บทที่ 5

Part เติร์ด

ผมชื่อเติร์ดเป็นดาราที่ใครๆก็รู้จัก ผมเป็นลูกครึ่ง ไทย-อเมริกา ตอนนี้ผมกำลังบินกลับไปทำงานที่อเมริกาหลังจากที่มาหาคุณยายที่ไทยแล้ว แต่ในระหว่างที่ผมกลับก็มีแฟนคลับมากมายมารอส่งผมเต็มสนามบินไปหมด ผมได้แต่ยิ้มแหละโบกมือทักทาย ผมกับพร้อมกับผู้จัดการของผม

“เติร์ด นายแน่ใจนะว่าจะนั่งสายการบินนี้อ่ะ”ดาวผู้จัดการของผมถามผมขึ้นมาเพราะผมเลือกที่จะนั่งตั๋วราคาถูก

“แน่ใจสิ ทำไมหรอ”

“ดาวว่าเรานั่งเครื่องบินส่วนตัวเหมือนเดิมดีกว่าไหม ถ้าไปนั่งรวมกับคนอื่นดาวว่าเขาต้องมารุมคุณแน่เลย”

“เขาไม่รุมหรอก เชื่อผมเถอะ”

“อืม งั้นตามใจ”

ผมบอกดาวก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่อง แล้วที่ที่ผมนั่งผมดันได้นั่งแถวหน้าสุดแต่เธอกับได้นั่งหลังสุด เพราะที่ที่เราจองมันคนล่ะที่กัน

“เติร์ด คุณไปนั่งหลังก็ได้นะ เดี๋ยวฉันนั่งตรงนี้เอง”

“ไม่เป็นไร ผมจะนั่งตรงนี้”ผมพูดจบพร้อมกับนั่งลงข้างๆผู้หญิงคนนึง ที่เธอเอาแต่หลับตา มือข้างนึงก็กำกระโปรงของตัวเอง

ผมได้ยินเธอคุยกับแอร์สาวคนนึงว่า เธอกลัวความสูง ไม่กล้ามองไปที่หน้าต่าง บางทีเธอเผลอไปมองมันทำให้เธอตกใจแล้วหันมากำที่แขนเสื้อของผมอย่างแรง ก่อนที่จะขอโทษผมเป็นภาษาอังกฤษแต่เหมือนว่าเธอจะพูดอังกฤษไม่ได้สักเท่าไหร่ ผมได้แต่มองหน้าเธอก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น เธอคงไม่รู้จักผมสินะ

ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงเราก่อนมาถึงสนามบินของไทเปเพื่อจะเปลี่ยนเครื่องแล้วนั่งต่อไปอเมริกา ผมเห็นเธอนอนหลับอยู่ ที่แรกผมกะจะเรียกเธอแต่ดาวก็เดินมาเรียกส้ะก่อน

“ป่ะ เติร์ด รีบไปเถอะ เดี๋ยวตกเครื่อง”

“อืมๆ”ผมตอบเธอแล้วลุกเดินออกไปโดยที่ไม่ได้เรียกคนข้างๆให้ตื่นเลย

หลังจากผมเดินออกมาผมก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ โดยที่มีดาวยืนรอผมอยู่ ในขณะที่เรากำลังจะเดินไปยังอาคาร2ผมได้ยินคนตะโกนว่า…..

“ใครเป็นคนไทยบ้างคะ!!!!!!!!!!!ช่วยเดินมาหาฉันทีได้ไหม!!!!!!!!ฉันต้องการความช่วยเหลือ!!!!!!!!!”

“ไม่มีเลยหรอ!!!!!!!ช่วยเห็นใจกันหน่อยได้ไหม!!!!!คนไทยต้องมีน้ำใจดิว่ะ!!!!!"

ผมยืนมองร่างเล็กอยู่นาน ที่แรกมีแต่คนหันไปมองเธอนะ แต่ก็คงมองด้วยความสงสัย เหมือนเธอกำลังหมดหนทาง เธอเลยนั่งลงอยู่ที่พื้น ผมเห็นแล้วผมอยากเดินเข้าไปช่วยเธอนะ เพราะผมก็คนไทยเหมือนกันนิ

“ดาว เธอไปช่วยคนนู้นหน่อยไป”ผมบอกดาวก่อนจะชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น

“ปล่อยเขาไปเถอะ”

“คุณเป็นคนไทยเหมือนกันทำไมถึงไม่ยอมไปช่วย ถ้าคุณไม่ไปช่วย ผมจะไปช่วยเธอเอง”ผมพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป

“ก็ได้ๆเดี๋ยวดาวเดินไปช่วยเขาเองก็ได้ คุณก็เดินไปก่อนล่ะกัน”

“ครับ”

ผมรีบเดินไปทันทีโดยที่ดาวก็เดินเข้าไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น ผมเดินเข้ามาในเครื่องบินแล้วก็ไปนั่งข้างหลังสุด เพราะตั๋วที่ผมจองคือข้างหลังไม่ใช่ข้างหน้าอีกต่อไปแล้ว ไม่นานนักผู้หญิงคนที่ผมนั่งข้างๆก็เดินเข้ามาทางผม ผมไม่คิดเลยว่าผมจะได้นั่งข้างเธออีก เธอพูดบอกว่าขอทางหน่อยเพื่อที่จะเดินเข้าไปนั่งข้างใน แต่ขาผมดันยาวสิครับ หลบไม่พ้น เธอเลยเดินเข้าไปเลยโดยที่ขาของเธอเตะมาที่ขาของผม ก่อนที่เธอจะพูดว่า

“Sorry นะ พอดีฉันตั้งใจ”เธอพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆเธอคงไม่รู้สินะว่าผมฟังภาษาไทยออก

——————ฝากติดตามเรื่องนี้หน่อยนะ ถ้าแต่งไม่สนุกต้องขออภัยด้วย งื่ออออ______

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***