บทที่ 1

08:00

"มะลิ!!!!!!!!!!ตื่นได้แล้ว จะนอนไรหนักหนา งานการไม่รู้จักไปหาทำบ้างห้ะ!!!!"นี่เป็นเสียงนิฬิกาปลุกทุกเช้าของฉัน

"โอ๊ยยยย แม่จะเรียกอะไรหนักหนา บ้านเราก็ออกจะมีตังไม่ต้องทำงานก็ได้ป่ะ"

"ไม่ได้เว้ยยย!!!ถึงแม้ไม่มีงานทำแกก็ควรจะเข้าบริษัทไปช่วยพ่อของแกบ้าง ไม่ใช่มานอนกินบ้านกินเมืองขนาดนี้ !!!!"แม่ฉันพูดก่อนจะปาหมอนมาที่ฉัน

"โอ๊ยยยยย แม่จะปามาทำไมเนี่ย หนูจะนอน!!!!"

"ลุกได้แล้ว!!!!ถ้าขืนแกยังเป็นแบบนี้อีกนะ ฉันจะส่งแกไปอยู่กับป้าที่อเมริกา"ทันทีที่แม่ฉันพูดถึงป้าอรฉันก็รีบเด้งตัวลุกขึ้นมาทันที เพราะป้าอรเป็นคนที่ดุมากฉันเลยกลัวป้าอรที่สุด ป้าอรเป็นน้องสาวของแม่ฉันเอง

"ลุกก็ได้!!!แต่หนูไม่ไปอยู่กับป้าอรนะ"ฉันรีบลุกทันทีเพื่อจะไปอาบน้ำ

"เดี๋ยว!!!"

"อะไรอีกอ่ะแม่!!!ก็ลิจะไปอาบน้ำอยู่นี้ไง แม่จะเอาอะไรอีก"ฉันทีหัวเสียสุดๆก็หันกับมาคุยกับแม่

"อาบน้ำเสร็จ แล้วเก็บเสื้อผ้าส้ะ!!!"

"เก็บเสื้อผ้า จะให้หนูเก็บไปไหนคะ"

"ก็ไปอยู่กับป้าอรยังไงล่ะ แม่จองตั๋วให้แกแล้ว บิน3โมงเย็น"

"ห้ะ!!!!!ไม่เอานะแม่ ทำไมแม่ต้องให้หนูไปอยู่กับป้าอรด้วยอ่ะ"ฉันรีบวิ่งมาเขย่าที่ตัวแม่ทันที

"ก็แกเป็นแบบนี้ไง ส่งไปอยู่กับป้าอรอ่ะดีแล้ว ป้าเขาจะได้ดัดนิสัยแกไง!!!"

"แม่อ้าาาา"

"ไม่ต้องมาแม่เลย ยังไงแกก็ต้องไป"

"แต่หนุพูดอังกฤษไม่ได้เลยนะ พูดได้แต่ Yes no okay thank youอ่ะ แล้วนี้แม่จะให้หนูบินไปคนเดียวอ่อ"

"ใช่!!!!ก็เพราะแกไม่ยอมตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษเองฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้ตั้งใจเรียนอ่ะ แล้วเป็นไงล่ะพอต้องใช้ภาษาขึ้นมาจริงๆแกกับพูดไม่ได้ "

"แม่อ้าาาาา ก็ภาษาอังกฤษมันไม่เข้าหัวหนูเลยนิน้าาาาา"

"ไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าว เดี๋ยวฉันจะมาช่วยแกจัดกระเป๋าเอง"แม่พูดจบก็เดินออกไปจากห้องของฉันทันที

09:00

โต๊ะอาหาร

ฉันเดินลงมาจากห้องของฉันก็เจอพ่อกับแม่ที่นั่งรออยู่แล้ว

"มาช้าจังเลยนะ รู้ไหมให้พ่อกับแม่มันรอนานไม่ดี"ฉันยังไม่ทันที่จะเดินไปถึงโต๊ะอาหารเลยแม่ก็พูดขึ้นมาก่อน

"ใจเย็นๆนะคุณ"

"คุณก็เข้าข้างมันตลอก จนมันเสียคนแล้วเนี่ยเห็นไหม"

"ขอโทษค่ะ"ฉันพูดก่อนจะเดินไปนั่ง

"รีบกินส้ะ เดี๋ยวฉันจะไปช่วยแกจัดกระเป๋า"

"ไม่ไปไม่ได้หรอคะแม่"ฉันพยายามอ้อนวอนแม่อีกครั้งแต่มันก็ไม่ได้ผล

"ไม่ได้!!!!"

"พ่อค้าาาาาา ลิไม่อยากไปอยู่กับป้าอรเลยอ่ะ พ่อช่วยกับแม่ให้หน่อยน้ะคะ นะๆๆๆๆ"ฉันหันไปอ้อนพ่อ

"พ่อขอโทษนะมะลิ ครั้งนี้พ่อคงช่วยเราไม่ได้จริงๆ"ทุกครั้งพ่อจะเป็นช่วยฉันตลอดเวลาที่ฉันโดนแม่ดุแต่ครั้งนี้คงไม่สำเร็จสินะ

ฉันได้แต่ก้มหน้าแล้วกินข้าวต่อไป คงต้องไปจริงๆแล้วสินะ

ห้องนอนของมะลิ

10:30

    ทันทีที่กินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นมาบนห้องนอนก่อนจะทักไปหาเพื่อนสนิทที่เป็นแอร์โฮสเตสอยู่

แชท มีน

"อีมีนนนนน!!!!!!

"อะไร"

"วันนี้มึงมีบินไปอเมริกาบ้างป่ะว่ะ"

"มีๆบ่าย3 มึงถามทำไมว่ะ"

"จริงป่ะ!!!มึงทำสายการบินไหนว่ะ"

"สายการบินMM ไอห่าแค่นี้มึงจำไม่ได้หรอ มึงเป็นเพื่อนรักกูจริงป่ะเนี่ย"

"กร๊ีดดดดดดดดด ดีใจว่ะ

"ดีใจไรว่ะ"

"ดีใจที่จะได้ใช้บริการเพื่อนรักอย่างมึงไง"

"เดี๋ยว!!!มึงจะบินไปอเมริกาหรอ"

"เอออ่ะดิ แม่บังคับให้กูไปอยู่กับป้าว่ะ"

"แล้วมึงจะไปกับใคร"

"คนเดียว"

"ห้ะ!!!"

"ไปคนเดียวจริงๆ"

"แต่มึงกลัวความสูงไม่ใช่หรอ แล้วมึงก็ไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลยสักครั้ง ภาษาอังกฤษก็งูๆปลาๆจะไปคุยกับใครได้ว่ะ"

"เอออ่ะดิ มึงจะบอกว่ากูโง่ก็บอกมาเถอะ"

"555ใครจะว่ามึงโง่ ไม่มี๊"

"หราาาาาา"

"เอออ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวกูจะดูแลมึงอย่างดี"

"กูไม่เป็นห่วงหรอกมีมึงอยู่แล้วกูอุ่นใจ แต่กูต้องไปต่อเครื่องที่ไทเปอีกนี้สิประเด็น กูจะไปต่อยังไง กูยิ่งเอ๋อๆเด๋อๆอยู่ด้วย"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเดินไปส่งถึงเครื่องเอง"

"มึงแน่ใจนะ"

"แน่ใจดิ"

"เออๆแต๊งกิ๊วนะเพื่อนรัก"

"ไม่เป็นไร งั้นไว้เจอกันนะมึง กูไปเก็บของก่อน"

"เออๆกูก็เหมือนกัน"

จบบทสนทนา

    เห้ออออ จะรอดไหมเนี่ยยยย อย่างน้อยก็มีอีมีนนิแหละที่จะช่วยฉันเดินทางไปถึงอเมริกา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***