1.ฉันก็คน..จะให้ทนอีกซักกี่ครั้ง

ฉันเกิดมาพร้อมกับส่วนสูง

ที่เกินมาตรฐานของผู้หญิงทั่วไป

จึงหาความอบอุ่นจากคนรัก

ไม่ได้กับเค้าสักที

ผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารัก

แต่สำหรับฉัน...มันไม่ใช่..ฉันสูง172

ผู้ชายส่วนใหญ่...ไม่ค่อยจะชอบฉันเท่าไร

มันรู้สึกสมเพสตัวเองชะมัด

"แกรน..แกรโดนแกล้งอีกแล้วเหรอ"

พลอยเพื่อนรักของฉัน..

เทอเป็นคนน่ารักมาก..สูงแค่162

หนุ่มๆจีบตรึม...

"อืม!!"

ฉันทำได้แค่นั้น..ฉันโดนพวกเค้า

แกล้งทุกวัน..แต่ก็ไม่ชินสักที

ยัยโย่ง...ฉายาฉันที่เค้าเรียกกัน..

"แกรokมั้ยแกรน"

หึ!!ไม่ฉันไม่ok

"ไม่เป็นไรแกรนชินแล้วหล่ะ"

ฉันตอบไปทั้งๆที่โครตเหนื่อยใจ..

"แกรเลิกใส่แว่นหนาๆนั่นเถอะ"

แว่นฉันรึ...•÷•

"ได้สิ"

แล้วฉันก็ถอดมันเก็บแต่โดยดี

"ดูสิ..ตาเทอสวยขนาดนี้..

ต่อไปนี้ไม่ต้องใส่มันแระนะ"

มันคงเป็นแค่คำปลอบใจแค่นั้นเอง

"อืม!!แกรนกลับก่อนนะพลอย"

แล้วฉันก็เดินไปรอพี่หน้าร.ร

ฉันมีพี่ชาย1คน...หล่อสูง185

สาวๆตรึมผมสีทอง..

ทำไมฉันไม่เกิดเป็นผู้ชายไปเลยนะ

"เป็นอะไรไปแกรน"

พี่ชายฉันนั่นเอง..ฉันทำได้แค่เดินเข้าไป

กอดเค้า..จู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมาไม่หยุด

"แกรนเกลียดตัวเองจังพี่วิน"

"ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ..

โดนแกล้งอีกแล้วเหรอ"

ใช่!!เค้ารู้..แต่ปรกติฉันจะไม่ร้องไห้

แบบนี้หลอก..แต่วันนี้มันไม่ไหวจริงๆ

"เทอสวยขนาดนี้ทำไมโดนแกล้งได้นะ

ไม่เอาไม่ร้อง..เวลาเทอร้องไห้

มันไม่สวยเลยนะ"

"ค่ะ..ต่อไปนี้จะไม่ร้องแล้ว"

ใช่ต่อไปนี้ฉันจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่

จะไม่ยอมให้ใครมาแกล้งฉันอีก

เช้าวันต่อมา

ปรกติฉันจะมัดผมยุ่งๆกับแว่นหนาๆ

เพราะผมฉันมันค่อนข้างจะหยิก

เป็นลอนสีทองอ่อนๆ...

ใช่ฉันเป็นลูกครึ่งนั่นเอง

ก็เพราะแบบนี้ไง..ฉันถึงได้สูง

เกินหน้าเกินตาคนอื่นๆเค้า..

วันนี้ฉันจะเปลี่ยนมันทั้งหมด

ปล่อยผมยาวสลวยไม่ใส่แว่น

ไม่เดินหลังค่อมๆอีก

ในเมื่อฉันสูงฉันจะสวยในแบบของฉัน

ใครจะไม่ชอบฉันก็ช่างเค้า

"เฮ้ย!!นั่นแกรนนี่หว่า..ทำไมวันนี่

เทอดูน่ารักขนาดนั้นว่ะ"

เอ็มเพื่อนคนที่แกล้งเทอทุกวันเอ่ยขึ้น

"จริงด้วย..น่ารักชะมัด"

พชพูดอย่างเห็นด้วย

แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปหาเทอ

"หวัดดีแกรน.."

