สายรหัสรวมตัว

----SPY Talk----

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของกิจกรรมรับน้อง หลายวันที่ผ่านมานี้ผมยังไม่เจอไอ้พี่รหัสเลยหลังจากที่ไล่มันออกจากห้องวันนั้น ผมยอมรับผมอาจจะอารมณ์ร้อนไปหน่อย ก็ช่วยไม่ได้มันมาพูดไม่เข้าหูผมเองเรื่องฟุตบอล ก็คนมันชอบนี่หว่า แต่ว่าวันนี้มีการเฉลยคำใบ้พี่รหัสและรุ่นพี่ปี 3 กับปี 4 ก็กลับมาแล้ว เห็นว่ามีการให้พี่รหัสพาน้องๆไปเลี้ยงหลังจบกิจกรรมด้วย(เห็นว่าปิดร้านเลี้ยงกันเลยทีเดียว แต่พี่รหัสจะเป็นคนจองโต๊ะและเป็นคนจ่ายค่าอาหารเครื่องดื่มที่โต๊ะนั้นสั่ง) แล้วไอ้พี่รหัสผมมันยังไม่มา คืออะไร?? มันจะโดดหนีแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย...

"สรุปมึงรู้ยังใครเป็นพี่รหัสมึงอ่ะ" ผมหันไปถามไอ้ไวน์ที่มันนั่งเล่นมือถืออยู่ข้างหลังผม

อ้อ... กระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ ผมได้คืนแล้วนะครับ มันติดไปกับกระเป๋าเป้ของไอ้ไวน์ ผมคงฝากมันไว้แล้วลืมเอาคืน..

"เออ รู้แล้ว" มันเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอแล้วตอบผม

"ใครวะ"

"พี่เธียเตอร์ หน้าหวานๆอ่ะ" ...ผมนี่อึ้งเลยครับ สรุปทั้งผมทั้งไวน์ ได้พี่รหัสอยู่แก๊งค์เดียวกัน

"เออ หนีกันไม่พ้นจริงๆ" ผมตอบอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

"แต่พี่เขาเฟรนลี่ดีนะ.. น่าจะดีกว่าไอ้พี่หน้าหล่อของมึงอ่ะ" เออ... ผมก็คิดงั้น

"เอาล่ะน้องๆ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของกิจกรรมแล้วนะฮะ น้องๆคงเหนื่อยกันมามากแล้ว งั้นวันนี้เรามาทำกิจกรรมเบาๆกันเนอะ..." พี่เปรมมี่พูดขึ้น ขณะนั้น...เสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นอีกแล้ว...

'อร้ายยย พี่ซีเนียร์มา'

'กรี๊ดดด คนอะไรก็ไม่รู้หล๊อหล่อ'

'แกรร ฉันอิจฉาคนที่ได้พี่เขาเป็นพี่รหัสจัง'

'หวังว่าคงไม่ใช่ผู้หญิงนะแกรรร'

เอิ่ม ...เหมือนเดจาวูเลยเนาะ - - นี่สาวๆครับ จะกรี๊ดทุกครั้งที่เจอพี่เขาเลยหรอ

หลังจากนั้นพี่เปรมมี่ก็ให้พวกเราลุกไปหาพี่รหัสของตัวเอง ... และผมก็สังเกตเห็นว่ามีหลายคนที่หันมามองว่าใครจะเดินไปหารุ่นพี่ซีเนียร์ คง...อยากรู้ว่าใครที่มันได้ไอ้พี่หน้าหล่อนี่มาเป็นพี่รหัสที่คืนนี้พี่รหัสต้องคอยเทคแคร์ดูแลอย่างดี(??)

และพอผมเดินไปหยุดตรงหน้าของซีเนียร์ มันก็กระตุกยิ้มมุมปาก ผมได้ยินเสียงผู้หญิงบางคนถอนหายใจเหมือนโล่งอก...

"ว่าไงน้องรหัส.. ไม่เจอกันตั้งนาน.. "

"..."

"..ดูน่ารักขึ้นนะ" ซีเนียร์มันก้มลงมากระซิบที่ข้างหูผม..

'กรี๊ดดดดด' กรี๊ดอะไรกันวะ...

มึงทักกูแบบปกติก็ได้ป่ะวะ แล้วทำไมต้องก้มลงมาขนาดนี้ เหมือนมันหอมแก้มผมเลย อึ๋ยยย ขนลุกเลยผม

"กูหล่อเถอะสัส" ผมบ่นเบาๆ

"หึหึ"

หลังจากเฉลยคำใบ้พี่รหัสแล้ว มีบางคนโดนลงโทษเพราะหาพี่รหัสไม่เจอ หาผิดคน ต่อจากนั้นพอทุกคนได้พี่รหัสที่แท้จริงแล้ว ก็ได้เวลาทำให้พี่รหัสยอมรับ ซึ่งอันนี้กำหนดเวลา 2 เดือน(อีก 2 เดือนจะถึงงานครบรอบวันก่อตั้งสถาบัน เป็นวันที่แต่ละคณะจะจัดกิจกรรมสังสรรค์กัน) แต่ละคนต้องไปหาวิธีตกลงกับพี่รหัสเอาเอง ถ้าพี่รหัสยอมรับจะต้องมีการแลกเปลี่ยนสิ่งของให้กันและกัน (ไม่ใช่ของธรรมดาอย่างที่คุณคิดหรอกครับ.. เพราะว่านี่มันมหาลัยคุณหนู ของที่นำมาแลกกันมันต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่นวลลล แต่จะเป็นอะไรนั้นติดตามกันต่อปัยนะ ^^)

"ไปเถอะ... วันนี้กูต้องเลี้ยงมึงกับรุ่นพี่อีกนิ" ซีเนียร์ว่าแล้วจูงมือผมไปที่รถมัน... ซึ่งไม่ว่าจะมองกี่ทีกี่ทีก็ยังอยากได้ ฮืออออ อยากได้มาก รถในฝันผมเลย... แต่ตอนนี้ผมก็อยากได้สักคันเหมือนกันนะ อะไรก็ได้!! ตอนนี้ผมไม่มีรถขับนี่นา

"เอารถมาไหม?"

"กูไม่มีรถ..." ผมตอบแบบอายๆ

"งั้นก็ขึ้นรถดิ ไปพร้อมกูเลย" มันเอ่ยชวน .. แล้วผมต้องปฏิเสธหรอ ก็ไม่จำเป็นนะ ... รีบก้าวขึ้นรถเลยครับ ถึงผมจะไม่ค่อยชอบขี้หน้ามัน แต่นิสัยซีเนียร์มันก็ดีใช้ได้อยู่นะ อย่างน้อยมันก็ไม่โกรธผมที่ผมไล่มันออกจากห้องวันนั้น

ระหว่างทางมันก็ไม่ได้คุยอะไรกับผมมากมาย... ก็ดีผมก็ไม่ได้อยากคุยกับมันนักหรอก... เหอะ!

.

.

.

***Z-CLUB***

คลับเดิมที่ผมโดนทิ้งวันนั้นเลยครับ เราเดินเข้ามาในโซนนั่งดริ้งสำหรับแขก VIP พี่มันจองที่ให้สะดิบดีเลย

"แล้วพวกพี่รหัสพี่อ่ะ?" ผมยังไม่รู้เลยผมมีป้าลุงหรือปู่ย่ารหัส

"เดี๋ยวตามมา"

ระหว่างที่นั่งรอผมก็สอบถามเกี่ยวกับสายรหัสของเรา.. พี่รหัสของซีเนียร์เป็นพี่ผู้หญิงชื่อ...ครีม และลุงรหัสของซีเนียร์ชื่อ...เตชิน อยากรู้จังพี่ครีมจะสวยไหมน้าา อยากเจอเร็วๆแล้วสิ

"พี่ครีมสวยไหมอ่ะ" ผมถามออกไปอย่างตื่นเต้น ก็แหมผมชอบผู้หญิงที่อายุมากกว่านี่นา ><

"ก็ไม่รู้สิ ในสายตากูก็ไม่เท่าไหร่ มึงรอดูเอาละกัน" มันตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจ... ระหว่างนี้ก็เริ่มมีพวกปี 3 ปี 4 เข้ามาแล้ว

"ว่าไงจ๊ะ ซีเนียร์ แหมม ถ้าไม่ใช่เพราะเขานัดสายรหัสเราคงไม่ได้เจอกันใช่มั้ย หื้ม?" แล้วก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมานั่งลงข้างๆซีเนียร์ แถมยังเอามือไปคล้องแขนไว้อีก.. หมั่นไส้จังวะ ซีเนียร์มันพยายามดึงแขนออกจากผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า

"ปล่อยก่อนครับพี่ครีม.." อ้ออ.. นี่หรอ'ป้า'รหัสผม ก็สวยดีนะ ผิวขาวเนียน ไว้ผมสั้นประบ่า หน้าตาจิ้มลิ้ม ตัวเล็กน่าฟัดขนาดนี้ ซีเนียร์มันยังไม่สนใจอีก... เอ๊ะ หรือต้องเปรี้ยวแซ่บแบบคุณแนนนี่?(คนที่ซีเนียร์ควงออกจากคลับในตอนที่แล้ว)

"พี่ครีม นี่สปายน้องรหัสผมครับ..."

