Ep.4

. "คุณแมรี่คะ รถม้าเตรียมพร้อมแล้วนะคะ" อืมมม กี่โมงแล้วนะ..ฉ...ฉันสายแล้ว!

. "ร...รอสักครู่นะคะ" ฉันรีบหวีผมและเปลี่ยนชุดตามที่คุณหนูบอก ให้ตายสิ เตียงมันนุ่มมากจนทำให้ฉันนอนนานขนาดนี้เลยหรือนี่!? เอ๊ะ..ชุดเดรสยาวหรอ...ม่ายน้าาา ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยใส่ชุด

เดรสด้วยซ้ำTT หลังจากที่พยายามเปลี่ยนชุดให้เสร็จฉันก็รีบตรงไปที่หน้าคฤหาสน์และมีคุณหนูยืนรออยู่แล้ว

. "มื้อเช้าก็ไม่ลงมากิน ตื่นสายรึไง!?" หญิงสาวที่รออยู่ก่อนแล้วตะหวาดใส่ฉันอย่างพอใจ

. "เธอจะทำให้ฉันอับอายขายหน้าไม่ได้นะ รีบขึ้นรถม้าไปเร็วเข้า!"

. "คุณหนูไม่ไปด้วยหรอคะ?"

. "ฉันมีเรื่องต้องจัดการ ออกรถซะ" สิ้นเสียงนั้น รถม้าก็เคลื่นที่ไปอย่างรวดเร็ว ระยะทางข้อนข้างไกลจึงทำให้การเดินทางไปยังสถานที่ช้า และไม่นานนักฉันก็มาถึงยังราชวังอันใหญ่โต มีสาวใช้คนหนึ่งนำพาฉันไปยังสวนดอกกุหลาบสีแดงสดซึ่งเหมือนกับเขาวงกตและตรงกลางของสวนดอกไม้นั้นก็มีโต๊ะน้ำชาชนาดเล็กวางอยู่ สาวใช้คนนั้นให้ฉันนั่งรอแล้วนางก็เดินจากไป หึ:) คนอย่างฉันน่ะเหรอที่จะนั่งรอนิ่งๆ มาราชวังอันใหญ่โตมโหฬารขนาดนี้ขอเดินชมสวนสักนิดแล้วกัน นิ้วเล็กอันขาวสะอาดสัมผัสกับดอกกุหลาบสีแดงสดมันช่างตัดกันได้ดีซะจริง ฉันได้เพลิดเพลินกับดอกไม้จนหารู้ไม่ว่ากำลังมีคนเดินมาที่นี่

. "ไง สาวน้อย;)"

. "อ๊ะ!" ฉันตกใจที่อยู่ๆก็มีคนมาด้านหลังและเรียกฉันแบบนั้นนิ้วจึงเผลอไปโดนกับหนามของต้นกุหลาบจนทำให้เลือดไหลลงจากนิ้วอย่างช้าๆ

. "ฉ...ฉันขอโทษ เดี๋ยวฉันทำแผลให้" ชายหนุ่มคนนั้นจูงมือฉันไปยังห้องห้องหนึ่งและเรียกสาวใช้มาเพื่อนำอุปกรณ์มาทำแผลให้ฉัน เอ๊ะ กลิ่นน้ำหอมนี้ เหมือนเรา...เคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่านะ?... เขาเริ่มทำแผลให้ฉันแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยหยิบจับอุปกรณ์พวกนี้มาก่อน

. "ดูเหมือนคุณลำบากที่จะทำแผลให้ฉันนะ ฉันทำเองได้ค่ะ"

. "หน่า...แผลแค่นี้ฉันทำได้!"

. "แต่คุณเอายาสมุนไพรที่ใช้กินมาทาที่นิ้วให้ฉันนะ(눈‸눈)"

. "อ..เอ่อ...ขอโทษอภัยอีกครั้ง.."

. "ฮ่าๆ แผลแค่นี้จริงๆไม่ต้องทำแผลหรอก รอไม่นานก็หายแล้ว"

. "แต่เลือดเธอไหลนะ;-;"

. "ไม่เป็นไรค่ะ^^"

. "แต่..."

. "ฉันบอกว่าไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไรค่ะ"

. "ป่าวหรอกฮ่าๆ ที่ฉันจะบอกน่ะคือ เธอมัดโบว์ผิดด้าน>< ไม่เคยใส่ชุดเดรสหรอ!?"

. "ค..ค่ะ.." ฉันตอบกลับด้วยใบหน้าที่เขินอาย เห้อ ฉันทำให้คุณหนูขายหน้ารึเปล่านะ...

. "หันหลังสิ เดี๋ยวฉันมัดใหม่ให้"

. "ข..ขอบคุณค่ะ.." ไม่คิดว่าผู้ชายแบบนี้จะมัดโบว์เป็นด้วยแฮะ

. "ว..ว่าแต่...คุณใช่องครักษ์ที่จะมอบหมายภารกิจให้ฉันรึเปล่าคะ?"

. "อ...อ๋อออ ใช่ๆๆๆ.."

. "แล้ว...เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่าคะ?"

. "แน่นอน^^ ฉันเคยเจอเธอและเธอก็เคยเจอฉันที่รถไฟ เรานั่งที่เดียวกัน เธอซบไหล่ฉันด้วย ตัวเธอเบามาก ใบหน้าตอนหลับนั้นสวยงามและที่สำคัญ;)..." หลังจากพูดจบประโยคชายคนนั้นก็เข้าใกล้ฉันแล้วกระซิบที่ข้างหูฉัน

. "ผมเธอหอมมากเลยนะ;)"

. "ค..คนบ้า! ทำอะไรเนี่ย!" เมื่อฉันรู้สึกตัวฉันจึงรีบผลักตัวเขาให้ห่างจากฉันในทันที

. จู่ๆชายหนุ่มอีกคนก็เปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว

. "อ้าว เจ้าชาย อยู่ตรงนี้เองหรอกหรือ" ห้ะ!? เจ้าชาย!??

. . .

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***