รักอันตราย....หัวใจมังกร Don't leave me Ep.5

Ep. 5

เวลา 04:55 น.

มังกร||Part||

ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดด~

" อื้อออออ "  ผมสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะเสียงสั่นของโทรศัพท์และร่างบางในอ้อมกอดตอนนี้ขยับตัวนิดๆเหมือนกำลังรำคาญเสียงที่รบกวนการนอนของเธอ คงจะเพลียจัด เมื่อคืนกว่าผมจะปล่อยให้นอนก็เล่นซะดึกเลย เสียงโทรศัพท์ก็ยังสั่นไม่หยุด ผมสะบัดหน้าไปมองโทรศัพท์ของผมที่กำลังสั่นอยู่บนหัวเตียง ใครมันโทรมาตอนนี้วะ

" คุณปู่ งั้นหรอ "

" อื้อ คุณมังกร~ โทรศัพท์ของคุณรึเปล่า รีบรับสักทีสิคะ " ลมหนาวที่ยังไม่ยอมลืมตา พูดขึ้นมาเมื่อผมยังไม่กดรับสายสักที

ครืกกกกกก~

ผมเปิดประตูออกมาคุยโทรศัพท์นอกระเบียงของห้องนอน เพราะไม่อยากรบกวนการนอนของอีกคน

" สวัสดีครับคุณปู่ "

" แกอยู่ไหน? ทำอะไรอยู่ ทำไมรับสายช้า "

" คุณปู่ ช่วยดูเวลาด้วยครับ ตอนนี้ที่ไทยมันจะกี่โมงกัน ผมไม่ได้อยู่ญี่ปุ่นเหมือนคุณปู่นะครับ " ผมพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจเมื่อน้ำเสียงของท่านเริ่มจะโมโหขึ้นที่ผมรับสายช้า คนเขาจะหลับจะนอน โทร.มาไม่ดูเวล่ำเวลาเองแท้ๆ

" แล้วแกอยู่ไหน? "

" ..................... "

" หึ อย่าคิดนะว่าฉันจะไม่รู้.....ฉันแค่โทรมาเตือน ใช้ชีวิตสนุกกับผู้หญิงของแกไปซะให้เต็มที่ ก่อนที่จะหมดเวลาไร้สาระ แกยังไม่ลืมใช่ไหม เรื่องนั้น... "

" ผมไม่ลืมหรอกครับ แต่ผมก็ยังยืนคำเดิม ผมไม่หมั้น ไม่ว่าจะกับใครทั้งนั้นแหละครับปู่! "

" แก!!! "

" และผมก็จะบอกปู่คำเดิมเหมือนที่คำบอกมาตลอด ว่าปู่จะสั่งผมทำอะไรก็ได้ ผมทำให้ได้หมดยกเว้นเรื่องนี้! " พูดแค่นั้นแล้วผมก็ตัดสายไป อาจจะดูเหมือนผมเป็นคนก้าวร้าว พูดจาไม่ให้ค่อยความเคารพผู้ใหญ่ แต่มันคือเรื่องปกติครับ ผมก็เป็นของผมอย่างนี้

ฟุ่บบบบบบบ

ผมเดินกลับเข้ามาแล้วล้มตัวนอนบนเตียง ขยับตัวเข้าไปใกล้ลมหนาวแล้วคว้าเอวบางเข้ามาแนบกอด ผู้หญิงหัวอ่อนคนนี้ หึ รักเพื่อนงั้นหรอ ผมไม่เชื่อหรอกว่าว่าความสัมพันธ์แบบนั้นมันจะมีอยู่จริง เรื่องไร้สาระหลอกลวงทั้งนั้น มันจะมีความรักแบบนั้นได้ยังไง แม้แต่จากพ่อแม่แท้ๆ หรือแม้กระทั่งจากปู่ ผมยังหาคำว่า รัก จากพวกเขาไม่เจอเลย นับประสาอะไรกับคำว่าเพื่อน นอกจากตัวเองไม่ใช่หรือไง ใครๆก็รักตัวเองกันทั้งนั้น ลมหนาวเธอนี่มันซื่อบื่อจริงๆ ผมแค่นยิ้มแล้วกดจูบลงบนแก้มใส

