รักมรณะ

จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด

. ฉันน่ะ...เกลียดการโกหกที่สุด! ไม่ว่าจะแบบใดก็ตาม...ฉันยังคงจำความรู้สึกในวันนั้นได้ วันที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอแม่วันที่ฉันรู้สึกว่าถูกทิ้งไว้ข้างหลัง...และมีเพียงกระดาษที่เขียนข้อความสั้นๆไว้ว่า 'แม่อยู่ต่อไม่ไหวแล้วจึงต้องหนีไป แม่ไม่สามารถพาลูกหนีไปได้จริงๆแม่ไม่สมควรเป็นแม่ด้วยซ้ำ ไม่สามารถปกป้องลูกหรือเลี้ยงดูให้ดีได้เลย ด้วยรักจาก แม่' นี่คือรักหรอ..รักหรอจึงทิ้งไป

. แม่ของฉันน่ะหย่ากับพ่อก่อนที่ฉันจะลืมตามองโลกเสียอีก และแต่งงานใหม่กับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นจิตใจอำมหิตมาก นอกจากจะติดเหล้าแล้วก็ไม่มีอะไรดีเลย แม่และเขามักจะทะเลาะกันจนบางครั้งฉันก็ไม่สามารถนอนหลับได้ นี่สินะที่เขาเรียกว่า 'แรกๆก็หวานชื่นหลังๆก็จืดจาง'

. และเขายังทุบตีแม่และฉันอย่างไม่ใยดีจนกระทั่งวันหนึ่ง...ฉันตื่นขึ้นมาและไม่เจอแม่ มีแต่เพียงผู้ชายขี้เหล้าคนนึงที่นอนหลับอยู่บนพื้นอย่างไม่ได้สติ ฉันพยายามตามหาแม่ทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบ...ใช่...แม่ทิ้งฉันไปแล้ว...

. หลังจากเหตุการณ์นั้นฉันก็เปรียบเสมือนทาสคนนึงของเขา! เขาบังคับให้ฉันทำงานบ้านที่แสนจะหนักและกักขังฉันไม่ให้ออกจากบ้านหรือไปเรียนหนังสือ นอกจากจะไปซื้อเหล้าให้เขาฉันก็ไม่ได้ไปไหนอีกเลย...

. เขาไม่สนด้วยซ้ำว่าแม่หายไป และเขาแต่ดื่มด่ำกับเหล้ารสเริศที่เขาดื่มอยู่เป็นประจำ

. ทั้งๆที่แม่เคยบอกว่าจะรักแค่ฉันคนเดียว...ทั้งๆที่บอกว่าจะไม่ทิ้งฉัน...โลกนี้มีแต่คนหลอกลวง! แม้แต่คนที่ฉันเชื่อใจมากที่สุด...และบอกว่ารักฉันมากที่สุด...ก็ยังโกหกฉัน...

. "ความรักน่ะหรอ...หึ...ฉันไม่ต้องการ!"

. ระยะเวลาผ่านไปร่วมเดือน ฉันยังคงอยู่ภายใต้การบังคับและใช้งานของชายอำมหิตคนนั้น

. ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ความอดทนของฉันก็ยิ่งลดน้อยลง!...จนเช้าวันรุ่งขึ้น ความอดทนของฉันก็มาถึงขีดจำกัด

. ฉันหยิบขวานะที่แขวนอยู่ข้างเตาผิงของบ้านและมุ่งตรงไปที่เขาอย่างโกรธแค้น ฉันใช้ขวานอันหนักอึ้งสับลงไปที่คอของเขาขณะที่หลับอยู่ ร่างของเขาขาดเป็นสองท่อนในทันทีพร้อมกับเลือดที่กระเด็นมาเลอะเสื้อของฉัน มันช่างน่าสะอิดสะเอียนซะจริง! ที่เลือดของชายน่าสมเพชมาเลอะเสื้ออันขาวสะอาดของฉัน! ความแค้นของฉันยังไม่จบ ฉันใช้มีดที่หยิบมาจากห้องครัวแทงไปที่เขาซ้ำๆเพื่อระบายความโกรธแค้น

. น้ำตาของฉันไหลรินอย่างควบคุมไม่ได้... ณ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีอิสระอีกครั้ง...ฉันรู้สึกโล่งอกเมื่อได้ฆ่าผู้ชายคนนี้และไม่ต้องกลัวว่าจะถูกทำร้ายหรือทุบตีอีก..

'เอ๊ะ...หรือความสุขของฉันคือการฆ่ากันนะ;)'

. หลังจากที่ฉันสังหารผู้ชายคนนั้น ฉันก็รีบเก็บข้าวของเพื่อออกจากเมืองนี้และไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งพร้อมกับเปลี่ยนชื่อและประวัติเพื่อไม่ให้มีใครจดจำฉันได้อีก

. 'นามของฉันคือ แม่รี่ โรส;)'

. . .

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

Ep.1

