อจะแกล้งร่างบาง เธอครางออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบขยับตัวหนีให้ห่างจากผมเพื่อไปนอนอีกฝั่งของเตียง เพราะผมตั้งใจปล่อยหรอกนะ เธอถึงไปได้ ลองผมไม่อยากปล่อยสิ จะเอากี่รอบก็ได้ทั้งนั้น

ครืดดดดด ครืดดดดด~~

เสียงโทรศัพท์สั่นดังขึ้น ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงซึ่งผมถอดมันโยนออกกองไว้ข้างเตียงก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมรักและเพิ่งจะเสร็จสมไปเมื่อกี๊สดๆร้อนๆ

" ใครวะ "

LINE

ไอ้ริว:  ' คุณมังกรครับ คุณท่านเรียกหา '  ผมเปิดอ่านแล้ววางมันทิ้งไว้บนเตียง ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก

ครืดดดดด ครืดดดด~

ผมเหลือบมองมือถือเครื่องบางแล้วเหลือบตามองยัยซื่อบื้อที่ห่มผ้าคลุมตัวไว้อย่างมิดชิด เหมือนกลัวผมจะหน้ามืดจัดให้อีกรอบ แต่คิดหรอว่าแค่ผ้าห่มผืนเดียวมันจะช่วยเธอได้ถ้าผมคิดจะทำจริงๆ หึ ซื่อบื้อยังไงก็ยังคงซื่อบื้ออยู่อย่างนั้น

ครืดดดดด ครืดดดดด~~

" อะไรนักหนาวะ!! แม่ง! "

LINE

ไอ้ริว: ' ตอนนี้ผมรออยู่หน้าห้องคุณลมหนาว '

         ' คุณท่านสั่งให้ผมพาเจ้านายกลับไปพบท่านให้ได้ '

         ' ท่านสั่งไว้ว่า ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านจะตามมาที่นี่ด้วยตัวเอง '

" ให้ตายสิ! มันชักจะเกินไปแล้วนะ! " คุณปู่ ต้องการจะเจอผมมากใช่มั้ย ได้! ผมเหลือบตามองร่างบางทีนอนหันหลังให้ก่อนที่ผมจะหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาส่วมใส่มันให้เเรียบร้อยเข้าที่ ก่อนจะเดินออกไปหาไอ้ริว ที่รออยู่หน้าห้อง เพราะถ้าผมไม่ไปพบคุณปู่ ผมรู้ว่าท่านไม่ได้แค่ล้อเล่น แต่ท่านจะมาที่นี่จริงๆ ถึงตอนนั้น อาจจะไม่เป็นผลดีกับลมหนาวซักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าผมจะยอมหรอกนะ แค่ไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวาย

แอ๊ดดดดด  ปังงง!!!

" คุณท่านเรียกหาครับ... "

" เออ!!! กูรู้แล้ว! " ผมตะคอกตอบมันกลับอย่างหัวเสีย พูดอยู่ได้ ก็รู้ตั้งแต่ที่มันส่งข้อความไปบอกแล้วมั้ย?!  ไม่ต้องห่วง ไอ้ริวมันเป็นคนของผมเองไม่ใช่คนของคุณปู่ มันคงมาตามถูกเพราะรู้ว่าผมอยู่ไหน หนึ่งปีที่ผ่านมามันมาที่นี่ออกจะบ่อย เวลาที่ผมไม่ได้เข้ามา เช่น ต้องไปหาคุณปู่ที่ญี่ปุ่น หรือไปทำงานที่อื่น ผมก็สั่งมันนี่แหละช่วยมาตามดูลมหนาวให้

" ผมว่า...ปีนี้ท่านน่าจะเอาจริงนะครับ "

กึกกก!!!!

ผมสะดุดเท้าหยุดเดินเอาดื้อๆ ก่อนจะหันไปมองไอ้ริวที่เดินตามผมอยู่ข้างหลัง

" มึงหมายถึงอะไร..... "

" ก็..เรื่องที่คุณท่านจะให้เจ้านายหมั้นกับหลานสาวท่านฮิโรชิที่จะลงสมัครประธานาธิบดีปีนี้ไงครับ "

" กูรู้...แต่ที่กูหมายถึง คือ มึงคิดว่ากูจะยอมง่ายๆหรือไง! "

พูดเสร็จก็ออกตัวเดินต่อ เมื่อก่อนจะถึงลิฟต์ ไอ้ริวก็รีบเดินเร็วๆแซงหน้าไปเพื่อที่จะกดลิฟต์ไว้รอ คุณปู่จะให้ผมหมั้น ถึงผมจะไม่เคยเจอ ไม่เคยรู้จักยัยผู้หญิงคนนั้นมาก่อน และถ้าคุณคิดว่าท่านอยากให้ผมหมั้นเพราะอยากเห็นผมเป็นฝั่งเป็นฝา มีลูก มีเมีย มีครอบครัวที่น่ารักอบอุ่น หรอ? อยากจะบอกว่า คุณคิดผิดแล้ว ความคิดพวกนั้นไม่เคยเกิดขึ้นในหัวของปู่ผมแน่นอน ที่ต้องการให้ผมหมั้นเพราะเรื่องผลประโยชน์ของท่านเองทั้งนั้น ตั้งแต่ที่ท่านแต่งงานกับคุณย่าก็เพราะเรื่องผลประโยชน์ จนคุณย่าท่านรับไม่ได้ตรอมใจตายในวันแต่งงานของลูกชายคนเดียวของตัวเอง เพราะคุณย่าท่านรักลูกมากไม่สามารถทนเห็นลูกแต่งงานใช้ชีวิตกับคนที่ไม่ได้รักไงล่ะ เพราะเรื่องผลประโยชน์ของคุณปู่อีกเช่นเคยนั้นแหละ ใช่! คุณพ่อกับคุณแม่ของผมท่านไม่ได้รักกันในตอนแรก แต่เพราะโดนคุณปู่บังคับจับคู่ให้ถึงได้แต่งงานใช้ชีวิตด้วยกันจนมีผม แต่ผมไม่ใช่คุณพ่อ! ผมไม่ใช่จะยอมทำตามความต้องการของท่านทุกเรื่องได้อย่างคุณพ่อหรอกนะ ถึงคุณปู่ท่านจะเป็นคนที่เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็กก็เถอะ

เอี๊ยดดดดดด~

" ถึงแล้วครับ "  เมื่อรถจอดสนิทก็มีคนวิ่งมาเปิดประตูให้ ผมก้าวขาลงรถอย่างเซ็งๆ ไร้ชีวิตชีวาเพราะเบื่อไง ใครอยากจะมากัน เฮงซวยจริงๆ

" คุณท่านรออยู่ข้างในพร้อมกับท่านฮิโรชิแล้วครับ "

ผมเดินตรงเข้าไปข้างในบ้าน ไม่คิดจะหยุดฟังคำพูดพวกนั้นจนจบหรอก แต่เมื่อกี้ มันพูดว่า ท่านฮิโรชิก็อยู่ด้วยงั้นหรอ นี่คงกะจะมัดมือชกผมเต็มๆเลยล่ะสิ หึ คุณปู่นี่ก็เป็นคนตลกนะเนี่ย คิดว่าท่านฮิโรชิอยู่ด้วยแล้วผมจะไม่กล้าปฏิเสธงั้นสิ คิดอะไรกันอยู่นะ พวกคนแก่นี่

กึก กึก กึก กึก

" อ้าว นั่นไง พูดถึงก็มาพอดี ทักทายท่าน ฮิโรชิ ซะสิเจ้ามังกร "

" สวัสดีครับ ยินดีที่ได้เจอครับ ท่านฮิโรชิ " คุณปู่ท่านพูดภาษาญี่ปุ่นเมื่อยามสั่งให้ผมทักทายแขกของท่าน ผมกล่าวสวัสดีเป็นภาษาไทย ได้เห็นหน้าเหวอๆของคนแก่ทั้งสองแล้วมันขำดี แต่ก็เปลี่ยนเป็นสื่อสารด้วยภาษาญี่ปุ่นในตอนท้าย

" เอ้อ! ร่างกายกำยำ ดูหนุ่มแน่น หล่อเหลาเอาการเลยนะครับเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ เสียดายที่หลานสาวผมวันนี้มาไม่ได้ เธอเพิ่งจะกลับมาจากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆน่ะครับ ที่จริงเธอยังไม่รู้หรอกครับว่าผมมาถึงเมืองไทยแล้ว "

" โอ้ววว เพิ่งมาเมืองไทยครั้งแรก มีเพื่อนแล้วหรือครับเนี่ย เก่งจริงๆ เห็นไหมเจ้ามังกร น้องเขาอัธยาศัยดีนะ เข้ากับคนง่าย น่ารักจริงเชียว เพิ่งมาครั้งแรกก็รู้จักเข้าหาคนอื่น แกต้องทำความรู้จักกับน้องได้ง่ายๆแน่นอน ใช่มั้ยครับ คุณฮิโรชิ ฮ่าๆๆๆๆ "

" ครับ คุณเท็ตซึยะ ดูท่าว่าเขาทั้งสองคนจะเข้ากันได้ดีแน่นอน หลานสาวผมก็หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักไม่หยอกนะครับ ดูๆแล้วเข้ากันกับหลานมังกรเสียจริง "

" โอ้วว พูดแบบนี้ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วสิครับ อยากจะเห็นวันหมั้นของทั้งคู่เกิดขึ้นไวๆสะแล้วสิเนี่ย "  หึ ผมได้แต่แค่นยิ้มออกมา ดูก็รู้ว่าปลอมกันทั้งคู่ ยังจะแยกเขี้ยวยิ้มให้กันอยู่ได้ ไม่อึดอัดกันบ้างรึไง -_-

          ******** to be continued

อู้วววววว เริ่มหนุกสะแล้วสิทีนี้ พี่มังกรไม่อ่อนโยนกับน้องเลย ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองกำลังจะได้เป็น คุณพ่อ...อุ๊บบบ!!! นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย 55555 ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ

  ปล. ไรท์ก็อยากอัพต่อแล้วนะเนี่ย แต่ปวดตาแล้ว วันนี้ตั้งแต่ ตี 4 เลย ขอกำลังใจจากรีดที่น่ารักทุกคนด้วยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***