จุดเปลี่ยน

----SENIOR Talk----

ตอนนี้สปายก็เมาจนหลับไปแล้ว... ซึ่งมีพี่เตชิน คอยประคับประคองร่างมันอยู่

"พี่ว่าพาน้องมันกลับก่อนดีกว่า" พี่เตชินพูดขึ้น

"งื้มม...เฮียชินนน.. ผมดื่มม่ายหวายแล้ววว" สปายมันละเมอพูดออกมา มันคงฝันอยู่ แล้วทำไมต้องละเมอถึงพี่เตชินด้วยวะ แล้วยังใช้สรรพนามเรียกที่ชวนเคลิ้มและสื่อถึงความสนิทสนมนั้นอีก ตั้งแต่ไอ้พี่เตชินมันโผล่มา มันแม่งไม่ได้สนใจผมเลย คุยอะไรกันก็ไม่รู้สองคน... พูดแล้วอกมันร้อนแปลกๆ

"งั้นเดี๋ยวพี่พามันกลับไปนอนคอนโดพี่ละกัน" พี่เตชินพูดขึ้น

"งั้นวันนี้พวกเราแยกย้ายกันก่อนไหมคะ" พี่ครีมพูดมือยังเกาะแขนผมไม่ปล่อยเลย

"ก็ดีนะ อยู่ต่อก็ไม่สนุกแล้ว อีกอย่างนี่ก็ดึกแล้วเหนื่อยกันมาทั้งวันจะได้พักผ่อน" พี่เตชินพูดเสริมขึ้น

"งั้นซีเนียร์ไปส่งพี่นะคะ ไหนๆน้องสปายก็ไปกับพี่ชินแล้ว"

"เอ่อ... คือผม.." ให้ผมไปส่งพี่ครีมหรอ ผมคงโดนปล้ำอ่ะ กับผู้หญิงคนอื่นก็ไม่อะไรหรอกถ้าเสนอมาผมก็สนอง One night stand แต่พี่ครีมเขาชอบผมมานานดูก็รู้ พี่เขาคงติดผมหนักกว่าเดิมถ้าเผลอไปมีอะไรด้วย ผมไม่เสี่ยงหรอกถ้าพี่ชินรู้พี่แกเอาผมตายแน่ ถ้าเป็นคนอื่นผมก็ไม่กลัว...แต่พี่เตชินเขาร้ายมาก มองจากภายนอกไม่มีทางรู้หรอก

พี่เขาเป็นพวกจริงจังกับสายรหัสแกรักเหมือนครอบครัวของแกเลย... ซึ่งมันอาจเป็นเพราะเรื่องในอดีตที่ทำให้พี่เตชินเขารู้สึกโดดเดี่ยว พี่เขาจึงพยายามหาเพื่อนเยอะๆ และให้ความสำคัญกับคนรอบข้างเป็นอย่างมาก

"นะซีเนียร์น้าาา" พี่ครีมพูดคะยั้นคะยอผมอีกครั้ง

"ผมว่าให้สปายไปกับผมดีกว่าครับ.. เราอยู่คอนโดเดียวกัน" ผมพูดอธิบายออกไป ยังไงผมก็ไม่อยากปล่อยให้สปายไปกับพี่เตชิน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่มันไม่ได้!

"อ้าว แล้วก็ไม่บอก" พี่เตชินพูดพร้อมทั้งชฉุดรั้งคนที่ตัวเล็กกว่าตัวเองมากขึ้นอย่างสบายๆ

"แต่ว่า...ซีเนียร์ก็ดื่มไปเยอะนะ จะให้พาน้องไปได้ไง" พี่ครีมคงพยายามให้ผมไปส่งเธอ..แต่พี่เขาคงรนจนไม่ได้คิดคำพูดก่อน

"แต่พี่ครีมก็ยังบอกให้ผมไปส่งพี่นี่ครับ.. กว่าผมจะส่งพี่แล้วขับรถกลับคอนโดผมอีก..สู้ให้ผมขับกลับคอนโดทีเดียวแล้วพาสปายไปด้วยเลยจะได้ไม่ลำบากพี่เตชิน"

