ว่าจะไม่.... สุดท้ายต้องเป็นเธอ(สิงห์&เรนนี่) ep.13

      Ep.13

    " ค่า  ว่าแต่...เราจะไปไหนกันคะ? "

   " คาสิโน "

  " คาสิโน?! ไปทำไมคะ? "

  " พาเธอไปขายไง "

       นั่นแหละค่ะ แล้วเขาก็พาฉันมาที่คาสิโนจริงๆ  แล้วตอนนี้ก็ถึงแล้วด้วย  หรือว่าเขาจะพาฉันมาขายจริงๆ  ไม่นะ!! TT  ฉันไม่น่าขึ้นรถมากับเขาเลย

  " ทำไมทำหน้าแบบนั้น? หรือเธอกำลังคิดว่าไม่น่ามากับฉันตั้งแต่แรก เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ลงไปได้ล่ะ "

" 0_0! นี่คุณจะพาเรนนี่มาขายจริงๆเหรอคะ?! "

" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ "

    เขาไม่ตอบ แต่มองหน้าฉันแบบอึ้งๆแล้วกำมือยกขึ้นมาปิดปาก แล้วอยู่ๆก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

" เฮ้ออออ เธอก็เป็นซะอย่างนี้ซินะ ฉันถึงได้... "

    เขาพูดแค่นั้นแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่นพร้อมกับยกมือขึ้นเกาจมูกเบาๆ  แล้วก็เปิดประตูรถลงไปทันที

  " รีบๆ ลงมาได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปที่อื่นต่อ "

          ฉันเข้ามาถึงข้างในของคาสิโน โอ้โห คนละเรื่องกันเลยอ่ะข้างนอกกับข้างใน เพราะตอนนี้มันตอนกลางวันไงคะ ฉันคิดมาตลอดว่าสถานที่แบบนี้น่าจะเปิดแค่กลางคืน แต่มันไม่ใช่ พอเข้ามาข้างในแล้วไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าข้างนอกตอนนี้กำลังแดดจ้า ก็ข้างในมันเป็นห้องทึบ แต่ก็มีทั้งแสง สี เสียง แล้วก็เต็มไปด้วยผู้คนในนี้ มีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง มีตั้งแต่วัยรุ่น วัยทำงาน จนถึงวัยผมขาวก็มี นี่มันเปิดโลกใหม่ของฉันจริงๆ แต่คนพวกนี้เขาอยู่ที่นี่กันทั้งวันทั้งคืนเลยหรอเนี่ย



        ระหว่างที่เดินไปก็มีพนักงานหลายคนยกมือไหว้และโค้งหัวทักทายคุณสิงห์ อย่าบอกนะ ว่านอกจากเขาจะเป็นหุ้นส่วนของสนามบินแล้วเขาก็ยังมีหุ้นส่วนของคาสิโนที่นี่ด้วย  โอ้ยย แล้วทำไมเขาต้องพาฉันมาด้วยเนี่ย มันรู้สึกทำตัวไม่ถูกจริงๆนะเวลาที่หลายคนยกมือไหว้ ถึงพวกเขาจะทักทายคุณสิงห์ก็เถอะ แต่ฉันกำลังเดินตามหลังเขาอยู่ไงคะ ไม่รู้ควรทำตัวยังไงได้แต่ส่งยิ้มบางๆกลับไปแล้วก้มหน้าเดินตามก้นเขาต่อไป  เอาจริงๆ ให้ฉันรอที่รถก็ได้ ไม่พรือ~~

" ไงมึง รอบนี้อยู่ไทยนานไม่กลับไปทำงานทำการ? "

" เรื่องของกู  แล้วสาวน้อยข้างหลังมึง ใคร? "

     คุณสิงห์เขาหยุดเดินแล้วคุยทักทายกับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาดีแต่ขึงขังไปนิดถ้าไม่ยิ้ม แต่ถ้ายิ้มแล้วคนละเรื่องเลยล่ะ เขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มหวานมีสเน่ห์ รอยยิ้มของเขาทำให้เขาดูเป็นผู้ชายอบอุ่น ที่ฉันเห็นว่าเขายิ้มก็เพราะว่าตอนที่เขาถามคุณสิงห์ ซึ่งฉันก็คิดว่าคงหมายถึงฉันนั่นแหละ ก็ตอนนี้มีฉันคนเดียวที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณสิงห์นี่นา แล้วเขาก็ยิ้มบางๆส่งมาให้

  " เรื่องของกูเหมือนกัน มึงอย่ายุ่ง "

" อะไรของมึงกูแค่ถาม  เธอชื่ออะไรหรอสาวน้อย?"

     เขาตอบกลับคุณสิงห์ แล้วถามฉันต่อในประโยคหลัง

  " เออ..ฉันชื่อเรนนี่ค่ะ "

  " ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อกองทัพ "   เขาเดินผ่านคุณสิงห์แล้วมาหยุดยืนอยู่ต่อหน้าฉัน พร้อมกับยื่นมือมาให้จับเพื่อเป็นการทักทายแบบสากล  แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะยื่นมือไป  คุณสิงห์ก็ปัดมือฉันทิ้ง

" ยัยนี่เป็นคนไทย แล้วมึงก็รู้จักวัฒนธรรมไทยเป็นอย่างดี ถึงมึงจะเป็นลูกครึ่งก็เถอะ "

" อะไรของมึงเนี่ย ก็แค่จะจับมือทักทาย "

" เออ สวัสดีค่ะ "  เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนยืนเถียงกัน ฉันก็เลยยกมือไหว้เขาแทน คุณสิงห์นี่ก็เหลือเกินจริงๆเลย  จะว่าบรรยากาศตอนนี้มันดูอึมครึมก็ไม่ใช่ เพราะผู้ชายตรงหน้ายังทำท่าอมยิ้มขำ ซึ่งฉันคิดว่าเขาคงจะขำคุณสิงห์นั่นแหละ

" มึงยิ้มอะไร?! กลับประเทศมึงไปได้แล้วไป! "

" ก็นี่ไงประเทศกู บ้านกูอยู่นี่ก็มี แม่กับยายกูก็อยู่นี่ มึงจะให้กูไปไหน? "

" กวนตีน ไอ่ห่า "

" ไปดีกว่า เห็นหน้ามึงแล้วกูปวดขี้! หวัดดีนะสาวน้อย ฉันชื่อกองทัพ เป็นเพื่อนไอ้นี่ "

     หลังจากที่เขาพูดกับสิงห์แล้วก็หันมาแนะนำตัวกับฉันในตอนท้ายพร้อมชี้นิ้วไปที่คุณสิงห์  แล้วก็เดินจากไป  ?? เขาเป็นเพื่อนของคุณสิงห์งั้นหรอ..

  " จะยืนมองตามหลังมันอีกนานมั้ย? "

      พอหันกลับมาก็เจอคุณสิงห์จ้องเขม็งมาที่ฉันอย่างไม่พอใจ  เห็นอย่างนั้นฉันก็รีบส่งยิ้มให้เขาพร้อมกับเดินตามเขาต่อ  แล้วจะพาฉันเดินไปถึงไหนเนี่ยถามจริง

........................................................................................

   " เธอ..นั่งรอที่โซฟาแป๊บนึง "

   เขาบอกฉันหลังจากที่พาเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง ฉันคิดว่าน่าจะเป็นห้องทำงานของเขา

  " นายอยู่ไหน? ทุกอย่างโอเคใช่มั้ย? เอาเอกสารที่ฉันต้องเซ็นทั้งหมดภายในวันนี้มา  ให้ไวเลยนะฉันมีธุระที่อื่นต่อ "

         ฉันได้ยินเขาคุยโทรศัพท์ น่าจะเกี่ยวเรื่องงานของเขานั่นแหละ  ส่วนฉันก็นั่งเล่นโทรศัพท์  ยัยพริ้มตอบแชทฉันมาแล้วนี่

      Messenger

  พริ้มเพรา : " นี่มึงพูดเรื่องจริงหรอ เดทกับผู้ที่ไหนวะมึง ใครอ่ะ?! อย่าบอกนะว่าคนที่มึงเคยเล่าให้ฟัง ชื่ออะไรนะ? ลืม "

  พริ้มเพรา : " แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน? ทุกอย่างโอเคดีใช่มั้ย? "

พริ้มเพรา : " ทำไมมึงไม่ตอบ ไม่ออนเฟสบุ๊คด้วย "

พริ้มเพรา : " ?? ................?? มึงหายไปไหน? "

       หลังจากที่ฉันเปิดดูแมสเซนเจอร์ก็เห็นข้อความยัยพริ้มส่งมารัวๆ มันคงเป็นห่วงแล้วก็ตกใจที่อยู่ๆฉันก็หายไปแล้วก็ไม่ได้ออนเฟซบุ๊ค

Rainy : " กูโอเค ฮ่าๆๆๆ ขอโทษที่ทำให้มึงเป็นห่วง"

Rainy : " ตอนนี้เขาพาฉันมาที่คาสิโน "

พริ้มเพรา : " เขาพามึงไปเดทที่คาสิโน?! "

Rainy : " ฮ่าๆๆๆๆ ไม่รู้เหมือนกัน ไม่น่าใช่มั้งมึง"

พริ้มเพรา : " มึงแน่ใจนะว่าเขาไม่ได้พามึงไปขาย "

       ฉันอ่านแล้วขำกับคนเดียวกับโทรศัพท์ หลังจากที่อ่านข้อความของยัยพริ้มเพรา ก็มันคิดเหมือนกันกับฉันในตอนแรกเลยอ่ะ

" คุยกับใคร? ทำไมต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่?! "

     พอเงยหน้ามองก็ต้องตกใจ ก็คุณสิงห์น่ะสิเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เขายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้วก้มลงมามองว่าฉันกำลังคุยกับใคร

" เรนนี่คุยกับเพื่อนค่ะ  ชื่อพริ้มเพราเพื่อนสนิทเรนนี่เอง "

      ฉันรีบตอบพร้อมแนะนำเพื่อนของฉันด้วย เพื่อเป็นการป้องกันถ้าเผื่อว่าเขาจะถามต่อว่า เพื่อนชื่ออะไร ผู้หญิงหรือผู้ชาย ไรงี้ ไม่รู้หรอกว่าเขาอยากรู้หรือเปล่า แต่ก็...บอกไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ

  " หรอ?  เธอหิวมั๊ย กินอะไรมาหรือยังเมื่อเช้า? ขอโทษนะที่ต้องพาเธอมาที่นี่ก่อน พอดีมีงานด่วนกะทันหันน่ะ "

  " คะ? ไม่เห็นต้องขอโทษเลยนี่คะ ทำงานของคุณต่อเถอะ เรนนี่โอเค "

       เขายื่นมือมาลูบหัวฉัน ส่วนฉันก็นั่งนิ่งให้เขาลูบหัวเบาๆอยู่อย่างนั้น  สักพักเขาก็ก้มหน้าลงมาใกล้แล้วประกบปากจูบฉัน เขาขยับริมฝีปากเคล้าคลึงเบาๆ  ฉันได้แต่กลั้นหายใจแล้วปล่อยให้เขาจูบอยู่อย่างนั้น มันเป็นความรู้สึกที่ฉันเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ฉันกลับรู้สึกดีกับรสชาติจูบของเขา ใจฉันเต้นแรงแล้วตาก็พล่ามัวไปหมด เสียงคุณสิงห์เริ่มหายใจแรงๆถี่ๆขึ้นเรื่อยๆแล้วบดจูบแรงขึ้นพร้อมกับสอดลิ้นเข้ามากวาดต้อนไปทุกที่พร้อมดูดลิ้นของฉันแรงๆจนให้เกิดเสียง ฉันได้ยินเสียงเขาครางในลำคออย่างชอบใจ ฉันก็เปิดทางให้เขาทำอย่างง่ายดาย เขาดูดดึงลิ้นของฉันอยู่อย่างนั้น พร้อมกับเบียดตัวของเขาเข้าหาฉันเรื่อยๆ

  ก๊อกๆๆๆๆ

    เสียงเคาะประตูทำให้ฉันตกใจแล้วเผลอผลักคุณสิงห์ออก เขาผละตัวออกแล้วยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากของเขาเบาๆ ยิ่งเห็นการกระทำแบบนั้นยิ่งทำให้หน้าร้อนขึ้นกว่าเดิมจากที่ร้อนอยู่แล้ว ใจยังเต้นแรงไม่หยุด เมื่อกี๊ฉันทำอะไรเนี่ย น่าอายจังเลย

       แอ๊ดดดดด~~

  " คุณสิงห์ครับ เอกสารที่ต้องเซ็นมาแล้วครับ มีทั้งหมด หกฉบับ "

" โอเค เอาไปวางไว้บนโต๊ะเลย "

     ฉันมองคนที่เข้ามาพร้อมกับหอบแฟ้มเอกสารมาด้วย เขาคือใคร น่าจะเป็นคนของคนสิงห์

" สวัสดีค่ะ "

" เออ..สวัสดีครับ "  ฉันสวัสดีพร้อมยกมือไหว้เขาก่อนเพราะคิดว่าเขาต้องอายุมากกว่าฉันแน่ๆ  แต่เขากลับมองที่ฉันแบบงงๆพร้อมกับเอ่ยสวัสดีตอบกลับมา แล้วหันไปมองหน้าคุณสิงห์ เหมือนจะถามว่าฉันคือใคร

" เธอชื่อเรนนี่น่ะ  เรนนี่ นี่ทัดเป็นผู้ช่วยของฉัน "

" อ่อค่ะ สวัสดีอีกครั้งนะคะคุณทัด "

" ครับ "

" เออ นายช่วยสั่งอาหารว่างขึ้นมาให้หน่อย กับน้ำส้ม 1 แก้ว ของเรนนี่นะ ส่วนฉันขอกาแฟก็พอ "

" ครับ คุณสิงห์ "

     แล้วคุณทัดก็เดินออกไป ตอนนี้ในห้องก็เลยมีแค่ฉันกับคุณสิงห์เหมือนเดิม  รู้สึกอยากออกไปข้างนอกจังแหะ ฉันยังไม่อยากอยู่กับเขาตอนนี้อ่ะ ฉันอายมาก

      ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไร ส่วนคุณสิงห์ก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งห้องตอนนี้มันเลยเงียบมาก  และฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณสิงห์กำลังคิดอะไรอยู่

  " ต่อมั๊ย? "

        และแล้วเขาก็เป็นคนพูดออกมาก่อน แต่สิ่งที่เขาพูดมามันน่าบีบคอแล้วเขย่าๆๆๆ ให้หัวหลุดไปเลยจริงๆ

  " คุณสิงห์!!!! คนบ้า!!! "

   ฉันว่าเขาเสียงดัง พร้อมคว้าหมอนอิงที่วางอยู่บนโซฟาปาใส่อกเขาอย่างแรง

" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ "

          ********** To be continued

........................................................................................

         เป็นไงบ้างคะวันนี้ เลิฟซีนนานๆมาที ทีละนิดทีหน่อย เพราะน้องยังเด็ก  ฮ่าๆๆๆ  เรนนี่ใสๆนะ

    อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***