Ep.3
ถึงเวลาที่ผมต้องทำอะไรสักอย่าง
' หมับ!'
" เฮ้ยคุณ! มากอดฉันไว้ทำไมเนี่ย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"
" เธอ ยัยโจรห้าร้อย ฝันไปเถอะว่าฉันจะปล่อยเธอไป! รปภ! รปภ! เอ้า! ยืนอึ้งอยู่ทำไม รีบๆมาจับคนร้ายไว้เร็วเข้าสิ! ทำงานบกพร่องซะจริงๆ" ผมตวาดใส่ รปภ หรือผู้รักษาความปลอดภัยนั่นแหละ ที่บกพร่องทางหน้าที่ ทั้งที่ก็เห็นอยู่ตำตาว่าผมจับคนร้ายที่กำลังวิ่งหนี แทนที่จะรีบเข้ามาช่วย
" จะบ้าหรอคุณ ฉันไม่ใช่คนร้ายนะ แล้วก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ นี่คุณกำลังแตะอั๋งฉันอยู่นะ!! " ก็แค่แขนผมโดนนมนิดๆหน่อยๆทำเป็นมีน้ำโหไปได้ ไซส์เล็กแบบนี้ ไม่ใช่สเปคผมหรอก ไม่อินว่ะ แต่คิดๆแล้วแกล้งเอาแขนรัดนมจังๆซะเลยเป็นไง หมั่นไส้!
" อร้ายย ตาบ้า!! นี่ทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ปล่อย ปล่อย! ปล่อย!!! " ฮ่าๆๆ นี่แน่ะ รัดแน่นยิ่งกว่าเดิมเป็นไง เคยเห็นงูมั้ยเวลามันรัดเหยื่อ ยิ่งเหยื่อดิ้นมันก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น แบบนั้นเลย~ นุ่มๆ นิ่มๆ
" เอ่อ คุณราชสีห์ ครับ คือว่า เออ...ผู้หญิงคนนี้"
" มาแล้วก็รีบมาจับเธอไว้เร็วเข้า อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้"
" พี่ รปภ คะ พี่บอกคุณคนนี้เขาไปสิคะ ว่า ฉัน ไม่ ใช่ โจร ! !" ประโยคหลัง ยัยนี่หันมาตะโกนใส่หน้าผม น้ำลงน้ำลายมาเต็ม หน้ากู!! หน้ากู!!!! หึ่ยย โมโหๆๆๆๆ
" เออ คุณราชสีห์ครับ น้องเขาไม่ใช่คนร้ายหรอกครับ น้องเขาเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ที่นี่น่ะครับ"
" ใช่ ฉันไม่ใช่โจร ทีนี้แกจะปล่อยฉันได้ยัง ไอ้โรคจิต! "
" !!!! " นี่..ยัยนี่กล้าพูดแบบนี้กับผม แสดงว่ายังไม่รู้จักผม ไม่รู้ว่าผมเป็นใครอย่างนั้นหรอเนี่ย แต่ดูหน้า รปภ ตอนนี้สิ ตกใจกับคำพูดยัยนี่ ตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว เจ้าตัวยังไม่สำนึก เป็นนักศึกษาฝึกงาน แต่ไม่ศึกษาข้อมูลของสถานที่ฝึกงานให้ดี ยัยเด็กนี่ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
End.
**** To be continued
ฝากนิยายด้วยนะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใด คอมเม้นท์ติเตียนได้ แต่หากอ่านแล้วชอบก็คอมเม้นท์ให้กำลังใจไรท์หน่อยนะคะ ฮิๆๆ
แก๊งลูกหมู
เรนนี่
พริ้มเพรา (เพื่อนเรนนี่)
เพื่อนสนิทเรนนี่ตั้งแต่มัธยมปลาย และเรียนมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เรียกได้ว่า "มึงไปไหน กูไปด้วย"
ลมหนาว (เพื่อนเรนนี่)
เพื่อนสนิทเรนนี่ตั้งแต่ประถม โตมาด้วยกัน เรียนคนละมหาลัย
เมษา (เพื่อนเรนนี่)
เพื่อนสนิทเรนนี่คบกันตอนเรียนมหาลัย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments