Ep.8
เวลา 22:07 น.
" ลมหนาว! มีคนโทรมาหามึงแน่ะ! "
" เออๆ " ฉันที่กำลังอาบน้ำอยู่ก็ได้ยินเสียงยัยเมษาตะโกนเข้ามา มันกำลังยืมโทรศัพท์ของฉันไปส่งรูปที่ถ่ายกันวันนี้น่ะ แต่เดี๋ยวนะ!! เมื่อกี๊มันบอกว่ามีคนโทรมางั้นหรอ?!! 0_0 หรือว่าจะเป็น..! บ้าแล้วว~ คงไม่ใช่หรอก เขาไม่เคยโทร.หาฉันซะหน่อย
ใช้เวลาอาบน้ำอยู่นาน ปกติไม่ได้อาบนานขนาดนี้หรอกนะ แต่วันนี้รู้สึกผิวไหม้แดด มันคล้ำลงอย่างเห็นได้ชัดเลยอ่ะ แดดแรงขนาดถึงที่ว่าครีมกันแดดยังเอาไม่อยู่ ดีนะที่พกสครับขัดผิวกับอโลเวล่าเจลมาด้วย ก็เลยทั้งขัดทั้งพอกโปะมันหนาๆไปเลย จนเสร็จสิ้นและอยู่ในชุดนอนเรียบร้อยจึงค่อยเปิดประตูออกมา
แอ๊ดดดดดด~~
" ใครวะมึง? ชื่อคุณมังกร " พอฉันออกมาปุ๊บยัยเมษาก็พูดขึ้นมาปั๊บ ตะ...แต่ว่า 0_0!! คุณมังกรหรอ?!
" อะ...อะไรนะ?!?! "
" เห็นชื่อแมมไว้ว่าคุณมังกรอ่ะ อ้อ มึงไปนัดอะไรกับเขาไว้ป่าว เห็นบอกว่า มึงจะกลับไปเองหรือจะให้เขามาหาน่ะ " คืออะไร?! อย่าบอกนะว่า....
" นี่มึงรับสายเขาหรอ?!! "
" เปล่า เห็นแชทมันเด้งขึ้นมาอ่ะ ที่จริงก็อยากเผือกอยู่นะ แต่ติดที่กูส่งรูปอยู่ รูปโปรไฟล์งานดีนะมึง อย่าบอกนะว่ามึงซุกผู้?! "
" จะบ้าหรอ!! ไม่มีซกมีซุกอะไรกันทั้งนั้นอ่ะ ส่งรูปเสร็จแล้วก็รีบเอาโทรศัพท์กูคืนมาได้ละ " มันทำหน้าทำตาเหมือนไม่ยอมเชื่อที่ฉันพูดง่ายๆ สายตามันตอนนี้ประมาณว่า ' อย่าให้กูจับได้ล่ะกัน! กูรู้นะ... ' อะไรแบบนั้นเลยอ่ะ! จริงๆนะ ฉันอ่านออก!! T^T หรือบางทีฉันอาจจะร้อนตัวเกินมากเกินไป.. มันส่งสายตาแบบนั้นมาก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนฝ่ามือฉัน หรี่ตาลงพร้อมแสยะยิ้มมุมปากหนึ่งข้างก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องไป ยัยบ้านี่!! กวนประสาทชะมัดเลย หรือว่ามันจะแอบเปิดอ่านแชทเรียบร้อยแล้ว?!! ฉันรีบเปิดเข้าไปในแอพแชททันที ก็เห็นเขาทักมาในไลน์แค่ข้อความเดียว ถามว่าฉันอยู่ไหน แล้วไหนข้อความที่มันว่า ในแมสเซนเจอร์ก็ไม่เห็นมีแชทของเขา ฉันจึงลองกดเข้าไปดูกล่องแชทในอินสตาแกรม
มังกร: ' ไปเที่ยวกับใคร? '
' ตอบดิวะ! '
' เธอกำลังทำให้ฉันโมโหนะ!! '
มังกร: ' จะกลับมาเองหรือจะให้ฉันไปตาม! '
ครืดดดดดด~
พอเปิดอ่านได้ไม่นานก็มีแชทใหม่เด้งเข้ามาทันที ฉันคิดไปเองรึเปล่าว่าเหมือนเขารอให้ฉันเปิดอ่านข้อความของเขาอยู่ตลอดเวลา