" หืมมมมมมม ใครโทร.มาหรอคะ? "

" .................... " มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ เธอไม่จำเป็นต้องรู้ ทำไมผมต้องตอบ ยัยนี่ไม่เคยถามเซ้าซี้ให้ผมรำคาญ ถามครั้งเดียวถ้าผมไม่อยากตอบก็คือไม่ตอบ

ผมซุกหน้าเข้าที่ซอกคออุ่น สูดกลิ่นกายของเธอเข้าเต็มปอด ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาผมชินกับกลิ่นนี้มาตลอด แต่ได้โปรดอย่ามาพูดเรื่องความรักกับผมนะ ผมเคยบอกไปแล้วไง ว่าใครๆมันก็ต้องรักแค่ตัวเองกันทั้ง ผมแค่ชอบกลิ่นของยัยนี่..ก็แค่นั้น

" อ้ะ......อืออออ "  เธอครางออกมาเมื่อมือใหญ่ของผมบีบขย้ำอยู่ที่ทรวงอกนุ่มหยุ่นแรงๆ เนื้อตัวของเธอเปลือยเปล่าเพราะผมไม่ได้สวมเสื้อผ้าให้ตั้งแต่เมื่อคืน มือใหญ่ลูบไล้ลงไปตามหน้าท้องเนียนก่อนจะลงไปใกล้เนินเนื้ออูมนั้นของเธอ

อ๊อดดดดด อ๊อดดดดด~~

ใครอีกว่ะ ตีห้าครึ่งเนี่ยนะ?!? เดี๋ยวก็โทรศัพท์เข้า แล้วนี่ยังจะมีคนมากดอ๊อดที่หน้าประตู วันนี้มันวันอะไรกันนักกันหนาวะ ผมเริ่มจะหัวเสียแล้วนะ เดี๋ยวนะ! ใครมันจะมาเวลานี้ หรือว่า...จะเป็นชายชู้ของยัยนี่

กรอดดดดด~~~

ผมกัดฟันข่มความกรุ่นไว้เมื่อแน่น เมื่อคิดได้อย่างนั้น ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆผมไม่เอามันไว้แน่ ส่วนยัยนี่ก็จะโดนไม่ใช่น้อย ผมเคยบอกแล้วไงว่าผมไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิง

อ๊อดดดดด อ๊อดดดดดด~

ผมที่ท่อนล่างถูกพันไว้ด้วยผ้าขนหนูสีขาวตั้งแต่ตอนที่ออกไปคุยโทรศัพท์กับคุณปู่ เดินไปที่หน้าห้อง ก่อนจะกระฉากประตูให้เปิดออกอย่างหัวเสีย

" พี่ลมนะ........0_0 เอ่อออ คุณ " นึกว่าจะเจอชายชู้ของยัยซื่อบื้อนั่นที่หลังประตูบานนี้ซะอีก แต่ไม่ใช่นี่หว่า สาวน้อยร่างบางคนนี้เป็นใครกันวะ

" เธอเป็นใคร " เธอไม่พูดอะไรสักทีเอาแต่ลากสายตาตื่นๆนั่นไปทั่วแผงอกและหน้าท้องของผมก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมามองหน้าเมื่อผมเปิดคำถาม

" เอ่ออ...คือ ฉันมาหาพี่ลมหนาวค่ะ "

" มาทำอะไรเวลานี้ ไม่รู้หรือไง นี่มันเวลานอน! " ผมบอกออกไปเสียงหนักๆแต่ไม่ถึงกับตะคอก แค่นี้ยัยเด็กนี่ก็ตัวสั่นแล้ว ถ้าผมตะคอกใส่เธอ ได้มีน้ำตาแตกกันแน่นอน เธอเงียบแล้วยังเอาแต่จ้องหน้าผมไม่พูดอะไร ผมเลยดันบานประตูเพื่อจะปิด

หมับบบบ กึกก~~~

" เอ่อ...เดี๋ยวก่อนสิคะ! "  มือบางดันประตูไว้อีกทางเพื่อไม่ให้ผมปิดได้

" มีอะไรอีกวะ?! "

" คือว่าฉันเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก ไม่รู้จักใครเลย นอกจากพี่ลมหนาว.... "

" เธอหมายความว่าไง? "  เพราะผมไม่เข้าใจจริงๆ คือหมายความว่าไง มาที่นี่ครั้งแรกคือ มาจากต่างจังหวัดหรือจากต่างประเทศ แต่ถ้ามาจากต่างประเทศจะพูดไทยชัดขนาดนี้เลยหรอ

" หมายถึง...ฉันเพิ่งมาจากญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อวานน่ะค่ะ และยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มาถึง แล้วตอนนี้ฉันก็หิวมากด้วย " อ้อ...มาจากญี่ปุ่น

" แล้วยังไง หิวก็ไปหาอะไรกันสิ ข้างล่างมีร้านอาหารเยอะแยะ! "

" แต่ว่า...นี่มันเพิ่งจะ5โมงเช้าเองนะคะ ร้านอาหารที่นี่เขาเปิดเช้าๆแบบนี้เลยหรอคะ? " เฮ้อออ~ ผมก็ลืมไปว่านี่มันเพิ่งจะตีห้าครึ่ง หรือจะให้เธอเข้ามาในห้องหาอะไรกินรองท้องไปก่อน เธอบอกว่ารู้จักลมหนาวนี่ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

" ลมหนาว...ตื่น " ผมเดินเขามาในห้องนอนก่อนที่จะเขย่าแขนเธอเบาๆ ที่จริงไม่อยากปลุกหรอกนะ ก็อยากจะให้ได้พักผ่อนนานๆนั่นแหละแต่ทำไงได้ เธอเป็นเจ้าของห้องแถมยังเป็นคนที่ ผู้หญิงคนนั้นอ้างว่ารู้จักอีก

" คะ คุณมังกร " เธองัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะขยี้ตาแล้วมองมาที่ผม

" มีคนมาหาเธอน่ะ เขาบอกว่ารู้จักเธอ "

" ใครกันคะ? -_- "

" เป็นผู้หญิง "

" 0_0 มาร์กี้หรอ!!! นี่คุณออกไปทั้งสภาพอย่างนี้เลยหรอคะ?!?! " เธอพูดเสียงตกใจ ทำตาโตก่อนจะกวาดสายตามองผมทั่วร่างกาย ปลายจมูกรั้นๆของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงนิดๆ

" คุณออกไปทั้งอย่างนี้ได้ยังไง มาร์กี้เธอเป็นผู้หญิงนะคะ! คุณไม่ควรออกไปในสภาพแบบนี้! " เสียงพูดติดไม่พอใจนิดหน่อยก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อกับกางเกงนอนมายื่นให้ผม พร้อมส่งสายตาเคืองๆให้

" แล้วมาร์กี้มาหาฉันทำไมคะ เธอได้บอกรึเปล่า? "

" ออกไปคุยกันเองเถอะ เธออยู่ข้างนอก "

End..

เรนนี่ ||Part||

ฉันเดินออกมาจากห้องนอนเมื่อใส่เสื้อผ้าแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เห็นมาร์กี้นั่งรออยู่ที่โต๊ะทานข้าว เฮอะ!! คุณมังกรนะคุณมังกร คิดอะไรของคุณอยู่กันแน่คะ ออกไปเจอเธอทั้งสภาพผ้าขนหนูพันแค่ช่วงล่าง โชว์แผงอกล่ำๆกับซิกแพ็คแน่นๆ แบบนั้น คิดจะอ่อยสาวรึไง บ้าที่สุด!!!

" พี่ลมหนาว~~ มาร์กี้หิวน่ะค่ะ ขอโทษนะคะที่มารบกวนพี่แต่เช้า "

" เฮ้ยย ไม่เป็นไร พี่ต้องขอโทษเรามากกว่า ที่เมื่อคืนลืมพาไปกินข้าวน่ะ อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย "

" อะไรก็ได้ค่ะ มาร์กี้กินได้ทั้งนั้น "  ฉันลงมือทำอาหารเช้าง่ายๆ เช่น พวกขนมปังปิ้ง ไข่ดาว ไส้กรอกอะไรพวกนั้น เผื่อของฉันกับของคุณมังกรด้วย เพราะนี่ก็เกือบจะหกโมงแล้ว เมื่อทำเสร็จจึงก็ตักใส่จานตั้งวางไว้บนโต๊ะ 3 ชุด

" เดี๋ยวพี่มานะ ^^ " ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อจะเรียกเขาทานข้าว ผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง ฉันงอนเขาอยู่นะจะบอกให้ แต่เขาคงไม้ง้อหรอก จะรู้ตัวรึเปล่ายังไม่รู้เลย รู้อยู่ว่าไม่มีสิทธิ์แต่คนมันงอนไปแล้วนิ ฉันไม่ชอบใจมากๆเลยนะ ที่เขาปล่อยให้คนอื่นได้เห็นร่างกายของเขาขนาดนี้น่ะ ฉันหวงนะรู้มั้ย -^-

" คุณมังกรคะ ลุกขึ้นมาทานข้าวก่อนเถอะค่ะ " ฉันหยิบหมอนบนเตียงตีลงบนแผ่นหลังหนาเบาๆเพื่อจะปลุกเขาในตอนแรก แต่เขาก็ยังไม่ขยับ ฉันจึงเอื้อมมือไปแตะไหล่หนาก่อนที่จะออกแรงเขย่า

" คุณมังกร~~ว้ายยย 0_0 " ตกใจหมดเลย เล่นอะไรของเขาเนี่ย เขาดึงให้ฉันล้มลงบนเตียงก่อนจะรัดแขนกอดฉันไว้แน่น ฉันเองก็ขยับดิ้นหนีสุดฤทธิ์

" เธอเป็นอะไร " ยิ่งฉันดิ้น เขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น ลำขาแกร่งหนักๆนั้นก็พาดลงบนต้นขาของฉันอีก แต่ฉันยังขมวดคิ้วแน่นไม่ยอมตอบคำถามเขา เพราะไม่อยากคุยไงคะ

" งอนอะไรฉัน? " เขารู้ด้วยหรือไงว่าฉันงอนอยู่

" ฉันเปล่าค่ะ.... " ฉันปฏิเสธโดยที่ไม่ได้มองหน้าเขา

" โกหก!! เธอกำลังงอนฉันอยู่ "

" ไปกินข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวมันจะเย็นชืดซะก่อน อีกอย่างมาร์กี้รอข้างนอกนานแล้ว " สักพักลำแขนที่รัดแน่นอยู่ในตอนแรกก็เริ่มคลายออก ฉันลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก แต่ก่อนที่จะเปิดประออกไปก็ได้ยินเสียงทุ้มๆของเขาก็พูดขึ้นมาซะก่อน

" ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ที่ออกไปสภาพนั้นเพราะคิดว่าเป็นผู้ชายที่มาหาเธอ "  -////- ฉันก้มหน้าอมยิ้มนิดหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูออกไป โดยที่มีเขาเดินตามหลังฉันออกมาติดๆ

          ******** to be continued

วันนี้ค่อยชื่นใจขึ้นมาหน่อย เห็นหนูลมหนาวยิ้มได้สักที คุณมังกรก็อย่าใจร้าย ปากหนักมากนักเลย ถึงวันนั้นมาจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าเอานะคะ คุณปู่นี่ก็อีกคน ยังไง อะไร ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***