ผมพูดร่ายยาวพร้อมทั้งมองพี่ครีมด้วยสายตาเย็นชาเพื่อให้พี่เขารู้ว่าผมไม่ได้อยากไปส่งพี่เขาเลย

"เอ่อ..." พี่ครีมพูดไม่ออกเลยครับ

"เอาล่ะๆ สรุป พี่ไปส่งครีมเองไหนๆทางไปคอนโดของครีมพี่ก็ผ่านอยู่แล้ว" พี่เตชินพูดตัดบทพร้อมทั้งพยุงสปายออกไป ผมเห็นสีหน้าไม่พอใจของพี่ครีมแวบนึง ก่อนที่ผมจะเดินตามพี่เตชินไป

เมื่อมาถึงโรงจอดรถ พี่เตชินก็พาร่างของคนตัวเล็กกว่ามาขึ้นรถผมแล้วก็เดินจากไปยังรถตัวเองที่จอดอยู่อีกฝั่ง

ผมขับรถออกจากคลับด้วยความใจเย็น...อย่างน้อยมันก็ยังอยู่ใกล้ๆผม ไม่ได้ไปกับคนอื่น...

"มึงทำอะไรกูวะเนี่ยไอ้ตัวเล็ก" ผมบ่นพร้อมยกยิ้มมุมปากพลางนึกไปถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา ยิ่งรู้จักมันผมยิ่งไม่เป็นตัวของตัวเอง ผมไม่เคยยุ่งเรื่องของใคร ไม่สนว่าใครจะเป็นตายร้ายดียังไง เพราะมันไม่เกี่ยวกับผม... แต่ผมอยากยุ่งกับมันอยากกวนตีนมันไปเรื่อยๆ

คืนนั้นที่มันไล่ผมออกจากห้อง ตอนแรกผมโคตรหงุดหงิด ผมโกรธมันนะที่มันไล่ผมออกจากห้องทั้งๆที่เป็นเวลาตี 2 เนี่ยนะ! แต่พอเวลาผ่านไปผมก็เริ่มหายโกรธ..และเริ่มอยากกลับไปกวนตีนมันอีก ผมอยากเจอมัน จนผมต้องมามหาลัย ซึ่งมันเป็นช่วงรับน้องอยู่ ผมได้แต่มองดูมันทำกิจกรรมอยู่ห่างๆผ่านกระจกหน้าต่างห้องบนตึกเรียน มันก็เพลินดี แต่มันไม่ได้หันมามองผมเลย มันคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมมีตัวตนอยู่ (มันคงไม่หันมามองบนตึกหรอก)

'ลมอะไรหอบมึงมามหาลัยได้วะ' ไลเกอร์พูดด้วยความแปลกใจ

'หิมะคงตกกลางกรุงแน่เลยว่ะ' อะตอมพูดเหมือนมันเป็นเรื่องแปลก

เพราะปกติผมไม่ค่อยโผล่มามหาลัยหรอก ถึงเวลาก็ไปสอบ ไม่อยากอวยหรอกแต่กลุ่มผมอ่ะนอกจากหน้าตาดียังมีมันสมองเป็นเลิศอีกด้วย จึงพากันโดดยกแก๊งค์เป็นประจำ... แต่ถ้าผมไป ผมก็ไม่ไปคนเดียวหรอก จะลากพวกมันไปด้วยให้ได้แหละ

เมื่อผมขับมาถึงคอนโดและจอดรถเรียบร้อยแล้ว ผมก็พามันขึ้นลิฟต์ที่ตรงไปห้องผมทันที... พนักงานก็มีงงๆอยู่บ้างที่ผมอุ้มผู้ชายมาด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามอะไร

"มึงกินอะไรบ้างไหมเนี่ยตัวเบาชิบหาย" ผมบ่นคนที่ผมอุ้มอยู่ตอนนี้ ถึงแม้ว่าตัวมันเบาง่ายต่อการอุ้มแต่มันดูไม่สมกับเป็นผู้ชายสักเท่าไหร่

เมื่อมาถึงห้องผมก็พามันมานอนบนเตียง...และใช่เตียงผมนั่นแหละ...เห็นไหมผมใจดีแค่ไหน ผมให้มันนอนบนเตียงผมถึงแม้มันจะให้ผมนอนแค่โซฟาหน้าห้องก็ตาม... หึหึ

จริงๆในห้องผมมีห้องนอน 2 ห้อง ห้องที่ผมให้มันนอนเป็นห้องรับแขก พอจัดท่าทางให้มันเสร็จผมก็กำลังจะก้าวออกจากเตียง..

หมับ! ตุบ!

"อื้อออ อย่าไปนะ" มันดึงผมลงไปกอดไว้ ถ้าเป็นปกติแรงแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก..แต่เพราะมันเล่นทีเผลอไง ผมเลยล้มลงไปนอนให้มันกอดเป็นหมอนข้างอย่างนี้...จริงจริ๊ง

"มึงปล่อยกูก่อน..." พอได้มองมันในระยะใกล้แบบนี้แล้วจู่ๆใจผมก็..

ตึกตัก ตึกตัก

ใจผมเต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ มันก็ยังกอดผมและเหมือนว่าจะกอดแน่นกว่าเดิมด้วย...

"งือ... พี่ฟางอยู่เฉยๆอย่าดิ้นสิครับ" หือ.. มันเพ้อถึงใครวะ อยู่กับผมยังกล้าพูดถึงคนอื่นอีกนะ

"กูไม่ได้ชื่อฟาง กูชื่อซีเนียร์...เรียกให้ถูกๆหน่อย" ผมอดบ่นมันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่ได้

"งื้อ.. " มันค่อยๆปรือตาขึ้นแล้วหันมามองผม

"เห้ยย มานี่ได้ไงอ่ะ" มันทำท่าตกใจและผละออกจากตัวผม ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังกอดผมแน่นอยู่เลย

มันหันไปมองรอบๆห้อง แล้วก็หันมาหยุดที่ผม

"มึงหายเมาละหรอ.. นอนต่อสิ" ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงที่กลับมาเรียบเฉยเป็นปกติแล้ว

"ยังมึนๆอยู่เลย ละนี่ที่ไหนอ่ะ" มันยกมือมาขยี้ผมตัวเองแรงๆ แล้วสะบัดไปมา 2-3 ที เหมือนเรียกสติ

"ห้องกูเอง กูเห็นมึงเมาจนหลับ เลยพากลับมานอน"

"หรอ.. ขอบใจนะ" มันพูดแล้วเหมือนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

"ไหนๆมึงก็ตื่นแล้ว ไม่ไปอาบน้ำสักหน่อยล่ะจะได้สบายตัว"

"กูไม่ไหวแล้ว..กูอยากพัก" มันพูดเสียงเบา

"ตามใจมึงนะ" ผมพูดแล้วทำท่าจะล้มตัวลงนอนข้างๆมัน

"อ้าว... มึงจะนอนนี่หรอ" มันหันมามองผมอีกครั้ง

"เออดิ" ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจ

"งั้นกูไปนอนโซฟานะ" มันพูดพร้อมทำท่าจะลุกไป

"เดี๋ยวก่อน... " ผมดึงแขนมันไว้แล้วดึงให้มันล้มลงนอนที่เดิม

"อะไรอีกวะ" มันเริ่มหงุดหงิด แล้วลุกนั่งหันหน้ามาคุยกับผม

"นอนนี่แหละ เตียงออกจะกว้าง" มีเตียงนุ่มๆให้นอนสบายๆมันจะไปนอนโซฟาให้ลำบากทำไม

"กู...กู..." มันทำหน้าเหมือนสับสนบางอย่าง

"ทำไม?"

"กู... ไม่ชินกับการนอนกับผู้ชาย" มันหันหน้าหนีผมไปอีกทาง

"มึงไม่เคยเข้าค่าย ตั้งแคมป์ นอนกับเพื่อนบ้างหรอ" ทำตัวยังกับสาวๆ เห้อ...

