Ep. 10
เรนนี่ ||Part||
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ตอนนี้ ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะสิ้นสุดการฝึกงาน จะว่าไปเวลาสามเดือนมันก็แค่แป๊บเดียวเองนะ พอนึกย้อนกลับไป ตอนสองอาทิตย์แรกที่ฉันมาฝึก ฉันบ่นตลอด บ่นบ่อยมาก เช้า กลางวัน เย็น เลยทีเดียว แต่พอนานๆไปมันก็ชินแล้ว แถมตอนนี้ฉันก็สนิทกับพี่ๆพนักงานที่นี่เกือบจะทุกคนเลยด้วย ฮิฮิ
ส่วนคุณสิงห์ก็ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าหรือพัฒนา ถึงแม้ว่าเขาจะมารับฉันไปกินข้าวเที่ยงทุกวัน ซึ่งตอนแรกฉันก็ปฏิเสธไปแล้ว แต่คนอย่างเขาน่ะหรอจะยอมง่ายๆ พอตอนเย็นก็ไปส่งฉันที่หอพักด้วย แต่ก็ไม่เคยมีนะที่เขาจะพูดจาแปลกๆ เช่น ฉันรู้สึกดีกับเธอนะ หรือฉันชอบเธอนะ อะไรทำนองนั้นก็ไม่มีนะ แต่ถ้าพูดถึงการกระของเขา ที่เขาคอยมาพาฉันไปกินข้าว ตามรับตามส่งนั่นนี่ ถามว่าฉันใจเต้นแรงหรือหวั่นไหวบ้างมั้ย บอกเลยว่า มากกก ฉันรู้สึกดีที่เขาทำแบบนี้ มีความสุขที่ได้อยู่กับเขา แต่ว่าฉันก็ไม่อยากจะคาดหวังอะไรมาก เพราะว่าตัวฉันก็เป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน ไม่อยากจะคิดอะไรที่มันเป็นการให้ความหวังตัวเองหรือเข้าข้างตัวเอง เคยมีความคิดที่อยากจะถามเขาอยู่เหมือนกันนะว่า ทำแบบนี้เพื่ออะไร คิดยังไงกับฉันหรอ อะไรแบบเนี้ย แต่ก็...
" เรนนี่ วันนี้ไม่ไปกินข้าวกับคุณสิงห์หรอ? "
" นั่นสิพี่อ้อย กำลังจะถามเลย แต่ว่าวันนี้ต่ายยังไม่เห็นคุณสิงห์เลยนะ หรือว่าวันนี้ไม่เข้ามาที่นี่? วันนี้คุณสิงห์ไม่มาหรอเรนนี่? "
" เออ...เรนนี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะค่ะ "
" อ่าว ทำไมไม่โทรถามอ่ะ คุณสิงห์ก็ไม่ได้บอกอะไรเลยหรอ? "
" เรนนี่ไม่มีเบอร์คุณสิงห์หรอกค่ะ แล้วก็คิดว่าคุณสิงห์เองก็ไม่น่าจะมีเบอร์เรนนี่เหมือนกัน "
" หืมม เป็นไปได้หรอ เป็นแฟนกันแต่ไม่มีเบอร์กันเนี่ยนะ?! "
" 0_0 เปล่านะคะ เรนนี่ไม่ได้เป็นแฟนกับคุณสิงห์ซะหน่อย "
" ไม่ใช่แฟน แล้วทำไมเขาต้องมารับไปกินข้าวทุกวันด้วยอ่ะ แถมยังตามรับตามส่ง เป็นสารถีให้ด้วย "
" พอได้แล้วน่ะยัยต่าย เรนนี่บอกไม่ใช่แฟนก็คือไม่ใช่สิ " พี่อ้อยที่ได้ฟังที่ฉันพูดกับพี่ต่าย ก็รีบยุติให้พี่ต่ายหยุดถามสิ่งที่สงสัยมากมาย ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากรู้และยังไม่ได้คำตอบเหมือนกัน
แต่จะว่าไปวันนี้ตั้งแต่เช้ายังไม่เจอคุณสิงห์เลย เกิดอะไรขึ้นกับเขารึเปล่านะ รู้งี้น่าจะขอเบอร์ ไลน์ หรืออะไรก็ได้ที่ติดต่อได้ไว้แต่แรกซะก็ดี
" แล้วจะตกลงวันนี้ เรนนี่จะไปกินข้าวกับพวกพี่มั้ย? "
" ไปค่ะพี่อ้อย แต่เดี๋ยวเรนนี่ไลน์ถามพี่โจ้แป๊บนึงนะคะว่าจะไปด้วยกันมั้ย " ฉันไลน์ถามพี่โจ้ แต่พี่แกบอกว่าออกไปทำธุระข้างนอกก็เลยจะกินมาจากข้างนอกเลยน่ะ
สิงห์ || Part ||
" ผมจัดการตามที่คุณสิงห์สั่งเรียบร้อยแล้วครับ คงเข็ดไปอีกนาน แล้วก็คงจะหารีบเงินมาใช้คืนภายในสามวันแน่นอนครับ "
" ดี ที่จริงจะบอกว่าฉันไว้ใจนายอยู่แล้ว คิดไว้แล้วว่านายเอาอยู่ นายทำงานไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง " ผมเอ่ยปากชมเปราะ ไอ้ทัดคือมือขวาของผม ทำงานกับผมมาตั้งแต่เริ่มแรก ผมไว้ใจให้มันดูแลคาสิโนแห่งนี้ของผม เพราะฉะนั้นผมจึงไม่จำเป็นต้องเข้ามาที่นี่ทุกวัน เพราะผมมีธุรกิจหลายแห่ง ก็คือคาสิโนแห่งนี้ สนามแข่งรถที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย หุ้นส่วนธนาคาร แล้วก็หุ้นส่วนสนามบินที่ใหญ่ที่สุดในไทย พูดถึงสนามบินก็นึกถึงยัยเรนนี่ขึ้นมา นี่ก็เย็นมากแล้ว วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้เข้าไปที่นั่นเลย เพราะผมต้องเข้าไปที่นั่นทุกวันระหว่างช่วงเกือบสองเดือนที่ผ่านมา จะเข้าไปตอนนี้ยัยนั่นก็คงเลิกงานกลับห้องก่อนแล้ว เดี๋ยวค่อยทักไปในไลน์ก็ได้ ผมมีอยู่นะทั้งเบอร์โทร ไลน์ เฟซบุ๊ก อินสตาแกรม มีหมด แต่แค่ไม่เคยทักไป แค่เอาไว้ส่องก็พอ ฮ่าๆๆๆ ปกติก็เจอหน้ากันทุกวัน ไม่รู้จะต้องคุยอะไรกันอีกในโซเชียลพวกนั้น
เหตุผลที่ผมต้องมาที่คาสิโนวันนี้ก็เพราะ ไอ้ทัดได้รายงานผมว่ามีลูกค้าประจำของที่นี่คิดเบี้ยว คิดจะเล่นตุกติกกับคนอย่างผม เพราะอย่างนี้มันก็เลยต้องโดนสั่งสอนซะหน่อย ว่าด้วยเรื่องอยากได้อยากมี ถ้าอยากจะได้อยากจะมีทางลัดมันก็ต้องพึ่งการพนันเนี่ยแหละ มันจะทันตาเห็นจริงๆ คือจะมีก็มีทันตา จะเสียก็เสียทันตา แต่ว่าจะอาศัยเรื่องโชคเรื่องดวงอย่างเดียวก็ไม่ได้ ของแบบนี้มันต้องใช้สมองกันบ้าง ถ้าไม่มีสมองก็จบ แล้วจะเล่นเอามันส์ สนุกไปเรื่อยๆก็ไม่ได้อีก เรื่องแบบนี้ต้องมีสติ แต่ผมก็เข้าใจนะ เสพแล้วมันไม่ได้เลิกกันง่ายๆ เพราะถ้ามันเลิกกันได้ง่ายๆ มันคงไม่มีคำว่า 'ผีพนัน' หึ
End....
เรนนี่ || Part ||
" บายยย ฝันดี~ แล้วเจอกันเร็วๆนี้นะพวกมึง " ฉันวางสายจากกลุ่มไลน์ 'ลูกหมูอู๊ดๆ'.
นี่ก็สี่ทุ่มแล้วอ่ะ เลยเวลานอนของฉันมาตั้งสิบห้านาทีแน่ะ ฉันวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะข้างเตียงแล้วล้มตัวลงเตรียมตัวจะนอนหลับ
ครืดดดด ครืดดดด~
ครืดดดด ครืดดดด~
ครืดดดด ครือดดด~
ฉันลืมตาขึ้นอย่างหงุดหงิด ใครกันเนี่ย คนอุตส่าห์กำลังจะนอนแล้วแท้ๆ ไลน์มารัวๆขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญนะ แม่จะบล็อคเลยคอยดู!!
" 0_0! " เมื่อคว้าโทรศัพท์มาเปิดดูก็ต้องตกใจจนหายง่วงไปเลย ก็เพราะว่าไลน์ที่ส่งมาน่ะ มันชื่อว่า ราชสีห์! คุณราชสีห์?!!
ราชสีห์ : ' เธอ '
ราชสีห์ : ' นอนแล้วหรอ? '
ราชสีห์ : ' วันนี้ไม่เจอ ไม่คิดจะโทรหาฉันเลยรึไง! '
ราชสีห์ : ' .....เงียบ.... '
ราชสีห์ : ' หลับแล้วหรอ? '
ราชสีห์ : ' โอเค เจอกันพรุ่งนี้ '
/////. อะไรของเขากันเนี่ยย คนบ้า
ครืดดดดด~~
ราชสีห์ : ' ยังไม่นอน? อ่านแล้วทำไม่ไม่ตอบ? อยากตายหรอ?!! '
ราชสีห์ : ' ตอบไลน์ฉันเดี๋ยวนี้!!! '
Rainy : ' ?? '.
Rainy : ' ฉันไม่มีเบอร์คุณ จะให้โทรยังไงคะ? '
ราชสีห์ : ' แล้วทำไมเธอไม่ขอ! '
Rainy : ' อ่าว เป็นความผิดของเรนนี่หรอคะเนี่ย?'
ราชสีห์ : ' ยัยเบื้อก '
Rainy : ' นิสัยไม่ดี '
Rainy : ' ถ้าคุณว่าเรนนี่อีก เรนนี่จะนอนแล้วนะคะ'
Rainy : ' จะไม่ตอบไลน์ด้วย '
Rainy : ' ........................'
อ่าว คืออิหยังวะ อ่านแต่ไม่ตอบ คือไม่ง้อหน่อยหรอ?? จะแกล้งงอนไปเพื่อไรว่ะตรู ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย เขาจะมาง้อเราทำไม..
รออยู่สักพัก เสียงไลน์ก็แจ้งเตือนเข้ามาอีก
ราชสีห์ : ' ฝันดี '
ราชสีห์ : ' My baby doll ' ( 'ยัยตุ๊กตาน่ารักของผม' ใช้เรียกแทนคำว่า 'ที่รัก' ภาษาวัยรุ่น)
/////// อร้ายยย เขาเรียกฉันว่าอะไรนะ?!?! My baby doll งั้นหรอ? เขินไปไม่เป็นแล้ว แล้วยังไงต่อดี ฉันต้องทำยังไง
Rainy : ' ฝันดีนะคะ '
Rainy : ' My teddy bear ' (ใช้เรียกที่รัก สำหรับผู้หญิงเรียกผู้ชาย)
หยอดมาหยอดกลับ ไม่โกงจ้าา อร้ายยย เขินมาก เขินจริง หน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้วว นี่ฉันบ้าบิ่นอะไรแล้วทำไมต้องตอบกลับเขาไปแบบนั้นด้วยเล่า! พรุ่งนี้จะมองหน้าเขาได้มั้ยเนี่ยย ///////
********** To be continued
มาแล้วค่ะ วันนี้เอาพี่สิงห์กับน้องเรนนี่ มาส่งซะดึกเลย ลืมกันแล้วยังเอ่ย อ่านให้สนุกนะคะ ถ้าชอบก็กดไลค์ หรือคอมเมนต์ให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ หรือจะติ ชม ให้คำแนะนำต่างๆ ก็ได้เลยค่า
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments