Ep.18
" คุณสิงห์อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ " ฉันท้วงเขาเพราะเอาแต่ทำหน้ามุ่ย ตอนนี้เราอยู่ที่สนามบินแล้วคุณสิงห์มาส่งฉันที่นี่ แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะสองทุ่มและฉันต้องเข้าไปในเกทแล้ว
" เธออย่าลืมนะ เธอมีแฟนแล้ว ห้ามมองผู้ชายคนไหนเด็ดขาด นอกจากฉัน แล้วฉันจะไปรับเธอกลับมา "
" ค่ะ เรนนี่จะรอนะคะ " ฉันยิ้มให้เขาแต่รู้สึกว่าน้ำตามันคลอ ทำไมนะกันนะ?
ถึงยังไงหลังจากทำเรื่องจบทุกอย่างแล้วฉันก็ต้องกลับมาเจอเขาที่นี่อยู่ดี แต่ทำไมรู้สึกเหมือนว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว เมื่อรู้สึกว่าน้ำตาคลอจนมันปริ่มอยู่เต็มดวงตาฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นเพราะไม่อยากให้มันไหลออกมา จะร้องไห้ไม่ได้ มันไม่ควรเป็นเรื่องเศร้า แค่กลับไปพรีเซ็นต์ สอบ ทำเรื่องต่างๆ นานสุดก็คงไม่เกินสองอาทิตย์ก็น่าจะเสร็จ
" คุณสิงห์ก็เหมือนกันนะคะ อย่าลืมว่าคบกับเรนนี่แล้ว ห้ามมองผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาดเลยนะคะ " ฉันเย้าเขาแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนน้ำตาที่มันเกือบจะไหล
" เรนนี่เข้าไปได้แล้วยังคะ เดี๋ยวจะตกเครื่องเอานะเนี่ย " ฉันบอกเพราะเขาเอาแต่จับมือฉันไว้ตลอดไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปสักที เขายังยืนนิ่งจ้องเข้ามาในตาฉันสักพักก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วจุ๊บลงบนหน้าผากฉันเบาๆ 0_0 อะไรของเขากันเนี่ย ที่นี่มันสนามบินนะ!
เราสองคนยื่นลากันอีกสักพัก ฉันก็ต้องรีบเข้าเกทไปเพราะเดี๋ยวจะได้ตกเครื่องของจริง และตอนนี้กำลังนั่งรอที่จะขึ้นเครื่องอยู่
ครืดดดดด
ราชสีห์ : ' คิดถึงเธอแล้วว่ะ ' ไลน์จากคุณสิงห์ เมื่อฉันเห็นก็เผลอยิ้มออกมา
Rainy : ' เรนนี่ก็คิดถึงคุณเหมือนกัน '
Rainy : ' เดี๋ยวเรนนี่ต้องไปขึ้นเครื่องแล้ว ถ้าถึงเชียงใหม่เดี๋ยวเรนนี่จะบอกนะคะ '
ราชสีห์ : ' ครับ ที่รัก '
........................................................................................
" พรีเซ็นต์เสร็จสักที เย้ๆๆๆ เรียนจบแล้วโว้ย! "
" เดี๋ยวเมษา มึงอย่าลืม เหลือสอบก่อนจบ " ฉันมาถึงเชียงใหม่ได้สองวันแล้ว และนี่ก็เพิ่งจะพรีเซ็นต์ฝึกงานเสร็จ ตอนนี้ฉันอยู่บนรถยัยเมษา กับยัยพริ้มเพรา และกำลังจะไปรับยัยลมหนาวซึ่งเรียนอยู่อีกที่หนึ่ง
" อีเรนนี่ มึงเป็นไรมากป่ะ นั่งยิ้มให้โทรศัพท์อยู่ได้ "
ยัยพริ้มเพราที่กำลังขับรถอยู่ถามขึ้น ฉันมองหน้ากับมันผ่านกระจกมองหลัง
" เออ นั่นดิ อย่างกับคนมีความรัก " ยัยเมษาพูดขึ้น เรื่องที่ฉันคบกับคุณสิงห์ก็ยังไม่ได้บอกใคร ก็ว่าจะเล่าให้พวกมันทุกคนฟังเมื่อมีโอกาสได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเนี่ย ขี้เกียจเล่าหลายรอบ เจ็บคอ!!