"ก็เคย.. แต่มันก็ไม่ได้มีบรรยากาศแบบนี้ป่ะวะ" มันหันกลับมาตอบผมแบบหน่ายๆ

"ทำไม บรรยากาศแบบนี้มันทำไม" ผมแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ มันก็เอนหลังหลบผม จนหลังติดกับหัวเตียง

"มะ..มึง. ขยับเข้ามาใกล้ทำไมวะ" มันพูดเสียงติดขัด ไม่กล้าขยับมาก เพราะหน้าเราอยู่ใกล้กันมา

"ตอบมาสิบรรยากาศแบบนี้มันทำไม?" ผมเลื่อนหน้าไปกระซิบข้างหูมันเบาๆ ให้พอขนลุกขนชัน

"มะ..ไม่มีอะไรหรอก" มันดันหน้าอกผมออก แล้วก็พยายามเบี่ยงตัวหลบ หึหึ... น่าสนุกแหะ

"แล้วจะหลบตาทำไม หืมม?" ผมใช้มือเชยคางมันบังคับให้หันหน้ามาสบตาผมตรงๆ

"ปล่อยนะ มึงอย่าแกล้งกูแบบนี้ กูไม่ชอบ" มันพยายามเอามือมาแกะมือผมออก ครั้นผมจะออกแรงฝืนก็กลัวจะทำมันเจ็บ จึงยอมปล่อยให้มันแกะมือผมออกอย่างง่ายดาย

"แล้วแบบนี้ล่ะ?" ผมก้มลงเอาหน้าซุกไซ้ซอกคอ สูดดมกลิ่นกายของคนตรงหน้า ถึงแม้จะมีกลิ่นเหล้ามากลบอยู่บ้าง แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่ามีกลิ่นกายมันหอมมาก

"เห้ยยย มึงทำไรของมึงเนี่ย" มันพยายามผลักผมอย่างแรง มันเหมือนตื่นตระหนก

"แบบนี้ชอบไหม" ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆพร้อมกับใช้ปากขมเม้มติ่งหูมันอย่างยั่วยวน

"มึงจะบ้าไปแล้วหรอ!!" มันออกแรงผลักผมอย่างแรง ทำให้ผมเสียการทรงตัวไปชั่วขณะ มันใช้จังหวะนั้นลุกขึ้นแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง

"ทำไมวะ? มึงกลัวหรอ?" ผมถามพร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก

"กูไม่ได้กลัว... แต่กูเป็นผู้ชายนะเว้ย!"

"แล้วทำไมล่ะ? เดี๋ยวนี้คู่รักชายมีให้เห็นเยอะแยะไป" ผมลุกขึ้นมานั่งคุยกับมัน ผมก็ไม่ได้อะไรกับมันหรอกก็แค่นคกสนุกยิ่งเห็นมันพยายามต่อต้านยิ่งอยากเอาชนะ

"แต่ทั้งกูและมึงต่างก็ชอบผู้หญิงไม่ใช่หรอวะ"

"กูเคยบอกมึงหรอว่ากูชอบผู้หญิง?" ผมเลิกคิ้วถามอย่างต้องการจะกวนประสาท

"...กูเห็นมีผู้หญิงเข้าหามึงเยอะแยะ มึงก็ไม่ได้ปฏิเสธนี่" มันพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนี

"ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธนี่" พอผมพูดจบมันก็เงียบไปเลย แล้วสักพักก็เหมือนจะเดินออกไป แต่คิดว่าจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?

"จะไปไหนล่ะครับ สปาย" แล้วผมก็เดินมาขว้าแขนมันไว้แล้วดึงมันเข้ามากอด

"กูจะกลับ กูว่ากูอาการดีขึ้นเยอะแล้ว..." มันพยายามเอามือดันหน้าอกผม แรงจากคนตัวน้อยอย่างมันจะทำอะไรผมได้

"แต่กูยังไม่ให้กลับ.. กูยังอยากอยู่กับมึงนะ" ผมพยายามพูดรั้ง ผมยังไม่อยากให้มันกลับนี่ ยังเล่นกันไม่เสร็จเลย

"ทะ..ทำไม..." มันพูดเสียงติดขัด ก้มหน้างุดไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม

"มึงอยู่กับกูนะ..."