หน้าฉันร้อนผ่าวไปหมดรู้สึกเหมือนเด็กสาวววัยรุ่นที่กำลังถูกเด็กหนุ่มตามจีบเลยแฮะ แต่..มันไม่ใช่ ฉันแค่ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้ นี่ครั้งแรกเลยมั้งตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ปกติก็มีแต่ฉันเนี่ยที่เมื่อก่อนจะไลน์ถามเขาบ่อยๆ มาช่วงหลังๆนี่แหละที่ไม่ค่อยได้ไลน์หาเพราะกลัวว่าเขาจะรำคาญ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยที่จะตอบแชทฉันหรอกนะ เปิดอ่านอยู่นะแต่เขาไม่เคยตอบ ไหนลองฉันไม่ตอบดูบ้างซิ ว่ามันจะเป็นยังไง
ครืดดดดดด~~
มังกร: ' ตอบฉันเดี๋ยวนี้นะยัยซื่อบื้อ! ' เป็นอย่างนี้นี่เอง
ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะตอบแชทเขาดีมั้ย ใจอยากตอบนะ อยากมากด้วย แต่ก็แค่อยากให้เขาได้รู้สึกบ้างว่าเมื่อก่อนเวลาที่ฉันไลน์ไปแล้วเขาเปิดอ่านแต่ไม่ตอบมันจะรู้สึกยังไง แต่สำหรับเขาคงไม่ใช่เสียใจ ผิดหวังหรือน้อยใจหรอก อย่างมากก็คงจะเป็นโมโหมากกว่า โมโหที่มันไม่ได้ดั่งใจเขาน่ะ
ครืดดดดด ครืดดดดด~
เขาโทร.เข้ามาแทนเมื่อฉันอ่านแล้วไม่ยอมตอบแชท นิ้วมือที่แตะปุ่มหน้าจอกำลังคิดอยู่ว่าจะเลื่อนตัดสายหรือรับสายดี แต่สุดท้ายก็..........
" สวัสดีค่ะ " ฉันรับสายแล้วเดินออกไปคุยข้างนอกระเบียงห้องเพราะเห็นว่ามาร์กี้ที่นอนอยู่บนเตียงตอนนี้หลับไปแล้ว
' อยู่ไหนวะ?! แชทไม่ตอบ! เธอตั้งใจจะกวนประสาทฉันรึไง! อยากเจ็บตัวจริงๆใช่มั้ยห๊า ยัยซื่อบื้อ!! '
ดูฟังเขาพูดแค่ละคำซิ มันน่าชื่นใจจริงๆเลย คนอุตส่าห์รับสาย จากที่อมยิ้มเขินๆในตอนแรกพอได้มาฟังแบบนี้ความรู้สึกพวกนั้นมันหายฮวบไปในพริบตาเลยแฮะ
' ถามก็ตอบ! แล้วเธอไปเที่ยวกับใคร!! ' เฮ้ออออ~
" ฉันพามาร์กี้มาเที่ยวค่ะ ที่พัทยา "
' แล้วเธอเคยคิดจะบอกฉันบ้างมั้ยวะ?!! ห๊า!! '
" ..................... " ฉันได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่าอย่าไปหวังคำพูดหวานๆจากเขาเลย เขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วหนิ รู้สึกร้อนๆขึ้นมาที่กระบอกตาและปลายจมูก ถึงจะบอกตัวเองแบบนั้นแต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี ทำไมเขาไม่เคยพูดกับฉันเพราะๆบ้างนะ ฮึกกก~ พูดดีดีก็ได้ไม่ใช่หรอ ทำไมต้องใส่อารมณ์ คนฟังมันไม่ได้รู้สึกดีหรอกนะ
ครืกกกกกก~~ กึก...ปั่กกก!!
