ว่าจะไม่.... สุดท้ายต้องเป็นเธอ(สิงห์&เรนนี่) ep.7

        Ep.7

        สิงห์ ||Part||

         "ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"  ตลก ขำโว้ยยิ่งคิดก็ยิ่งขำ ดูสีหน้ายัยนั่น ตอนที่รู้ว่าผมเป็นหุ้นส่วนของที่นี่

        ผมเป็นคนเรียกให้เธอมาพบเอง ที่จริงผมก็ไม่ได้ฝังใจอะไรขนาดนั้นหรอกนะ แค่อยากเห็นสีหน้าตอนที่ยัยนั่น ยัยคนที่เคยด่าหุ้นส่วนอันดับต้นอยากผม ว่าเป็นไอ้โรคจิต อยากรู้ว่าสีหน้าจะเป็นยังไง!  อ่ะๆๆผมหมั่นไส้เธอนิดนึงก็ได้

         ผมมองอยู่นานแล้ว ตั้งแต่ที่ยัยนั่นเดินออกมาจากลิฟต์แล้วมายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องผม ไม่รู้ทำอะไรอยู่ตั้งนานสองนานไม่ยอมเข้าไปซักที ผมยืนหลบมุมอยู่แล้วแอบมองดูการกระทำแปลกๆของยัยนั่นอีกที พอยัยนั่นเข้าห้องไปผมก็เว้นระยะเวลาซักนิดหนึ่งแล้วค่อยตามเข้าไป

      ระหว่างที่อยู่ในห้องกับยัยนั่นสองต่อสอง ทำไมผมต้องรู้สึกแปลกๆด้วยวะ ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน  รู้สึกอยากแกล้ง เห็นหน้าตายัยนั่นที่ทำท่าทาง แสดงอารมณ์แบบ ตกใจ กลัว มึน เอ๋อ อะไรพวกนี้แล้วมันตลกดีอ่ะ  แต่พวกคุณอย่าคิดว่าที่ผมเป็นแบบนี้เพราะว่าผมชอบยัยนั่นนะ ผม ขอ ปฏิเสธเลยว่า ไม่ใช่! อย่างแน่นอน เพราะว่ายัยนั่น ไม่ใช่สเปคผมซักนิด ตัวก็เล็ก นมก็แบน แถมยังทำตัวก๋ากั๋น ทำเหมือนเด็ก นิสัยเด็กๆ แปลกๆแบบนั้นผมไม่ชอบหรอก  ถึงแม้กลิ่นตัวยัยนั่นมันจะดึงดูดให้ผมอยากเข้าใกล้ สูดดม หรือทำอะไรต่อมิอะไร ทุกครั้งที่เจอหน้ากันก็ตามเถอะ

       เมื่อตอนเที่ยงก็ทีหนึ่งแล้ว ผมบังเอิญเห็นยัยนั่นนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวที่ร้านอาหาร  อะไรคือเหตุผลก็ไม่รู้ที่ทำให้ผมจ้องมองยัยนั่นกินข้าวจนเสร็จ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

     " ไหน ขอดูประวัติของเธอหน่อยซิ ยัยโจรสาวห้าร้อย "     ผมเปิดดูเอกสารและประวัติต่างๆของเธอที่อยู่ในมือ

    " อืม..ชื่อเรนนี่ อายุ22 ปี งั้นหรอ  แต่บุคลิกแบบนั้นน่าจะชื่อ ห่าฝน มากกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ"  ทำไมผมต้องหัวเราะคนเดียวทั้งที่แค่คิดถึงชื่อนั่นด้วยเนี่ย!!

        End.

      เรนนี่ ||Part||

      ฮัดชิ้ว!! ฮัดชิ้ว!!! ฮัดชิ่วววว!!!!

     " ใครมันนินทาฉันกันเนี่ย อย่าให้ฉันรู้นะ  โอ้ยย คันจมูก!!!! " ฉันขยี้จมูกแรงๆสองสามที  รู้สึกช่วงนี้จามบ่อย หรือฉันจะเป็นหวัดนะ ก็ไม่น่านะ อากาศก็ไม่ได้แปรปรวน ฉันออกจะชอบอากาศแบบนี้ด้วยซ้ำ

     " เรนนี่ มีอะไรที่พี่ต้องเซ็นมั้ย พวกเอกสารที่เกี่ยวกับฝึกงานน่ะ ถ้ามีก็เอามาได้เลยนะ ตอนนี้พี่ว่าง "

  " อ๋อ มีค่ะพี่อ้อย เดี๋ยวหนูเอามาให้ แป๊บนึงนะคะ "