"อื้อออ.." พูดแค่นั้นผมก็เอามือเชนคางมันขึ้นมาแล้วประทับจูบลงไปอย่างรวดเร็วจนมันไม่ทันตั้งตัว มันเบิกตากว้าง คงตกใจกับการกระทำของผม ทั้งยังพยายามผลักผมออกอีก แต่แรงแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้มากหรอก

ผมรู้สึกได้ถึงกลิ่นของแอลกอฮอล์ ผมบดริมฝีปากมันอย่างแรงมันก็ยังไม่ยอมเปิดปากออก ผมจึงได้แต่ไล้เลียริมฝีปากมันอยู่อย่างนั้น จนถึงวินาทีหนึ่งที่มันใกล้จะหมดลม ผมจึงผละออกให้มันหายใจหายคอ แล้วบดเบียดริมฝีปากลงไปอีกที เหมือนมันจะอ้าปากท้วงอะไรสักอย่าง แต่นั่นแหละคือโอกาสให้ผมได้สอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของมัน

"อ๊ะ... อื้ออ.." มันครางในลำคอเบาๆ เริ่มคล้อยตามแล้วสินะ

หวาน... ปากมันหวานมาก ผมชักจะชอบขึ้นมาจริงๆแล้วสิ เริ่มไม่อยากทำแค่จูบแล้ว จริงๆแล้วผมแค่อยากหยอกมันเล่น ยิ่งมันขัดขืนยิ่งชอบ...

ผมถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งแล้วมองหน้ามันตรงๆ มันหลบตาผมอีกแล้ว

"พอเถอะ...กูจะกลับ" มันพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป ผมจึงดึงแขนมันไว้

"กูอนุญาตแล้วหรอ" พูดจบผมก็ลากมันกลับมาที่เดิมแล้วพลักมันลงกับเตียง

"อ๊ะ...นี่ จะทำอะไร" มันถามอย่างวาดระแวง

"หึหึ เดี๋ยวก็รู้" แล้วผมก็ตามมาขึ้นคร่อมมันไว้ ก่อนที่มันจะลุกหนีผมอีกครั้ง

"มะ..อื้ออ" มันกำลังจะพูดอะไรสักอย่างแล้วผมก็ก้มไปจูบมันอีกครั้ง คราวนี้ผมสอดลิ้นเข้าไปได้อย่างง่ายดาย ผมจูบแลกลิ้นกับมันอย่างเร่าร้อน?(จริงๆผมจูบมันอยู่ฝ่ายเดียว)

ผมค่อยๆไล่แกะกระดุมเสื้อของมันออกเพราะตอนนี้มันเริ่มเคลิ้มแล้ว ขณะที่ริมฝีปากก็ขยับจูบไล่ต่ำลงมาถึงลำคอขาวๆ น่าฝากรอยไว้สะจริง

"ยะ..อย่าทำเลย..นะ" มันพูดเสียงตะกุกตะกัก คงเพราะความรู้สึกวาบหวิวที่ผมจงใจทำให้

"อื้ออ... " ผมครางรับอย่างไม่สนใจ มือเอื้อมไปปลดเข็มขัดและรูดซิบกางเกงของมัน แต่ยังไม่ทันได้ดึงออกมันก็เอามือมาห้ามผมไว้อีกแล้ว ผมจึงรวมมือทั้งสองข้างของมันไว้ด้วยมือข้างเดียวและกดไว้เหนือหัว

"ดะ..เดี๋ยวสิ...ซีเนียร์กูเป็นผู้ชายนะ" มันพูดขึ้นมาเสียงดังจนผมต้องเงยหน้าขึ้นมาตอบ

"แล้วไง.." ผมตอบกลับแบบหน้ามึน ผู้ชายแล้วไงอ่ะ

"มึงจะมีอะไรกับกูไม่ได้นะ ถ้าเฮียชินรู้ล่ะ" คำพูดของมันทำผมชะงักไปแวบนึง

"ถ้ามึงไม่พูด..กูไม่พูดก็ไม่มีใครรู้ มึงยอมรับมาเถอะว่ามึงก็ต้องการกูเหมือนกัน..." ผมว่าพร้อมกับล้วงมือหายเข้าไปในกางเกงของมัน...

"อ๊ะ...อื้อออ ยะ อย่าจับนะ"

"อย่าทำอย่างกับไม่เคยสิ" ผมล่ะตลกกับท่าทางราวกับไร้เดียงสาของมันจริงๆ

"ซี๊ดดดด..." ผมหยอกล้อกับใจกลางความเป็นชายของมัน ซึ่งขนาดก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว(เล็กกว่าของผมอยู่นะ) แต่ว่าคืนนี้มันจะไม่ได้ใช้แน่นอน

"เป็นไงบ้าง" ผมชักแกนกลายของมันเล่นอย่างนั้น มันทำหน้าเหมือนทรมาน...แต่ผมรู้ว่ามันเสียวมากกว่า

"หยุดพูด..เลยนะ อ่าา.." มันพยายามเม้มปากปิดกลั้นเสียงครางไว้

"อย่าฝืนเลย...ครางออกมาสิ กูอยากได้ยินเสียงมึงนะ" ผมก้มลงไปกระซิบข้างหูมันเบาๆ

"อ๊าาา ... อื้มมม... "

"อย่างนั้นแหละดี" ผมลงไปซุกไซ้ซอกคอมันอีกครั้ง..สูดดมกลิ่นหอมจากตัวมัน แล้วเลื่อนปากลงมาหยุดที่อกผมครอบครองยอดอกเม็ดเล็กสีชมพูของมันด้วยปาก ดูดดึงจนเกิดเสียงจ๊วบ

"อ๊ะ..อ๊าาา ซี้ดดด..สะ..เสียว" ผมชอบเสียงครางของมันมาก มันทำให้ผมยิ่งอยากกลืนกินมันมากขึ้น

จนในที่สุด มันก็ทนต่อความเสียวไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำรักออกมาในที่สุด

"แฮ่ก แฮ่ก"

ผมลุกขึ้นมองร่างของคนใต้อาณัติซึ่งตอนนี้กำลังหอบ หน้าแดง ตาช่ำเยิ้ม น่ามองสุดๆ ตอนนี้แกนกายของผมก็เริ่มขยายคับกางเกงแล้ว.. ผมจึงจัดการถอดกางเกงของคนข้างล่างออก แล้วจึงหันกลับมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองด้วย จนตอนนี้เราทั้งคู่ได้เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่แล้ว

"พอเถอะนะ..." มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะห้ามกันอีก

"กูช่วยมึงแล้ว... มึงก็ช่วยกูบ้างสิ เห็นไหมน้องชายกูตื่นแล้ว" ผมชี้ให้มันมองน้องชายที่กำลังตื่นตัวเต็มที่ของผม ซึ่งพอมันเห็นก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอแล้วหันหน้าหนี ก็ขนาดมันเล็กสะที่ไหนล่ะ หึหึ

ผมเอื้อมไปหยิบเจลหล่อลื่นกับถุงยางในลิ้นชักหัวเตียงมา แล้วบีบเจลหล่อลื่นใส่มือ ลูบไล้บริเวณทางด้านหลังของมัน... แล้วลองสอดนิ้วเข้าไปเพียงแค่นิ้วเดียว

"อ๊ะ... อย่าาาาาาาาา...."

.

.

.

To be continue

ขอโทษที่หายไปสะหลายอาทิตย์เลยนะคะ พอหมดช่วงปีใหม่ก็มีการสอบไหลมาเทมาเลยจ้า

#ไม่ปล่อยให้รอนานอีกแล้วจ้า 555

#ถ้าเค้าแต่งไม่ดียังไงเค้าก็ขอโทษด้วยน้าา

#คอมเมนต์ติชมกันได้นะจ๊ะ แต่อย่าแรงน้า

#หากชอบก็อย่าลืมติดตามกันต่อไปน้าาา~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***