ตอนที่ 3 เริ่มหลอมรวม!

เมื่อบี2ได้เห็นท่าทีกระอักกระอ่วนของบี1ก็ได้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆๆ ง่ายมาก! เพียงแค่ดูดซับจิตวิญญาณของพวกข้าเข้าไปเท่านั้นเอง”

บี2ได้อธิบายออกมาอย่างเรียบง่าย

“แล้ว?”

บี1ได้ถามกลับไปอีกครั้ง

“แล้วอะไร?”

บี2ได้ถามกลับไปยังบี1ด้วยความไม่เข้าใจ

“แล้วจะให้ข้าทำยังไงต่อละ? อธิบายให้มันละเอียดกว่านี้หน่อยได้มั้ย?โลกที่ข้าอยู่ไม่มีอะไรแบบนี้หรอกนะจะบอกให้”

บี1เมื่อเห็นท่าทีมึนงงของบี2เขาจึงพูดออกไปอย่างใจเย็น

“ไม่มี? งั้นพลังปราณก็ไม่รึ!? โลกของเจ้ามันเป็นสถานที่กันดารแบบไหนกันแน่เนี่ย มันต้องเป็นที่ที่ล้าหลังมากแน่ๆข้าว่านะ” บี2ได้หลุดปากพูดด้วยความตื่นตะลึงไม่คิดว่าแม้แต่พลังปราณก็ไม่มี บี3ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของบี2

“เจ้า....พวกเจ้าสิล้าหลัง!!!” บี1ถลึงตาใส่พวกเขาแล้วตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

เขาปรื๊ดแตกขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินคำพูดทำนองนี้เป็นครั้งที่สองความรู้สึกของเขาตอนนี้เหมือนมีมนุษย์ยุคหินชี้หน้าด่าเขาว่าล้าหลังอยู่ก็มิปาน

บี2บี3 “.......”

“อะแฮ่ม! ง่ายมากๆเพียงแค่ตั้งสมาธิแค่นั้นเอง” บี2รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีถ้าปล่อยต่อไปเกรงว่าจะไปกันใหญ่

“แค่นั้น?” บี1ขมวดคิ้วและถามออกไปอีกทีนึง

“ใช่ แค่นั้นแหละ” บี2พยักหน้าแล้วพูดอย่างจริงจัง

“......ก็ได้ๆงั้นมาเริ่มกัน” บี1พูดด้วยความเหนื่อยหน่ายเขาเริ่มหมดความอดทนแล้วคิดว่าค่อยไปตายเอาดาบหน้า

บี2ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าแล้วเดินไปหาบี1 เมื่อบี3เห็นบี2เดินไปจึงได้เดินตามไปด้วย บี1เห็นพวกเขาจริงจังขนาดนี้จึงมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“จับมือพวกข้าไว้” บี2กล่าวและยื่นมือไปหาบี1

บี3ก็ได้ทำการเลียนแบบบี2 เขาไม่พูดอะไรสักอย่างจนดูจืดจางลงไปเลย

บี1จึงได้ยื่นมือไปจับมือของบี2และบี3ไว้จนแน่น

“ทำใจให้สงบ...แล้วก็อย่าร้องละ..” บี2พูดจบเขาก็ได้ยิ้มออกมาอย่างคลุมเครือ

“หมายความว่าไง?” บี1ถามด้วยความมึนงง

“ความจริงแล้วไม่ต้องจับมือกันก็ได้ข้าแค่อยากจับมือเจ้าเฉยๆเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ”

บี2ไม่ได้ตอบคำถามของบี1แต่กลับพูดเรื่องจับมือพร้อมกับหัวเราะออกมาเฉยเลย

“แกรก!”

พรั่นบี2พูดจบก็ได้มีเสียงแตกหักดังขึ้นหากมองดูดีๆจะพบว่าร่างของบี2เกิดรอยร้าวขึ้นมาตามร่างกายของเขาและเริ่มแตกกระจายออกไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลยกลับกันแล้วยังเร็วขึ้นไปเรื่อยๆเสียอีก

ครู่ต่อมาก็ได้มีเสียงดัง ‘เพล้ง’ เหมือนมีเสียงแก้วแตกดังออกมาจากร่างกายของบี2และร่างของเขาก็ได้แตกกระจายออกมากลายเป็นละอองแสงที่ดูราวกับแสงของหิ่งห้อยก็ได้ลอยเข้าไปในร่างกายของบี1อย่างรวดเร็ว

เมื่อบี3เห็นบี2ได้กลายเป็นละอองแสงเขาก็เขาใจได้ทันทีว่าไม่จำเป็นต้องจับมือด้วยซ้ำพวกเขาเพียงแค่ต้องสลายจิตวิญญาณของเขาเท่านั้นหรือก็คือเต็มใจที่จะสลายจิตวิญญาณหากว่าไม่ ก็มีเพียงทางเดียวนั้นก็คือการต่อสู้จนกว่าจิตวิญญาณของใครสักคนนึงแตกสลายไปและดูดซับจิตวิญญาณเข้าไปในร่างกายของตนมีเพียงคนเดียวที่เป็นผู้ชนะไม่ยอมจำนนก็โดนสยบ

แม้บี3ไม่ได้เข้าใจรายละเอียดทั้งหมดแต่เขาก็พอเดาได้ลางๆว่ามันเป็นยังไง บี3จึงได้กล่าวกับบี3ก่อนที่เขาจะสลายจิตวิญญาณของตนเองไป

“เอาละถ้างั้นลาก่อนและดูแลร่างกายของข้าด้วยละแม้ร่างกายของข้าจะอ่อนแอก็เถอะไม่สิเข้าขั้นไร้ค้าแถมยังโดนกลั่นแกล้งอย่างหนักดูแลตัวเองด้วยละสหาย...” บี3กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มขมขื่น

พูดจบร่างของเขาก็เกิดรอยร้าวขึ้นและแตกกระจายกลายเป็นละอองแสงไป

ก่อนที่บี1จะได้พูดอะไรละอองแสงเหล่านั้นก็ได้กลายเป็นประกายแสงพุ่งเข้าใส่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว พวกมันถ่าโถมเข้าไปในร่างกายของเขาราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกรากพร้อมที่จะชีกกระชากร่างกายของเขาให้กลายเป็นชิ้นๆ

“อึก! อ๊ากกก!!!!!!”

บี1กรีดร้องออกมาด้วยความทรมานร่างกายของเขาราวกับจะถูกชีกออกจากกันและเชื่อมต่อเข้าด้วยกันใหม่ซํ้าไปซํ้ามาเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดความรู้สึกของเขาตอนนี้อย่างกับตกนรกทั้งเป็นมันเป็นความรู้สึกที่ตายดีกว่าอยู่จะตายก็ตายไม่ได้ ตอนนี้เขาได้เข้าใจแล้วกับคำว่า ‘อย่าร้องละ’ ของบี2หมายความว่ายังไง

“ไอ้เวรเอ้ย..! โคตรทรมานเลย! ไอ้คำว่า ‘อย่าร้องละ’ ของแกเนี่ยหมายความว่าไง! ใคร...ใครมันจะไปทนได้วะ!?? อึก!! ”

บี1ได้พูดออกมาด้วยความยากลำบากหน้าตาของเขาเต็มไปด้วยนํ้าหูนํ้าตาพร้อมทั้งหยาดเหงื่อเต็มร่างกายและใบหน้า ตัวเขาดูเหมือนคนเพิ่งตกนํ้ามาหมาดๆ บี1ได้นอนขดตัวเหมือนกุ้งและดิ้นออกมาอย่างทุรนทุรายพร้อมทั้งด่าออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวดแม้จะไม่ได้ช่วยให้มันเจ็บน้อยลงก็ตามที

...............

หนึ่งชั่วยามผ่านไปเขาก็ยังร้องออกมาไม่หยุดพร้อมทั้งเสียงสบถ(สะ-บด)ด่าอย่างหยาบคายตามเสียงร้องของเขา

สองชั่วยาม...

สามชั่วยาม.....

.................

ห้าชั่วยาม

แม้จะผ่านมาแล้วห้าชั่วยามเขาก็ยังนอนขดตัวอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

หากเป็นจิตวิญญาณดวงเดียวเขาคงจะเจ็บปวดน้อยกว่านี้แต่เขาดูดซับสองดวงวิญญาณจึงเจ็บปวดมากว่าเดิมสองเท่าตัวและคงเสร็จตั้งแต่ครึ่งวันไปแล้วแต่เขาก็ต้องทนต่อไป

“เชี่ยเอ้ย!!! โคตรเจ็บ!!! เมื่อไหร่จะเสร็จวะเนี่ย!!”

บี1ยังคงด่าออกไปอย่างต่อเนื่องไม่หยุดยั้งเลยแม้แต่วินาทีเดียว!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***