เค้าเอ่ยทัก..พร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆ

ฉันรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลง

ฉันยืนกอดอกมองเค้านิ่งๆ

"ทำไมวันนี้เทอน่ารักกว่าทุกๆวันเลย"

พชทำสายตาเจ้าเล่ห์

"หึ!!"เทอเหยียดยิ้มมุมปากเบาๆ

แล้วเดินผ่ากลางทั้งสองคนไป

"โครตสวยเลยว่ะ..ทำไมเมื่อก่อนไม่เคย

เห็นมุมนี้ว่ะ"

เอ็มพูดตาลอยๆ

"แกล้งไว้เยอะ..ทีนี้จะแก้ยังไงว่ะ"

พชก็มองตาพราวไม่ต่างจากเอ็ม

"แกรน"

พลอยนั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะตัวเดิม

"หวัดดี"

แล้วฉันก็นั่งลงตรงข้ามกับพลอย

"เห็นมั้ยบอกแล้วแว่นเทอมัน

บดบังตาสวยๆหน้าสวยๆของเทอ"

ใช่!!พลอยมันบ่นมาตลอดเรื่องแว่น

"แถมปล่อยผมแบบนี้..สวยที่สุดเลยแกรน"

"พอๆนี่พลอยจะจีบแกรนใช่มั้ย"

ฉันหยอกกลับไป

"พลอยจะไปจีบใครไม่ได้นะ

พลอยมีกฤษอยู่แล้ว"

กฤษคือแฟนพลอยนั่นเอง

แล้วมันก็เข้ามาหอมแก้มพลอยทันที

"กฤษเบาได้เบา..แกรนจะอวก"

ฉันล่ะหมั่นใส้จริงๆ

"เฮ้!!!แกรนวันนี้ทำไมน่ารักขนาดนี้เนี่ย"

กฤษไม่เชื่อสายตาตัวเอง

"เหอะปรกติกฤษเรียกแกรนว่า

ยัยแว่นนี่นา"

พลอยบ่นอุบ

"จ้า!!แต่แกรนลุคนี้..ดีกว่าเก่าเยอะ"

กฤษยังหยอดไม่หยุด....เหอะ!!

"หวัดดีปอน"

ฉันรีบหันไปยิ้มหวานทักเค้า

เค้าคือคนที่ไม่เคยคิดจะแกล้งฉัน

และคอยช่วยฉันเสมอเวลาโดนแกล้ง

"อืม!!"

ฉันงี้หุบยิ้มแทบไม่ทัน

เค้าไม่มีท่าทีจะสนใจฉันด้วยซ้ำ

ฉันยอมรับว่ารู้สึกเสียใจ..

เพราะเค้าคือคนที่ฉันแอบชอบมาตลอด

แต่เค้าไม่เคยที่จะสนใจฉันสักครั้ง

และครั้งนี้ก็เช่นกัน

ช่างมันเถอะแกรน..แกรเลิกพยายามสักที

"น้องชื่อแกรนเหรอครับ"

จู่ๆก็มีรุ่นพี่คนนึงเดินเข้ามาร่วมวงด้วย

"ค่ะ"

ใครว่ะ? แต่หล่อชะมัด..ที่ฉันเคยฝันไว้เลย..สูงมาก..ขาวหล่อมากๆด้วย

"พี่ขอนั่งด้วยได้มั้ยครับ"

อะไรของเค้าว่ะ...

"ก็นั่งสิคะ..ที่นั่งเยอะแยะ"

จะนั่งก็นั่ง..จะมาขอฉันทำไม?

แล้วปอนก็เดินมานั่งข้างๆฉันทันที

พลอยได้แค่นั่งอมยิ้ม..เสน่ห์แรงจริง

เพื่อนฉัน..นี่แค่ถอดแว่นนะ

แล้วอีพี่คนใหม่ก็เข้ามานั่งข้างๆฉันอีกคน

อะไรของเค้ากันว่ะ...

"พี่อยากเป็นเพื่อนกับเทอได้มั้ย"

แต่ตาเค้ามัน......

"เอ่อ!!!!ค่ะ"

แต่คำว่าเพื่อนไม่มีอยู่จริง

"พี่ชื่ออาร์ท..เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ"

นี่เค้ามัดมือชกชัดๆ

"ค่ะ"ฉันทำได้แค่นั้นจริงๆ

"ไปขึ้นห้องเรียนก่อนนะคะ

ไปกันเถอะพลอย"

ฉันเรื่มไม่ไหว...พี่เคลิมเร็วเกิน

ไม่ทันตั้วตัวจริงๆ

"แค่ถอดแว่นกับปล่อยผมนะ

เนี่ยเสน่ห์แรงจริงๆเพื่อนฉัน"

พลอยมันกระซิบข้างหูฉัน

"หึ!!แค่หมาหยอกไก่แค่นั้นเองพลอย"

ใช่!!แค่นั้นจริงๆ

ว่าแต่ทำไมปอนต้องรีบมานั่ง

ข้างๆฉันด้วยล่ะ...อย่าหวังมากเลย

เค้าไม่เคยจะหันมามองแกรด้วยซ้ำ

อย่าฝันไปไกล...

(ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***