     ฉันไปเอาพวกเอกสาร การประเมินต่างๆ มาให้พี่อ้อยเซ็นแล้วก็ประเมินให้ฉันด้วย คือมันต้องประเมินสองรอบ รอบแรกคือหลังจากฝึกสองอาทิตย์ ส่วนรอบที่สอง รอบสุดท้ายก็คือต้องประเมินวันสุดท้ายของการฝึกงาน วันสุดท้ายของฉันที่จะอยู่ในสถานะ 'นักศึกษาฝึกงาน'

    แอดดดดด

   " นี่ค่ะ พี่อ้อย มันคือแบบประเมินการทำงานและประเมินการประพฤติน่ะค่ะ "  ฉันพูดแล้วยื่นเอกสารให้พี่อ้อยดู พี่อ้อยรับไปแล้วเปิดดูคร่าวๆ  ฉันก็ยืนคอยอยู่ที่เดิม เหมือนพี่อ้อยมีอะไรจะพูดกับฉัน แต่ก็ไม่ยอมเอ่ยปากซักที  ฉันเองก็เลยไม่รู้ว่าควรออกไปหรือยืนรอต่อไป เผื่อว่าพี่แกจะถามอะไร  หรืออาจจะเป็นที่เกี่ยวกับเอกสารการฝึกงาน

    " เมื้อกี้.. เข้าไปพบคุณราชสีห์ เป็นไงบ้าง เขาคุยเรื่องอะไรหรอ? "  อยู่ๆพี่แกก็ถามขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย มีเกริ่น อะไรสักนิดเลย

  " เออ.. คือเรื่องมันยาวน่ะค่ะพี่อ้อย "

  " ยังไง? "  พี่อ้อยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน แล้วทำหน้าเผือก ฉันหมายถึงทำหน้าอยากรู้มากกว่าเดิม

  " เมื่อสองวันก่อนน่ะค่ะ หนู........ "

   ฉันเล่าทุกอย่างให้พี่อ้อยฟัง ตั้งแต่ที่ฉันไปเอาเอกสาร แล้วแวะเข้าห้องน้ำ บลาๆๆ แต่ก็เว้นตอนที่คุณเค้าสัมผัสหน้าอกของฉันอ่ะนะ    จริงๆแล้วฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน่ะ เขาตั้งใจรึเปล่า หรืออาจจะไม่  แต่จะให้ฉันคิดยังไงอ่ะ นั่นมันครั้งแรกของฉันเลยนะ ที่เป็นมือคนอื่นจับโดยที่ไม่ใช่มือของฉันเองน่ะ  พวกคุณอย่าคิดมาก มันก็ต้องมีบ้างเวลาที่ผู้หญิงอย่างเราๆอาบน้งอาบน้ำ ถูสบู่ไรงี้ มันก็ถูๆ ฟอกๆ กันบ้าง ใช่ม่ะ

     "......................" พี่อ้อยเงียบกริบ ตั้งแต่ฉันเริ่มเล่า จนฉันเล่าจบมาประมาณสามนาทีแล้ว พี่แกก็ยังไม่แม้แต่จะเปิดปากพูดอะไร ไม่แสดงความคิดเห็นอะไรหน่อยหรอคะพี่อ้อย..

    " เอ่ออ..พี่อ้อยคะ?  เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ คือหนูผิดเองแหละที่ไปด่าเขา ทั้งที่ยังไม่รู้จักหน้าหลัง ไปใช้คำพูดที่รุนแรงกับเขา ทั้งที่ไม่ควร คุณราชสีห์เขาก็เลยเรียกหนูเข้าไปเตือนน่ะค่ะ "

    " แค่นั้นจริงๆใช่มั้ย? "

    " ..........ค่ะ "

....................................................................................

       " เฮ้ออออออ ทำไมวันนี้มันรู้สึกเหนื่อยจังเลยนะ "  ฉันบ่นคนเดียวหลังจากอาบน้ำทำธุระเตรียมตัวนอนพักผ่อน

     วันนี้หลังจากที่ฉันเลิกงาน กลับมาที่ห้อง ทุกทีฉะนก็แชทไปจะบ่นๆๆในกลุ่มลูกหมู หรือไม่ก็วิดีโอคอลไปหา     แต่วันนี้ไม่ ฉันใช้เวลานั้นในการหาข้อมูลทั้งหมดของบุคคลที่มีความเกี่ยวข้อง มีความสำคัญกับสนามบินแห่งนี้ อย่างเช่นหุ้นส่วน!!! ผู้บริหาร ผู้จัดการ หัวหน้า เลขา รวมถึงประวัติที่มาที่ไปของสนามบินแห่งนี้

     ซึ่งตอนนี้ฉันก็รู้หมดแล้ว ว่าใครเป็นใคร มาจากไหน อะไรเป็นอะไร ยังไง  รู้หมด!! แต่จะจำได้มั้ยนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

         ********* To be continued

    ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ  :D

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***