ฉันได้ยินเสียงดังมาจากปลายสายแล้วก็เงียบไปสักพัก ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำอะไร
' แล้วไปกันกี่คน? มีคนอื่นไปด้วยรึเปล่า? ' เมื่อเห็นว่าฉันเงียบไปนาน เขาก็ถามขึ้นมาอีกที แต่ครั้งนี้น้ำเสียงฟังดูอ่อนลงนิดหน่อยแต่ก็ยังติดแข็งๆอยู่
" ยัยเมษากับยัยพริ้มเพราก็มาด้วย "
' แค่นั้น? แล้วจะกลับกันเมื่อไหร่? '
" วันมะรืนมั้งคะ.. " จากบรรยากาศในตอนแรกที่มันคุกรุ่นอยู่เพราะเขาพูดออกมาแต่ละคำก็เอาแต่ตะคอกอย่างใส่อารมณ์พอมาหลังๆก็เหมือนเขากำลังพยายามที่จะปรับลดอารมณ์พวกนั้นลง บรรยากาศที่มันเหมือนจะเดือดๆก่อนหน้านี้จึงค่อยๆอ่อนลงรวมไปถึงใจฉันด้วย หลังจากได้ยินคำตอบ เขาก็เงียบไปนาน ฉันเองก็เหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างเงียบแต่ก็ยังไม่มีใครวางสาย ต่างคนต่างถือสายไว้อยู่อย่างนั้นเป็นนานเกือบสามนาที ฉันรู้สึกคิดถึงเขาแค่ถือสายไว้ได้ยินเสียงลมหายใจที่ดังมาตามสายเบาๆอย่างนี้ก็เหมือนฉันได้นั่งมองหน้านิ่งๆของเขาที่ไม่ได้เจอมาสี่วัน แต่ไม่รู้นะว่าเขารู้สึกยังไง จะรู้สึกเหมือนกันรึเปล่า...... เวลาผ่านไปนานจนฉันคิดว่าเขาอาจจะอยากพักผ่อนแล้ว จึงตัดสินใจพูดคำหนึ่งออกไป
" คุณมังกร... "
" ................... "
" ฝันดีนะ..คะ... " หัวใจฉันที่มันพองๆเมื่อก่อนหน้านี้ เริ่มสะดุดกึก เขา...ไม่อยากได้ยินขนาดนั้นเลยหรอ
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดๆๆๆ
ยังไม่ทันที่ฉันจะบอกฝันดีจบประโยคเขาก็ตัดสายไปก่อน ไม่รู้ที่บอกไปเมื่อกี๊เขาจะทันได้ฟังรึเปล่า มุมปากบางๆได้แต่จุดยิ้มให้กับตัวเองแล้วบอกฝันดีกับเขาอีกครั้งผ่านสายลม หวังจะฝากให้คำพูดและความรู้สึกของฉันลอยตามสายลมยามค่ำคืนไปถึงเขา
" ฝันดีนะคะ...คุณมังกร~ " ไม่รู้ว่าเขาจะได้รับรึเปล่านะ ก่อนจะยกปลายนิ้วขึ้นกรีดน้ำใสๆที่เริ่มปริ่มจากหางตาน้อยๆก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้อง
มังกร ||Part||
ผมรีบวางสายก่อนที่ยัยนั่นจะพูดจบประโยค คิดจะพูดอะไร! ฝันดีงั้นหรอ คำพูดเลี่ยนๆแบบนั้นผมทนฟังไม่ได้หรอก แค่คิดก็ขนลุกชิบหายแล้ว
" หึ ยัยซื่อบื้อ!! " แต่ทำไมรู้สึกถึงก้อนที่อกข้างซ้ายต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยวะ!!
" ฝันดีงั้นหรอ...ฉันไม่ชอบนอนฝันหรอกนะ ชอบนอนกอดอย่างเดียว อ้อออ นอนโยกด้วยก็ดี " ผมที่ออกมายืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าระเบียงห้องตั้งแต่ที่คุยกันแล้วเธอเงียบไป จะอะไรล่ะ! ซื่อบื้ออย่างนั้นโดนผมดุไปแล้วคงกำลังหากระดาษทิชชู่เช็ดน้ำมูกอยู่ละสิ เพราะหวังจะให้ลมเย็นๆช่วยพัดให้อารมณ์ผมในตอนนั้นเย็นลงด้วย ทำไมต้องคิดถึงยัยนั่นแล้วเห็นหน้าเธอยิ้มหวานให้บนก้อนกลมๆสีเหลืองเต็มดวงนั่นด้วยวะ ผมกระพริบตาเร็วๆแล้วขยี้มันแรงๆ ก่อนจะจ้องมองดีดีอีกครั้งถึงเห็นเป็นภาพเดิมที่มันควรจะเป็นก็คือภาพพระจันทร์นั่นเอง
ผมหันหลังเดินกลับเข้าห้องล้มตัวนอนบนเตียงก่อนจะคว้าหมอนที่ยัยนั่นใช้หนุนนอนมากอดไว้แทนหมอนข้าง ถ้ายัยซื้อบื้ออยู่ผมคงไม่ต้องมาทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้หรอก ป่านนี้คงแตกไปสาม สี่น้ำแล้ว
เวลา 06:20 น.
ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดด~~
เสียงโทรศัพท์สั่นๆปลุกผมให้ตื่นขึ้นมาแต่เช้า ใครมันโทรมาเวลานอนแบบนี้วะ คว้าโทรศัพท์มาดูก็เป็นอย่างที่คิด สายจาก ' คุณปู่ ' โทร.เข้ามา ผมนอนข่มตาลงสักพักถึงค่อยกดรับสาย
" ครับคุณปู่ "
' แกอยู่ไหน? ทำไมไม่อยู่บ้าน ฉันบอกแล้วนี่ว่าจะมา เมื่อคืนนี้แกจะนอนไหนก็ช่าง แต่วันนี้แกต้องเข้ามาหาฉันก่อน! '
" ผมสั่งคนไว้ พวกมันไม่ได้บอกหรือไง ว่าคุณปู่ไม่ต้องโทร.ตาม ถ้าผมอยากกลับเดี๋ยวกลับเอง " พูดเสร็จแล้วรีบตัดสายทันทีก่อนที่คุณปู่จะได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะข่มตาลงเพื่อจะหลับต่อแต่มันหลับไม่ได้แล้ว
End.
ลมหนาว ||Part||
" น้องมาร์กี้ สนุกมั้ย? "
" ก็ดีค่ะ มาร์กี้ชอบทะเล ^^ " ก็เกือบจะหมดวันแล้ว วันนี้พวกเราก็เลยออกมาเที่ยวให้เต็มที่เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะกลับกันแล้ว กำลังเดินหามุมถ่ายรูปสวยๆ
แต่แล้วอยู่ๆก็เหมือนมีคนมาสะกิดที่ไหล่ฉัน จะใครล่ะเพื่อนฉันก็เดินอยู่ข้างๆฉันนี่นา เหมือนว่าฉันจะเป็นคนที่เดินรั้งท้ายสุดเลยด้วยซ้ำตอนนี้
จึก จึก~
" คุณ คุณ... "
" คะ.... ?? 0_0 อ้าว~ คุณซัน!!! "


สปอยล์: ' กลับมาเมื่อไหร่ฉันจะเผาชุดพวกนั้นทิ้งให้หมดเลย! '
' มันเป็นใคร?! ฉันถามว่ามันเป็นใคร!! '
' ฉัน...เจ็บ.. '
****** to be continued
คนโหดๆเค้าก็มีโมเม้นท์ยืนมองพระจันทร์เหมือนกันนะเนี่ย 55555 แล้วที่น้องลมหนาวบอกฝันดี ได้ยินแล้วใช่มั้ยคะคุณพี่~~ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ฝากติดตามตอนหน้าด้วยนะคะ รักนักอ่านทุกคนค่ะ ❤️
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 42
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments