บทที่ 4

22:00

    ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ...ตอนนี้เราเดินทางมาถึงสนามบินOOเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขอให้ผู้โดยสารเดินไปยังอาคาร2เพื่อทำการเดินทางไปสนามบินLLต่อไป

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก็พบว่าตอนนี้เรามาถึงสนามบินOOแล้ว ต้องเดินไปขึ้นเครื่องที่อาคาร2เพื่อที่จะไปสนามบินLLต่อใกล้ถึงอเมริกาแล้วสินะอีกอึดใจเดียวเท่านั้น ผู้โดยสารคนอื่นเริ่มทยายเดินออกไปกันหมดแล้ว แล้วคนที่นั่งข้างๆฉันก็เดินออกไปแล้วด้วย ตอนนี้เหลือฉันเพียงคนเดียว

"ไอลิ ตื่นได้แล้วเว้ย!!!ไปขึ้นเครื่องได้แล้วเดี๋ยวตกเครื่องอีกนะ"ไอมีนเดินมาปลุกฉัน

"เออๆแล้วต้องไปที่ไหนต่อ แกเดินไปส่งฉันสิ"

"โทษว่ะ ฉันไปส่งแกไม่ได้แล้ว แกรีบตามคนอื่นออกไปเลยนะ ไม่งั้นก็ถามเขาอ่ะ ว่าอาคาร2ไปตรงไหน"

"เอ้าไรว่ะ!!!!!"

"รีบไปก่อน!!!"

"เออๆๆ"

ฉันพูดจบก็รีบวิ่งออกมาทันที ทันทีที่วิ่งออกมาก็ต้อง งง เพราะป้ายบอกทางมีแต่ภาษาอะไรก็ไม่รู้ฉันอ่านไม่ออก ฉันพยายามมองหาคนที่ขึ้นเครื่องบินลำเดียวกับฉันอยู่ แต่ก็เหมือนโชคจะไม่เข้าข้าง เพราะฉันไม่ได้มองใครเลยนะสิ นอกจากคนที่นั่งข้างๆฉันอ่ะ ซวยแล้วอีลิเอ้ยยยย จะไปรอดไหมเนี่ย ฉันพยายามวิ่งไปเรื่อยๆป้ายไหนที่มันบอกว่าเลข2ฉันก็ไปตามนั้นอ่ะ ยิ่งเดินไปทำไมยิ่งรู้สึกเหมือนหลงเลยว่ะ ฉันหยุดวิ่งก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง

"ใครเป็นคนไทยบ้างคะ!!!!!!!!!!!ช่วยเดินมาหาฉันทีได้ไหม!!!!!!!!ฉันต้องการความช่วยเหลือ!!!!!!!!!"ฉันตัดสินใจตะโกนท่ามกลางฝูงชนชาวต่างชาติ เขาก็หันมามองฉันนะแต่ก็มองแค่แปปเดียวก่อนจะหันกับไปเดินทางใครทางมัน

"ไม่มีเลยหรอ!!!!!!!ช่วยเห็นใจกันหน่อยได้ไหม!!!!!คนไทยต้องมีน้ำใจดิว่ะ!!!!!"ฉันตะโกนอีกครั้งแต่ครั้งนี้กับไม่มีคนหันมาสนใจฉันอย่างรอบที่แล้ว

"คงต้องนอนที่นี้แล้วมั้ง อีลิเอ้ยยย!!!!"ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะนั่งกับพื้นอยู่ตรงนั้นอย่างสิ้นหวัง

"ไม่ได้นะลิ มึงจะร้องไห้ตรงนี้ไม่ได้"ฉันพยายามกลั้นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลออกมาจากตาของฉัน

"คุณคะ มีอะไรให้ฉันช่วยรึป่าว"ฉันที่กำลังจะร้องไห้ก็มีผู้หญิงคนนึงแต่งตัวดูดีเดินเข้ามาหาฉัน มันทำให้ฉันยิ้มออกมาอีกครั้ง

"คุณเป็นคนไทยหรอคะ"

"ค่ะ เมื่อกี้ฉันเห็นคุณตะโกนเหมือนจะขอความช่วยเหลืออะไรสักอย่างฉันเลยเดินเข้ามาทักคุณ คุณมีอะไรรป่าวคะ"

"คือ ฉันหาทางไปอาคาร2ไม่เจออ่ะคะ"

"อาคาร2หรอคะ คุณกำลังจะไปอเมริกาใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ"

"พอดีเลย ฉันก็กำลังจะไปอเมริกาเหมือนกัน งั้นเดินไปด้วยกันนะคะ"

"จริงหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินนำหน้าฉันไป

รอดตายไปอีก1ครั้ง ไปอเมริกาครั้งนี้ฉันตั้งใจเรียนภาษาให้ดีเลย อังกฤษ จีน เกาหลี จะเรียนให้หมด

บนเครื่องบิน

ทันทีที่ฉันมาถึงฉันก็ได้นั่งริมหน้าต่างเหมือนเดิม แต่เป็นหลังสุด ฉันเดินไปที่นั่งของตัวเองก็ต้องเจออีตาบ้ารูปหล่ออีกแล้วที่มันนั่งใกล้ฉันตอนแรก ตอนนี้ก็ต้องนั่งข้างมันอีกหรอ คนไร้น้ำใจจะช่วยปลุกสักหน่อยก็ไม่ได้

"ขอทางหน่อย"ฉันพูดเพื่อที่จะเดินเข้าไปนั่งข้างริมหน้าต่าง แต่มันก็มองหน้าฉันของฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องสินะ ฉันเลยเดินเตะขายาวๆของเขาแล้วเดินเข้าไปนั่งที่ริมหน้าต่างทันที

"OHHHHHH!!!!"นายรูปหล่อร้องขึ้นมาทันที

"อุ้ยย!!!Sorryนะ ฉันตั้งใจ"ฉันหัวเราะส้ะใจเบาๆก่อนจะหลับตาลง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***