" ไม่ปฏิเสธซะด้วย " ฉันได้แต่อมยิ้มกลับไป ยั่วให้พวกมันอยากรู้มากขึ้น จะได้อกแตกตาย พวกชอบเผือก ฮ่าๆๆๆ
ร้านอาหาร
เวลา 17:10 น.
" พวกมึง.. " ฉันเรียกแต่ไม่มีใครเงยหน้าขึ้นมองฉัน ทั้งสามคนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาจิ้มที่หน้าจอโทรศัพท์ ขณะที่รออาหารที่สั่งไป
" อ่ะแฮ่ม!! พวกมึงฟังให้ดีนะ กูมีแฟนแล้ว! " ตามคาดคือพวกมันทั้งสามตัวเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันแบบไม่ได้นัดหมาย
" โกหก?/ สาระ?/ ใครวะ? " พวกมันพูดพร้อมกันแต่คำถามไม่เหมือนกัน
" กูไม่ได้โกหก เรื่องจริงและผู้ชายคนนั้นชื่อคุณสิงห์ "
" (0_0) (0_0) (0_0) "
" เรนนี่ นี่มึง.."
" ผู้ชายคนนั้น เป็นเจ้านาย? " ฉันพยักหน้ารับเบาๆ
"กูจะเชื่อได้ไงว่ามึงไม่ได้โกหก เพื่อจะแกล้งพวกกู? "
" เรียกกันที่รักซะด้วย~ " ฉันยกโทรศัพท์ที่กำลังแชทกับคุณสิงห์ให้พวกมันดู เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันว่าฉันไม่ได้แกล้งหรือพูดเล่น แล้วยัยลมหนาว กับยัยเมษาแซวฉันไม่หยุด แต่ยัยพริ้มมองหน้าฉันนิ่งๆแล้วเงียบไป พวกเราสี่คนสนิทกันก็จริง แต่กับยัยพริ้มอาจเพราะเราเรียนห้องเดียวกันด้วยแหละก็เลยแค่มองตาก็รู้กัน
พวกเรากินข้าว นั่งคุยกันตามประสาเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนาน กว่าจะออกจากร้านแล้วแยกย้ายกันกลับห้องพักของแต่ละคนก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มแล้ว
ครืดดดด~
ราชสีห์ : ' โทรไปไม่รับ '
Rainy : ' เรนนี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ ' ฉันที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนพอดี
ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดด
คุณสิงห์เขาเปลี่ยนจากแชทเป็นวิดีโอคอลมา
' ทำไมเพิ่งอาบน้ำ เธอเพิ่งกลับเข้าห้องมาหรือไง ทำไมกลับดึก? '
" โอ้โห ถามไม่เว้นช่วงให้เรนนี่ตอบบ้างเลย "
' ................... ' เขาทำหน้านิ่งๆตึงๆไม่คิดสนกับคำเย้าของฉัน ดึงหน้าเก่ง!