"สปายนี่พี่ครีมนะ" มันแนะนำผมให้พี่ครีม และหันมาแนะนำพี่ครีมให้กับผม

"หวัดดีครับ" ผมเอ่ยทักทายพร้อมกับยิ้มให้

"ดีจ้าา แหม พี่รู้สึกแก่เลยสิ กลายเป็นป้ารหัสไปสะแล้ว"

พี่เขายิ้มแล้วตอบกลับผม

"แก่อะไรกันครับ ยังน่ารักอยู่เลย" ได้ทีผมก็หยอดเลยครับ

"แหม่.. ปากหวานจริงนะ" พี่เขายิ้มให้แล้วหันไปควงแขนซีเนียร์ต่อ...

"แล้วพี่เตชินละ.." ซีเนียร์มันหันไปถามพี่ครีม เพราะตอนนี้อาหารและเครื่องดื่มเริ่มทยอยมาเสิร์ฟแล้ว

"คงใกล้ถึงแล้วล่ะ.." พี่ครีมตอบพร้อมรอยยิ้มหวานหยดย้อย... พี่ครีมอ่อยซีเนียร์?? ใช่ไหมวะ ผมก็ไม่แน่ใจหรอกครับ แต่มันออกจะชัดนะ

พอนั่งดื่มไปสักพัก ก็มีคนเข้ามาใหม่อีกคน ตอนนี้ทั้งร้านเริ่มคึกคักแล้ว เพราะคนเริ่มเยอะ(นักศึกษาคณะผมทั้งนั้นแหละ) ..

"โย่ววว ว่างัยยน้องๆ" เสียงเอ่ยทักทายดังมาแต่ไกล แล้วผู้ชายหน้าตาดี...ก็โผล่มาอีกแล้ว.. ดูแล้วน่าจะสูง 185 อัพ ผิวขาว ผมดำ ในตาสีน้ำตาล หน้าตากวนๆหน่อย

ตุบ! เขาเดินมาตบไหล่ผม...

อื้อออ.. ไหล่แทบหลุด แรงเยอะชิบหาย ผมหันไปมองอย่าง งงๆ พี่มันเป็นใคร??

"ว่าไงหลานรหัส" พี่มันพูดพร้อมกับเข้ามากอดคอแล้วนั่งลงข้างๆผม..โอเคตอนนี้ผมรู้แล้วว่า.. ไอ้คนนี้เป็นใคร.. คงจะเป็นปู่รหัสผมเอง

"หวัดดีค่ะพี่เตชิน" พี่ครีมหันมาทักทายคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่รหัสตัวเอง

"ดีครับน้องครีม น้องซี~~~ ไม่เจอตั้งนานแน่ะ ถึงจะอยู่คณะเดียวกันแต่น้องโดดบ่อยสะจนพี่ลืมไปละว่ามีหลานรหัส" พี่เตชินบ่นอุบอิบ แล้วทำหน้างอนๆ ... พี่เขาอยู่ปี 4 จริงหรอ?

"ผมก็ไม่ได้หายไปไหนนี่ครับ ก็แค่ขี้เกียจเรียน" ซีเนียร์ตอบเสียงเรียบ แล้วกระดกเหล้าแดงเข้าปากเหมือนเป็นน้ำเปล่า...

หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย..ถึงส่วนมากผมจะนั่งฟังก็เถอะ..เพราะเฮียชิน(เจ้าตัวบอกให้เรียกงี้) กับพี่ครีมพูดกันอยู่ 2 คน แลดูเข้าขากันดีจัง ช่างต่างกับซีเนียร์ พออยู่ข้างนอกแบบนี้ทำไมมันพูดน้อยจัง?

.

.

.

***เวลา 00.10 น.***

"อื้ออ..." ผมรู้สึกว่าผมดื่มหนักจนขยับไม่ไหวแล้วล่ะ...

"เฮ้... หลานรหัส ไหวไหมเนี่ย.." เหมือนได้ยินเสียงเฮียชินดังอยู่ข้างๆ

"งื้มมม..." ผมได้แต่ครางตอบในลำคอเบาๆ

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ยินเสียงสนทนาอะไรอีกเลย..สติผมดับวูบไปแล้ว...

และผมก็ยังไม่รู้อีกว่า...เพราะความเมาในคืนนี้จะเปลี่ยนชีวิตของผมไปตลอดกาล...

.

.

.

To be continue

#แต่งมาถึงตอนนี้ เอ๊ะ.. ทำไมหน้ามันลดลงเรื่อยๆ 555

#เดี๋ยววันพฤหัสบดีมาต่ออีกตอนนะจ๊ะ

#คอมเมนต์ติชมกันได้นะจ๊ะ แต่อย่าแรงน้า

#หากชอบก็อย่าลืมติดตามกันต่อไปน้าาา~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***