" เรนนี่ไปกินข้าวกับเพื่อนมาไงคะ มียัยพริ้มเพรา ยัยเมษา แล้วก็ยัยลม รวมเรนนี่เป็นสี่คน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน มาเจอกันรอบนี้ก็ต้องมีเรื่องให้เม้าท์มอยกันเยอะหน่อยสิคะ "
ครืดดด ครืดดด ครืดดดด
ระหว่างที่ฉันกำลังคุยกับคุณสิงห์ ก็มีแชทไลน์เข้ามา เป็นข้อความจากยัยพริ้มเพรา แต่ฉันไม่ได้กดเข้าไปอ่านทันที คุยกับคุณสิงห์ต่ออีกสักพักก็วางสายไป แล้วหลังตากนั้นฉันก็เปิดอ่านแชทจากยัยพริ้ม
พริ้มเพรา : ' มึงมีเรื่องที่จะเล่าให้กูฟังมากกว่าที่กูรู้ ตอนนี้รึเปล่า '
พริ้มเพรา : ' คบกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ '
พริ้มเพรา : ' เรียกที่รักเลยหรอ '
พริ้มเพรา : ' เร็วไปไหมมึง? '
Rainy : ' ยังไม่นาน เพิ่งคบ '
พริ้มเพรา : ' กูจะถาม แล้วให้มึงตอบความจริงได้มั๊ย? ' ยัยพริ้มมีนิสัยแบบนี้แหละ พวกเราชอบเรียกมันว่าแม่ 'แม่พริ้ม' เวลาที่มันบ่น บ่นเหมือนแม่ บ่นนั่นบ่นนี่ บ่นไปเรื่อยได้ทั้งวันจริงๆ แต่เวลารั่วก็สุดจริง ไม่มีใครเกิน นี่แหละยัยพริ้ม
Rainy : ' อ่า '
แล้วมันก็เปลี่ยนจากแชทเป็นโทรเข้ามาที่เบอร์ ฉันก็เลยกดรับสาย
" ฮัลโหล.... "
' ทั้งที่เพิ่งคบแต่ทำไมคำพูดคำจาตอนเขาแชทกับมึงมันถึงดูเหมือนมีอะไรบางอย่าง มึง..นอนกับเขาแล้วใช่มั๊ย? ' นั่นไง! ฉันคิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตั้งแต่ที่มันเงียบไปตอนอยู่ร้านอาหารแล้ว
" ก็..อืมม แต่กูรักเขานะมึง " ใช่เพราะรักเขาไงถึงยอมให้ ถึงเขาจะไม่ได้บอกรักฉันกลับมาก็เถอะ
' เฮ้ออออ เรนนี่... ถ้าเขาไม่ได้คิดที่จะจริงจังอ่ะ แล้วอีกอย่างเราก็เป็นแค่นักศึกษาฝึกงานนะ จะได้เจอเขาอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาอาจจะแค่อยากด้ะ......... '
พริ้มเพราถอนหายใจออกมาแรงๆเมื่อได้ยินคำตอบจากฉัน แล้วบ่นต่ออีก แล้วประโยคสุดท้ายเหมือนมันจะเผลอพูดออกมา แต่พอคิดขึ้นได้ก็เงียบไป ถามว่าฉันเคยคิดแบบที่มันพูดมั๊ย แน่นอนค่ะ ฉันคิดมาตลอด แต่เพราะรักคำเดียว ถ้าเขาจะหลอกฉันจริงๆ ฉันก็ไม่คิดเสียดายสิ่งที่เสียไป เพราะฉัน รัก เขา
" พริ้ม กูเคยคิดแล้ว คิดเหมือนมึงทุกอย่าง แต่กูก็ตัดสินใจแล้วเหมือนกัน ถ้ามันจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆ กูคิดว่ากูโอเค ขอบคุณมึงมากนะที่เป็นห่วง รักมึงนะ " นานๆทีจะซึ้ง ปกติกัดกันตลอด ต่อปากต่อคำไม่มีใครยอมใคร ต้องเป็นยัยเมษาทุกทีที่เป็นคนห้ามศึก
' อือ รักมึงเหมือนกัน แต่กูยังไม่ให้ผ่านนะแฟนมึงอ่ะ เพราะกูยังไม่รู้จักนิสัยเขา ตอนนี้ ให้ 10 ไปก่อน '
" เต็ม 20 หรอ "
' เต็ม 100 โว้ย ' ฮ่าๆๆๆ เปลี่ยนจากตรึงเครียดมาเป็นเสียงหัวเราะ
แต่ใครจะไปรู้ว่าเวลาแห่งความสุขมันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้ มันเหมือนแค่การกระพริบตา แล้วพอลืมตาขึ้นมาอีกทีสิ่งที่เรียกว่า ' ความสุข ' มันก็หายไปแล้ว ถ้าหากจะเป็นคนกำหนดทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้ ฉันจะกำหนดให้ความสุขอยู่กับฉันไปนานๆ..... การรอก็เช่นกัน ถ้ารออย่างมีจุดหมาย รอ..โดยที่รู้ว่าสิ่งที่รอมันจะเกิดขึ้น ฉันก็จะรอต่อไปด้วยความหวัง
****** To be continued
เกิดอะไรขึ้นนะ? ความสัมพันธ์ของน้องเรนนี่และคุณสิงห์ของเธอจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามกันด้วยนะคะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments